หวงรักภรรยาลับ

ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 1 (2) แรกพบ... อยากได้ [ฝ้ายขออนุญาตลงเนื้อหานะคะ] 65%

            “อร่อย” เสียงห้าวเอ่ย เมื่อข้าวสวยนุ่มๆ พร้อมไข่ข้นรสชาติกลมกล่อมที่อวลไปด้วยชีสถูกกลืนลงคอเรียบร้อย

            “ขอบคุณค่ะ”

“คุณยังไม่ได้แนะนำตัวเลยนะ”

“อ้อ... ขอโทษค่ะ ฉันชื่อวาดดาวค่ะ แต่มีชื่อเล่นที่คนอื่นๆ ใช้เรียกฉันคือดาวค่ะ”

 “อือ” บาสเตียนอือออรับในลำคอเป็นเชิงรับรู้ แต่สายตาไร้อารมณ์ของเขาตรึงมั่นอยู่บนใบหน้าของเธอมันนิ่ง... จนคนถูกมองรู้สึกอึดอัด เมื่อชายหนุ่มมองเธออย่างเดียวแต่เขาไม่ยอมเอ่ยอะไรออกมาอีก จนทั่วทั้งห้องเงียบแบบที่เธอแทบจะได้ยินเสียงหัวใจของตัวเอง

ในช่วงแรกวาดดาวมองตอบเขา แต่ผ่านไปไม่กี่วินาทีเพราะความเงียบที่ยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ อย่างที่ดูไม่มีทีท่าว่าจะจบ และด้วยเพราะสายตาที่เขาใช้มองเธอ มันทำให้วาดดาวเลือกที่จะเป็นฝ่ายเสหลบสายตาของเขาก่อนซะเอง แล้วทำลายสถานการณ์ชวนการเป็นฝ้ายทำลายความเงียบงันรอบตัว

“เดี๋ยวฉันเก็บไปล้างก่อนนะคะ”

            “ไม่ต้องล้างหรอก วางไว้เดี๋ยวมีแม่บ้านมาล้างตอนเช้า” พูดจบก็ยกแก้วน้ำที่วางอยู่ข้างๆ แขนขึ้นมายกดื่ม

            มือบอบบางของวาดดาวที่กำลังเอื้อมไปหยิบจานของเจ้านายป้ายแดงชะงักหยุดทันที “ก็ฉันไม่ใช่เหรอคะแม่บ้านของคุณ”

“อ้อ... เอ่อ... โทษทีผมลืมไปน่ะ” เขารีบแก้ตัว “แต่คุณวางเอาไว้เถอะพรุ่งนี้ค่อยมาจัดการ วันนี้คุณควรไปพักผ่อนก่อน” 

พอพูดจบ ก็รีบคว้าข้อมือของเธอข้างที่หญิงสาวเอื้อมจะมาหยิบจานมาไว้ในอุ้งมือ ก่อนที่เขาจะลุกขึ้น แล้วลากตัวหญิงสาวไปยังห้องนอนของเธอ ซึ่งคนของเขาได้นำข้าวของของวาดดาวไปวางไว้ให้แล้ว

เรียวแขนยาวของคนเป็นเจ้าของเพนต์เฮาส์โอ่อ่าหรูหราแห่งนี้ผ่ายมือไปข้างหน้า เพื่อเชิญให้ผู้มาอาศัยใหม่ก้าวเข้าไปในห้องพักรับรองแขก ซึ่งจะเป็นห้องนอนของเธอในช่วงเวลาที่เธออยู่ร่วมกันกันกับเขาที่นี้

“คุณใช้ห้องนี้ก็แล้วกัน”

“ห้องนี้เหรอคะที่คุณจะให้ฉันอยู่”  เธอค่อยๆ บิดข้อมือบางของตัวเองออกจากการเกาะกุมของชายหนุ่ม

“เมื่อกี้คุณฟังที่ผมพูดไม่ทันเหรอ” สุ้มเสียงบอกชัดว่าคนพูดกำลังหงุดหงิด

“ฉันขอโทษที่ถามคำถามน่ารำคาญแบบนั้นออกไปคะ”

ไหล่หนาของบาสเตียนไหวเบาๆ อย่างไม่หาความ “หน้าที่ของคุณคือดูแลผม”

“ดูแลคุณ” เธอทวนคำพูดของเขา แล้วหันมามองหน้าชายหนุ่มด้วยแววตาที่บอกชัดว่าต้องการคำอธิบายเพิ่มเติม

“ใช่ ดูแลผม เป็นคนของผม แต่ตอนนี้ช่างมันเถอะ ผมว่าคุณควรไปพักผ่อนก่อน แล้วพรุ่งนี้เราค่อยมาว่ากับอีกทีว่างานของคุณที่ต้องทำมีอะไรบ้าง”

“แล้วภรรยากับลูกสาวของคุณล่ะคะ ฉันควรไปแนะนำตัวกับพวกเขาก่อนนะคะ” เพราะได้ยินคำว่าลูกสาวจากปากของเขาทำให้เธอเข้าใจว่าเจ้านายหนุ่มป้ายแดงของเธอมีครอบครัวแล้ว

“นอนแล้ว” เขาตอบ... แม้จะรู้ว่าเธอเข้าใจผิด แต่คนเจ้าเล่ห์ก็ไม่คิดจะแปลเปลี่ยนความคิดเรื่องภรรยาของเขาที่เธอกำลังเข้าใจผิด “คุณเองก็ไปนอนพักเถอะ”

วาดดาวเงยหน้ามองคนที่ตัวสูงกว่าเธอด้วยแววตาเปี่ยมความหมายก่อที่หญิงสาวจะเอ่ยสิ่งที่อยู่ในใจออกมา “ขอบคุณนะคะสำหรับความช่วยเหลือของคุณ ถ้าไม่ได้คุณ ฉันก็ไม่รู้ว่าต่อไปตัวฉันจะต้องทำอะไรบ้าง ฉันสัญญาว่าจะตอบแทนคุณทุกอย่างเท่าที่ฉันจะสามารถทำได้”

 ใบหน้าที่เคยเรียบเฉยปรากฏร่องรอยความแปลกใจ แต่เขาก็รับฟังสิ่งที่หญิงสาวกล่าวอย่างเงียบๆ  ก่อนที่จะมีรอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นบนมุมปากของเขา “ผมไม่ใช่คนช่างเรียกร้องหรอกนะ แต่สำหรับคุณสาวน้อย ผมรับรองว่าคุณได้ตอบแทนผมแน่”

 “ส่วนพรุ่งนี้งานแรกที่คุณต้องทำคือเข้าไปปลุกผมในห้องนอน ผมจะตื่นตอนหกโมงครึ่ง คุณเปิดประตูเข้าไปได้เลยไม่ต้องเคาะ แล้วช่วงที่ผมอาบน้ำแต่งตัวคุณก็ไปเตรียมอาหารเช้า ผมทานอะไรก็ได้ง่ายๆ”

“ในห้องเลยเหรอคะ” วาดดาวมีท่าทีลำบากใจขณะทวนหน้าที่ของตัวเองที่นายจ้างมอบหมายให้ การทำอาหารเช้าไม่ใช่ปัญหา แต่สิ่งที่ทำให้เธอไม่สะดวกใจคือการต้องไปปลุกชายหนุ่มผู้เป็นนายจ้างถึงในห้อง “ขอโทษนะคะ ถ้าทำแบบนั้นภรรยาของคุจะไม่ว่าอะไรหรือคะ”

“ไม่มีใครว่าคุณหรอก” เขายังคงเลือกที่จะทำให้เธอเข้าใจผิดต่อไป “การไปปลุกผมทำให้คุณลำบากใจหรือยังไง”

“แล้วภรรยาของคุณ คือ... ฉันเป็นห่วงว่าถ้าฉันเข้าไปในห้อง เธอจะไม่พอใจเอาได้นะคะ”

“หน้าที่ของคุณคือต้องไปปลุกผม” เขากล่าวเสียงเข้มที่ข้นคลักไปด้วยอารมณ์รำคาญใจ แบบที่คนพูดตั้งใจให้เธอจับต้องอารมณ์ในตอนนี้ของเขาได้ “ไม่ต้องสนใจใคร”

“ฉันแค่เกรงว่าคนที่อยู่ร่วมห้องกับคุณจะไม่พอใจถ้าฉันเข้าไปในนั้น”

“เรื่องอื่นๆ คุณไม่ต้องสน ผมจัดการเคลียร์ทุกอย่างเองได้ หรือว่าจริงๆ ที่อ้างนู้นอ้างนี่เพราคุณเองมีปัญหากับหน้าที่ที่ผมมอบหมายให้” เขามองหน้าวาดดาวด้วยสายตาคาดคั้นเอาคำตอบ 

“ฉัน... เปล่าค่ะ ฉันไม่ได้มีปัญหาอะไร ฉันทำสิ่งที่คุณมอบหมายให้ได้ค่ะ” เธอจ้องหน้าเขาด้วยสีหน้าเครียดขรึม แม้นายจ้างของเธอจะเอ่ยรับรองว่าเขาจะจัดการทุกอย่าง แต่เธอก็ยังไม่คลายความหนักใจ “พรุ่งนี้ฉันจะไปปลุกคุณ แล้วฉันก็หวังว่ามันจะไม่มีปัญหาอะไรตามมาทีหลังนะคะ” 

“งั้นก็ตามนั้น ห้องนอนผมก็อยู่ข้างๆ กับคุณเนี่ยแหละ” เขาพยักพเยิดใบหน้าไปทางห้องนอนของตัวเองที่อยู่ถัดไปจากห้องของเธอ

“ค่ะ”

“เงยหน้าขึ้นหน่อย”

“คะ” วาดดาวช้อนสายตาขึ้นมองตรงหน้า โดยที่หญิงสาวไม่รู้ตัวเลยว่าท่าทีของเธอมันทำให้คนเห็นอยากจะอุ้มเธอไปโยนเตียง แล้วลงมือทำโทษเธอโทษฐานที่ทำตัวน่าขย้ำจนเขาต้องข่มใจข่มกาย และงัดเอาความอดทนที่มีอยู่น้อยนิดมาใช้เพิ่มขึ้นอีก... เพื่อห้ามปรามความรู้สึกถ่อยเถื่อนของตัวเองเอาไว้

“ผมบอกให้คุณเงยหน้าขึ้น” คราวนี้เขาไม่พูดเปล่า แต่ใช้นิ้วดันปลายคางของเธอให้เงยขึ้นมา ก่อนที่ชายหนุ่มจะวางปลายนิ้วทาบเบาๆ ที่แก้มเนียนของเธอ “ขนตาติดแก้มคุณ”

พอพูดจบชายหนุ่มจะหมุนตัวเดินจากไป ทิ้งให้เจ้าของห้องคนใหม่มองตามแผ่นหลังของเขาด้วยแววตานิ่งงัน เพราะวาดดาวไม่ทันตั้งตัวที่จะถูกเขาสัมผัสแตะต้องผิวของเธอแบบนั้น แต่ที่ทำให้เธอทำอะไรไม่ถูกเหมือนไปชั่วขณะก็คงจะเพราะนัยน์ตาสีฟ้าซีดของเขาทอประกายร้อนแรงออกมาเมื่อครู่ ที่สายตาของเขาทำให้ภายในท้องของเธอวูบโหวง

เธอไม่แน่ใจว่าตัวเองตาฟาดไปเองที่เห็นอารมณ์ร้อนเร้าในดวงตาของเขาหรือเป็นเพราะชายหนุ่มต้องการที่จะสื่อความหมายอะไรออกมาให้เธอรับรู้...

ดวงหน้าสวยสะบัดแรงๆ เพื่อพยายามไล่ความคิดไร้จิตสำนึกออกไปจากสมองของเธอ “เขามีครอบครัวแล้ว เขาไม่มีทางมาอะไรๆ กับเธอแน่ หยุดคิดเลยยัยบ้า!” เสียงหวานพึมพำต่อว่าตัวเอง ก่อนร่างเหน่งน้อยจะก้าวเดินไปกดล็อกประตูห้อง

 

13 พฤษภาคม 2558

ฝ้ายขออนุญาตลงตัวอย่างเนื้อหาตอนต่อไปนะคะ เพื่อยืนยัน 'พื้นนิสัย' ของหนุ่มหน้ามึนเเสนเอาเเต่ใจ 

ความร้อนจากไอน้ำที่เกิดจากเครื่องทำน้ำอุ่นทำให้กระจกที่กางกั้นรอบบริเวณโซนอาบน้ำเกิดฝ้าขุ่นบางๆ ติดกระจก  ซึ่งรอยฝ้าบนกระจกที่เกิดขึ้นได้ปิดบังภาพที่งดงามด้านใน จนคนมองหงุดหงิด

            ‘แกร๊ก!’

เสียงแปลกปลอบที่ดังขึ้นทำให้วาดดาวหันไปมอง และภาพที่ปรากฏแก่สายตาก็ทำให้สมองของเธอหยุดทำงานไปชั่วขณะ

“โทษที ผมไม่รู้ว่าคุณใช้ห้องน้ำอยู่” คนที่ร่างท่อนบนของเขาเปลือยเปล่า ส่วนท่อนล่างมีผ้าขนหนูผันหมิ่นๆ เอาไว้บนสะโพกสอบเอ่ย โดยที่สีหน้าของเขาในตอนนี้ไม่มีร่องรอยอารมณ์ใดๆ ปรากฏให้เห็นเลย ก่อนที่เขาจะโน้มกายลงไปหยิบขวดน้ำยาล้างคอนแทคเลนส์ของวาดดาวที่เขาเผลอวาดแขนไปกระแทกจนมันกลิ้งตกลงมา... จนทำให้คนที่ถูกเขาแอบมองรู้ตัว




อันนี้เเค่ตัวอย่างเบาๆ นะคะ เพราะหนุ่มบาสเตียนคนนี้มีเธอ 'อะไร' มากกว่านี้อีกเยอะ เรียกว่ายิ่งนานความเจ้าเล่ห์ยิ่งทวีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ :)