PROMISE รักหรือเปล่า

“พ่อ ขูนจองโปแล้ว”

“ครับ?!!” เพทายเบิกตากว้าง

“ขูนจองโป” 

เด็กชายอาโปบอกพ่อซ้ำอีกครั้ง เขาบอกแล้วว่าเขาจำแต่อันที่ชอบ อะไรที่มีชื่อขุนเขาจำทั้งนั้น

“พี่ยังไม่ได้จองเลย” 

เด็กชายขุนแม้อายุเพิ่งย่างขึ้นแปดขวบ แต่เพราะโลกสมัยนี้หมุนเร็ว 

ทำให้เขาพอเข้าใจสิ่งที่อาคีย์พูด เพียงแต่ไม่ได้แสดงออกว่าว่ารู้เท่านั้น

“จองฉิ” เด็กชายอาโปหน้ามุ่ย 

"ขูนม่ายล้ากโปเหลอ”

“อีกแล้วเหรอ” เด็กชายขุนทำเสียงอ่อน ผู้ใหญ่จึงพากันขำ แต่ไม่มีใครพูดอะไร 

ปล่อยให้เด็กๆ คุยกัน เพราะมันเป็นภาพที่น่ารักมาก

“ล้ากเป่า” เด็กชายตัวน้อยมองเพื่อนเล่นด้วยสายตาอ้อน

“รักสิ ทำไมจะไม่รัก”

“จองเป่า”

“ไม่จอง”

“ล้ากกานต้องจองฉิ”

คีตกานต์กลั้นขำไม่อยู่จริงๆ เขาหัวเราะเสียงดังออกมา แม้แต่พนาก็ยังอดหัวเราะตามคนรักไม่ได้

“เฮ้อ จองก็จอง” ขุนยอมแพ้น้องในที่สุด อะไรที่ทำให้เจ้าตัวเล็กยิ้มได้เขาก็ยอมทั้งนั้น เหมือนที่ยอมมาตลอด

“ขูนน่าล้ากที่ฉุด” เด็กชายอาโปยิ้มกว้าง ดวงตาเป็นประกาย 

ขุนจองเขาแล้ว โปจำได้ไม่ลืมหรอก

พูดคุย   #รักหรือเปล่า

• • •

เผื่อใครไม่ได้อ่านก่อนหน้านี้

ภาคแรก >> Babysitter สัญญารักฉบับพี่เลี้ยง

ภาคสอง >> Promise รักหรือเปล่า

ภาคจบ >> ผลส้มกับดอกไม้

**อ่านแยกได้ค่ะ

  FACEBOOK FANPAGE : ratidarin

  TWITTER : primdarin

T
B