คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่ 5ใกล้ชิด ผูกพัน/2
่อ้า
“นบ้า ันไม่มีทาใหุ้่วยผายปอหรอ ันว่ายน้ำเป็นและว่ายเ่้วย”
ไลลาย่นมูใส่เา ่อนะีาทำให้น้ำระเ็นใส่นัวโ เธอว่ายน้ำหนีห่าเาไปอย่ารวเร็ว ราฟาเอลไม่ยอมให้แม่เือสาวแล้เาแล้วลอยนวล เาว่ายน้ำามมานทันแล้ว็อเธอไว้แน่น
“ับไ้แล้ว แม่เือสาวอมยั่ว”
“ปล่อยันนะ”
ไลลาผลัเาออ แล้วว่ายหนีลับไปยัเรือ ราฟาเอลามมาทันรทาึ้น เาับเอวเธอยัวให้ึ้นนั่บนอบบันไทาึ้น ใบหน้ามายเยึ้นมอหิสาว้วยแววาพราวระยับ มืออไลลาเาะบนบ่าหนาอเา วาสอู่มอประสานัน ท่ามลาท้อฟ้า ผืนน้ำทะเลสีราม
“รู้ัวไหม ว่าเธอสวยมา”
ำมนั้นทำให้หิสาวเผลอยิ้ม มือ้าหนึ่ยาบ่าเลื่อนมาแะ้าแ้มอายหนุ่ม ปลายนิ้วลูบเบาๆ บนเราสาระายมืออเาไปมา
“ันรู้ัว่ะ ว่าันสวย”
ไลลาอบลับอย่าไม่ถ่อมน เธอหัวเราะเมื่อเห็นเาทำหน้าเหวอ อย่าหวัว่าพูำหวานเลี่ยนแบบนี้แล้วเธอะเินอาย สารพัำหวานาผู้ายที่เยเ้ามาีบ ไม่เยทำให้หิสาวใสั่นไหว่ายๆ นับประสาอะไรับำมแ่นี้
“ยอมรับวามริ โยไม่เินสันิเลยเหรอ”
ราฟาเอลั้สิไ้ ็ยื่นหน้าไปใล้ๆ เอ่ยถามนสวย
“ทำไม้อเิน้วยล่ะะ ถ้าันไม่สวยุะสนใันหรือะ ผู้ายอย่าุอบผู้หิสวยๆ ไม่ใ่หรือ”
ไลลาแล้ใ้ปลายนิ้วลูบริมฝีปาอเาเล่น มอเาที่ำลัเลิบเลิ้มแล้วยิ้มหวาน ะยื่นหน้าไปใล้ๆ ่อนะผลันัวโให้หายน้ำไป รีบวิ่หนีึ้นเรือมาเาะราวอบั้น ่อนะหัวเราะอบใ
“เล่นน้ำให้สนุนะะ”
ไลลาะโนบอแล้วเินหนีเ้าไปในเบินเรือ เธอเรียมเสื้อผ้าุใหม่มา้วยามประสานรอบอบ แถมยัเรียมเสื้อผ้าให้เาอีุ เปลี่ยนุเสร็็นอนเล่นในเบินไม่ยอมออมา ผ่านไปรู่ให่็ไม่เห็นว่าราฟาเอละามมา
“อีานั่น ทำไมไม่ึ้นเรือมาอี”
หิสาวเปิประูเบินออมา มอหานัวให่แ่ไร้เาอเา ึเินออมาเาะราวระเบียั้นส่อูที่ทะเล มีเพียลื่นและน้ำทะเลไม่มีร่าอราฟาเอล ไลลามอหาไปนทั่วแล้วเริ่มรู้สึใหาย เธอแ่ผลัเาน้ำเอนะ ทำไมเาถึไม่ึ้นเรือมา
“ราฟาเอล ุอยู่ที่ไหน ราฟาเอล...”
ไลลาะโนเรียเสียั ใเริ่มร้อนรน เมื่อไม่ไ้ยินใรอบลับมา
“หรือว่าเาะมน้ำ ไม่นะ...”
ไลลาพาัวเอวิ่มายับันไ้าเรือ ทำท่าะลไปในน้ำ ทว่า... ร่าอเธอ็ถูแนแ็แรอใรนหนึ่รวบอไว้า้านหลั
“อะไรัน ห่าผัวไปไม่ี่นาที ร้อเรียหาแล้ว ผมนอนอาบแบนาฟ้าเรือเอนะ”
ราฟาเอลลาึร่าามให้ลับมายั้านบน เาับไหล่เธอให้หันมามอเา ใบหน้าแ้มรอยยิ้มบัน เาึ้นมาบนเรือแ่ไม่ไ้ามเธอไปที่เบิน นอนเล่นอาบแบนาฟ้าเรือ โยมีสอเหมียวนอนเล่นเป็นเพื่อน พอไ้ยินเสียเธอะโนเรีย็ะโหน้ามอู เาามเธอมาทัน่อนที่เธอะวู่วามระโลทะเลไปมหาเา
“นบ้า ทำันใมารู้ไหม ันนึว่าุมน้ำ นี่แหนะๆ”
มือน้อยำหมัทุบหน้าอเาไปหลายุบแ้เิน ที่ทำแื่นเินเหุ นบ้าัวให่เป็นยัษ์แบบนี้หรือะมน้ำายไ้ เธอในลืมิถึวามริ้อนี้ ่าน่าอายเสียริ
ราฟาเอลยอมให้ไลลาทุบีเา หัวใพอฟูเมื่อรู้ถึวามห่วใยอเธอ หมัน้อยๆ ทุบเาแ่นี้ไม่ไ้เ็บอะไรเลย เหมือนมี้าัๆ เาปล่อยให้เธอทุบนพอใ แล้ว้มลไปมอหน้าาม
“เมีย๋า เป็นห่วผัวเหรอรับ”
“ใรเป็นห่วุ ันแ่ับเรือลับเาะไม่เป็น ถ้าุายใระับเรือพาันลับ” เธอแ้ัวน้ำุ่นๆ
“ที่แท้็ลัวผัวาย แล้วไม่มีนับเรือให้ เฮ้อ... น่าน้อยใะมั”
เาแล้ถอนหายใ พอเธออ้าปาะอบโ้ ายหนุ่ม็้มลมาปิปาอิ่มนั้นไม่ให้ปล่อยำพูอะไรออมาไ้อี ริมฝีปาร้อนบเล้าริมฝีปานุ่มหวานอเธอ(ับรรยายาวาบหวาม)
หิสาวแทบไม่รู้ัวว่าถูเาพามาที่นี่ไ้อย่าไร เมื่อแผ่นหลัสัมผัสับที่นอน ็ลืมาึ้นสิเริ่มลับมา เธอพยายามยันอเาไว้เบือนหน้าะถอยหนี ริมฝีปาร้อนามมาุมพิเธออีรั้ ล่อมเธอให้อยู่ในห้วลึแห่วามปรารถนาที่เาำลัุึ้น
“อย่า... ไม่นะ”
ไลลาร้อห้ามเสียแผ่ว ในะที่เาผละริมฝีปาออ แล้วเลื่อนใบหน้าไปุมพิลำออเธอ ลมหายใอเาร้อนผ่าว เสียหอบหายใอเาัประสานับเสียลมหายใอเธอ หิสาวพยายามั้สิผลัไสเาออห่า แ่นัวโว่าไม่ยอมให้เธอัืน ริมฝีปาอเาราวับร่ายมนรา พรมูบไปามลำออเธอมือ็ทำานประสานันอย่ารู้หน้าที่ ุระโปรยาวที่เธอสวมถูเาปลออาัว เหวี่ยโยนทิ้อย่าไม่ใยี
“สวย... สวยเหลือเิน” ราฟาเอลราในอ
“อย่ามอนะ”
ไลลาร้อห้าม พยายามพลิายนอนว่ำหลบสายาม แ่มีหรือที่ราฟาเอละยอม เาับไหล่อเธอให้ลับมานอนหาย รวบ้อมือน้อยไว้เหนือศีรษะรึไม่ให้ยับหนี มอวามามอปทุมู่าม้วยวามหลใหล
“เมีย๋า...” เาราเรียเธอเสียพร่า
“ันไม่ใ่เมียุ อย่ามอนะนบ้า”
ไลลาท้วึ้นอย่าลืมัว ่อนะเบิาว้าเมื่อเห็นรอยยิ้มบนมุมปาอนัวโ
“ไม่ใ่เมียเหรอ... ไหนเธอบอว่าเราเป็นผัวเมียันไ นี่เธอหลอันหรือไลลา”
เาแล้ทำเสียเ้ม วาู่มร้าวุ ้อมอใบหน้าแัอนใ้ร่านิ่ ล้ายำลัาั้นแมับผินโหให้ยอมรับสารภาพ
“ัน... ันไม่ไ้หมายวามแบบนั้น ัน...”
ไลลาิหาำแ้ัวไม่ทัน ในยามนี้เธอเป็นรอเาในสภาพไร้ทาสู้ ถูสายาอเาลูบโลมนรู้สึสะท้านไหวไป เธอะหาทารอไ้อย่าไรในสถานาร์แบบนี้
“ไม่เป็นไร ไม่ไ้เป็นเมีย็มาเป็นริๆ อนนี้เลยีไหม”
เา้มลมาระิบ้าหูอเธอ ะเม้มบปลายิ่หูอเธอไว้ ลมหายใร้อนผ่าวามูโ่ามรินรแ้มนวลผะผ่าว ทำให้เ้าอแ้มนลุเรียว้วยวามสยิวปนวาบไหว
“ไม่นะ ุฟััน่อนสิ ุเยสัาแล้วนะว่าะไม่ืนใัน”
ไลลาพยายามยำสัาอเา มาทำให้เายอมปล่อยเธอ
“อืม... อนนี้ันำลัืนใเธออยู่เหรอ เมื่อี้ใรันร้อราหิๆ อนถูันูบ ยอมรับมาเถอะว่าเธอ็อบให้ันทำแบบนี้ับเธอ”
ราฟาเอลแล้พูให้เธออายเล่น เามอแ้มแัอเธอ้วยสายาเอ็นู อารม์รุ่นร้อนในายำลั่อยๆ ลวามร้อนล เาไม่ใ่พวบ้าามิแ่ะ่มเหผู้หิ ไม่ไ้ื่นอบารเสพสมบนวามทุ์อหิสาว เา้อารให้เธอยินยอมเป็นอเา้วยวามเ็มใ ไม่ใ่ารืนใเพื่อให้ไ้มาึ่รสพิศวาสั่วราว ที่ะสร้าราบาปให้เธอไปลอีวิ เ็์ที่มาาพื้นานวามรุนแร ไม่ไ้ทำให้ผู้หิมอบหัวใอเธอให้เาไ้ในภายหลั นั่นมันมีแ่ในนิยายประโลมโลที่เรียว่า ‘นิยายพาฝัน’ วามริแล้วะมีผู้หิที่ไหนรัผู้ายที่่มืนัวเอ
“บ้า ันไม่ไ้อบนะ ันแ่...”
ไลลาพยายามเถีย แ่็เถียเาไม่ออ เมื่อวามริแล้วเธอ็หลเลิ้มไปับุมพิอเา มัน่าน่าอายเสียริ ็ใรใ้ให้เาูบเ่แบบนี้ล่ะ
“แ่อะไรหรือนสวย”
ราฟาเอลลายมือออปล่อยมือเธอเป็นอิสระ เารวบร่าามแล้วพลิายนอนหายให้เธอมาอยู่บนร่าอเาแทน ร่าเล็ว่า่ายเยบนร่าหนาราวับแมวน้อยนอนบนฟู
“ปล่อย... ปล่อยนะนบ้า”
ไลลาพยายามลาร่าหนา ที่อนนี้เธอสัมผัสแนบิเาทั้ัว ทั้สอเหลือเพียอาภร์ิัวนละิ้น ผิวนุ่มอเธอสัมผัสถึผิวเนื้อึแน่น้วยล้ามเนื้ออายหนุ่ม วามร้อนบาอย่าาสอร่าเหมือนำลัึูันและัน หิสาวไม่ล้าสบสายามวาวอนใ้ร่า ลัวเาเห็นวามริบาอย่าในแววาอเธอ วามหวั่นไหว่อึ้นในายสาว วามวาบหวามที่หัวใวนี้ปปิไว้ไม่ไ้ เาไม่ไ้หล่อเหลาส่าามราวับเ้าาย แ่มีวามิบเถื่อนน่าึู มีเสน่ห์ทำให้ผู้หิสะท้านไหว ไลลาเอผู้ายหน้าาีมามามาย แ่ไม่เยมีผู้ายนไหนทำให้เธอหวั่นไหวแบบที่ราฟาเอลทำไ้ เธอไม่อยาพ่ายแพ้ ไม่อยาเป็นเมียเลยอเา ไม่อยาให้เาใ้ร่าายอเธอบำเรอวามสุ ที่สำัเธอไม่อาทำใไ้หา้อมีลูับเา แล้วถูเาพราลูไปาอ
///
อัป่อแล้ว้า
ฝาิาม้วยนะะ
่อมพู
///
ความคิดเห็น