หวงรักภรรยาลับ

ลำดับตอนที่ #13 : บทที่ 2 (1) ปฏิบัติการขุดหลุมรัก [ฝ้ายขออนุญาตลงเนื้อหานิยายนะคะ] 100

ดวงตาคมกริบจ้องมองหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มตรงหน้า ซึ่งคล้ายคลึงกับเขาจนใครก็ตามที่เห็นรูปเลยว่าถูกหลอมขึ้นมาจากเบ้าเดียวกัน

“นี่พี่เรียกผมมาหาเพื่อที่จะจ้องหน้าผมแบบนี้ใช่ไหม” ลูเซียนถามขณะมุมปากเชิดขึ้นเป็นอมยิ้มอ่อนๆ ที่ทำให้แก้มทั้งสองข้างของชายหนุ่มปรากฏลักยิ้มบุ้มลึกที่แก้มของเขา

“ฉันเกลียดลักยิ้มของแกจังว่ะ”

“อิจฉาที่ตัวเองไม่มีเหมือนผมใช่ไหม”

บาสเตียนเบ้ปากเมื่อได้ยินคำกล่าวหาของน้องชาย “ใครจะไปอิจฉาแก ถึงฉันไม่มีลักยิ้มแต่ฉันมั่นใจว่าหล่อกว่าแก ‘มาก’ ”  

“นี่พี่ไปเอาความมั่นใจเกินมนุษย์แบบนี้มาจากไหน”

“พอ! ฉันจะไม่เถียงกับแกแล้ว แล้วไอ้การที่ฉันเชิญแกมาแบบนี้ก็เพราะ... เพราะว่าฉัน” อยู่ดีคนที่เคยมั่นใจเกินร้อย มั่นหน้าเกินล้านก็เกิดอึกอักราวกันคนเรียบเรียงคำพูดไม่ถูกขึ้นมา

“เพราะอะไรก็รีบๆ พูดมาเหอะพี่ ผมมีงานมีการทำนะ ไม่ว่างมาให้พี่นั่งจ้องหน้าทำอึกอักๆ แบบนี้หรอก” คนเป็นน้องเอ่ยขัดด้วยสุ่มเสียงหงุดหงิด

“ผู้หญิงไทยแบบแฟนแกเขาชอบผู้ชายประมาณไหน”

“หื้อ” คิ้วหนาที่พาดอยู่เหนือดวงตาคมกล้าของชายหนุ่มเลิกสูงขึ้นด้วยความแปลกใจ “พี่อยากรู้ไปทำไม”

“ฉันก็แค่อยากรู้!”

“อย่ามาโกหก” คนที่รู้ไส้รู้พุงรู้แม้แต่ไส้ติ่งของบาสเตียนเอ่ยสวนกลับเสียงขรึม “บอกผมมาซะดีๆ ว่าทำไมพี่ถึงได้อยากรู้เรื่องนี้”

“ฉันก็แค่อยากรู้” บาสเตียนตีสีหน้ามึนๆ ใส่น้องชาย

“คิดว่าผมเชื่อเหรอ” น้ำเสียงเข้มๆ ของลูเซียนบอกชัดว่าถ้าชายหนุ่มไม่ได้รับรู้สาเหตุการอยากรู้เรื่องนี้ของพี่ชาย บาสเตียนเองก็จะไม่มีวันได้รับสิ่งที่ต้องการจากเขาแน่นอน

“เออ! โอเ          ค! บอกก็ได้ ตอนนี้ฉันกำลังสนใจผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ แล้วบังเอิญว่าเธอเป็นคนไทย”

“แล้วไงอีก”

“เขา... ไม่รู้สิ ฉันว่าเสน่ห์ของฉันดูเหมือนจะใช้ไม่ได้ผลกับผู้หญิงคนนี้” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเซ็ง

เรียวปากได้รูปเหยียดออกเป็นรอยยิ้มหยันเมื่อได้ยินสิ่งที่พี่ชายกล่าวเมื่อครู่  “มั่นใจมากไปหรือเปล่ากับเสน่ห์ของตัวเองเนี่ย ท่าทางพี่ดูเหมือนคนช็อคๆ นะที่เห็นว่าเสน่ห์ตัวเองใช่ไม่ได้ผลแบบนี้”

“ช็อคดิว่ะ ก็ฉันหล่อขนาดนี้ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนต้านทานเสน่ห์ฉันได้สักราย”

“โอ้ย! จะอ้วก คนบ้าอะไรชมตัวเองวะ ไม่อายปากบางหรือไง”

บาสเตียนเพียงหัวเราะเมื่อเห็นท่าทีหัวเสียของน้องชาย “นอกจากหน้าฉันจะไม่ได้ผลกับเธอแล้ว ขนาดเห็นเพต์เฮาส์ของฉันท่าทางของเธอยังดูไม่สนใจในความอลังการเลยนะเว้ย แถมแม่คุณยังทางจะออกไปจากบ้านฉันทันทีที่มีเงินพอด้วย ให้ทำงานสบายๆ ก็ไม่ยอม” ยิ่งพูดน้ำเสียงของชายหนุ่มยิ่งบอกให้รู้ถึงความหงุดหงิดใจ

“แล้วเจอกันได้ยังไง” ลูเซียนถามต่อไปอีกเพื่อเก็บรายละเอียด “นี้อย่าบอกนะว่าผมบิวท์พี่ขึ้น จนพี่ต้องลองจีบสาวไทย”

“แกมีส่วนแค่นิดเดียวเท่านั้นแหละ แต่ไม่ใช่ทั้งหมดโว้ยล”

คำพูดเชิญชวนของคนเป็นน้องชายก่อนหน้าจะมีส่วนอยู่บ้าง แต่สิ่งที่ทำให้เขาสนใจวาดดาวก็เพราะความงดงามของใบหน้าและหุ้มบอบบางชวนทะนุถนอมรวมทั้งเสน่ห์ของเธอที่แตะตาเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น

“ผมนี่ก็เก่งนะเชียร์อัพขึ้น” ลูกเซียนเอ่ยชมตัวเองอย่างภูมิใจ

“บอกว่าแค่นิดเดียว!”

ลูเซียนทำเป็นเหมือนไม่ได้ยินประโยคเมื่อครู่ของพี่ชาย

“ไหนพี่รีบๆ แถลงมาซะดีๆ ว่าไปเจอผู้หญิงคนนี้ได้ยังไง”

บาสเตียนผ่อนแผ่นหลังพิงผนักเก้าอี้ และตัดสินใจเล่าเรื่องระหว่างเขาและวาดดาวให้น้องชายฟัง แต่เลือกที่จะละเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องน้ำซึ่งเขาบังเอิญเดินเข้าไปในห้อง้ำตอนที่หญิงสาวผู้ร่วมอยู่อาศัยใช่ห้องน้ำอยู่ก่อน เลยถือโอกาสชื่นชนรูปร่างที่เห็นลางๆ ของเธอ ซึ่งเรื่องที่เกิดในห้องน้ำนั้นเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ เพียงแต่เมื่อมีโอกาสได้แกล้งเธอเขาก็ไม่อยากปล่อยผ่าน... เลยแกล้งหญิงสาวไปแบบนั้น

“ที่ฟังๆ มาพี่สนใจเธอก็เพราะถูกผมล้างสมองเรื่องสาวเอเชียนั้นแหละ แต่ยังกับพรหมลิขิตร้อยวันพันปีไม่เห็นพี่ยอมลงพื้นที่ที่จ้ะสร้างห้าง สงสัยคงต้องขอบคุณแด๊ดที่เอวเคล็ดเพราะไปออกรอบเลยไปดูพื้นที่เองเหมือนทุกทีไม่ได้ ถึงได้มาขอให้พี่ช่วยลงไปดูที่ดินพร้อมทีมวิศวกรฯ แบบนี้พี่ต้องหาวิสกี้ดีๆ ไปขอบคุณแด็ดแล้วนะ” คนเป็นน้องเอ่ยชุดใหญ่อย่างอารมณ์ดีเมื่อได้ฟังสิ่งที่พี่ชายเอ่ยเมื่อครู่จนจบ

“เรื่องนั้นไว้ก่อน มาคุยกันเรื่องที่ฉันกำลังกลุ้มก่อนดีกว่า” บาสเตียนเอ่ยปัด

“ตกลงที่กลุ้มจัดแบบนี้ก็เพราะท่าทางสาวเจ้าดูเหมือนไม่ประทับใจพี่ แล้วพี่ก็โคตรกลัวว่าตัวเองจะไม่ได้ฟาดเขา”

“เออ” บาสเตียนพยักหน้ารับเบาๆ

“ตกลงเมื่อวานพื้นทีที่จะสร้างห้างก็ไม่ได้สำรวจ เพราะมัวแต่ไปหมกมุ่นเรื่องผู้หญิง”

“ใช่! แล้วฉันก็กำลังเครียดเพราะท่าทางงผู้หญิงทำให้ฉันคิดว่ารายนี้ฉันไม่ได้งาบเขาแน่ๆ แล้วฉันก็ม่ยอมนะเว้ย ยังไงคนนี้ฉันก็ต้องได้”

“ถ้าเขาไม่สนก็เปลี่ยนคนใหม่สิ เรื่องบนเตียง เออ...ผมหมายถึงเรื่องผู้หญิงพี่ไม่เคยง้อใครอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ” คนเป็นน้องเอ่ยด้วยท่าทางสบายๆ และพูดในสิ่งที่เขาเองรู้ดีออกมา ด้วยเพราะพี่ชายของเขาไม่เคยเลยที่จะต้องลงมือจัดการเรื่องผู้หญิง

ด้วยทั้งฐานะและหน้าที่การงาน และไหนจะรูปร่างหน้าตาของบาสเตียน ไม่เคยเลยที่ผู้หญิงคนไหนจะปฏิเสธ แถมส่วนใหญ่ใครที่รู้สึกว่าพี่ชายของเขาสนใจหรือบางคนอยากเริ่มสานสัมพันธ์กับพ่ชายของเขาก่อน บางครั้งพวกเจ้าหล่อก็ล้วนแล้วแต่เป็นฝ่ายทอดสะพานเสริมใยเหล็กให้พี่ชายของเขาก้าวเข้าไปหาพวกเธอง่ายๆ

และในขณะที่ปากขยับพูด สายตาของลูเซียนนั้นก็จับตามองการเคลื่อนไหวและสีหน้าของพี่ชายอย่างไม่คลาดสายตา “แล้วตกลงทำไมถึงถูกใจผู้หญิงคนนี้ แล้วอะไรทำให้พี่ถูกใจเธอขั้นหนัก จนถึงกลับยอมลงมือจีบผู้หญิงคนนี้ พี่รู้ตัวใช่ไหมว่ามันเป็นเรื่องสุดวิสัยสำหรับพี่แบบสุดๆ ไอ้การลงมือจีบผู้หญิงเนี่ย”

“เหตุผลคือก็ฉันอยากได้” บาสเตียนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เรื่อยๆ แต่ชายหนุ่มกลับปลดปล่อยความเครียดออกมาโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ตัว แต่ลูเซียนแทบจะจับต้องความรู้สึกที่รินไหลออกมาจากเรือนกายของพี่ได้ เพียงแต่เขาฉลาดพอที่จะเลือกทำตัวนิ่งๆ ไม่ซึบซับอารมณ์ของบาสเตียนให้ตัวเองเครียดตาม

“สุดท้ายก็กลืนน้ำลายตัวเองจนได้” คนพูดกระตุกรอยยิ้มเย้าหยันออกมา ก่อนจะอดพูดประชดคนกลืนน้ำลายตัวเองไม่ได้ “แล้วใครน่าที่เคยพูดว่าชอบสาวผมบลอนด์ ตอนนี้ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันอยู่ไหนแล้วล่ะพี่”

“คนนี้ผมไม่บลอนด์แบบสเปคผู้หญิงคนเก่าๆ ของฉัน แต่ฉันก็ยังอยากจะได้คนนี้ แกจะทำไม”

“อย่าบอกนะว่าตอนนี้พี่เปลี่ยนสเปคแล้ว แล้วอยู่ๆ

“ไม่ได้เปลี่ยน ฉันแค่อยากลองอะไรใหม่ๆ ดูเฉยๆ”

“ระวังจะติดใจของใหม่ที่ลองจนโงหัวไม่ขึ้นก็แล้วกัน”

“ไม่มีทาง” บาสเตียนเน้นแต่ละคำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “บอกว่าแค่อยากลอง แต่ฉันมั่นใจมากว่าฉันไม่ได้คิดจริงๆ จังอะไรกับเขาหรอก คิดว่าถ้าได้แล้วอีกไม่นานเดี๋ยวฉันก็คงเบื่อ แล้วก็แยกทางใครทางมันเหมือนคนก่อนๆ นั่นแหละ” 

“เหรอ” เสียงลากยาวราวกับไม่เชื่อคำพูดของเขาและพยักหน้ารับรู้แบบของไปทีของลูเซียน ทำให้คนมองเตรียมจะอ้าปากด่าน้องชายให้หายหมั่นไส้สักสองสามสี่ยก

“หยุดเลยพี่” เรียวนิ้วยาวสวยของคนเป็นน้องชายยกขึ้นชี้หน้าเพื่อปรามพี่ชายเอาไว้ “อย่าเพิ่งด่า เดี๋ยวมันจะยาว ผมขอเข้าเรื่องก่อนเลย”

“แสนรู้จังนะแก”  บาสเตียนเอ่ยชมน้องชายเมื่อเจ้าตัวทราบถึงชะตากรรมของตัวเองจนต้องเอ่ยปากห้ามเขาก่อนที่เขาจะร่ายยาวใส่

“แน่นอน” คนถูกชมยิ้มรับในสีหน้า “ถามหน่อยว่าตกลงพี่ไม่คิดจะจริงจังกับผู้หญิงคนนี้จริงๆ เหรอ”

“เฮ้ย! ไม่ดิ! ไม่จริงจัง แกจะบ้าเหรอวะ บอกแล้วไงว่าฉันก็แค่อยากลองอะไรใหม่ๆ”

“งั้นผมว่าพี่ปล่อยผู้หญิงคนนี้ไปเถอะ”

“ไม่ปล่อยเว้ย!” บาสเตียนทุบโต๊ะก่อนจะทะลึ่งตัวลุดพรวดขึ้น “ฉันจะเอาคนนี้”

 “ก็ในเมื่อผู้หญิงเขาไม่เต็มใจพี่จะไปบังคับเขาทำไม จากที่พี่เล่าเขายอมมาอยู่กับพี่ก็เพราะไม่มีทางเลือก” ลูเซียนแอนหลังพิงผนักเก้าอี้ขณะเอ่ย

“เขาแค่ยังไม่ได้ยินยอม แต่ฉันกำลังจะพยายามทำให้เขายอมอยู่นี่ไง ฉันก็ถึงได้เรียกแกมาเนี่ย!” ชายหนุ่มกระแทกเสียงอย่างหัวเสีย เมื่อนึกถึงแม่กวางสาวตาหวานที่ดูเหมือนเสน่ห์และความฮอตของเขาจะใช้กับเธอไม่ได้ผล... ซึ่งมันเป็นการลดทอนความมั่นใจที่เคยมีอยู่ ‘มาก’ ของเขา ซึ่งเขาไม่ชอบเลย! ไม่โอเคเลยจริงๆ!

 “โทรถามผู้หญิงของแกให้ฉันหน่อยว่าผู้หญิงไทยส่วนใหญ่ชอบผู้ชายประมาณไหน” บาสเตียนเอ่ยสั่งน้องชายด้วยนสุ้มเสียงติดจะหงุดหงิดเพราอารมณ์หงุดหงิดจากใครบางคนที่ติดค้างเป็นตะกอนอยู่ในใจ พอนึกถึงหน้าสวยๆ ดวงตางดงาม แลปากชวนจูบของเธอแบบนี้ ตะกอนที่นอนก้นอยู่เหล่านั้นก็ถูกกวนขึ้นมา จนทำให้อารมณ์ที่เคยเกือบปกติของเขาบูดเสียขึ้นมาทันที

“วีร่าเป็นแฟนผม พี่ช่วยเรียกเธอใหม่ด้วย ถ้าไม่เรียกชื่อเธอก็เรียกเธอว่าแฟนหรือคนรักของผม อย่ามาเรียกแฟนผมแบบที่พี่เรีนกเมื่อกี้ผมไม่ชอบ”

“ฉันจะเรียกแบบไหนมันก็เรื่องของฉัน”

“งั้นก็ไปสรรหาคำตอบที่อยากรู้เอาเองก็แล้วกันว่าผู้หญิงไทยเขาชอบผู้ชายประมาณไหน”

“ไอ้!”

“ถ้าพี่ด่าผมเมื่อไหร่ผมจะลุกเดินออกไปจากห้องทำงานของพี่ทันที” ลูเซียนข่มพี่ชายตัวแสบของตัวเอง “จะเอาคำตอบไหม”

“ก็ได้!”

“ไหนลองเรียกวีร่าให้ผมฟังก่อน ผมอยากรู้ว่าพี่จะเรียกเธอว่าอะไร”

บาสเตียนสูดลมหายใจแรง โดยหวังว่าลมหายใจที่กระแทกอัดเข้าไปจะสามารถช่วนกดโทสะที่แล่นพลานไปทั่วในนี้ของเขาให้ลดหายลงไปได้บ้าง เพราะตอนนี้แรงกดดันจากน้องชายแทบจะทำให้เขาโมโหจนสามารถยกเท้าขึ้นมาแล้วกระแทกฝ่าเท้าใส่อกของมัน ให้ไอ้ตัวสูงมันหงายเงิบลงไปกระแทกกับพื้นให้หัวแหกต้องห่ามส่งโรงพยาบาลไปเลย!

แต่เพราะยังไม่ได้สิ่งที่ต้องการจากมัน เลยยังทำตามที่ใจคิดและอยากจะทำไม่ได้!

“ครับคุณน้องครับ พี่จะเรียกผู้หญิงที่แกกำลังคบอยู่ว่าวีร่า โอเคไหม แกพอใจหรือยัง!”

“ก็แค่เนี่ย”

“โทรไปถามวีร่าให้ฉันเดี๋ยวนี้!”

“ไม่ต้องถึงวีร่าหรอก ผมเองก็สามารถบอกพี่ได้เลยว่าผู้หญิงเขาชอบผู้ชายที่เป็นสุภาพบุรุษ คอยห่วงเขาไม่ละเลย แต่ก็ไม่ข้ามเส้นความเป็นส่วนตัวของเขาจนทำให้เขารู้สึกอึดอัด ให้เกียรติเขา และที่สำคัญคือต้องพิสูจน์ให้เขาเห็นว่าพี่รักเขา ผู้หญิงส่วนใหญ่เขาชอบผู้ชายแบบนี้ แต่สำหรับพี่ผมว่าไม่มีข้อไหนที่ผ่านเลย”

“ไอ้ลูเซียน!”

“จากที่ฟังๆ มาดูเขาไม่ได้สนใจคนที่ฐานะหรือรูปร่างหน้าตา ผมเลยคิดว่าเขาจะสนใจผู้ชายที่พร้อมจะคบเขาอย่างจริงจัง”

“เวลาฉันคยใครฉันไม่เคยคบซ้อน”

“แต่ไม่เคยคบใครเกินสองเดือนสักที”

“พอเหอะว่ะ ตกลงแกจะพยามบอกว่าฉันไม่มีทางได้แอ้มเขาแน่นอนใช่ไหม”

“ผมแค่จะบอกให้พี่ปล่อยเขาไป พี่มีผู้หญิงที่เหมาะกับไลฟ์สไตล์ของคนอย่างพี่มากกว่าคนนี้”

“แต่ฉันจะเอาคนนี้โว้ย!”

“แล้วถ้าเกิดพี่ได้นอนกับเขาจริงๆ แล้วผู้หญิงเขาเกิดมาเรียกร้องการแต่งงาน พี่จะแต่งไหม”

“แกจะบ้าเหรอ ฉันไม่ได้จริงๆ จังกับเขาขนาดนั้นนะ!” เสียงของบาสเตียนเข้มขึ้น

“งั้นผมขอเตือนพี่อีกครั้ง ปล่อยผู้หญิงคนนี้ไป อย่างยุ่งกับเขา จากที่ผมฟังผมเซ็นต์บอกว่าเขาไม่เหมือนผู้หญิงที่พี่เคยผ่านๆ มา แต่ถ้าพี่ยังรั้นจะหาทางอาเขามาเป็นเพื่อนร่วมเตียงชั่วคราวของพี่ ผมกลัวว่ามันจะมีเรื่องวุ่นวายตามมาทีหลังนะบาสเตียน”

“ฉันไม่ปล่อย ฉันจะเอา”

“งั้นตอบผมหน่อย”  ลูเซียนตีสีหน้าเบื่อหน่ายทันทีเมื่อรับรู้ถึงความดื้อรั้นของพี่ชาย “ก็ในเมื่อพี่บอกเองว่าเขาดูเหมือนจะไม่สนใจพี่ แล้วพี่จะรวบหัวราบหางเขายังไง หรือว่าพี่จะใช้กำลังบังคับข่มเหงเขา”

 “ไม่! ฉันไม่ได้ชั่วขนาดนั้นนะ” ถ้าไม่จำเป็น... ชายหนุ่มต่อในใจ “นี่แกเห็นพี่ชายแกเป็นคนยังไง”

“แล้วพี่จะทำให้เขาสมยอมพี่ยังไง”

“ก็แกบอกเองไม่ใช่เหรอว่าเขาชอบผู้ชายที่เป็นสุภาพบุรุษ”

“ก็.... ผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบแบบนั้น เดี๋ยวนะ! นี่อย่าบอกนะว่าพี่จะหลอกผู้หญิงเขาด้วยการแกล้งทำเป็นสุภาพบุรุษเพื่อทำให้เขาหลงรัก”

 ใบหน้าของคนถูกน้องชายวิเคราะห์อย่างขาดลอยปรากฏรอยยิ้มบางๆ แต่แววตาของชายหนุ่มกลับฉายความเจ้าเล่ห์ออกมา

20 พฤษภาคม 2558 

มารอดูนิยามคำว่า  'สุภาพบุรุษ'ของหนุ่มเล่ห์เหลี่ยนเเพรวพราวคนนี้กันนะคะ ;)

ฝ้ายค่ะ :)