คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 4. แค่ห่วงใยไม่ใช่รัก (ใช่ไหม)/3
่อ้า
ไลลานอนเล่นอยู่ในห้อนถึเวลาเย็น ถึไ้ลมาทำอาหารเย็นให้ัวเอับนป่วย ้านอเริ่มมืฝนยัลมาพร้อมับลมแรอพายุไม่มีทีท่าว่าะหยุล่ายๆ โีที่บ้านใ้เรื่อปั่นไฟึไม่มีปัหาเรื่อแสสว่า หิสาวทำอาหาร่ายๆ ให้ัวเอ และทำุปหัวหอมให้นป่วย อาหารเสร็เรียบร้อยไลลา็ไม่ล้ายไปให้ราฟาเอล สภาพอเา่อนหน้าทำให้ภาพยัิาเธอ เาะหายบ้าลับมาสวมเสื้อผ้าหรือยันะ
“หรือะปล่อยให้อายอยู่ในห้อีนะ แ่สุโ่อยู่ในห้อ้วยนี่สิ”
ไลลาถามัวเอ ะหยิบอาหารแมวมาเทใส่าม เธออาะใำับราฟาเอลไ้ แ่ไม่อาใร้ายับแมวอเา เ้าสุโ่ยัอยู่ในห้อับเ้านายอมัน ถ้าไม่เ้าไป็้ออทั้เ้าอทั้แมว ในที่สุไลลา็ำ้อลั้นใยถาอาหารึ้นไปให้ราฟาเอลพร้อมับอาหารอเ้าสุโ่้วย
๊อ ๊อ ๊อ!
หิสาวลอเาะประูเรีย ให้สัานในห้อ เผื่อะมีิสำนึลุมาใส่เสื้อผ้า รออยู่รู่หนึ่็ไม่มีเสียอบรับลับมา ิ้วเรียวสวยมวนิ่วะเปิประูห้อเ้าไป้าๆ ภายในห้อมีแสาโมไฟหัวเียที่เธอเปิทิ้ไว้ บนเียร่าำยำล่ำสันอราฟาเอลนอนนิ่อยู่บนนั้น ราวนี้มีผ้าห่มลุมท่อนล่าอเาไว้ ไลลาถอนหายใอย่าโล่อ ยถาอาหารไปวาไว้บนโ๊ะ้าเีย
“นีุ่ ื่นมาิน้าวินยาไ้แล้วนะ”
เธอแะไหล่เย่าเาเบาๆ ให้รู้สึัว อีฝ่ายราึมำในอ
“ทำไมทิ้ันไป ปล่อยให้นอนนเียว ไหนว่าเป็นผัวเมียันไม่ใ่เหรอ”
เาลืมาึ้นมา สีหน้าูอิโรย ัพ้อเธอ้วยน้ำเสียแหบโหย
“็... ็ุื้อนี่ ใรใ้ให้ถอเสื้อผ้าเป็นีเปลือยล่ะ”
ไลลา่อว่า ะ่วยให้เาลุึ้นนั่พิหัวเีย ถอนหายใแรเมื่อเห็นว่านัวโ ไม่ยอมสวมเสื้อผ้ามีเพียผ้าห่มลุมเอาไว้แบบนี้ เ็ื้อยัพอีให้หายื้อ แ่ผู้ให่ื้อเธอะทำยัไ ูเถอะยัมีหน้ามาัพ้อ่อว่าเธออี ทั้ที่เาทำัวร้ายาแบบนี้
เหมียว... ห่าว...
เสียราอเ้าเหมียวส้มัึ้น มันื่นมาพร้อมับเ้านายอมัน เ้าสุโ่มอหน้าไลลาเหมือนะบอว่า มัน็้อารารูแลเหมือนัน
“สุโ่ ันเอาอาหารมาให้แแล้ว ื่นมา็ร้อหาอาหารเลยนะ าินี้ะผอมไหม ฮึ”
ไลลายามใส่อาหารแมว หาที่วาให้เ้าเหมียวส้มอมเรื่อมา วาับพื้น็ไม่ยอมิน ้อวาบนโ๊ะถึะยอมินไ้ เธอเอาามอาหารอมันมาวาไว้ที่โฟาเบปลายเีย เ้าเหมียวส้มหาวอย่าี้เียทีหนึ่ ่อนะยอมยับัวลุาที่นอนมาินอาหาร
“ันทำุปหัวหอมให้ ินอาหารอ่อนๆ ไป่อนนะะ ะไ้สบายท้อ”
ไลลาปรนนิบัิแมวแล้ว ็มาปรนนิบัิเ้าอแมว่อ เธอยถาใส่อาหารพร้อมับยาแ้ไ้มาวาบนเีย
“ป้อนหน่อยสิ”
ราฟาเอลบอเสียแหบโหย ทำาอออ้อนให้เธอป้อนอาหาร ไลลาถอนหายใแรๆ แ่็ยอมป้อนให้โยี เาินอาหารที่เธอนำมานหม ท่าทาหิวั อิ่มแล้วไลลา็หยิบยาับแ้วน้ำมาส่ให้ เารับไปินอย่าไม่อิออ
“ันะเอาานามไปล้า ุนอนพันะะ”
ไลลายับะลุออไปแ่ราฟาเอลับ้อมือเธอไว้่อน เามอหน้าเธอ้วยสายาเหมือนเ็มอผู้ปรอ
“รีบๆ ึ้นมานะ ันไม่อยานอนนเียว”
น้ำเสียอเาเว้าวอน อวามเห็นใ วาู่มอ่อนแสลไม่มีรอยร้าวุ หาไม่มีหนวเราหนาๆ ับรอยสัเ็มัว เาเหมือนเ็ายัวน้อยที่ำลัอ้อนมารา
“ถ้าะให้ันนอน้วย ุ้อใส่เสื้อผ้า” ไลลามี้อแม้
“แ่มันไม่สบายัวนี่”
เายัอิออ พอเห็นเธอถลึาใส่ ็ยอมพยัหน้ารับอย่าำใ
“็ไ้ๆ ใส่็ไ้”
“ีมา่ะ นี่ฝน็อาาศเย็นสบายะาย”
ไลลามีสีหน้าพอใ ราฟาเอลบับวามำเสื่อมนี่ ูๆ ไป็น่ารัไม่เบา ถ้าเาะไม่ื้อทำัวว่านอนสอน่าย เธอสบายใที่ะอยู่ใล้เามาึ้น
“เี๋ยวันเรียมเสื้อผ้าุใหม่ให้ ุไปอาบน้ำสัหน่อยนะะ ะไ้สบายัว”
ไลลาลุึ้นไปเรียมน้ำให้เาอาบ หาุใหม่ให้เาไว้สวมหลัอาบน้ำ พอเสร็ำลัะเินออาห้อน้ำ ็หันมานับร่าหนาๆ อายหนุ่มเ้าพอี เาามเ้ามาในห้อน้ำแล้ว วาลมโเบิาว้าึ้นเมื่อพบว่า นัวโเ้ามา้วยสภาพนุ่มลมห่มฟ้า ใบหน้ามเ้มระบายรอยยิ้มว้า มอเธอที่อ้าปา้าาโเท่าไ่ห่าน ้วยแววาใสื่อ พร้อมับบอว่า
“ผมะอาบน้ำ” เาบอเสียอ่อน
“ะ ันเรียมน้ำให้แล้ว ไปอาบสิะ”
ไลลาแ้มแัึ้นมา สายามอไปทาอื่นที่ไม่ใ่ร่าล่ำสันบึบึนเ็มไป้วยรอยสัออีฝ่าย หัวใเ้นรัวแรึ้นมาอย่าห้ามไม่อยู่ ยอมรับว่าเาหุ่นี ล้ามอเา็สวย แ่ให้มอแบบเ็มๆ าเธอ็ะหัวใวายายเสีย่อน้วยวามื่นเ้น
“ันเ็บแผล ่วยอาบให้หน่อยสิ”
เาบอ้วยน้ำเสียปิ มอเธออย่าอร้อ มือ้าหนึ่ลูบแผลที่ศีรษะทำหน้าเหมือนเ็บริๆ
“ะ ไ้่ะ ลไปในอ่า่อนสิะ ระวัอย่าให้น้ำระเ็น”
ไลลาสูลมหายใแรๆ ำใ้อรับบทนรับใ้ส่วนัวอีำแหน่ ใรให้เามีแผลสถ้าน้ำเ้าแผลอาะอัเสบ ในยามนี้มีเธอับเาสอน เิเาป่วยหนัึ้นมา เธอไม่มีปัารัษา ลั้นใ่วยเาอาบน้ำให้เสร็ไม่เป็นไร หิสาวหยิบรีมอาบน้ำมาเทใส่ฟอน้ำ ยำนเิฟอ ถูบนเนื้อัวท่อนบนอเาไปมา อีฝ่ายเอนหลัหลับาพริ้ม ราเบาๆ ในออย่าพอใ
“็ไม่ยานี่นา เหมือนอาบน้ำใหุ้๊าเลย”
ไลลาเริ่มหายเร็ หลัาละเลฟอสบู่นท่วมร่าหนาอราฟาเอล ายหนุ่มไม่ระุระิ ยอมให้เธอัถูราวับุ๊า นัเริ่มมันมือ ับเาหันไปหันมาถูฟอน้ำไปบนแผ่นหลัอเาอย่าเมามัน เธอ้อมอรอยสัลายหัวสิโอย่าหลใหล ยอมรับว่ารอยสันี้สวยมา สิโราวับมีีวิ ่าสัฝีมือีเยี่ยมสร้าสรร์ผลานบนผิวเนื้ออมนุษย์ไ้อย่าวิิร อนสัมันเ็บมา เธออยาถามแ่ิไ้ว่าเาวามำเสื่อมำอะไรไม่ไ้
“เสร็แล้ว่ะ เี๋ยวันเอาผ้าเ็ัวให้นะะ”
ไลลาบอ หลัาเปิน้ำล้าราบสบู่ให้เาแล้ว เธอพยายามไม่มอท่อนล่าลาลำัวอเา แสร้ทำมอไม่เห็นปลาไหลเผือัวนั้น ใ้สายามอแ่สิโบนแผ่นหลัอเายัเริาว่ามา
“นี่่ะ ันไปรอ้านอนะะ”
ส่ผ้าเ็ัวให้เาแล้ว ไลลา็เผ่นแผล็วออาห้อน้ำทันที รีบยถาใส่ามเปล่าลไปยัห้อรัว ัารล้าทำวามสะอา แล้วยัใ้เวลาสำรวหน้า่าประูรอบๆ บ้าน โยมีเ้าเหมียวส้มและเหมียวสามสีเป็นลูสมุนเินาม
“ฝนหนัลมแร แ่ประูหน้า่าแ็แรี ไม่น่าะมีปัหาอะไร ปะ สุโ่ นินิว เราึ้น้าบนันเถอะ”
ไลลาเินึ้นั้นบนเธอเ้าไปในห้ออัวเอ ัารอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นุนอน ั่ใว่าะเ้าไปในห้ออราฟาเอลีไหม
แร แร เหมียว ห่าว...
เสียะายประู พร้อมับเสียร้อเหมียวห่าวัอยู่หน้าประูห้อ ไลลาถอนหายใแรรอามอเพาน้วยวามเหนื่อยหน่าย เ้าสุโ่ร้อะเ้าห้อราฟาเอล นินิวามเธอเ้าห้อมาแล้ว นอนหลับอุ๊าเน่าอยู่บนเีย ส่วนเ้าสุโ่ไม่ยอมามเ้ามา มันเลือไปรอหน้าห้อเ้านายอมัน นี่อยาเ้าไปนะายประูร้อเรียให้นเปิ
“สุโ่ นี่แอยาเ้าไป้าในเหรอ” ไลลาถามเ้าเหมียวส้ม
ห่าว.... ห่าว... ห่าววววว
เ้าเหมียวอ้วนส่เสียร้อโหยหวนน่าสสาร หันมามอหน้าเธอราวับอ้อนวอนให้เปิประูให้มันที ไลลามอหน้าเ้าเหมียวส้มแล้วอใอ่อนไม่ไ้
“็ไ้ๆ ไปนอนับเ้านายอแ็ีเหมือนัน ะไ้มีเพื่อน”
ไลลายอมเปิประูให้เ้าเหมียวเ้าไป แล้ว็ยื่นหน้าไปส่อูนป่วย แล้ว็รีบเปิประูวิ่พรวเ้าไปในห้อ้วยวามใ เมื่อเห็นร่าอราฟาเอลนอนนิ่อยู่บนพื้น
“ุราฟาเอล ุเป็นอะไร”
เธอเ้าไป้อนศีรษะอเาวาบนั ลูบหน้าออีฝ่าย้วยวามห่วใย ายหนุ่ม่อยๆ ลืมาึ้นมา
“อืม... เมีย๋า ันรอเธอั้นาน” เายิ้มให้เธอ
“าบ้า ทำไมไม่นอนบนเีย มานอนบนพื้นทำไม ทำเอาใหมเลย”
ไลลาผลัเาให้ลุึ้นนั่ ยับลุหนีอย่าโมโห เาทำเธอใแทบาย ยัมามีหน้ามายิ้ม
“็เธอบอว่าะมานอนับัน นี่ันอาบน้ำใส่เสื้อผ้าแล้วนะ รอั้นานเธอ็ไม่เ้ามาสัที”
นป่วยลุึ้นมาหา ึร่าามมาอไว้แน่น ถอนหายใแรๆ ราวับนที่อ่อนล้าอ่อนแรเ็มที
“ัน็มาแล้วไะ ไปนอนบนเียไ้แล้ว บนพื้นมันเย็นเี๋ยว็ไ้ึ้นอีหรอ”
ไลลาผลันัวโให้ออห่า ลาแนพามานอนบนเีย แล้ว็ถอนหายใบ้าเมื่อเห็นเ้าเหมียวอ้วนนอนลาเียรอท่าแล้ว
“สุโ่อยานอน้วย ุไปนอนรฝั่นั้นนะ ันะนอนฝั่นี้ ให้สุโ่นอนรลา”
ไลลาัแให้เานอน แล้วเธอ็้ามไปนอนอีฝั่โยมีเ้าสุโ่นอนั่นลาไว้ ทำเอาราฟาเอลหน้ามุ่ย้วยวามัใ รั้นะโยนเ้าเหมียวออาเีย็ทำไม่ไ้ เมื่อเห็นสายาอออ้อนอมัน
“นอนสิะ ันะปิไฟแล้ว”
ไลลาแอบอมยิ้มำ ะเอื้อมมือไปปิไฟหัวเีย ในวามมืท่ามลาสายฝนที่เทระหน่ำลมา อาาศ่อน้าเย็น ทำให้หิสาวเผลอหลับไป
ร่าหนาอนัวโยัลืมาโพลในวามมื เาเอามือลูบนนุ่มๆ อเ้าลูายอ้วนไปมา ฟัเสียมันราในอัรืๆ นมั่นใว่าเ้าเหมียวนอนหลับสนิทแล้ว ็่อย้อนอุ้มมันพาออไปาห้อ เาเปิประูห้อฝั่ร้ามแล้ววาเ้าเหมียวลบนเีย ้าๆ แมวเหมียวสามสีอไลลา
“อยู่ับนินิวไป่อนนะสุโ่ พ่ออนุาให้แมีเมียไ้ ถ้าสาวเายอมนะ อย่าไปืนใเารู้ไหม เราเป็นแมวสุภาพบุรุษ ทำให้สาวเายอมเสีย่อน่อยลุย”
ราฟาเอลบอเ้าเหมียวอเา ่อนะเินย่อลับมายัห้ออัวเอ มอร่าามที่นอนบนเีย้วยสายาวาววาม เาหายาอาารมึนเพราะแรระแทที่ศีรษะแล้ว วามทรำ็ลับมารบเ็มร้อยั้แ่เมื่อืน หายัแล้ทำเป็นำอะไรไม่ไ้ เพื่อูว่าไลลาะทำยัไ ไลลาวยโอาสอนที่เาเพิ่ฟื้น แล้บอว่าเป็นเมียเา เธอมีแผนารอะไรบาอย่าถึไ้พูแบบนั้น เาเลยไม่ัศรัทธายอมรับำแหน่สามีอเธอโยี ถือโอาสแล้เธอเล็ๆ น้อยๆ และยัไ้โอาสใล้ิหิสาวอี้วย
“ไลลา ันอยารู้นัว่า เธอะ้านทานเสน่ห์อันไ้นานแ่ไหน ันะทำให้เธอยอมเป้นอันให้ไ้”
ราฟาเอลเื่อมั่นในเสน่ห์อัวเอ เาเื่อว่าไลลาะ้อหลุมรัเาและยอมเป็นอเาในไม่้านี้ ภาริปั้มหลานใหุ้ปู่ะ้อสำเร็แน่นอน
ายหนุ่มอาะเื่อมั่นว่าไลลา้อหลุมรัเา แ่เาลับไม่รู้ัวเลยว่า ไ้ให้วามสนใหิสาวเพิ่มมาึ้นทุวัน หัวใที่เยอ้าว้าลับมีบาอย่า่อยๆ เิมเ้ามาใน่อว่านั้นโยไม่รู้ัว
///
อัปแล้ว้า ฝาิาม้วยนะะ
่อมพู
ความคิดเห็น