ทฤษฎีโลกกลม เขาว่าคือพรหมลิขิต [End]
ตอนที่ 1 : บทนำ
บทนำ
“ระวังครับ” ตะวันใช้มือรั้งเด็กชายตัวเล็กเอาไว้ เมื่อหนูน้อยเดินถอยหลังมาชนเขา ดวงตาไร้เดียงสาแหงนเงยขึ้นสบตา ตะวันจึงส่งยิ้มอ่อนโยนให้ หนูน้อยมองนิ่งก่อนหน้าจะขึ้นสีแดงเรื่อ รีบวิ่งไปซุกหน้ากับขาของผู้เป็นพ่อ ชายหนุ่มร่างสูงยิ้มให้เขาเป็นเชิงขอบคุณและขอโทษ ตะวันจึงยิ้มรับก่อนเดินห่างออกมา
“หนังสือที่ตะวันฝากสั่งมาแล้วนะ” เจ้าของร้านส่งหนังสือให้เขา ตะวันมักแจ้งชื่อหนังสือที่อยากได้เอาไว้ เพื่อให้ทางร้านช่วยหาให้
“ขอบคุณครับพี่หลิน” ตะวันรับมาพร้อมส่งเงินค่าหนังสือให้
“วันนี้พี่เอามาตั้งโชว์บนเคาน์เตอร์เห็นมันสวยดี มีคนสนใจหลายคน แต่พี่หามาให้ตะวันเล่มเดียว ไม่รู้ว่าจะมีคนอยากได้” ตะวันมองหนังสือภาพในมือ เป็นรูปวาดของดวงดาวต่างๆ พร้อมเรื่องราว
“เมื่อกี้คุณเมธก็ถามซื้อ ลูกชายแกเห็นแล้วชอบ ชี้ใหญ่เลย พี่เลยเก็บหนังสือลง เห็นสายตาอยากได้ของเด็กแล้วใจมันอ่อน ” คนพูดบุ้ยใบ้ไปทางชายหนุ่มร่างสูง ตะวันหันไปมองตาม ถึงเห็นว่าหนูน้อยแอบมองเขาอยู่ พอถูกเห็นก็รีบซ่อนหน้าหนีเขา น่ารักจริงๆ
“ลูกชายน่ารักดีนะครับ” ตะวันอดชมไมได้
“ชื่อน้องดลค่ะ น่ารัก ขี้อาย มาที่ร้านกับคุณพ่อประจำ”
“ครับ” ตะวันจำหน้าได้ เขาแวะมาที่ร้านทุกเย็นวันศุกร์ เห็นชายหนุ่มยืนเลือกหนังสืออยู่บ่อยครั้ง แต่เพิ่งเห็นเด็กชายตัวน้อยมาด้วยเมื่อไม่นานมานี้
“นี่ค่ะเงินทอน”
“ขอบคุณครับ ผมกลับก่อน”
“โชคดีค่ะ”
ตะวันหมุนตัวจากหน้าเคาน์เตอร์ เขาสบตากับเด็กน้อยอีกครั้ง รอยยิ้มที่ส่งให้เขาอายๆ ก่อนจะรีบหลบเหมือนที่เคย ตะวันมองถุงในมือ ตัดสินใจเดินกลับไปที่หน้าเคาน์เตอร์
“พี่หลินครับ”
“คะ”
“หนังสือเล่มนี้” ตะวันหยิบหนังสือออกมาจากถุง “ผมฝากพี่หลินขายให้พ่อของน้องดลด้วยนะครับ”
“อ้าว แต่เล่มนี้ตะวันอยากได้”
“ไม่เป็นไรครับ รบกวนพี่หลินหาให้ผมใหม่ที
“จะดีหรือคะ หนังสือมันนานแล้วพี่กลัวหาไม่ได้”
“ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรครับ แต่ถ้าถามแล้วเขาไม่ซื้อ ฝากพี่หลินเก็บให้ผมด้วย ศุกร์หน้าผมมาเอา”
“งั้นก็ตามใจน้องตะวัน”
“ขอบคุณครับ” ตะวันฝากหนังสือลงบนเคาน์เตอร์ เขาชอบหนังสือเล่มนี้มาก แต่น้อยกว่าสายตาน่ารักของเด็กชายตัวน้อย พี่หวังว่าเราจะชอบนะ
“คุณเมธคะหนังสือเล่มนี้ว่าง จะรับไปด้วยไหมคะ” เมธมองหนังสือในมือของเจ้าของร้าน สีหน้าแปลกใจ
“ตกลงว่างเหรอครับ เห็นคุณหลินบอกว่ามีเจ้าของแล้ว”
“ใช่ค่ะ แค่เจ้าของเขาเปลี่ยนใจ”
“ทำไมล่ะครับ ไหนว่าสั่งไว้ให้หามาให้”
“สงสัยแพ้ความน่ารักของหนูดลมั้งคะ” หลินยิ้มกว้าง มองลูกค้าตัวน้อย “พี่บอกไปว่าหนูดลอยากได้ ตะวันเลยให้พี่ขายให้”
“ตะวัน?”
“คนที่เพิ่งเดินออกไป ไม่รู้คุณเมธทันสังเกตไหม”
“อ๋อครับ” เมธพยักหน้า เขาจำเด็กหนุ่มนักศึกษาคนนี้ได้ ถึงแม้ไม่รู้จักชื่อ ไม่เคยคุยกันก็ตาม
“ฝากขอบคุณด้วยครับ”
“ได้ค่ะ แต่เดี๋ยวก็น่าจะเจอกันอีกนะคะ ตะวันก็ชอบแวะมาวันศุกร์เหมือนคุณเมธ”
“ครับ” เมธจ่ายเงินค่าหนังสือ เขามาร้านนี้ทุกวันศุกร์ เพราะวันธรรมดาเขาทำงานอยู่ในตัวเมือง จึงพักคอนโดเพื่อความสะดวก วันหยุดถึงจะพาลูกกลับไปค้างที่บ้านพ่อแม่
“ขอ” เมธก้มหน้ามองลูกชาย หนูน้อยยื่นมือมาขอหนังสือในมือเขา
“ท่าทางจะชอบมากนะคะ”
“ครับ สงสัยอยากเป็นนักดาราศาสตร์” เมธลูบมือลงบนศีรษะของลูกชายด้วยความเอ็นดู
“เหมาะอยู่นะคะ”
“ครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อน”
“เชิญค่ะ” เมธก้มลงอุ้มลูกชายขึ้น เด็กชายกอดหนังสือไว้ในมือราวกับเป็นของรักของหวง
เมธนึกถึงใบหน้าอ่อนโยน ที่มักมีรอยยิ้มน้อยๆ ติดอยู่เสมอ เจอกันคราวหน้าต้องขอบคุณ ที่ใจดียอมยกหนังสือให้ลูกชายเขา
เห็นหน้ากันบ่อยครั้งก็เพิ่งได้รู้ชื่อวันนี้ อืม..ชื่อเหมาะกับเจ้าตัวดี “ตะวัน”
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
นี่มันร้านหนังสือ สื่อรักรึป่าวค่ะ? 5555
น้องดลน่ารัก ตะวันก็น่ารัก เมธก็ดูละมุนที่สุด ติดตามนะคะ เพิ่งมาเจอเรื่องนี้จริงจังเมื่อไม่นานนี่เอง แงง
โอ้ยยยยยย ทำไมมันละมุนขนาดนี้ คือแบบชอบอ่ะชอบนิยายแนวนี้ที่ไรท์แต่งอ่ะ
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
(นี้คือพึ่งจะอ่านตอนแรกมีความหลงนิยายเรื่องนี้มากเวอร์)
อารมณ์คุณแม่ผู้หลลูกมากเลยค่ะน้องตะวัน
ตกหลุมรักหนูดลจนต้องกลับมาอ่านอีก (ไรท์ทำให้อยากเลี้ยงเด็กมากขึ้นทุกวัน5555)
เริ่มเข้ามาอ่านอีกรอบเลยน๊า ชอบๆๆ
น่ารัก