หยกเมฆา

ลำดับตอนที่ #2 : เมฆา เลือกนาย

หลังจากบอกกล่าวกับย่าแล้ว  ต้าถง ก็มุ่งหน้าสู่ป่าใหญ่ ที่ซึ่งเคยไปเป็นประจำแต่คราวนี้ไม่เป็นดังที่ผ่านมา เมื่อมาถึงก็เที่ยวหาฝืนตามปกติ  แต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น เมื่อต้าถง เกิดเดินไปสะดุด ตอไม้ล้มลงหัวฟาดพื้น กระทบกับก้อนหินหยกเมฆา  แล้วสลบไป มารู้สึกตัวก็ปาเข้าไปครึ่งค่อนวัน 

“ แย่แล้ว เราสลบไปนานเลย  ฟืนก็หาได้ไม่เท่าไหร่  ไม่รู้ว่าจะขายได้กี่อีแป่ะ  กลับกระท่อมหาย่าดีกลัว นี้ก็ไกลจะมืดค่ำแล้ว”   ต้าถง  กล่าวพรึมพรำกับตัวเอง  กลัวว่าจะกลับไม่ทันหากับข้าวให้ย่า  แบกฟืนขึ้นหลังแล้วก็วิ่งออกจากป่า  แต่รู้สึกว่าวันนี้เขาวิ่งเร็วผิดปกติ ไม่รู้สึกเหนื่อยเหมือนที่ผ่านมา   สร้างความสังสัยกับตัวเอง แต่ก็ไม่เอ๊ะใจอะไรมากนัก  

“ย่าครับ  ผมกลับมาแล้ว “ 

“ ทำไมวันนี้กลับมาแต่หัววันจัง”

“ ไม่รู้เหมือนกัน  วันนี้ผมวิ่งเร็วกว่าทุกวัน และไม่เหนื่อยด้วย”

ต้าถง บอกเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ย่าฟัง

“มานี้ เข้ามาใกล้ๆ ย่าจะทำแผลให้”

แต่แล้วย่าก็ต้องตกใจเมื่อแกะผ้าพันแผลออก กับไม่พบบาดแผลดังกล่าว

“ต้าถง  ไหนแผลเจ้า ย่าไม่เห็นมีเลย”

“ก็นี้งัย  “

ว่าแล้วก็จับดูที่ศีรษะ ก็ไม่เห็นมีแผลดังว่า

“แปลกจัง!  บาดแผลใหญ่ออกขนาดนั้น เลือดไหลเต็มหน้า  เรายังเจ็บเลย  แล้วไม่หายไปได้อย่างไร  งง?

ต้าถงคิดในใจ

หลังจากนั้นก็เริ่มมีสิ่งที่ผิดปกติเกิดขึ้นกับตัวเองเสมอๆ  เช่น  มีพละกำลังมากขึ้น 

"ย่าครับ  มาเดินเล่นข้างล่างไหม  วันนี้อากาศดี๊ดี"  ต้าถง  ร้องเรียกย่าให้ลงมาจากกระท่อม 

และแล้วย่าก็เดินไปเหยียบไม้ที่ผุ เกิดพลัดตกลงมา  ปากก็ร้องว่า

"ต้าถง  ช่วยย่าด้วย!!"

เมื่อได้ยินเช่นนั้นก็เงยหน้าขึ้นเห็นร่างของย่าลอยระริวปลิวลงมา  ด้วยความตกใจ ต้าถง  รีบกระโดดขึ้นไปรับร่างของย่าลงมา  ก่อนที่จะกระทบพื้น  เมื่อปลายเท้าสัมผัสพื้น ย่าก็ถามว่าเจ้าทำได้อย่างไร  เจ้าไปทำอะไรมา

ต้าถง ก็สงสัยเหมือนกัน  แต่แล้วจู่ๆ ก็คิดได้ว่า  หลังจากล้มในป่าขณะที่เขากำลังหมดสตินั้น  เหมือนกับมีพลังบางอย่างวิ่งทั่วร่าง  แล้วก็สลบไป

"นี่มันอะไรกัน"  ต้าถงอุทานออกมา