A wizrad and The dolls พ่อมดผู้วิเศษกับร้านขายตุ๊กตา

ณ...หมู่บ้านแห่งหนึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากตัวเมือง ในเวลาโพล้เพล้เช่นนี้ ตึกรามบ้านช่องต่างมืดสนิท ชาวบ้านเข้าสู่ห้วงนิทราไปเรียบร้อยแล้วต่างรู้ดีว่าณ เวลานี้มีเพียงบ้านหลังนี้ที่ยังคงสว่างอยู่ และในเวลานี้เจ้าของคงทำงานจนดึกดื่นเช่นเคย

     กึก กึก กึก!เสียงม้วนด้ายม้วนหนึ่งหล่นลงจากโต๊ะไม้ กลิ้งไปตามพื้นไม้ขัดเงา มับ! มือหนึ่งคว้าไว้ก่อนที่มันจะไปไกลกว่านี้ เจ้าของมือนั้นซึ่งก้มลงใต้โต๊ะยกหัวขึ้น โป๊ะ!

     "โอ๊ย!" คนไม่ระวังร้อง เอามือลูบศรีษะตำแหน่งที่โดนชน ก่อนจะนั่งทำงานต่อโดยไม่บ่นอะไร มือหนึ่งจับแผ่นหนังที่ตัดเตรียมไว้แล้ว อีกมือร้อยด้ายเส้นเล็ก แล้วเย็บไปตามแนว

 แผ่นหนังมากมายถูกเย็บติดกันตามกระดาษแม่แบบที่วางอยู่ข้างๆ มันเป็นรูปชิ้นส่วนของตุ๊กตาที่แยกกัน

      ชั่วเวลาหนึ่งผ่านไป เกือบสองชั่วโมงที่ใช้เวลาทำงาน หนังพวกนั้นก็กลายเป็นรูปเป็นร่าง

ถ้วยน้ำชาถูกหยิบขึ้นจิบทีหนึ่งหลังจากเย็บแผ่นหนังเสร็จหมดแล้ว คนขยันบิดขี้เกียจก่อนจะมองหน้าต่างที่สะท้อนใบหน้าของตนเองมันเป็นใบหน้าของชายหนุ่มคนหนึ่ง ที่ดูคร่าวๆว่าน่าจะหล่อเหลาเอาการอยู่ เมื่อเห็นท้องฟ้าสีดำสนิท ก็หันมองนาฬิกาลูกตุ้มเรือนเก่า 

     "อ๊ะ ดึกขนาดนี้เลยหรือ"เป็นคำถามที่ไม่ได้ต้องการคำตอบ ชายหนุ่มลุกขึ้น แล้วฉวยตะเกียงบนโต๊ะเดินไปหัองนอนที่ชั้นสอง ไล่หลังเขา ลมหนาวที่ไม่ได้พัดมาทางหน้าต่างตรงโต๊ะทำงานและบานประตูที่ปิดสนิท หอบเอาตุ๊กตาทั้งหมดที่เสร็จแล้วไปวางบนชั้นแต่ละชั้นอย่างเป็นระเบียบ ก่อนจะตามชายหนุ่มขึ้นไป