คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Me & Her = We
ฉัน รัก'เขา' ไปหาเขาทุกวัน ฉันรู้จักเขา ค่อนข้างดี ฉันรักเขามากว่า 3ปีและไปหาเขาทุกวัน ปีแรก...
เราเหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามัน รักกันหวานชื่น ไปหาเขาทุกวัน เรากินมื้อเย็นด้วยกัน บางทีฉันก็ค้างคืนที่บ้านเขา ส่วนใหญ่ ฉันก็จะอยู่ที่นั้นทั้งวันเลย ปีที่2..
ฉันก็รู้ว่าเขาไม่เคยรักใครจริง พอคบกันมาซักพักฉัน ก็พบกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอมักจะมาอยุ่ที่ห้องของเขา และมักจะคอยตามเขาไปทุกที่ เธอคงจะมาแทนที่ฉันแน่ๆ ฉันคิดมาตลอด แต่ฉันก็ยังคงอยู่เหมือนเดิม และทำทุกอย่างให้เหมือนเดิม ปีที่3...
ฉันและเธอคนนั้น อยู่ด้วยกันบ่อยมากขึ้น เพราะ เขา ไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่น เราสองคนก็จำใจต้องอยู่เฝ้าบ้านให้เขา เราไม่ถูกกันมาก เพราะ รักผู้ชายคนเดียวกัน สุดท้ายเขาก็... แต่งงานไปกับผู้หญิงอีกคนหนึ่งซึ่งเราไม่รู้จัก ใช่ ทั้งฉัน และเธอคนนั้นไม่รู้จัก...
ส่วนฉัน... รู้จักเขามา 2 ปี และรักเขาตั่งแต่แรกพบ ตอนแรกเขามีแฟนแล้ว แต่ฉันก็แย่งมาเป้นของฉัน... ปีแรก...
ฉันไปหาเขาทุกวัน และค้างคืนบางคืน แต่ทุกๆทีที่ฉันไปหาเขาที่บ้าน ฉันจะเจอกับ แฟนเก่าของเขาเสมอๆ ไม่สิทุกครั้งนั้นแหละ เราทะเลาะกันบ่อยมาก เพราะเขาจะทำเหมือนยังเป็นแฟนกันต่อหน้าฉัน ฉันก็รู้นะว่าเขามีนิสัยอย่างนี้...
ฉันและแฟนเก่าของเขา อยู่ด้วยกันแทบจะทุกวัน เพราะอะไรน่ะหรอ? เพราะเขาติดผู้หญฺงคนอื่นนะสิ ฉันจึงกลายเป้น แฟนเก่าเหมือนกัน แต่ฉันก็ไม่ได้รังเกลียดเธอคนนี้หรอกนะ เพราะเรามีชะตากรรมเดียวกันไงล่ะ สุดท้าย... เขาแตงงานกับแฟนใหม่ ฉันและเธอ เอ่อ.. แฟนเก่า เลยตกกระป๋อง
พวกเราแยกย้ายกันไป ต่างคน ต่างที่ ต่างถิ่น แต่สงสัยชะตากรรมคงเล่นตลกอะไรกับเรา และพระเจ้าคงลงโทษเรา 2ปีต่อมา มีจดหมายส่งมาหาพวกเรา จม.แจ้งข่าวการตายของเขา
เขาตายแล้ว? แล้วตอนนี้เธอคนนั้นจะเป็นยังไงบ้างนะ?ฉันเริ่มเป็นห่วงเธอคนนั้นตั่งแต่เมื่อไหร่กัน? จำไม่ได้หรอก นึกออกแค่เรื่องเดียวเท่านั้นวันฝนตกนั้น เธอกลัวฟ้าผ่า เราก็กลัว นั่งกอดกันกลมเลย...
เขา? ตายงั้นหรอ? ยังไงก็ไม่สำคัญกับฉันเท่าไหร่แล้วในตอนนี้น่ะนะ แต่... ยัยแฟนเก่านั่นจะเป็นยังไงบ้างนะตอนนี้ มันพาลนึกไปถึงตอนที่ เราตื่นมาแล้วอยุ่ในสภาพที่เขาเห็นแล้วขำ เรานอนกอดกัน 2คนเพราะเมื่อคืนฝนตกหนักมีฟ้าผ่าลงมาน่ะสิ...
เราได้มาเจอกันในงานศพเขา หลังจากที่เราเจอกันครั้งสุดท้ายคือ งานแต่งเขา ทุกคนที่มาร่วมงานนี้ไม่ต่างจากครั้งก่อน หน้าเดิมๆ บางคนมีรอยยิ้ม แต่ไม่มีใครร้องไห้ นอกจาก ภรรยาของเขา ที่กำลังอุ้มเด็กตัวเล็กๆอยุ่ ลูกสินะ?
พองานเลิก เราก็ได้คุยกันฉัน ได้คุยกับเธอคนนั้น
ฉัน : ไง เสียใจล่ะสิ?
เธอคนนั้น : เปล่าหรอก เธอล่ะเสียใจ?
ฉัน : ฮะ ฮะ ฉันกับเขาจบกันก่อนเธออีกนะ
เธอคนนั้น : นั้นสิเนาะ ฮ่ะ ฮะฮ่า
ฉัน : ไม่เจอกันนานนะสบายดีรึเปล่าน่ะ?
เธอคนนั้น : ก็อย่างที่เห็น เธอล่ะ?
ฉัน : ครบ32ย่ะ
เธอคนนั้น : ไปหา'ไรกินกันมะ?
ฉัน : นั้นสิ
พวกเรา : ถ้าไม่มีเขาซักคน เราก็เป็นเพื่อนกันได้นี่เนาะ
เสียงหัวเราะของเราสองคนดังลั่นออกมาจากความมืด ความจริงถ้าไม่มีเขาเราคงได้เป็นเพื่อนกันตั่งแต่ 2-3ปีก่อนแล้วล่ะ
แต่นะ
...?
ถ้าไม่มีเขาจริงๆเราคง ไม่ได้เจอกันหรอก...
จริงสิเนาะ? ฮิ ฮิ
แด่มิตรภาพที่สวยงาม!! คัมไป!!!
ความคิดเห็น