คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : SHIED and SMILE
ผมตัดสินใจตั่งแต่แรกพบว่า ... ผมจะเป็นเกราะและจะคอยปกป้องเธอเอง...
วันแรกผมพบเธอ ตอนนั้นเธอกำลังร้องไห้ บนด่านฟ้าโรงเรียน ภาพที่ผมเห็นตอนนั้นมันสวย และงดงามราวภาพวาดผสมผสานกับเวทมนต์ ใบหน้าขาวนวลซีดถูกแสงอาทิตย์ยามใกล้ค่ำฉาบแดง ทั่วใบหน้า ริมฝีปากสีแดงสดเอิบอิ่ม และหยาดน้ำใสๆที่ไหลรินลงมาอาบแก้มเธอ เมื่อต้องกับแสง หยดน้ำใสๆก็เปรียบราวกับน้ำค้างฟ้า เลยที่เดียว...
รักแรกพบ.... เรียกอย่างนี้คงถูกสินะ ตั่งแต่ตอนนั้นผมก็ตามดูเธอ และตามจีบเธอมาตลอด ในตอนแรกผมคิดว่าเธอต้องอ่อนแอมาก ขนาดที่อาจจะร้องไห้ทุกวันเพราะ เธอดูบอบบางมากทีเดียว แต่ไม่ใช่เลย ผมคิดผิด ผมตามเธอมาตลอดจนได้รู้จักเธอมากขึ้น
...เธอเข้มแข็งมาก แต่ก็เปราะบางในเวลาเดียวกัน เธอมักจะยิ้มให้ทุกคนเสมอ แม้นจะเป็นคนที่เดินสวนทางกันก็ตาม เธอไม่ใช่กุลสตรี ที่เรียบรอ้ย แต่เธอก็ไม่ใช่สาวทอมบอย เธอน่ารัก และซุ่มซ่าม(มาก) เธอน่ารักมาก ไม่ใช่ที่หน้าตา แต่เป็นจิตใจ
ผมตามจีบเธอมาได้ 3 เดือนกว่า เราก็คบกัน เธอทำตัวปกติ ยิ้มให้ทุกคน แต่กับผม ผมสังเกตได้ว่า เธอยิ้มไม่เหมือนกับที่ยิ้มให้คนอื่น เวลาเธออยุ่กับผม เธอมักจะคอยดูแลราวกับผมเป็นเด็กเล็กๆ ผมไม่นึกว่า เธอเลย เธอเคยบอกผมว่า ที่บ้านผมเลี้ยงแมวอยุ่ และบอกว่า ผมขี้อ้อนเหมือนลูกแมวตัวน้อยของเธอ เธอมักจะบอกว่าผมน่ารักเสมอ และผมก็ชอบที่เธอเป็นแบบนั้น
หลังจากนั้นเราคบกันมาได้ 4 เดือนกว่า ทุกๆทีตอนดึกๆ ผมจะส่งข้อความไปหาเธอบอกว่า ฝันดีนะ พอย่างเข้าได้เดือนที่5 เธอมักจะยิงมา และให้ผมโทรกลับ ในเวลาดึกๆเกือบทุกคืน เสียงของเธอบ่งบอกได้ถึงความเหงา เธอบอกว่า ลูกแมวตัวน้อยที่เธอเลี้ยงนั้นมันายแล้ว จึงอยากให้ผมอยุ่เป็นเพื่อนจนกว่าเธอจะหลับ เธอมักบอกว่า ผมอบอุ่น ทุกครั้ง.... ตอนคุยโทรศัพ์ ผมมักจะคอยฟังมากกว่าพูดคุย เธอก็มักจะคุยกับผมโดยที่ไม่สนใจว่าผมฟังอยุ่รึเปล่า แต่จริงๆเราก็ไม่ค่อยได้คุยกัน เธอมักจะร้องเพลงให้ผมฟังมากกว่า
ผมเคยถามเธอหลายครั้งว่าอย่างนี้ดีแล้วหรอ? เธอก็ยิ้มและบอกว่า "แค่...มีอะไรที่รู้สึกได้ว่าคุณอยุ่ข้างๆฉัน แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว..." เธอไม่ชอบคุยโทรศัพท์ ผมจึงไม่เคยโทรหาเธอ เธอก็ยิ้ม และบอกว่า "แบบนี้ดีแล้วแหละ แค่ส่งข้อความมาฉันก็ดีใจมากแล้ว" ผมรักเธอมากขึ้น เธอบริสุทธิ และใสซื่อ ต่อความรู้สึกของตัวเองมาก
ผม และเธอคบกันมาได้ 1ปีแล้ว เธอได้รับแมวตัวใหม่ จากผม ซึ่งวันนี้เป็นวันเกิดเธอ ผมจึงตัดสินใจ ซื้อลูกแมวมาตัวนึง มันเป็นแมวสีเทาตัวเล็กๆ เพิ่งเกิดได้ไม่นาน และค่อนข้างคล้ายผม(?) ผมเอามันไปเซอไพรท์เธอที่บ้าน เธอดีใจมากๆ
เราคบกันมาได้ 2 ปี วันเวลาช่างยาวนานนัก ตั่งแต่ที่เราคบกันมา ตั่งแต่ที่ผมสัญญากับตัวเองว่าจะปกป้องเธอ ผมก็ยังคงปกป้องเธอ เธอไม่เคยร้องไห้อีก....
แต่แล้วในปีที่ 4 วันเกิดของเธอวันนั้นเธอร้องไห้ เพราะผม ผมเองที่ทำให้เธอต้องมีน้ำตา ผมผิดสัญญากับตัวเอง ที่ว่าจะไม่ทำให้เธอร้องไห้ แต่เธอกลับต้องมาร้องไห้เพราะผม เธอยังคงบอกว่า 'ไม่ต้องห่วงนะพรุ้งนี้ฉันจะยิ้มได้' เธอ...บอกกับร่างที่ไร้วิญญาณของผม....
ในงานศพของผมที่ตายด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ แขกส่วนใหญ่ที่มาไม่มีใครที่เสียใจมากขนาดร้องไห้ให้ผม ยกเว้นพ่อและแม่ของผม ผมดีใจที่เธอไม่ร้องไห้ในวันนั้น แม้ว่าใต้ตาเธอจะคล้ำแดงมากก็ตาม เมื่อคืนเธอร้องไห้ อยุ่กับร่างไร้วิญญาณของผมทั้งคืน แต่เธอก็สัญญาว่าเธอจะยิ้ม วันนี้เธอก็ยังคงยิ้มแปลกๆให้กับผม และยิ้มให้ทุกคน เธอไม่มีน้ำตา ดีแล้วที่เธอไม่มีน้ำตา ผมคิดแบบนั้น...
เธอบอกกับ
"รอยยิ้มที่ให้คุณ คือรอยยิ้มที่คุณจะได้เพียงคนเดียว คุณคือที่หนึ่ง และขอให้คุณสบายใจได้ ฉันจะไม่ร้องไห้อีกแล้วแหละ เพียงแค่นั้นก็เพียงพอแล้ว เพราะคนตายมิอาจหวนคืน แต่คุณจะยังคงอยุ่ในความทรงจำของฉันตลอดไป..." ผมดีใจมาก...
เธอยังคงยิ้ม อยู่กับลูกแมวตัวน้อยสีเทา....
ความคิดเห็น