คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 1. ความฝันหรือความจริง 20%
Chapter 1
ความฝันหรือความจริง
เสียงหายใจอันหอบระรวย รสจูบหวานนิ่มนวลปานดอกกุหาบ สัมผัสที่ชวนค้นหา นัยน์ตาลึกลับ ร่างอรชร ดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอด ก่อนคนตรงหน้าจะลอบหอมแก้มจนหญิงสาวต้องเขินอาย ก่อนร่างบางจะเงยหน้าพร้อมกับอาวุธทิ่มแทงลงยังอกของซ้ายของเขา ฆ่าเขาจนตาย.. และเดินจากไปพร้อมกับหญิงสาวอีก 3 คน
“ฮึก ” คยูฮยอนเดอะปริ๊นอ๊อฟแอเรียสสะดุ้งตื่นจากฝันด้วยความตกใจ เขาฝันซ้ำๆซากๆมาเป็นเวลาหลายปีแล้ว เขาจำหน้าของหญิงสาวคนนั้นได้ จำได้ถึงรสจูบ แม้จะเป็นแค่ความฝันแต่ยังคงกึกก้องอยู่ในห้วงหัวใจ และยังจำได้ดีอีกด้วยว่าหญิงสาวคนนั้นก็ยังเป็นคนที่ฆ่าเขาในความฝันเช่นกัน แล้วหญิงสาวอีก 3 คนคือใคร ทำไมในฝันถึงยิ้มเยาะเขาขนาดนั้น
ปังๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นจากหน้าห้อง ทำให้เขาหัวเสียไม่ใช่น้อย คงจะเป็นน้องชายที่น่ารำคาญเช่นเคย ร่างใหญ่ลุกขึ้นจากเตียง สวมเสื้อคลุมขนสัตว์สีน้ำตาลอ่อน ก่อนจะเดินไปเปิดประตู
“มีอะไร” น้ำเสียงที่ฟังดูก็รู้ว่าโมโหอยู่ ทำให้ผู้เป็นน้องหวาดกลัวแต่ มันก็ชินไปซะแล้ว
“ข้าจะชวนท่านพี่ไปขี่ม้านอกวังน่ะ”
“อืม เจ้าไปรอข้าที่คอกม้าหลวง เดี๊ยวข้าตามไป”
“ได้ ข้าจะไปรอท่านพี่นั้น”
..... อัพ
แสงอาทิตย์ที่สาดส่องมากระทบผิวม้า ทำให้ปกติ ม้าสายพันธุ์อเมริกันแซดเดิล ที่ดูสง่า สวย อยู่แล้วยิ่งดูงามเข้าไปอีก จึงทำให้คยูฮยอนเลือกม้าได้ไม่ยาก ส่วน คีย์ เขาเลือกม้าสายพันธุ์คลีฟแลนด์ เบย์ ตัวสีดำ มันก็ส่ง่างามเช่นกัน แต่ถ้าเทียบกับผู้เป็นพี่แล้ว เขาคงเป็นได้แค่รอง คยูฮยอน ขึ้นม้าอย่างคล่องแคล่ว สมกับรางวัล พรีฟิอาเคิล นักขี่ม้าผู้สง่างามและองอาจของโลก เขาลงแข่งทั้งหมด 3 ปี และเป็นที่น่าพอใจ เขาชนะ 3 ปีรวด เขาปรายตามองผู้เป็นน้อง แค่ท่าขึ้นม้าก็ดูทุลักทุเล ไม่สมกับความเป็นเจ้าชายแม้แต่น้อย แต่ก็ยังดีที่ทะเยอทะยานจนปีนขึ้นมาได้ คยูฮยอนขี่ม้านำไปก่อน การออกไปครั้งนี้พวกเขาไม่มีแต่ผู้ติดตาม เพราะเขาจะออกไปเชกเช่นสามัญชน
“พี่เราไม่ได้ออกมาขี่ม้านานแล้วนะ”
“อืม” คำตอบสั้นๆก็พอทำให้คีย์รู้ว่าผู้เป็นพี่คงจะรำคาญเขาแล้ว
ทั้งสองขี่ม้าออกมาทางหลังวังหลวง เขาข้ามสะพานหิน ที่พาดผ่านระหว่างวังหลวงกับเมืองด้านนอก สายน้ำใส และลมโชย ทำให้คีย์ตื่นเต้นมิใช่น้อย กับการออกมาเที่ยวครั้งแรกโดยไม่ต้องมีทหาร และยังได้มากับผู้เป็นพี่ชาย ผู้ที่ซึ่งแข็งยิ่งกว่าหิน เดินทางได้ไม่นานพวกเขาก็เจอกันฝูงคน ชาวบ้านต่างออกมาจับจ่ายซื้อของที่ตลาด มีทั้งเสื้อผ้าอาภรณ์ตลอดจนเครื่องเขียน หรือดอกไม้ คีย์สนใจกับดอกไม้เป็นอย่างยิ่ง เขามองร้านดอกไม้ด้วยความสบายใจ ต่างจากพี่ที่รู้สึกอึดอัดกับสถานที่ที่ขาดความเป็นส่วนตัว เขาจึงขี่ม้าออกไปจากที่นี้ให้เร็วที่สุด เมื่อออกมาจากตลาด ก็จะเริ่มเข้าสู่หมู่บ้าน หมู่บ้านของเมืองนี่จับระดับตามฐานะ ร่ำรวยจะอยู่ โซนนีโร่ ฐานะปานกลางจะอยู่โซนทูฟี่ และฐานะยากจน จะอยู่โซน โพมี่ การจัดโซนเช่นนี้จึงมีการคบค้ากันแตกต่างออกไป พวกนีโร่จะคบกันเอง จะไม่ยุ่งกับทูฟี่และโพมี่ เพราะถือว่าเป็นสังคมน่ารังเกียจ คยูฮยอนก็คิดเช่นนั้น ยกเว้นคีย์ซึ่งคิดต่างออกไป ทำไมเล่าทำไมต้องจัดแบ่งแยกให้แตกแยกด้วย คยูฮยอนตัดสินใจขี่ม้าไปทางนีโร่ โดยมีคีย์ขี่ตามหลัง เขาพบทุ่งดอกไม้ หน้าทุ่งเขียนว่า ไร่ฮัมฟาเบท เป็นไร่ดอกไม้ของตระกูลฮัม โดยมีคิมแทยอน เป็นเจ้าของไร่ เธอเป็นบุตรสาวคนโตของตระกูล การเข้ามาในทุ่งแห่งนี้ทำให้คีย์ยินดีมิใช่น้อยที่ผู้เป็นพี่ยังรัก และรู้ว่าเขาต้องการอะไร
“ทำไมท่านพี่ถึงมาที่นี้”
“ข้าไม่อยากไปที่ๆน่ารังเกียจ”
“อ้อ ข้าคิดว่าท่าน…”
“อย่าสำคัญตัวผิดไป คีย์”
“ท่านเขามาที่ไร่ต้องการอะไรคะ” เสียงหวานที่เก็บดอกไม้อยู่เอ่ยขึ้น ทำให้บทสนทนาระหว่างพี่กับน้องต้องยุติลง หญิงสาวผิวขาวเชกเช่นหิมะ นันย์ตากลมโต และริมฝีปากที่บางยังกับกุหลาบ ทำให้การเต้นของหัวใจทั้งคู่แทบจะระเบิด คีย์ยิ้มหวานออกมาอย่างเห็นได้ชัด ส่วนเขาทำได้แค่ลอบยิ้มน้อยๆเท่านั้น
ไรเตอร์หายไปนานต้องขอโทษด้วย
กำลังฝึกการเขียนอยู่ค่ะ :)
อาจไม่่ดีเท่าไหร่ แต่อย่าเพิ่งหายกันไปนะ
ความคิดเห็น