หนุ่มสุดฮอตปะทะสาวสุดเฮี้ยว

ลำดับตอนที่ #1 : -*- จุดเริ่มต้น....และ....ความวุ่นวาย - -\"

        





      วันนี้ก็เหมือนทุกๆวันของฉัน  หลังจากที่ฉันลุกขึ้นจากที่นอนฉันก็ต้องมานั่งจมอยู่หน้าคอม  -_-* ตอนนี้ที่โรงเรียนฉันกำลัง Hot!  Hit! กับการเล่น MSN ล่ะ ความจริงฉันก็ไม่รู้จักมันหรอกจนกระทั่งเจ้าพวกเพื่อนๆของฉันมันอยากให้ลองเล่นดู  - -“ แต่ทำไมถึงไม่มีคนออนเลยล่ะเนี่ย  - -* ฉันเลยเข้าไปเกือบทุกเว็บไซด์ที่ฉันรู้จักแต่ก็ไม่เห็นจะมีอะไรน่าสนใจเลย



      เฮ้! ฉันนึกได้ว่ามีเว็บนึงที่ฉันรู้จัก ฉันคิดว่าจะเข้าไปหาเพื่อนมาลองแอดไว้คุยด้วยกันเพิ่มดู O-O เฮ้! มีหัวข้อเขียนไว้ว่า + หากคุณต้องการเพื่อน คลิกที่นี่ +

  

      ฉันเลยคลิกเข้าไปดู



      O-O ว้าว! มีเมล์เต็มไปหมดเลย ฉันจะเลือกอันไหนดีล่ะเนี่ย เอาอันนี้ก็แล้วกัน แล้วฉันก็คลิกไปในหัวข้อ + อยากมีเพื่อนคับ +



      ‘ คิมฮยอนซอง ‘



      เฮ้! ฉันคิดว่าน่าจะเป็นชื่อผู้ชายนะ...อิ..อิ  แล้วฉันก็เอาเมล์เค้ามาแอด  แต่ เอ๊ะ! แย่จังไมไม่มีคนออนอ่ะ  T T < เศร้าจัง >



แล้วฉันก็ลืมมันไปจนกระทั่ง....



      เฮ้อ!  ว่างชะมัด  ทำไรดีน้า..ป่านนี้เจ้าพวกนั้นคงมาออนกันบ้างแล้วล่ะไปเล่นเอ็มดีกว่า ^_^ โฮะ โฮะ >_< มีคนออนด้วย เย้! ใครกันนะ เอ๊ะ! เดี๋ยวนี้เพื่อนฉันมันไปหัดตั้งชื่อแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ  ไม่ยั้กรู้แหะ -?- แล้วฉันก็ไม่รีรอที่จะเข้าไปทักพวกมัน

  

      เอ๊ะ!  ไมไม่ทักกลับมานะ  ฉันก็เลยส่งข้อความกลับไปอีก...แล้วเจ้าพวกนั้นก็ตอบกลับมา แต่ o_o



      “ นี่!  เธอรู้ใช่มั้ยว่าฉันเป็นใครห๊ะ ”



      ให้ตายเหอะฉันไม่ใช่อัจฉริยะนะที่จะได้รู้ว่านายเป็นใคร -  - ^   หรือว่าเจ้าพวกเพื่อนบ้ามันกำลังแกล้งฉันนะ  แต่ฉันมีเมล์แซจองคนเดียวนี่ < แซจองเป็นเพื่อนผู้ชายคนเดียวที่ฉันสนิท >



      “ นี่! นายแกล้งฉันหรอ นายอยากตายรึไงถึงกล้ามาแกล้งฉันห๊ะ ”



      “ เธอกล้าดียังไงมาว่าฉันห๊ะ ยัยเบ๊อะ”



      ตอนนี้ฉันรู้แล้วล่ะว่าเกิดอะไรขึ้น



      “ แล้วนายเป็นใครล่ะ ”



      “ ฉันก็คือ คิมฮยอนซอง หนุ่มฮอตแห่งโรงเรียนโชดงอึนน่ะสิ ยัยเบ๊อะ”



      “ คิมฮยอนซอง ”



      คิมฮยอนซอง..ฉันว่าฉันรู้คำตอบแล้วล่ะ นายเป็นคนที่ฉันเอาเมล์มาแอดไว้นั่นเอง -O-



      “ ก็ใช่น่ะสิ  คราวนี้เธอก็รู้แล้วสินะว่าฉันเป็นใคร ”



      “  แล้วไงล่ะ ”



      “ นี่! เธอเอาเมล์ฉันมาจากไหนห๊ะ ”



      “ จากเว็บน่ะสิ แต่ถ้าฉันรู้ว่านายเป็นคนแบบนี้ฉันคงไม่เอาเมล์นายมาแอดหรอก ”



      “ ยัยเบ๊อะ กล้าดียังไงมาพูดอย่างนี้กับฉัน ”



     “ แล้วนายจะทำไมฉันห๊ะ ”



     “ ยัยเบ๊อะ นี่เธอรู้จักใครที่โรงเรียนโชดงอึนบ้างล่ะ ”



     - O - ยัยเบ๊อะ -_-^ นายมีสิทธิ์อะไรมาเรียกฉันอย่างนี้นะ คำก็เบ๊อะสองคำก็เบ๊อะ อยากตายรึไงตาบ้า นายทำให้ฉันโมโหแล้วนะ - -^^



     “ แล้วถ้าฉันบอกนายว่าไม่ล่ะ ”



     “ โอ๊ย! ฉันจะทำยังไงกับเธอดีนะยัยเบ๊อะ ”



     “ ได้ งั้นเราก็ไม่จำเป็นต้องคุยกันอีก บายย่ะ ”



     แล้วฉันก็ปิดห้องแชทกับนายบ้านั่น แต่ให้ตายเถอะ นายจะตามมาหลอกหลอนกันรึไงนะ



    “ เดี๋ยวก่อน เธอ? ”



    “ อะไรอีกล่ะ ” - -“



    “ ยัยเบ๊อะ เธอชื่ออะไร ”



    “ นี่นายจะถามชื่อคนอื่นน่ะเค้าถามกันอย่างนี้หรอ ”- -^



    “ แล้วเธอชื่ออะไรล่ะ ”



    “ ฉันว่านายไม่จำเป็นต้องรู้นะ ”



    ว้า! แย่ชะมัดเน็ทฉันหลุด แต่ก็ดีเหมือนกัน ฉันจะได้ไม่ต้องมาตอบคำถามนายบ้านั่น! ฉันชักหิวแล้วสิ เข้าไปหาอะไรอร่อยๆกินในครัวดีกว่า 0-O โอ๊ย แย่ชะมัด! ไม่มีอะไรกินเลยหรอเนี่ยฉันเลยตัดสินใจว่าจะไปหาซื้ออะไรมากินจากร้านสะดวกซื้อ

  

    ปิป ปี้ ดู ปิป ปี้ ดู ลั่น ลา



   ว้าย! โทรศัพท์มือถือฉันดัง! ลืมเรื่องกินไปก่อนแล้วกัน< ก็ใครจะไปสนใจล่ะ > แล้วฉันก็รีบวิ่งไปที่มือถือ



   “ ฮัลโหล ”



   “ ยัยเบ๊อะ เธออยากตายรึยังไงห๊ะ ”- -^^



   “ เอ๊ะ! ”



   “ นี่เธอกล้าดียังไงถึงไม่ยอมตอบฉัน แถมยังหนีออกมาอีก ”



   เอ๊ะ! ตายแล้ว ตาบ้าคิมฮยอนซองนี่ นายจะตามมาหลอกหลอนอะไรฉันอีกห๊ะเนี่ย TT



   “ นายโทรมาทำไม แล้วรู้เบอร์มือถือฉันได้ยังไง ”



   “ ระดับฉันมีหรอที่จะไม่รู้เรื่องแค่นี้ ไม่สิ..ต้องบอกว่าระดับหนุ่มฮอตอย่างฉันถึงจะถูกสินะ เธออย่าบอกนะว่าเธอไม่รู้ว่าฉันโทรมาทำไม ”



   “ แล้วนายคิดว่าฉันควรจะรู้มั้ยล่ะ ”



   แล้วฉันจะไปรู้ได้ยังไง -  -^ - -^^ - -^^^ กำจิง



   “ นี่ฉันถามเธอนะ ”



   “ ฉันรู้แล้ว นายโทรมามีธุระอะไรรึป่าวห๊ะ ”



   “ เฮ้ยๆ ฮานซองฟังเดะ ฉันรู้แล้ว วู้ๆๆ 555+ ขำชะมัด ”



   เสียงตาบ้านั่น นายล้อฉันให้เพื่อนฟังหรอ



   “ ให้ตายเหอะ ฉันรู้นะว่านายไม่มีธุระอะไรใช่ม่ะ ”



   “       ”



   “ งั้นฉันวางนะ ”



   “ เดี๋ยว ยัยเบ๊อะจีวอน ถ้าเธอวางสายล่ะก็ฉันจะเรียกเธอว่า ยัยเบ๊อะ ยัยเบ๊อะ ยัยเบ๊อะ”



   “ ก็ตามใจนายสิ นายคิดว่าฉันกลัวนายหรอ ฉันไม่สนใจหรอก ”



    แล้วฉันก็ตัดสินใจวางสายนายบ้านั่นไป ให้ตายเถอะนายนั่นทำให้ฉันโมโหมากเลย ฉันควรจะทำยังไงกับนายดีนะ  

แต่...แต่ถ้านายบ้านั่นมาทำร้ายฉันจริงๆล่ะ โอ๊ย! ไม่อยากจะคิดเลยจริงๆนะ สยองจัง



    ปิป ปี้ ดู ปิป ปี้ ดู ลั่น ลา



    อ๊ายยยยย >_< ให้ตายเถอะ โทรศัพท์ฉันดังอีกแล้ว ถ้าเป็นตาบ้านั่นโทรมาล่ะ ฉันเลยปล่อยให้มันร้องอยู่อย่างนั้น

จนกระทั่ง…….



    “ จีวอน ทำอะไรน่ะทำไมไม่รับโทรศัพท์เสียงของมันทำให้ฉันรู้สึกแย่นะ  -  -“ ”



    “ อ้าว! พี่มาได้ยังไงอ่ะ ปกติถ้าไม่ถึงเที่ยงคืนพี่ไม่น่าจะกลับมาถึงบ้านได้นะ ”



    “ ฉันกลับมาอาบน้ำแล้วจะออกไปอีก แต่เธอรีบรับโทรศัพท์ของเธอซะ...ก่อนที่ฉันจะทุบมัน ”



    ฉันจึงตัดสินใจถอดแบตเตอร์รี่ออกซะ คืนนั้นทั้งคืนเรื่องของตาบ้านั่นทำให้ฉันนอนไม่หลับเลยล่ะ แย่ชะมัดเลยให้ตายเถอะอย่าให้เจอนะ...ฉันจะ....จะ....< ทำไรดีน้า > แต่ฉันก็ทำได้แค่เพียงคิด - O -







    โปรดติดตามตอนต่อไป...





     ครั้งแรกค่ะยังไงก็ช่วยๆกันเม้นเป็นกำลังใจให้นู๋จี...ด้วยนะค่ะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเข้ามาเม้นนะคะ ยังไงก็ช่วยกันติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ