คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 2. ข้อตกลงของสองเรา/3
่อ้า
หลัาัารล้าานามแล้ว ไลลา็ไปหาราฟาเอล เานั่รออยู่หน้าบ้านพร้อมล่ออุปร์ทำแผล พอเห็นหิสาวเินมาเา็ี้มือไปยัล่ออุปร์
“นั่นยา รีบทำสิ”
ไลลาถอนหายใแร ำ้อนั่ลหยิบสำลีมาุบน้ำยาล้าแผลให้เา มือน้อยับมือหนาที่ทั้สาและให่ว่ามาวาบนมือ้าหนึ่ มืออี้า็ใ้สำลีบรรล้าราบเลือบนแผลอเาอย่าั้ใ รอยเล็บอเ้านินิวไม่ไ้เ้าลึมา ถาผิวเป็นริ้วเล็สี่รอย เลือออิบๆ แ่นั้นเอ แ่นโน่วนทำท่าเหมือนเ็บนัหนา
“เบาๆ หน่อยสิ มันแสบนะ ี๊ โอ๊ยยย”
ราฟาเอลสูปาเสียัน่าเลีย ไลลาเห็นอาารสำออยอเาแล้วหมั่นไส้ึ้นมา าที่ิะทายาแให้ ึเปลี่ยนมาใ้ยาทิเอร์ไอโอีนแทน ไ้ผลนโนยาแสบนร้อัว่าเิม ัมือหนีแทบไม่ทัน
“โอ๊ย แสบๆๆ เอายาอะไรทาให้ัน” เาโวยวาย
“ยาใส่แผลไะ แสบ้วยเหรอะเนี่ย”
ไลลาบอหน้าาย แทบ่อนรอยยิ้มไว้ไม่มิ เห็นหมีัวโทำท่าเหมือนโนเือแล้วสะใเหลือเิน
“เธอแล้ันใ่ไหม”
ราฟาเอลเอาปาเป่าแผลัวเอให้ลายวามแสบ มอนทำอย่าแ้นๆ เาเลียยาทิเอร์ที่สุ ยายัวร้ายนี่้อแล้เาแน่ ูทำาวาวๆ เหมือนนอบออบใแบบนั้น
“ัวโเสียเปล่า ยาแ่นี้็ทนไม่ไ้ แผล็ไม่ไ้ลึอะไร ร้อเหมือนวัวโนเือ ไม่ไหวเลย”
ไลลาส่ายหน้าไปมา เอ่ยวาาูแลนเาออมา ทำเอานฟัรู้สึเสียหน้าอย่าที่สุ
“็... ็มันแสบนี่ ลอโนเอไหมล่ะ” เาเถีย
“ใเสาะ ันทายาใหุ้แล้ว อัวไปเินเล่น ไม่ว่าใ่ไหมะ”
ไลลาพูบ็เินัวปลิวหนีนัวโไป แ่ไม่ิว่าเาะเินามเธอมา้วย ร่าหนาว่าเินมานทัน
“ะเินเล่น ็ระวั้วยแถวนี้มีูนะ” เาแล้พูให้เธอลัว
“ูเหรอะ”
ไลลาะัเท้าแทบไม่ทัน มอไปรอบๆ อย่าหวาลัว ่อนะหันมามอหน้านพูที่อนนี้ ำลัหัวเราะำอยู่ รู้ัวว่าโนเาหลอ็สะบั้อนให้ แล้วเินหนีเาไปโยไม่สนใเสียหัวเราะที่ัอยู่้าหลั
“าบ้า อย่าิว่าะหลอันไ้่ายๆ นะ”
ไลลาเินไปามายหา ่อนะหยุนั่เล่นที่โหิน มอูน้ำทะเลสีฟ้าราม เสียลื่นั่าทำให้เธอใเย็นล ร่าสูให่อราฟาเอลมานั่ล้าๆ พัพาะอนุ่นมัวมาทำให้หิสาวระายใอีหน
“ไปนั่ไลๆ เลย” เธอไล่เา
“อะไร นั่ใล้ๆ ไม่ไ้หรือไ ที่นี่เาะอันนะ ันมีสิทธิ์นั่รไหน็ไ้” เาวาอำนาใส่
“นพาล นิสัยไม่ี สสัยอนเ็้ออบแล้นอื่นแน่ๆ” ไลลาว่าให้
“แน่นอน ันอบแล้นที่สุ โยเพาะผู้หิปาเ่ แสนพยศแบบเธอ มัน้อแล้ให้ร้อไห้ี้มูโป่”
ราฟาเอลโ้ืน เามอเลยัวแสบแล้วอยาแล้ให้เ้าหล่อนร้อไห้อี เล่นบทโศในเรือลอามา แ่พอถึเาะลับพลิหน้ามือเป็นหลัมือ ที่แท้อนอยู่ในเรือไลลาหาเรื่อถ่วเวลา แถมยัหลอให้เาสัาว่าะไม่ทำอะไรเธออี เ้าเล่ห์แสนลนเาามไม่ทัน เสียรู้ไปเ็มๆ
“โริ...” ไลลาพึมพำ่าเา
“เธอว่าอะไรนะ” ราฟาเอลไ้ยินแว่วๆ
“ไ้ยินว่าอะไร็หมายวามแบบนั้นนั่นแหละ”
อนแรยอมรับว่าลัวเามา แ่เมื่อเริ่มุ้นเย ไลลาเริ่มหายลัวล้า่อปา่อรับเามาึ้น หิสาวเื่อว่าราฟาเอละรัษาสัา เาเป็นทายาทอระูลมาร์เียอาโน่ที่ยิ่ให่ ไม่ระบัิสัย์่ายๆ หาเาิะทำอะไรเธอเาไม่ปล่อยเธอไว้ั้แ่ลมาเหยียบเาะแห่นี้หรอ อาีพนาแบบอเธอทำให้รู้ัผู้นมามาย เอผู้ายเ้าู้ เ้าเล่ห์ มา็มา พวอบวยโอาส็เยอะ เธอเอาัวรอมาไ้นถึป่านนี้ย่อม้อใ้เล่ห์เหลี่ยมรอบัวมาพอู ารรับมือับผู้ายอย่าราฟาเอล หายอมอ่อน้อให้เา็ะถูรัแ นแบบนี้ใ้ไม้อ่อนบ้าไม้แ็บ้า ถึะเอานะเาไ้
“อ้อ... เมื่อี้ันไ้ยินว่า เธอิใูบัน” เาแล้พูออไป
“บ้า ใริใูบห่วยอุัน ูบอพวโริบ้าามแบบนั้น ยี้ อุ๊บ!”
ไลลาโ้ลับเา แ่ไม่ทันหมประโย็โนนโริบ้าาม ว้าอึเ้าไปูบอย่าูื่ม ราวนี้เาูบอย่าเร่าร้อน
บเล้าลืนินริมฝีปานุ่มอเธอ ยั่วเย้า หลอล่อให้เธอสนออบ ว่าะรู้ัวหิสาว็อ่อนระทวยไปทั้ัว
“ปาบอไม่อบ แ่เมื่อี้อบสนอันิบี ยอมรับมาเถอะว่าิใ”
ราฟาเอลเอ่ยเย้าอย่าอารม์ี มอนหน้าแที่ัวอ่อนปวเปียในอ้อมแน้วยสายาล้อเลียน ายหนุ่มพิสูน์ให้เห็นแล้วว่า ายาาสโนวาไม่ใ่ไ้มาเพราะับสลา หาเาิะรวบหัวรวบหาผู้หินไหน ิหรือว่าะรอเสน่ห์อันแพรวพราวอเาไปไ้
“นวยโอาส ไหนบอว่าะไม่บัับืนใัน นีุู่บันสอหนแล้วนะ”
ไลลาโวยวายลบเลื่อนวามอาย เธอนึโมโหัวเอที่เผลอไปอบสนอรสูบอเา ่อไปนี้เธอ้ออยู่ห่าาผู้ายอันรายนนี้ให้มาๆ พูแล้ว็รีบยับัวถอยออาอ้อมออเา แล้วลไปยืนห่าๆ นัวโทันที
“ันบัับืนใเธอรไหน แล้วารูบนี่ยัเรียว่า ห่าไลับำว่าืนใ้วย เธอเ็มใัๆ อย่าบอนะว่าเมื่อี้เธอไม่ไู้บอบัน”
เาไ้ทีโ้ืนให้เธออายเล่น พลาแล้เลียริมฝีปา มอเธอ้วยแววารุ้มริ่มมีนัยยะพิเศษ
“บ้า ุมัน... โริ”
ไลลาไม่รู้ะอบโ้เายัไ ไ้แ่เินหนีลับมายับ้านพั อีฝ่ายามหลัมาิเธอึเปลี่ยนาเินเป็นวิ่แทน ไม่ทันถึหน้าบ้านราฟาเอล็ามมาทัน เารวบเอวออเธอไว้ รัไว้แน่นไม่ปล่อยให้หนีไ้อี
“ปล่อยนะ าบ้ามาอันไว้ทำไม”
ไลลาสะบััวิ้นหนี แ่แนอเารัเอวเธอไว้แน่น นิ้นไม่หลุ วามแ่าระหว่าสะรีระอายหิ ทำให้เธอเป็นรอเา ราฟาเอลอาศัยัวให่ว่าไ้เปรียบเรื่อวามแ็แร ัารเลยสาวัวแสบ้วยารับเธอโยนลทะเล รท่าเรือ
ูม! ว้าย!
ร่าามอหิสาวเปียปอน ลอยออยู่ในน้ำทะเล นแล้หัวเราะอบใ แล้ว้อาเหลือเมื่อเห็นร่านั้น่อยมหายไปในน้ำ
“ไลลา อย่าเล่นแบบนี้นะ”
ราฟาเอละโนเรีย แ่หิสาวไม่ลอยัวึ้นมา เารีบระโลไปำหาร่าอเธอ ำอยู่นาน็ไม่เห็นแม้แ่เา ึว่ายึ้นเหนือน้ำเพื่อหายใ แล้วพบว่ามีใรบาน นั่สบายอารม์อยู่บนท่าเรือ
“น้ำเย็นีนะะ สื้นสื่น”
ไลลาบอเาเสียหวาน ่อนะยัิ้วให้นที่ำลัลอยอในน้ำ แล้วเินหนีึ้นบ้านพัไป ปล่อยให้นเสียรู้ำหมัฟาแผ่นน้ำ้วยวามโมโห
“ยายัวแสบ อย่าให้ันเอาืนเธอนะ ะทำให้ร้อไม่ออเลย”
ราฟาเอละโน้อ้วยวามโรธ เสียรู้รั้เียวไม่ว่านี่สอรั้ิๆ น้อรีบลำหัวัวเอว่ามีเาอึ้นมาหรือยั เาึ้นาน้ำเินลับมายับ้านพั็พบว่าหิสาวหนีเ้าห้อปิประูเียบไปแล้ว แ้นรั้นี้ึ้อยยอไปไว้่อน เาะบัีหนัแมวเอาไว้ว่า ไลลาทำอะไรไว้บ้า ะไ้ทวืนให้สาสม
////
ไลลาอเรา็แสบไม่เบา แบบนี้ราฟาเอละทวแ้นืนยัไ โปริาม่ะ
ฝาิามเรื่อ้วยนะะ
อบุ่ะ
่อมพู
///
ความคิดเห็น