ตัวละครส่งเล่นเกม ส่งลงสมัครนิยายต่างๆ

ลำดับตอนที่ #3 : ส่ง EBLIS : นิทานมังกรขาว (๓)

“...อาหารของเรา...”

บท }      หนึ่งในตำนานที่มีตัวตนของเอเลเซีย “สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งแดนประหาร”

               (ตัวประกอบอีกตามเคย)

ชื่อ-นามสกุล }     สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งแดนประหาร “ไอซาริส”

เพศ }     หญิง

อายุ }      -

เผ่าพันธุ์ }      ปีศาจ-ดาร์กแฟรี่-มนุษย์

หมู่เลือด }      -

อาชีพ } เพชฌฆาต

ฉายา } สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งแดนประหาร

เล่าถึงตำนานตั้งแต่อดีตกาล ก่อนการกำเนิดแว่นแคว้นแห่งเอเลเซีย ปรากฏหอคอยสูงเสียดฟ้าใกล้กับดินแดนแห่งเหมันต์ ณ ดินแดนซึ่งครั้งหนึ่งยังเป็นของราชาปีศาจ เป็นสถานที่กั้นเขตแดนมนุษย์และสายเลือดแห่งความมืด ผู้ที่หลงข้ามผ่านเขตแดนทั้งสอง จะถูกเชื้อเชิญไปยังหอคอยมรณะ ในยุคบุกเบิกดินแดน นักเวทย์แกร่งกล้าถือกำเนิดขึ้นในวารอฟ เขาย่างก้าวเข้าสู่หอคอยปริศนาที่เล่าว่าเป็นต้นกำเนิดความชั่วร้ายและคดีคนหาย หอคอยปีศาจถูกเปิดออกโดยไม่ได้รับความยินยอมจากเจ้าของเป็นครั้งแรก “ไอซาริส” ก้าวออกมาด้วยสีหน้าราวกับฆาตกรโรคจิต ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่านั่นเป็นร่างของเด็กวัยไม่ถึงสิบขวบดี นางมาพร้อมกลิ่นเหม็นเน่าและเสียงคำรามของเหล่านักโทษปริศนา นางเรียกหนึ่งในนั้นว่า “พาลาทิส” ดังชื่อเทพอัศวินผู้โด่งดังในกาลก่อน แต่สภาพตอนนี้ราวกับก้อนเนื้อประหลาดที่มีเพียงเสียงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดเมื่อโซ่คล้องคอแกว่งไกว

"ไอซาริส” เป็นจอมเวทย์โบราณ ที่แม้แต่ปีศาจยังไม่อาจยอมรับได้ ทว่านางไม่อาจเข้าใจความเป็นไปใดๆ ในโลกได้เลย หน้าที่ของนางมีเพียงสังหารผู้ที่เข้าใกล้เขตแดน ระงับเสียงกรีดร้องของเหล่านักโทษ และเติมเต็มท้องให้อิ่มเท่านั้น จอมเวทย์ร่ายเวทย์กักกั้น “ไอซาริส” ไม่ได้ต่อต้าน นางปิดประตูและอาศัยอยู่อย่างสงบ ทว่าคดีคนหายรอบเขตหอคอยก็ยังเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทางวาลรอฟประกาศเขตโดยรอบเป็นพื้นที่หวงห้าม นั่นเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดอย่างใหญ่หลวง “ไอซาริส” ปล่อยลูกๆ ของตนออกมาฆ่าล้างประชาชนในแถบนั้น หลังเกิดการสังหารโหดโดยกลุ่มนักโทษปีศาจราชาแห่งวาลรอฟตัดสินใจเป็นมิตรกับ “ไอซาริส” พระองค์ประกาศเขตหอคอยเป็นพื้นที่หวงห้าม ใช้เวทมนตร์โบราณครอบเพื่อตรวจจับการเคลื่อนไหวของ “ไอซาริส” และมอบนักโทษประหารเป็นของกำนัลแก่นางทุกวันพระจันทร์เต็มดวง พิธีนี้มีขึ้นเนินนานนับพันปี “ไอซาริส” ยังอยู่ในหอคอย แต่ผู้คนภายนอก และราชวงศ์ที่เปลี่ยนแปรกำลังลืมเด็กหญิงอสุรกาย ณ ที่แห่งนั้น อาหารของ “ไอซาริส” เริ่มหร่อยหรอ อีกไม่นาน นางจะสร้างภัยพิบัติครั้งใหม่แก่ผู้คน

ลักษณะทางกายภาพ } ตามบันทึกโบราณ โดยกลุ่มศึกษาวรรณกรรมเรื่องเล่าสมัยกลาง กล่าวว่า “ไอซาริส” เป็นเด็กหญิง อายุราวแปดขวด ร่างเล็ก ผิวสีเกล็ดหิมะเกลี้ยงเกลาราวกับถือกำเนิดขึ้นจากพระแม่ธรณีแห่งวาลรอฟ นัยน์ตาดั่งกวางน้อยในฤดูใบไม้ผลิ อบอุ่น อ่อนโยน กระจ่างจ้าราวสีใบไม้อ่อน ใบหน้าของนางยังเยาว์แม้จะผ่านกาลสมัยหลายยุค น่าทะนุถนอม เหล่าสตรีเห็นเป็นบุตรี บุรุษหลงจนลืมตน เส้นผมสีทองราวสีสันอันงดงามของดวงตะวัน ทรงเครื่องนุ่งสีขาวผ่องดั่งเทพธิดาจากสรวงสวรรค์ มือหนึ่งถือโซ่ตรวน อีกข้างทรงคทายาวรีสีหม่น ส่วนยอดกอรปจากมนต์หิมะ มีบุรุษที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นนักโทษเคียงข้าง ดังเจ้าหญิงบนหอคอยสูง

บันทึกของหัวหน้าศาสนจักรโอรีน ผู้อ้างตนว่าเป็นหนึ่งในเด็กที่อยู่ในเหตุการณ์จอมเวทย์เปิดหอคอยมรณะ กล่าวว่า เด็กปีศาจคนนั้นมีหน้าตาราวกับเทพธิดา ดวงตาสีหญ้าแข็งกร้าว รอบตัวนางมีกลิ่นความตายและซากศพ นางมีข้ารับใช้เป็นปีศาจดุร้าย ปีศาจพวกนั้นฆ่าคนได้ พวกมันคอยปกป้องนางอย่างกับพ่อแม่ ไอ้พวกก้อนเนื้อ ราชาแห่งวาลรอฟทำสัญญากับสัตว์ประหลาด ข้าอยากให้พระองค์คิดผิด แต่นั้นจะเป็นหายนะของเราและดินแดนใกล้เคียง

บันทึกของทายาทรุ่นที่สามของจอมเวทย์ผู้เปิดและผนึกหอคอย ท่านปู่เล่าว่า นางเป็นเด็กตัวน้อยๆ ที่น่าสงสารเท่านั้น นางเหมือนมนุษย์ทุกประการ แต่เวทย์ของนางไม่สงบ ชีพจรราบเรียบดังไม่มีชีวิต ปู่ข้าไม่เห็นควรต้องห้ำหั่นกับนางโดยไม่จำเป็น แต่เบื้องหลังนางน่าหวาดกล้วแท้ ซากศพเนืองนองกับกลิ่นเนื้อเน่า นางประทังชีวิตด้วยซากพวกนั้น เนื้อตัวสกปรก ผ้าขาวดำคล้ำ นั่นเป็นเลือดของเหยื่อ นางปฏิบัติต่อนักรบผู้เป็นนักโทษของนางเป็นอย่างดี นางไม่ได้กินพวกเขา แค่ล่าม บังคับให้ทำตามคำสั่ง และคุ้มครองนาง นางเป็นภูติผีที่รักสงบ อย่าลืมนาง อย่าให้นางออกจากหอคอย

               จากบันทึกหลายฉบับเชื่อว่า สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งแดนประหารเป็นนามยกย่องที่กษัตริย์วาลรอฟมอบแก่นาง และเรียกกันมาจนถึงปัจจุบัน

ประวัติส่วนตัว } ลูกสาวของราชาปีศาจผู้ตั้งตนขึ้นทางทิศเหนือกับมนุษย์นางหนึ่งซึ่งเป็นลูกเสี้ยวดาร์กแฟรี่ นางให้กำเนิดเด็กอัปลักษณ์ที่ดำรงชีวิตด้วยเลือดต่างน้ำนม นางมีสัญชาตญาณสัตว์ป่าอาหารหยดแรกมาจากเต้ามารดาของนาง บิดาทิ้งนางในหอคอยนั้นกับข้ารับใช้ชาวปีศาจ พวกมันเป็นอาหารของนาง ทาสชาวมนุษย์ถูกส่งเข้ามาแทนจำนวนคนที่ลดลงไป นี่ก็อาหารนางเช่นกัน สิ่งเดียวที่เด็กน้อยไม่กินคือพวกสัตว์ ราชาปีศาจทิ้งนางลงใต้ในที่สุด นางต้องยังชีพด้วยตนเอง ครั้งนั้นข้ารับใช้ผู้ภักดีตนหนึ่งล่อล่วงผู้คนเข้าเป็นอาหารให้นางมากมาย สอนให้นางเลี้ยงอาหาร กินเนื้อ แต่เมื่อมนุษย์หวาดกลัวหอคอย เขาก็กลายเป็นอาหารนางไปโดยที่นางไม่รู้ตัว “พาลาทิส” อัศวินซึ่งบุกเข้ามาในปราสาทด้วยพละกำลังอันกล้าแกร่งของเขา ทว่ารอบกายเด็กหญิงเต็มไปด้วยมนตราปั่นป่วนซึ่งส่งผลกับสมองของสิ่งมีชีวิต “พาลาทิส” คลุ้มคลั่ง ทว่าเด็กหญิงไม่อยากให้เขาหายไป คนแรก เหยื่อคนแรกที่บุกเข้ามาหานางโดยไร้คำเชิญ นางซึ่งไม่รู้จักการปองร้ายหลงรักเขาจากความรู้สึกส่วนลึก มีผู้คนมากมายตามหา “พาลาทิส” เหล่านั้นล้วนเป็นเหยื่อ และนักโทษ หาสำคัญ เด็กหญิงซึ่งไม่มีชื่อผู้นั้นให้ “พาลาทิส” อยู่เคียงข้างตลอดเวลา ยามเมื่อมนตรากัดกร่อนจิตเขาอย่างรุนแรง นักโทษจะกรีดร้องชื่อ “ไอซาริส” ออกมา นางยึดคำนั้นเป็นนาม แม้ปัจจุบันลิ้นของเขาจจะไม่อาจเปล่งเสียง “ไอซาริส” ได้อีก เพียงคำราม “ฮืม ฮืม” ราวกับสัตว์ป่า

ประตูบ้านของ “ไอซาริส” เปิดออกโดยไม่ได้รับคำเชิญอีกครั้ง โดยจอมเวทย์ผู้มีผมและตาสีเดียวกับผลึกน้ำแข็งและท้องฟ้า นางรักใคร่ชายผู้นี้เช่นกัน ชายซึ่งพยายามสื่อสารกับนางจนเข้าใจ นางปล่อยอาหารกลับสู่ฝูงของมันเป็นครั้งแรก “ไอซาริส” พบจอมเวทย์อีกสองถึงสามครั้ง แต่ละครั้งสังขารช่างร่วงโรยไปอย่างรวดเร็ว นางตกลงใจจะดื่มเลือดของนักโทษที่วาลรอฟไม่ต้องการ จอมเวทย์ไม่ได้กลับมาอีก มีเพียง “พาลาทิส” ของนางที่ยังภักดีจวบจนปัจจุบัน

นิสัยโดยละเอียด } นิสัยจากการสันนิษฐาน โดยกลุ่มวิจารณ์วรรณคดี “ไอซาริส” เป็นเด็กขาดความรัก เป็นเหตุผลให้นางจองจำพาลาทิส นางรักทุกคนที่เข้าหานางและนางมองเห็น เป็นไปได้ว่า นางรักเหยื่อเหมือนที่เรารักสัตว์เลี้ยง แต่นางไม่สามารถทนสัญชาตญาณล่าของนางได้ นางกินทุกอย่างเมื่อนางหิว โดยเฉพาะเมื่อนางเป็นดาร์กแฟรี่ จากการสันนิฐาษโดยไม่รู้ถึงลักษณะเด่นของสายพันธุ์ของบิดา คาดว่า “ไอซาริส” มีร่างกายแบบมนุษย์โดยสายเลือดมารดา เป็นภูติที่คงไว้ซึ่งร่างกายอันเยาว์วัย (ปรับได้นะคะเหตุผลต่างๆ) พื้นฐานมนตราปั่นป่วน คาดว่า “ไอซาริส” ไม่สามารถควบคุมได้ นางอาจไม่รู้ว่าตนมีอำนาจใด ไม่รู้วิธีใช้ และควบคุม “ไอซาริส” เป็นปีศาจที่รักสงบเมื่อท้องนางอิ่มนางจะไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร มีความเป็นไปได้สูงว่านางมีความสามารถในการควบคุมแทรกแซงจิตใจ จากพฤติกรรมของพาลาทิส ซึ่งยังมีความทรงจำบางส่วนของตนเหลืออยู่ แต่ก็ทำตามคำสั่งนางราวกับทาส นี่เป็นเวทมนตร์บริสุทธิ์ราวกับขีดจำกัดทางสายเลือด ไม่อาศัยการร่ายและสำนึกรู้ตน ซึ่งเป็นข้อสรุปว่า “ไอซาริส” มีลักษณะของสัตว์ป่ามากกว่ามนุษย์

สิ่งที่ชอบ พาลาทิส และอาหารของนาง จอมเวทย์ผู้นั้น

เกลียด ความเดียวดาย

กลัว พาลาทิสหายไป

ลักษณะการต่อสู้ } ไอเวทมนตร์ประหลาดที่โอบล้อมอยู่จะแทรกซึมเข้าไปในระบบประสาทผ่านการหายใจ ผลด้านลบของมันจะสร้างความหวาดกลัวและภาพหลอนแก่ผู้สูดดม เมื่อไอเวทย์ทำลายเซลล์ประสาทได้และจะเชื่อมต่อกับความต้องการของ “ไอซาริส” นางควบคุมนักโทษได้อย่างต้องการ และพวกเขาเป็นกำลังพลที่แข็งแกร่งของนาง

เพิ่มเติม } นักโทษที่ “ไอซาริส” โปรดปราน เมื่อตายไปตามอายุไข เวทมนตร์ซึ่งคงสภาพระหว่างเซลล์จะหลอกพวกมันว่าตนยังมีชีวิตอยู่ เหล่านักโทษจึงไม่เคยตาย ได้แต่อยู่รับใช้และผจญกับความทรงจำอันเจ็บปวด

                “ไอซาริส” ไม่รู้เกี่ยวกับอารมณ์มนุษย์นางสั่งให้นักโทษมีอารมณ์อื่นใดไม่เป็นนอกจากพฤติกรรมทางกายภาพเท่านั้น

                นักโทษจะคอยปกป้อง “ไอซาริส” ราวกับโปรแกรมพื้นฐานที่ถูกป้อนให้หุ่นยนต์

                มนตราของ “ไอซาริส” สามารถต้านทานได้โดยนักเวทย์ระดับสูง เทียบเท่าผู้นำกิลด์ และจอมปราชญ์ หากไม่ใช่เวทมนตร์แล้วมีความเป็นไปได้สูงว่าเมื่อสูดดมจะทำให้เห็นภาพหลอนและสูญเสียความทรงจำบางส่วน

                    คทาของ "ไอซาริส" ใช้ถือและเสกเวทย์หิมะ อานุภาพไม่ร้ายแรงมาก มักใช้ให้สัญญาณเหล่านักโทษ เป็นของจอมเวทย์ผู้ผนึกเธอ เขาให้มันเป็นของกำนัล และเป็นสื่อตรวจจับการเคลื่อนไหวอีกชิ้นหนึ่ง

                     นอกจากนี้ในปราสาทยังมีอาวุธอีกหลายชนิดซึ่งเคยเป็นของเหยื่อในกาลก่อน หลายชิ้นทรงอานุภาพ คทาที่เธอถือเช่นกัน เพียงมีผู้ใช้ที่เหมาะสม

บทสัมภาษณ์ผปค.

สวัสดีค่า จะถามว่าถ้าไม่ติดจะรับกลับหรือให้ยัดบทให้ดีคะ

ANS, เหมือนเดิมค่า ไม่มีที่ลงเราจะไม่บังคับ แต่อยากเห็นคนมาลงดั้นพานางออกจากหอคอยเหมือนกัน555

ต้องการให้ลูกมีคู่มั้ยคะ?

ANS, ไม่ดีกว่า เราเชื่อว่าไรท์หาให้ไม่ได้แน่เลย