คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 1 (2) แรกพบ... อยากได้ [ฝ้ายขออนุญาตลงเนื้อหานะคะ] 20%
“ขึ้นไปสิ” ชายหนุ่มเอ่ยขณะช่วยเปิดประตูรถให้เธอ “แล้ววางกระเป๋าพวกนั้นไว้ตรงนั้นแหละ เดี๋ยวผมให้คนไปจัดการให้”
“คนของคุณนี่ใครคะ”
เขาไม่ยอมตอบคำถามของเธอ ทั้งยังดึงกระเป๋าเสื้อผ้าในมือของเธอไปถือไว้เอง “เข้าไปนั่งรอให้รถ แล้วของพวกนี้ก็ไม่ต้องห่วง รับรองว่ามันจะถูกเอาไปวางไว้ให้คุณที่ห้องนอนแน่ รับรองว่าไม่มีอะไรเสียหายแน่นอน”
วาดดาวมองใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติของเขานิ่ง ราวกับต้องการคำอธิบายที่เขาไม่ยอมเอ่ยถึง
“โอเค! คนของผมคือคนพวกนั้น” เขาชี้ไปยังรถเอสยูวีที่จอดอยู่ห่างจากรถสปอร์ตรูปร่างโฉบเฉี่ยวราคาหลายแสนเหรียญของเขา
วาดดาวมองตามนิ้วของชายหนุ่มไป และสิ่งที่เห็นก็ทำให้ดวงตาคู่งามเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ “นั่นเหรอคะคนของคุณ”
เสียงเบาๆ ของเธอทำให้บาสเตียนต้องกันมามอง “กลัวเหรอ”
“คนของคุณท่าทางน่ากลัวจังเลยนะคะ” หญิงสาวเอ่ยเสียงซื่อ เมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ของเหล่าบอดีการ์ดของชายหนุ่ม “แล้วทำไมคุณต้องมีคอยตามแบบนี้”
“จริงๆ ปกติไม่มีหรอก แต่ช่วงนี้ผมมีปัญหานิดหน่อย แด๊ดเลยส่งคนมาคอยดูแลความปลอดภัย”
ปัญหานิดหน่อยที่บาสเตียนหมายถึง คือการมีปัญหากับเจ้าพ่อนักค้าอาวุธ เนื่องจากเขาเพิ่งมีเรื่องอีกฝ่ายมา ซึ่งการมีปัญหากันในครั้งครั้งนั้นก็ทำให้ฝ่ายนั้นต้องเข้าไปนอนโรงพยาบาลเกือบอาทิตย์ ซึ่งเป็นเหตุให้มันแค้นเคืองจนสั่งให้คนล่าหัวเขา และเหตุผลที่ทำให้เขากับคนที่อยู่กันคนละโลกมามีเรื่องกันก็คือเรื่องผู้หญิง เพราะเขาดันไปมีสมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้หญิงที่เจ้าพ่อวงการอาวุธกำลังคั่วอยู่
และทันทีที่ฝ่ายนั้นทราบก็เข้ามาหาเรื่องจนเกิดเรื่องชกต่อย โดยที่การมีเรื่องด้วยวิธีสามัญอย่างที่ผู้ชายส่วนใหญ่มีกันแบบนั้น... นั้นคือการมีเรื่องด้วยมือเปล่าและใช้สิ่งรอบตัวภายในคลับสุดหรูแห่งนั้นเป็นอาวุธ เขาเองเผลอหนักมือไปหน่อย เลยหักแขนและฝาดกบาลไอ้กระทิงป่านั้นจนมันถูกแอดมิทอยู่โรงพยาบาลเป็นอาทิตย์ และการถูกล่าหัวครั้งนี้ทำให้บิดาของเขาบังคับให้เขายอมมีบอร์ดี้การ์ดติดตามไปด้วยทุกที่ จนกว่าท่านจะเคลียร์ทุกอย่างและมั่นใจว่าเขาจะไม่ตายเพราะถูกเก็บจากทั้งวิธีระยะไกลและระยะประชิดตัว
“คุณ... เป็นใครคะ”
“โทษที ผมลืมแนะนำตัว ผมบาสเตียน”
“ฉัน... ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” เธอส่งค้อนให้ชายหนุ่มลูกใหญ่ เพราะมั่นใจว่าเขาเข้าใจว่าคำถามเมื่อครูของเธอๆ หมายถึงอะไร “แต่ที่ฉันถามคุณเมื่อกี้ฉันหมายถึงคุณเป็นใคร ทำไมต้องมีคนคอยตามสามสี่คนแบบนี้”
“ผมก็คนธรรมดา ที่บังเอิญว่าช่วงนี้ต้องมีคนคอยติดตาม”
“คุณเป็นมาเฟีย”
ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ “เข้าไปในรถก่อนเถอะ”
เธอมองเขาด้วยสายตาไม่ไว้ใจ “คือว่าฉัน... ฉันคิดว่า”
“ไม่ต้องกลัวผม ผมไม่ใช่อาชญากร” ในเชิงเอกสาร... แต่พฤติกรรมบอกเลยว่าบางอย่างที่เขาทำเข้าขั้นการก่ออาชญากรรมเลยทีเดียว ชายหนุ่มลอบคิดในใจ “คุณไว้ใจผมได้ ผมไม่เอาคุณไปขายหรือไปฆ่าหรอก”
“แต่ว่าฉัน”
“ตอนนี้คุณมีทางเหลือไม่เยอะหรอกนะ”
“แต่ฉันคิดว่า” เธอชะงักคำพูดเล็กน้อยราวกับหยุดคิด ก่อนเสียงหวานละมุนหูของหญิงสาวจะเอ่ยต่อ “ฉันอาจจะหางานใหม่ได้ และคงไม่ต้องไปอยู่กับคุณ” วาดดาวเริ่มก้าวถอยห่างจากเขา
“จะขึ้นรถดีๆ หรือต้องให้ผมใช้กำลัง” เสียงของไม่ดัง แต่ดูดุดันจนคนได้ยินขนที่ท้ายทอยลุกเกรี้ยวขึ้นมา
“ขึ้นรถเดี๋ยวนี้วาดดาว คุณไม่มีทางเลือกอีกหรอนะ เลือกมาเอาแล้วกันว่าจะขึ้นรถดีๆ หรือจะให้ผมยัดตัวคุณเข้าไปนั่งในนั้น”
“คุณไม่มีสิทธิ์มาบังคับฉัน”
“ไม่มีสิทธิ์ก็จริง แต่ไม่ได้หมายความว่าผมจะบังคับคุณไม่ได้ อยากจะลองดูวิธีการที่ผมจะใช้หน่อยไหม”
“ฉันไม่ไปแล้ว”
“สายไปแล้วสาวน้อย” ชายหนุ่มรวบตัวเธอเอาไว้ในอ้อมแขน และตะโกนสั่งเหล่าบอร์ดี้การ์ดที่ยืนอยู่ไม่ไกล “เฮ้พวก! เตรียมรถซิ”
“คุณจะทำอะไร”
“จะทำให้คุณหยุดดื้อสักทีไง”
“ปล่อยฉันนะ!”
“จะขึ้นรถผมดีๆ หรือว่าต้องให้ผมใช้กำลัง แล้วนี่ผมจะถามคุณเป็นครั้งสุดท้าย”
“คุณต้องสัญญามาก่อนว่าจะไม่ทำอะไรฉัน” เธอแหงนหน้ามองเขา
“ทำอะไรที่ว่าคุณหมายถึงอะไรล่ะ ไหนลองระบุมาหน่อยซิ” เขาถามด้วยสีหน้ามึนๆ งงๆ
“ฉันรู้ว่าคุณเข้าใจ”
ชายหนุ่มแสร้งตีหน้าซื่อ “ไม่รู้”
“คุณบาสเตียน!”
“โอเคครับ ผมสัญญา แล้วที่ผมบังคับคุณแบบนี้ก็เพราะผมต้องการคุณจริงๆ”
คำพูดของเขาส่งผลให้หญิงสาวเหน้าแดงเรื่อ “คุณหมายความว่าอะไร! คุณกำลังคิดอะไรอยู่ คุณมีครอบครัวแล้วนะคะคุณจะมาคิดสกปรกกับฉันไม่ได้นะ”
“คุณคิดอะไรของคุณเนี่ย” เขาแสร้งเสียงดัง และทำท่าทีเป็นตกอกตกใจอย่างแนบเนียน “ผมหมายถึงผมต้องการคุณไปเป็นแม่บ้าน เพราะตอนนี้แม่บ้านของผมเพิ่งลาออกไป” บาสเตียนโกหก... หน้าตาเฉย
เธอมองเขาด้วยแววตาค้นคว้า “จริงนะคะ” ลูกกวางสาวเอ่ยถามนายพรานจอมเจ้าเล่ห์โดยไม่รู้ตัวเลยว่าเธอกำลังถูกหลอกล่อไปที่ขอบเหนือหลุมพรางที่เขาขุดรอเธออยู่
“แถมลูกสาวผมตอนนี้ก็ไม่มีคนดูแล แล้วที่สำคัญผมอยากช่วยน้องชาย เขาอยากเซอร์ไพรส์แฟนด้วยการพูดภาษาไทยได้ นั้นคือเหตุผลที่ผมต้องการคุณ” เหตุผลพวกนี้คืนสิ่งที่ชายหนุ่มเพิ่งคิดขึ้นมาเองแบบสดๆ ร้อนๆ “ทั้งหมดคือสิ่งที่ทำให้ผมต้องการคุณ” และสิ่งที่เขาเอ่ยออกไปก็เป็นเหมือนการกระชากแม่กวางสาวตาสวยให้ตกลงไปในหลุมพรางของเขา... ทั้งตัว
“ฉัน... ขอโทษที่เข้าใจคุณผิดค่ะ” เธอขอโทษเขาเสียงอ่อยอย่างคนรู้สึกแย่ ขณะที่พูดดวงหน้าสวยของหญิงสาวสลดลงตามไปด้วย เมื่อวาดดาว ‘เข้าใจ’ ว่าตัวเองโยนความคิดทางลบและมองเขาในแง่ร้าย พร้อมกับค่อมศีรษะลงต่ำขณะเลื่อนสายตาหลบแววตาคมกริบของเขาที่มองมา
บาสเตียนกระแทกลมหายใจออกมาราวกับรู้สึกฉุนเฉียวที่เขาถูกวาดดาวมองในแง่ร้าย แต่ขณะที่จ้องมองหญิงสาวตรงหน้า แววตาที่เคยเรียบเฉยของเขากลับทอประกายร้ายกาจออกมา
ตัวอย่างเล็กๆ สำหรับตอนต่อไปค่ะ :)
“คุณต้องสัญญามาก่อนว่าจะไม่ทำอะไรฉัน” เธอแหงนหน้ามองเขา
“ทำอะไรที่ว่าคุณหมายถึงอะไรล่ะ ไหนลองระบุมาหน่อยซิ” เขาถามด้วยสีหน้ามึนๆ งงๆ
“ฉันรู้ว่าคุณเข้าใจ”
ชายหนุ่มแสร้งตีหน้าซื่อ “ไม่รู้”
“คุณบาสเตียน!”
พระเอกเรื่องนี้ใสๆ ? รึเปล่าเอ่ย :)
ความคิดเห็น