คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1. กาฝากที่ไม่มีใครต้องการ/1
นิยาย ทั์ราี (บับปรับปรุ)
By ผารุ้
อนที่ 1. าฝาที่ไม่มีใร้อาร
้านหน้าปาอยแห่หนึ่เป็นที่ั้อลาสนาให่ มีแผายสิน้ามาว่าสอร้อยแผ และรอบๆ มีอาารห้อแถวให้เ่ามีผู้เ่าเ็มทุห้อ เ้าอลาและห้อแถวในย่านนี้มีฤหาสน์หลัามอยู่ท้ายอย
“ป้ารับ รู้ับ้านุนายแพรพรรับุสมเียริไหมรับ”
รถระบะันหนึ่แล่นมาอ แล้วเปิระฝั่นับหยุถามแม่้าายล้วยทอหน้าทาเ้าลา
“ี่รถไปนสุอยนู้นเลย่ะ บ้านหลัให่ๆ รนั้นแหละ บ้านุแพรพรรับุสมเียริ”
“อบุรับป้า ออ ผมอล้วยทอับมันทอร้อยนึรับ”
ำอบุมาพร้อมับธนบัรสีแถูส่ให้แม่้า เมื่อไ้รับถุล้วยทอรถระบะลาเ่าลาใหม่ันนั้น ็แล่นเ้าไปในอยามทาที่แม่้าบอ แล้วไปออยู่้ารั้วบ้านไม่ไลาประูทาเ้า รถอนิ่อยู่แบบนั้นนานร่วมสิบนาที ็เห็นประูบ้านเปิออ รถยน์หรูสีำันหนึ่แล่นออมาา้านในอรออยู่หน้าบ้าน ใบหน้ารรึ้ม้วยหนวเราอนมอ ปรารอยเหยียบนมุมปาเล็น้อย่อนะลายล วามริบใ้เรียวิ้วหนา้อมออย่าั้ใ รู่่อมาร่าระหอหิสาวนหนึ่ ในุระโปรยาวสีาว็ออมาา้านใน พร้อมับหิวัยลานที่เินามมา้วย ทั้สอหยุพูุยอะไรันหน้าบ้านรู่หนึ่ ่อนที่หิสาวนนั้นะึ้นรถที่อรออยู่ออไป นุ่มมอรีบยับลารถเินรมาหานที่ำลัะปิประูบ้าน
“ป้ารับ อถามอะไรหน่อยรับ”
นพูมอสภาพอายหนุ่ม ที่สวมเสื้อเิ้เ่าับาเยีนส์สีี ้วยสายาระแว ท่าทาอีฝ่ายูไม่น่าไว้ใ
“ที่นี่ บ้านุนายแพรพรรับุสมเียริใ่ไหมรับ”
“ใ่ ที่นี่ไม่ื้ออเร่ายหรอนะ”
แโบมือปิเสธเมื่อิว่าอีฝ่ายมาายอ ผลัประูรั้วปิเรียมหันหลัลับเ้าไปในัวบ้าน แ่ายหนุ่มเรียไว้อีรั้
“เี๋ยว่อนสิป้า ผมไม่ไ้มาายอ ผมมาสมัรานรับ” เาเอ่ย้วยน้ำเสียสุภาพ
“ออ ที่นี่นานเ็มแล้ว ไม่รับเพิ่มหรอ้าพ่อหนุ่ม”
“ผมไ้ยินนที่ลาบอว่า ถ้าอยาไ้านให้มาลอสมัรู” เายัไม่ละวามพยายาม
“ที่นี่นานเ็มแล้วริๆ ไปหาานที่อื่นเถอะ แถวอู่รถหน้าปาอยเหมือนิป้ายรับสมัรนาน ลอไปถามูสิ บอว่าป้าแววแนะนำมา็ไ้”
ท่าทาหวาระแวลายล เมื่อเห็นท่าทีื่อๆ ออฝ่ายร้าม นาแววแม้บ้านอที่นี่ ึแนะนำ้วยวามหวัี
“น่าเสียาย ผมอยาทำานที่บ้านให่ๆ แบบนี้ อยู่สุสบายี” ำพูนั้นทำให้นฟัยิ้มำในวามื่อ
“เป็นนใ้เาะสบาย ไ้ยัไ แม้แ่หลานในไสุ้นายแยัเรียใ้ หัวไม่วาหาไม่เว้น”
ในสายานภายนออาิว่าารไ้ทำานในฤหาสน์หลัให่สบาย แ่วามริแล้วนานที่นี่มีน้อยมาเพียสามนเท่านั้น ประอบ้วยัวนาเอที่มีหน้าที่เป็นแม่บ้าน นายมั่นสามีอนาทำหน้าที่เป็นนับรถและวบำแหน่นสวน และมีเ็าวเาื่ออาหมี่อย่วยทำวามสะอาในบ้าน รวมถึหลานสาวอเ้าบ้านที่โนใ้านราวับนรับใ้อีน พอเรียนบมัธยม็ไม่ยอมให้เรียน่อบอว่าสิ้นเปลือ แ่ลูสาวัวเอลับส่ให้เรียนมหาวิทยาลัยเอน ิแล้วน่าเวทนานั
“เห็นว่าุนายแพรพรรแมีลูสาวสวย ผมอยาเห็นเป็นบุา” นพูะเ้อมอเ้าไปในบ้าน
“็เพิ่ออไปเมื่อี้ไม่เห็นหรือไ หน้าอย่าเอ็ไ้แ่มอไฟท้ายรถ็บุหัวแล้ว อย่าิไปหมายปออฟ้าเลย เพราะุหนูอัน เธอำลัะแ่านับเศรษี นี่เือนหน้า็ัานแล้ว เห็นว่าเ้าบ่าวเรียมานให่โ”
นาแววพู่มเทับเ้าหมา้าถนนให้เลิฝันลาวัน เมื่อรูุ่หนูอนาำลัะออไป้านอ ึเรียนายมั่นนับรถไปส่ นาเลยอให้พาุมัสลินไปส่ที่หน้าปาอย้วย ไม่อยาให้เินาแร้อนๆ ออไปเ็บ่าเ่าใหุ้นาย
“อ้อ นเมื่อี้ในรถ” เาพยัหน้าทำท่านึออ
“ันะเ้าบ้านแล้ว ะไปไหน็ไปเถอะ”
พูบนาแวว็พาร่า่อน้าท้วมอนเินลับเ้าไปในัวบ้าน ปล่อยให้ายหนุ่มนนั้นมออยู่นอรั้ว โยไม่รู้เลยว่าอีฝ่ายหยิบโทรศัพท์มาเปิูภาพที่เพิ่ถ่ายไปเมื่อรู่
“นี่สินะลูสาวนายสมเียริ นาแพรพรร หึ สวยน่ารันานี้ ่าเลือไม่เบานี่ ไอ้ภานุ”
ร่าสูให่หมุนายเินออมาาหน้าประูรั้ว เินลับมานั่บนรถระบะ่อนะสาร์ทเรื่อับออมา เมื่อบรรลุเป้าหมายในารสืบูประวัิอว่าที่เ้าสาวอภานุ อัศวนาวิน ใบหน้าร้ามมรเรื้อ้วยหนวเราหนา มีรอยยิ้มหยันเมื่อปรายามอหิสาวในรูป
“ไอ้ภานุ เมอเราำลัะเริ่ม้น ันไม่ปล่อยให้แมีวามสุหรอ”
///
อัพให้อ่านเป็นอนแรแล้วนะะ
ฝาิาม้วย่ะ
ผารุ้
///
แนะนำอีบุ๊ ผลานอผารุ้
แวะไปโหลันไ้ที่เวปเมพ
เวปูเิ้ลเพลย์
https://play.google.com/store/books/author?id=ผารุ้
ความคิดเห็น