คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : เจ้าชายโดนจับ?
เ้าายโนับ?
‘ไม่อยาให้ใรมาแะเนื้อ้อัวันโยไม่มีเหุำเป็น…เพราะว่ามันอันราย’
ำพูประโยนั้นอบลัยั้ออยู่ในหัวเอเนลอเวลาหนึ่วันที่ผ่านมา ึ่เธอไม่อาสลัวามสสัยเหล่านั้นไ้เลย นัยน์าสีท้อฟ้าเหม่อลอยะมทิวทัศน์อน้ำทะเลสีรามสะท้อนแสระยิบระยับ ลิ่นสื่นอันเป็นเอลัษ์ล่อลอยามระแสลมพร้อมไอร้อน ไม่ว่าะ้อมอไปทาไหนไลสุหูลูาไร้ึ่แผ่นิน และใ้ผิวน้ำือวามมืมิไร้ที่สิ้นสุไม่สามารถเห็นอะไรอยู่ภายในนั้น
เธอเอ็ลอถามถึเหุผลว่าทำไมถึอันราย ึ่บลัไม่อบอะไรนอเสียารอยยิ้มอันเ็มไป้วยเลศนัย เลยพลันนึถึรั้แรที่พบันและสัมผัสแนบลั
‘อให้ีวิที่เหลือมีแ่เรื่อีๆ’
หานั่นไม่ใ่ำสาปแ่...ั้น็แสว่าเธอำลัอยู่ในอันรายเหรอ?!
ไม่หรอ...ไม่หรอ เธอิมาไปเอ
ส่วนเรื่อที่ว่าทำไมเธอถึเห็นบลัไ้ ึ่ำอบที่ไ้รับมามีแ่สอำ ือ ‘ไม่รู้’ ูท่าบลัะไม่่อยสนใำถาม่าๆเท่าไรนัและเลืออบแบบส่เ ่อนะนั่พับระาษ่อทันที
หลัาเวลาผ่านมาอีหนึ่วันะที่เอเนใ้ีวิเวลาว่าไปับหนัสือปรุยาเพื่อหาทาลับเป็นผู้ายเ่นเิม เ็สาวสีผิวีั่นไร้ีวิ็เินเ้ามาหาเธอพร้อมับถามเรื่อารอาบน้ำและารเปลี่ยนเสื้อผ้า
แ่พอไ้ยินำอบที่บอว่าไม่อยาเห็นเรือนร่าผู้หิ บลัึถอนหายใเสียเบา้วยใบหน้าเยา่อนะมีเามืใ้เท้าหยิบอะไรมาให้ ึ่มันือ หนัสือสอนเวทใ้ีวิประำวันระับเ็อนุบาล…
“อา ไม่มีวามืบหน้า...ไม่มีพื้นาน” เ็สาวเ้าอเรือนผมสีาวสว่าประุหิมะพึมพำ ะโผลหน้าออมาาเาทรลมลอยอยู่ลาอาาศราวับฟออาาศ และมีนาให่ว่าัวเธอเล็น้อย
อนแรเธออาสาไปนอนรโฟาแทน เพราะารที่ผู้ายับผู้หินอนอยู่บนเียเียวันมันะูีเท่าไหร่นั ทว่าบลัลับปิเสธเสียเรียบราวับไม่ใ่เรื่อให่โอะไรมามาย ่อนะสร้าพื้นที่อัวเอโยเปลี่ยนเาำภายในห้อพัเป็นทรลมและเ้าไปนอนพัผ่อน้าในแทน
“ทำไมมันถึไ้ยาเย็นนานี้เนี่ย” เ็สาวผู้สวยุั่นาฟ้าในเทพนิยายโวยวายอย่าุ่นเือะร่ายเวททำวามสะอาร่าาย้วยวามริั
“เอเน...นายเินเ้าไปอาบน้ำเอมันะ่ายว่าไหม?”
“ไม่!”
เอเนเอาแ่ปิเสธเสียแ็ไม่ยอมรับ้อเสนออบลัหลาย่อหลายรั้ ่อนะร่ายเวท้ำอีรั้ทว่าผลลัพธ์ลับลายเป็น้อนสบู่ลเรือนผมลอนสีทอยาว
“เฮ้อ”
หลัามอูวามพยายามอันไม่เป็นผลสำเร็้ำแล้ว้ำเล่า บลัถอนหายใอย่าเบื่อหน่ายับารท่าทีื้อึอเอเน เริ่มท่อเวททำวามสะอาร่าายแผ่วเบา้วยน้ำเสียเนือยๆ
ทันในั้นฟอสบู่ำนวนมาโอบล้อมัวเอเนทำวามสะอาร่าายพร้อมน้ำำระล้า และบท้าย้วยารเวทลมเบาให้เสื้อผ้าแห้สนิท
“ทำไมไม่ทำแบบนี้ั้แ่ล่ะบลั!”
“บาทีนายอาะพิเศษว่านอื่น...เพราะั้นไม่สามารถร่ายเวทเหมือนนอื่นๆไ้”
บลัเลือะเมินำถามพลาเอ่ยถึปัหาที่นรหน้าไม่สามารถร่ายเวทออมาไ้ ่อนะทำท่าทารุ่นิอะไรบาอย่าและหายเ้าไปในเาำทรลมทันวัน
ะว่าไปแล้ว...
วาสีท้อฟ้า้อมอเาำลอยเ่นอยู่ลาอาาศอย่าสนอสนใ มือเรียว่อยๆสัมผัสสิ่นั้นแผ่วเบานทำให้รับรู้ไ้ว่าเธอไม่สามารถทะลุเ้าไปในนั้นไ้เหมือนบลั พื้นผิวอมันให้วามรู้สึเหมือนับสไลม์ทั้เย็นทั้นุ่มนเหลว
พรึบ!
“อ๊ะ!?”
เอเนร้อลั่นพร้อม้าวถอยหลัออมา้วยวามในเือบะเล้มหายหลัลไปนอนอับพื้น เพราะไม่าิว่าบลัโผล่หน้าออมาใล้ันับเธอ ่ววินาทีนั้นใบหน้าอทั้สอห่าันเพียแ่ืบเียวเท่านั้น
“ทำอะไรอนายน่ะเอเน?”
นรหน้าถามเสียเรียบเบา้วยสีหน้านิ่เย แ่าาผู้ถูถามมีอาารอ้ำอึ้ อนนี้สอ้าแ้มับสีแระเรื่อึ้นมาอย่า่วยไม่ไ้
“อะเอ่อมะเมื่อี้พวเราเือบะ...”
หาเธอถอยหลั้าว่ามีหวั...
“เือบะ?”
บลัทวนำพู้วยน้ำเสียุน
“มะไม่มีอะไร!”
“เอาเถอะ...รับ”
เมื่อเห็นว่าอุปร์เวทมนร์ทรลมเหมือนลูแ้วถูโยนมาามือเล็ เอเนึรีบยื่นมือไปรับอย่าไว เพราะระหนัไ้ว่ามูล่าสิ่นั้นมันแพเสียนสามารถื้อยศุนนาภายในอาาัรแห่หนึ่ไ้เลย
ไม่ลัวมันแเลยเหรอบลั!
รัษาหน่อยสิ!!
“เพ่ิใส่ลูแ้ว” บลับอพร้อมับ้อมอใบหน้าามประุนาฟ้า ึ่อุปร์เวทมนร์ทรลมัล่าว ือ ลูแ้วรวสอบพลัธาุ
เอเนพยายามทำามำแนะนำอเ็สาวรหน้า แ่ลูแ้วลับไม่มีปิิริยาอบสนออะไรแม้แ่นิเียวนเธอเริ่มรู้สึท้อแท้ับัวเอที่ไร้วามสามารถถึเพียนี้
หรือว่าเธอไม่เหมาะับเวทมนร์ริๆ แ่ทำไมอน่อสู้ับราาปิศา...ทำไมเธอถึใ้มันไ้
“ั้น้อเป็นวิธีที่สอ...”
น้ำเสียหวานัออมาาริมฝีปาเล็อบลัและมวิ้วเล็น้อยโยไม่รู้ัว ่อนะโยนวบาอย่ามาทาเอเนอีรั้พร้อมับเอ่ยพึมพำออมาเสียเบา
“ื่ม..”
เอเนมอวยาที่อเหลว้าใน่าูเหมือนเลือสีแสอย่าล้าๆลัวๆ พลารุ่นิและลัเลอยู่รู่หนึ่ ่อนะัสินใยอมื่มมันามที่บลับอ
“…!!”
ร่าาย้อสั่นสะท้านึ้นโยอัโนมัิเมื่อลิ้นน้อยสัมผัสับอเหลวสีแ วาอเอเนพลันเบิโพลว้า เพราะรสาิมัน่าอร่อยเสียนไม่อาบรรยายเป็นำพูใๆ
หวาน!
เธอรู้สึว่าัวเอสื่นอย่าไม่เยเป็นมา่อน ราวับไ้รับารเิมเ็ม
ั่วพริบานั้นนัยน์าสีฟ้าประุท้อฟ้าลับลายเป็นสีแสราวับเลือ ่อนะลับเป็นเหมือนเิมในเวลาไม่ี่วินาที
“…”
บลัไม่ไ้ละสายาไปาเอเนั้แ่แรทำให้ไ้เห็นเปลี่ยนสีอวาู่สวย แ่เธอไม่ิะปริปาบอนรหน้าถึารเปลี่ยนแปลโยับพลัน
หลัาื่มอเหลวปริศนานั้นหมว เอเนพลาเลียริมฝีปาัว้วยวามเสียายล้ายอยาไ้มันเพิ่ม ทว่าารระทำรหน้าทำให้ใบหน้าอ่อนเยาว์ไม่แสอารม์ใๆมาแ่ไหนแ่ไรเิวามหวาระแว เพราะรู้ถึส่วนผสมอน้ำยาสีแส
“บลั...มีอีไหม”
“หม” บลัรีบปรับสีหน้าัวเอให้ลับเป็นปิโยที่เอเนไม่ทันสัเเห็นวามผิปิ และเอ่ย่อ้วยโทนเสียที่ริั
“เพ่ิ”
ทว่าราวนี้ลูแ้วไ้ส่อแสประายสีเียวบริสุทธิ์
“สำเร็!!!”
เอเนร้ออย่าีใพร้อมับรู้สึปลื้มปริ่มเป็นอย่ามาาารเห็นว่าลูแ้วมีปิิริยาอบสนอ
“ธาุลมสินะ…” เ็สาวเรือนผมสีาวุหิมะพึมพำเบาๆ พลายื่นมือไป้าหน้าเพื่ออลูแ้วืน และเอ่ยอร้อนรหน้าในเวลา่อมา
“นี่...เอเน อนนี้นาย่วยไปื้อระาษพับให้ันหน่อยสิ”
“ไ้สิ เรื่อแ่นี้เอบลั”
เอเนอบรับอย่าเ็มใและเินออไปาห้อพัทันที
หารู้ไม่ว่าบลัแ่้อารวยโอาสหันเหวามสนใอเธอไปทาอื่นเท่านั้นเอ บันี้ลูแ้วส่อแสสีเียวบริสุทธิ์ในมือเล็ลับลายเป็นสีำอมแวนน่าลัว ่อนะเผยรอยยิ้มไม่น่าไว้ใึ้นมาบนใบหน้านิ่เรียบหลัาเป็นารเปลี่ยนแปลราวนี้
ความคิดเห็น