ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ShortStory

    ลำดับตอนที่ #9 : WhiteSan & BlueBrid

    • อัปเดตล่าสุด 4 ต.ค. 51


        BlueBird : ทำอะไรอยู่หรอ?

        WhiteSan : ร้องไห้หรอน่ะ

        BlueBrid : ร้องทำไม?

        WhiteSan : ฉันเลิกกับเขาแล้วล่ะ

       ปีก่อน

             นี่ บลูเบิร์ด ฟังฉันหน่อยนะ ฉันมีแฟนแล้วล่ะ... นี่ๆ เขาน่ารักมากเลยนะ เขาชอบกินข้าวผัดละ ...เขาชื่อ... ฯลฯ

             เพื่อนทางเมล เธอหรือเขา? มักจะรับฟังฉันเสมอๆ แต่เขาหรือเธอน่ะ แค่รับฟังนะแต่บางทีก็มีคำปรึกษามาบ้าง แต่ความคิดของ เขาหรือเธอน่ะ เป็นผู้ใหญ่มาก ฉันไม่ค่อยเข้าใจหรอก เขาหรือเธอ ไม่สิ... หลายๆคนมักจะบอกว่า ฉันยังเด็กเสมอ... ทั้งๆที่ฉันอายุก็จะ16อยู่แล้ว  พวกเขามักจะบอกว่าฉันยังเด็กเกิน ที่จะมีความรัก และรับรู้ถึงบางสิ่งของโลกใบนี้ ก็ฉันมันถูกเลี้ยงมาแบบคุณหนูสุดๆเลยนี่หน่า....

        BlueBird : ...ทำไมล่ะ?

        WhiteSan : เขามีคนอื่นน่ะ เขาไม่รักฉันแล้ว...

        BlueBird :  คนที่พูดแบบนี้อย่าไปสนมันเลย

        WhiteSan : แต่... ฉันรักเขานะ T T

        BlueBird : ทรายสีขาวยังไม่ควรแปดเปื้อนนะ....

          คำปลอบของเขาแค่นิดเดียวฉันก็หยุดร้องไห้ได้แล้วล่ะ แต่ฉันยังคงเจ็บปวดอยุ่เขาหรือเธอคนนี้ พยายามทำให้ฉันยิ้ม เขาหรือเธอ หาเรื่องตลกรอบๆตัวมาเล่าให้ฉันฟังเพื่อให้ฉันหัวเราะ ฉันชอบบลูเบิร์ดมากๆ

        WhiteSan : BlueBird เปนผู้หญิงหรอ?

        BlueBird : ทำไมคิดว่าเป็นผู้หญิงล่ะ?

        WhiteSan :  ไม่รู้สิเธอชอบพูดถึงดอกไม้น่ะ อ่า ฉันแค่เดาเอานะ...

        BlueBird : ผู้ชายต่างหากล่ะ

        WhiteSan : จริงดี้!!!!

        BlueBird : อือ...

           คืนนั้นเราคุยกันนานมาก เหมือนจะหายเสียใจ แต่ก็ไม่นะ เราคุยกัน ระหว่างนั้นฉันก็คิด  คิดไปถึงวันพรุ้งนี้ ถ้าฉันเจอจะทำยังไงดี ถ้าฉันเจอเขากับแฟน จะทำหน้ายังไงดี ทำตัวไม่ถูกจริงๆนะ ก็เราเรียนอยู่ห้องข้างๆกันนี่เองนี่หน่า?

           เช้าแล้วล่ะ... ตอนเดินไปโรงเรียน มีกลิ่นๆหนึ่งลอยโชยเข้ามา กลิ่นหอมๆของดอกไม้ ตามที่ฉันนึกไว้ กลิ่นของลูกชายร้านขายดอกไม้เนื้อหอมคนนั้นจริงๆ เรามักจะเดินมาเจอกันตรงแยกนี้เสมอ และเราก็เอ่ยทักกันปกติ... เขาเนื้อหอมจริงๆนะ ผู้หญิงตามติดล้อมหน้าล้อมหลังเลยล่ะ ดูๆไปก็ตลกดีนะ แต่เจ้าตัวคงไม่ค่อยชอบเท่าไหร่.... โชคดีจัง เช้านี้ไม่เจอเขา....

          ตกบ่าย แย่สุดๆเลย เจอจังๆเดินกับแฟน... น้ำตาไหลไม่หยุดเลยล่ะ คาบบ่ายหลังจากร้องไห้มานานก็หลับน่ะสิ หลับทั้งคราบน้ำตาเลย รู้สึกตัวอีกทีก็มีกลิ่นหอมๆของดอกไม้ลอยมาเตะจมูก เสียงของใครบางคนก็ดังขึ้นข้างหูฉัน... ตาลืมไม่ขึ้นง่ะ

           "WhiteSan ตื่นเถอะ ฉันบอกแล้วไง ทรายสีขาวยังไม่ควรแปดเปื้อน" ฉันพยายามลืมตาขึ้นมา แต่ก็ไม่พบใครเลย... เพราะโรงเรียนเลิกแล้ว แต่มีเพียงการ์ดใบหนึ่งอยู่ ข้างในมันเขียนไว้ว่า 'เมื่อสิ่งหนึ่งหายไป จะมีสิ่งใหม่เข้ามาแทนที่' ลงชื่อท้ายการ์ด BlueBird คราวนี้ฉันเข้าใจทันที

         WhiteSan : ไง

        BlueBird : ไง หยุดร้องไห้รึยัง?

        WhiteSan : หยุดแล้วย่ะ

        BlueBird : แล้วเจอสิ่งใหม่รึยัง?

        WhiteSan : ฮะ ฮะ เจอแล้วล่ะ ว่าแต่...

        BlueBird : ? อะไรหรอ?

        WhiteSan : ว่างจังนะ พ่อคนขายดอกไม้เนื้อหอม

        BlueBird : ^^ สำหรับเม็ดทรายน่ะว่างเสมอแหละ....

    กลิ่นดอกไม้ลอยมาจากไหนกันนะ?....

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×