หวงรักภรรยาลับ

ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 1 (2) แรกพบ... อยากได้ [ฝ้ายขออนุญาตลงเนื้อหานะคะ] 100%

วาดดาววางข้าวของเครื่องใช้ที่ถือมาทั้งเครืองอาบน้ำและผ้าขนหนู รวมทั้งชุดนอนไว้บนชั้นวางของ ขณะวาดสายตามองไปยังบริเวณรอบๆ ของห้องอาบน้ำขนาดใหญ่ ดวงตาคู่สวยมองสำรวจห้องน้ำที่พื้นถูกปูด้วยหินอ่อนสีขาว ขณะของที่ตกแต่งและของประดับที่พ่วงประโยชน์ใช้งานอย่างหัวก๊อกต่างๆ ที่แขวนของ ชั้นวางของภายในห้องน้ำแห่งนี้ล้วนแล้วแต่เป็นเครื่องทองเหลือง ก่อนที่เธอจะทอดตามองไปยังอ่างจากุชชี่ขนาดใหญ่ที่เธอมั่นใจว่ามันกว้างพอจะสามารถจุคนได้เกินห้าคน

          “แค่ห้องอาบน้ำมันต้องเวอร์ขนาดนี่เลยเหรอเนี่ย”

เสียงหวานพึมพำเบาๆ พูดกับตัวเอง เมื่อเห็นความหรูหราที่เธอไม่สามารถคำนวณได้ถูกว่าคนเป็นเจ้าของต้องเสียเงินมากมายเพียงใดในการเนรมิตห้องอาบน้ำแบบนี้ขึ้นมา และแน่นอนว่าวาดดาวไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะมีโอกาสได้สัมผัสและมีโอกาสมาอยู่ในสถานที่หรูหราแบบนี้

          มือบางค่อยๆ ดึงเสื้อสเวตเตอร์ตัวหนาที่สวมใส่อยู่ออกทางศีรษะ ก่อนจะปลดเอาเครื่องแต่งกายชิ้นอื่นๆ ออกจากเรือนกายของเธอ แล้ววางไว้บนบาร์แขวนที่อยู่ใกล้ๆ

            ร่างเปลือยเปล่าเดินไปยืนใต้ฝักบัวขนาดใหญ่ ก่อนจะเอี่ยวกายเลื่อนปิดกระจกที่มีไว้ใช้กั้นไม่ให้หยดน้ำจากด้านในกระเด็นออกไปเปื้อนพื้นด้านนอก

            ความร้อนจากไอน้ำที่เกิดจากเครื่องทำน้ำอุ่นทำให้กระจกที่กางกั้นรอบบริเวณโซนอาบน้ำเกิดฝ้าขุ่นบางๆ ติดกระจก  ซึ่งรอยฝ้าบนกระจกที่เกิดขึ้นได้ปิดบังภาพที่งดงามด้านใน จนคนมองหงุดหงิด

            ‘แกร๊ก!’

เสียงแปลกปลอบที่ดังขึ้นทำให้วาดดาวหันไปมอง และภาพที่ปรากฏแก่สายตาก็ทำให้สมองของเธอหยุดทำงานไปชั่วขณะ

“โทษที ผมไม่รู้ว่าคุณใช้ห้องน้ำอยู่” คนที่ร่างท่อนบนของเขาเปลือยเปล่า ส่วนท่อนล่างมีผ้าขนหนูผันหมิ่นๆ เอาไว้บนสะโพกสอบเอ่ย โดยที่สีหน้าของเขาในตอนนี้ไม่มีร่องรอยอารมณ์ใดๆ ปรากฏให้เห็นเลย ก่อนที่เขาจะโน้มกายลงไปหยิบขวดน้ำยาล้างคอนแทคเลนส์ของวาดดาวที่เขาเผลอวาดแขนไปกระแทกจนมันกลิ้งตกลงมา... จนทำให้คนที่ถูกเขาแอบมองรู้ตัว

“คุณ!” วาดดาวเสียงดัง ก่อนจะใช้แขนโอบกอดเพื่อปิดบังทรวงอกของตัวเองเอาไว้ “ออกไป!”

บาสเตียนเลิกคิ้ว “โกรธเหรอ”

“ออกไป!”

ชายหนุ่มไม่เพียงไม่ออก แต่เขายังค่อยๆ เยื่องกายด้วยการก้าวขายาวๆ ตรงไปยังที่ๆ หญิงสาวยืนอยู่ “คุณโกรธผมใช่ไหม”

“ออกไปนะคนบ้า! ออกไป”

“ผมบอกแล้วไงว่าไม่รู้ว่าคุณใช้ห้องน้ำอยู่ ก็คุณไม่ยอมล็อกประตูห้องน้ำฝั่งผมไว้ ผมเลยเปิดเข้ามาได้”

“แล้วฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าห้องน้ำนี้มันมีประตูเชื่อมกับห้องคุณ!”

“จะโทษว่าผมผิดที่ไม่บอกคุณใช่ไหม” คนหน้าอึนเอ่ยถาม

“ออกไปนะซิ! อย่าเดินเข้ามา” วาดดาวเสียงเขียวใส่เขา เมื่อคนที่บุกรุกเข้ามาใสห้องน้ำที่เธอกำลังใช้อยู่ค่อยๆ เยื้องกายย่างเท้าเดินมาทางเธอ

“ตกลงคุณโกรธที่ผมเข้ามา”

“เปล่า! ฉันไม่ได้โกรธ คุณออกไปก่อนได้ไหม” เธอเสียงดังใส่เขา

“ตกลงคุณไม่โกรธแน่นะ” ร่างสูงเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างกระจก

“ฉันไม่โกรธค่ะ! แต่คุณออกไปก่อนได้ไหม”

“ก็ได้” คนถูกไล่เอ่ยยอมล่าถอยไปง่ายๆ เมื่อได้รับในสิ่งที่ต้องการจากปากของเธอแล้ว

วาดดาวกอดตัวเองแน่น ขณะมองตามแผ่นหลังของเขา แต่ขณะที่เจ้าของร่างสูงใหญ่กำลังเดินทอดน่องอย่างช้าๆ ผิดจากตอนพุ่งตัวเดินมาหาเธอ เสียงอุทานของชายหนุ่มก็ดังขึ้น “อุ๊พซ์! ผ้าหลุด”

“กรี๊ด!” วาดดาวยกมือขึ้นปิดตาตัวเอง เพราะเธอเห็นภาพบั้นท้ายแน่นๆ ของคนตรงหน้าเต็มๆ ตา

แม้ปากจะอุทาน แต่สีหน้าของคนหน้า ‘เคย’ นิ่งกลับปรากฏรอยยิ้มขันขึ้นมา  บาสเตียนเลือกที่จะเดินออกไปในสภาพเปลือยเปล่า โดยที่ชายหนุ่มทิ้งให้ผ้าขนหนูผืนหนาที่ล่วงหล่นไปจากเอวสอบของตนนอนกองอยู่กับพื้นตรงนั้น... เพื่อเป็นของเอาไว้ให้เธอต่างหน้า และเพื่อย้ำให้วาดดาวรู้ว่าเมื่อครู่สิ่งที่เธอเห็นมันเป็นเรื่องจริง พิสูจน์ได้จากผ้าของเขาที่ทิ้งเอาไว้ให้เธอบนพื้น



14 พฤษภาคม 2558 
ฝ้ายขออนุญาตเเจกความสดใสของหนุ่มจอมอ่อยก่อนอนนะคะ 
หวังว่าทุกคนจะถูกใจหนุ่มบาสเตียนจอมเจ้าเล่ห์คนนี้ไม่มากก็นอนนะคะ (ขอกระซิบว่านี่เเค่ออร์เดริฟต์นะคะ หลังจากนี้ไปพ่อยอดยาหยีตาฟ้ามีอะไรให้หมั่นไส้มากกว่านี้อีกเยอะมากค่ะ) 
ฝ้าย 
ซ่านรักรัญจวนใจ :)

อันนี้เเค่ตัวอย่างเบาๆ นะคะ เพราะหนุ่มบาสเตียนคนนี้เธอมี 'อะไร' มากกว่านี้อีกเยอะมาก กกกกก  เรียกได้ว่ายิ่งนาน ความเจ้าเล่ห์เเละเผด็จการ เเถมยังเอาเเต่ใจของคุณชายจะยิ่งทวีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ :)