คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : เจ้าชายกับเด็กสาวผู้มีนามว่าบลัด
เ้าายับเ็สาวผู้มีนามว่าบลั
“อา...พัหมเลย”
เาำรูปร่ามือเ็บเศษาเ็มทิศมาวาลฝ่ามือเล็ๆ อเ็สาวผู้เป็นเ้าอเรือนผมสีหิมะ ปลายนิ้วสั่นเท่าะลูบเศษาเหล่านั้น ่อนะถอนหายใแผ่วเบาแล้วหันมาเอเน้วยรอยยิ้มแสนหวานทว่าวาสีมพูลับแ็ร้าว เาำบริเวโยรอบเริ่มบิเบี้ยวเป็นรูปมาบหลายร้อยอัน ทำให้อีฝ่าย้อถอยห่าออมา
“มี-อะ-ไร-ะ-สั่-เสีย-ไหม-ะ?”
ร่าเล็บอบาเอ่ยถามออมาทีละำอย่า้าๆ สีหน้าูไม่อ่อนโยนเหมือนรอยยิ้มที่ส่มาให้ ไม่ทันที่เอเนะเอ่ยอะไร เาสีำฟันเ้า้าหลัรำแพเป็นรอยร้าวยาวเป็นาร่มู่เมื่อสายาเห็นว่านรหน้าำลัับาบรเอว
ไม่น่าุ่ม่ามเลย!
“ัน...อโทษ...เอ่อ...ันะใ้ให้”
“…ใ้?” เ็สาวทวนำพูเอเน้วยสีหน้าเรียบเยนไม่อาบอวามรู้สึไ้ นอเสียาิสัหารอันน่าสะพรึลัวแผ่ออมาาร่าเล็ๆ นั้น ทำให้เธอรู้สึหนาวเหน็บนับั้วหัวใประุำลัยืนอยู่ท่ามลาพายุหิมะอันเย็นยะเยือ
“ใ่ใ้่าเสียหาย และเธอะไม่มีที่ไปใ่ไหม...มาอยู่ับัน่อนสินว่าะหาทาเ็มทิศ่อมเสร็” เอเนยื่น้อเสนอให้เ็สาวรหน้าหมายะ่าเธอให้ายทันที
“พล่ามอะไรอุน่ะ...ิว่าันะล่ายๆ ับ้อเสนอไร้สาระเ่นนี้หรือ?” เาำุมมีเริ่มยึ้นสูามารเลื่อนไหวอมือบา่อยๆ ยึ้นอย่า้าๆ รอยยิ้มอร่าเล็เรือนผมสีหิมะเบื้อหน้าทำให้ลมหายใเธอสะุไปั่วะ
เธอเยินะว่าถ้าหารอยยิ้มปราบนใบหน้าเ็สาวรหน้านั้นมันสร้าอนุภานาไหนันเียว
ใ่...มันสร้าอนุภาในหลายๆ วามหมายเลยละ รอยยิ้มอเ็สาวรหน้าในยามนี้เป็นั่เียวยมทูอาบไป้วยยาพิษร้ายและปลิีวิผู้นที่มาพบเห็นไ้่ายาย
“ยะหยุ่อน...ุไม่สสารันหน่อยเหรอรับ”
“สสาร?”
ร่าบาทวนำพูและหัวเราะเบาๆ
“ใ่...เธอเห็นทุอย่าในวามทรำอันแล้วนี่” เอเนพยายามหาทามีีวิรอานเบื้อหน้า่อไป และฝืนรอยยิ้มออมาให้เป็นปิที่สุนึถึเรื่อราว่าๆ อีที่ไม่่อยสวยหรูเท่าไหร่นั
เพราะนรหน้าบอว่าูเรื่อราวทุอย่าบนโลใบนี้โยผ่านวามทรำ
“…”
นั้นหมายวามว่า้อเห็นอีที่ผ่านอเธอ้วยใ่ไหม
“ันยัไม่อยาาย”
ใ่...เธอยัมีอะไรหลายๆ อย่าที่อยาะทำ
“เฮ้อ...็ไ้ าร่านาย็ไม่ไ้่วยอะไรึ้นมาหรอเอเน” เ็สาวถอนหายใอย่าเหนื่อยหน่ายพลาเ็บเศษาเ็มทิศใส่ระเป๋าเสื้อามเิม เอเนมึนเล็น้อยเพราะนรหน้ารู้ื่ออเธอไ้ยัไและิไ้ในเวลา่อมา
เธอูผ่านวามทรำแน่ ๆ
“ะให้ันเรียเธอว่าอะไรล่ะ?” เอเนถามึ้นเสียเรียบพลาสัเใบหน้าไร้อารม์นรหน้าปราศารอยยิ้ม ่อนะถอนหายใ้วยวามโล่อหลัาเห็นว่าเาอันรายทั้หมพลันหายไปพริบา
“บลั...เรียันว่าบลั”
บลั?
เป็นื่อที่แปลมารวมถึเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่้วย
เอเนสัเบลัสวมใสุ่เรสทูโทนเปิไหล่แนยาว ส่วนอ้านบนาวบริสุทธิ์ผูโบมพูเ้มอันให่รบริเว้าน้ายอเอวเล็ ส่วนัวระโปรเป็นสีมพูอ่อนประับประา้วยลวลายอาุระสีาว
“มีอะไร?”
บลัถามเสียเรียบะที่นัยน์าสีไ่มุมพู้อรๆ มายัอีฝ่าย้วยวามำหนิ เอเนหัวเราะแห้ๆ เพราะัวเอทำเรื่อเสียมารยาทะไ้
“ไม่มีอะไร...ือบลัอายุเท่าไรั้นเหรอ?”
หาาเาารูปลัษ์ภายนออบลัแล้วน่าะอายุไม่เิน 18 ปี เพราะใบหน้าามยัเยาว์วัยเอามาๆ แถมถ้าเปรียบเทียบวามสู็ประมาแ่หัวไหล่อเธอเอ
ูโยรวมแล้วอย่าับุ๊าเลยแฮะ
“300ปี”
“…?!”
“ไม่สิ 300 ปี 2 วัน”
ใบหน้าามอเธอายแววใ นัยน์าประายฟ้าสำรวสีหน้าเรียบเยราวับ้อารับผิ เพราะไม่สามารถาเาไ้ว่าสิ่ที่บลัล่าวออมานั้นเป็นเรื่อริหรือำโห
อา...เธอะำไว้ึ้นใเลยว่าอย่าูใรารูปลัษ์ภายนออย่าเ็า
เผ่าเอลฟ์ั้นหรือ?
เอเนิพลาพิารามอใบหูนรหน้าอย่าั้ใ ่อนะส่ายหน้าเล็น้อยในเวลา่อมา เพราะเ็สาวไม่ไ้มีเอลัษ์ประำอเผ่าพันธุ์เอลฟ์แม้แ่นิเียว
แ่ไม่น่าใ่มนุษย์แน่นอน ั้นเอาเป็นว่า้ามเรื่อนี้ไปีว่า....
“แล้วเอเนล่ะ?”
“ห๊ะ?!”
“อายุเท่าไร”
บลัถามลับเอเนแล้วเอียอเล็น้อย้วยวามใสื่อ
“17 ปีรับ”
“หือม์...เ็ว่าเหรอเนี่ย” บลัทำสีหน้าแปลใเล็น้อยและปรับให้เป็นปิในเวลา่อมา เธอเินวนไปวนมารอบๆ ัวเอเน และหยุอยู่รเบื้อหน้าอีรั้
พูอะไรแปลๆ ้อเ็ว่าอยู่แล้วสิ!
“แล้วะเอายัไ่อ...ะลับอาาัรอนาย?” บลัเริ่มเ้าประเ็นหลัพลาย้อนนึถึเรื่อราวที่ผ่านมาในวามทรำอเอเน
“…ใ่” ใบหน้าอเอเนเริ่มึเรียึ้นมาทันทีหลัาไ้ยินำถาม เพราะเธอเอไม่อยาลับอาาัรเนอสเทียในสภาพน่าอับอายเ่นนี้
“ั้นมาทำสัาันไหมเอเน”
บลัเสนออะไรบาอย่าออมาท่ามลาวามเียบน่าอึอั แววาสีมพูสัเใบหน้าีเผืออนรหน้าูไม่สู้ีนั มือเล็เอื้อมไปยัเาใ้เท้าอัวเอเพื่อหยิบเอสารสำหรับทำสัา โยปิเธอไม่อยาทำพันธสัาับใรเสียเท่าไหร่หรอโยเพาะนแปลหน้า แ่เอเนน่าะเป็นรีพิเศษ
ใ่...มัน็แ่รีพิเศษ
“ทำสัา?”
“อืม...นายไม่มีสิทธิ์ปิเสธหรอนะเอเน” บลัรีบล่าวัไว้่อนเสมือนว่ารู้ทันวามิอีฝ่าย “ัน้อารวามัเนใน้อเสนอ่าๆ โยไม่ใ่ำพูปาเปล่า ส่วนนายไม่เื่อในที่ะ่านายเมื่อี้ใ่ไหม”
มัน่าเป็นำี้แนะที่แฝไป้วยยาพิษริๆ
“เพราะั้นารทำสัาน่าะแ้ไปัหาเหล่านี้ไ้” บลัอธิบายอย่า้าๆ ้วยน้ำเสียริัผิับหน้าาไร้อารม์หรือวามสนใใๆ
“ทำสัาแบบไหนเหรอบลั”
หวัว่าไม่ใ่สัาเลือหรอนะ
“พันธสัาเลือ”
“ไม่เอา! มันอันรายเลยไม่ใ่เหรอ!!” เอเนรีบั้าน้อเสนออบลัทันที เนื่อาำอบอนรหน้าเป็นสิ่ที่เธอลัวมาที่สุ
“หานายไม่ฝ่าฝืน้อล มันไม่ไ้อันรายอะไรหรอ”
“แ่...”
“หรืออยาไ้วามอันรายถึีวิอนนี้เลยล่ะ?”
“ทำ…ทำพันธสัาเลืออนนี้เลย” เอเนอบอย่าทันที สายาเหลือบมอเาใ้เท้าบลัำลัสั่น้วยวามหวาระแว ถ้าไม่ไ้ทำผิ้อลที่ระบุไว้ในสัา ทุอย่า็ะไม่เป็นอันรายอะไร
ความคิดเห็น