ไออุ่นคือลูกชายคนเล็ก

*คำเตือน : มีการทารุณกรรมเด็กทางด้านจิตใจและร่างกาย ไม่ไหวอย่าฝืนนะคะ ข้ามได้เลย 

PROLOGUE

แสงแดดลอดผ่านผ้าม่านสีเทาหม่นปลุกให้เด็กชายอายุเพียง 7 ขวบตื่นขึ้นมาจากนิทรา เป็นอีกวันที่เด็กตัวน้อยต้องตื่นแต่เช้ารีบล้างหน้าแปรงฟันด้วยตัวเองก่อนจะลงไปช่วยคุณป้าแม่บ้านทำอาหารเช้าเพื่อแลกกับการที่ตัวเองจะได้กินอาหารก่อนคุณครูจะมา ถ้าหากวันไหนตื่นสาย ไม่ได้ลงมาทำอาหารก็จะอดทานข้าวในวันนั้นไป

เด็กชายเรียนรู้เพียงแค่ ถ้ายิ้มกว้างก็จะถูกตำหนิ ร้องไห้จะโดนนำไปไว้ในห้องใต้บันไดที่ทั้งมืดและน่ากลัว หากหิวข้าวก็ต้องทำงานแลก เด็กชายไม่เคยรู้ว่าทำไมต้องทำอย่างนั้น รู้เพียงว่าต้องทำเท่านั้น

“แกลงมาช้า วันนี้กินข้าวแค่ครึ่งนึงก็พอ” ทันทีที่เด็กชายในชุดเด็กผู้หญิงโผล่หน้าเข้าไปในครัวก็โดนป้าแม่บ้านเอ่ยว่าและใช้งานทันที เด็กชายไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองชื่ออะไร ทุกคนในบ้านต่างเรียกเขาว่าแก คุณครูบอกว่าแกคือคำที่ใช้เรียกเขาเพียงเท่านั้น ไม่มีความหมายใด ๆ เด็กชายช่วยงานป้าแม่บ้านอยู่ในครัวจนกระทั่งคนบนบ้านลงมาทานอาหารจึงจัดอาหารตั้งโต๊ะและยืนรอจนกว่าทุกคนในบ้านจะลงมากันครบ

“วันนี้ต้องทำให้ได้เต็ม ถ้าไม่ได้คะแนนเต็มอีกก็ไม่ต้องเรียน เปลืองเงินซะเปล่า ๆ เข้าใจมั้ย” คุณนายของบ้านหรือคนที่ควรจะมีศักดิ์เป็นแม่ของเขาเอ่ยขณะเด็กชายกำลังตักข้าวใส่จานให้แต่ละคน

“ผู้ใหญ่ถามก็ตอบ เข้าใจมั้ย” เจ้าของบ้านอีกคนเอ่ยเสียงดุ เด็กชายมือสั่นจนทัพพีแทบหลุดออกจากมือ แต่ถึงกระนั้นสีหน้าก็ยังคงเรียบเฉยจนไม่มีใครสังเกตเห็น

“เข้าใจครับ” หลังจากเด็กชายตักข้าวใส่จานจนครบ ทุกคนบนโต๊ะอาหารจึงเริ่มลงมือรับประทาน มีเพียงเด็กชายที่ได้แต่ยืนมองเพียงเท่านั้น

เมื่อทุกคนทานข้าวเสร็จก็ลุกออกไป เด็กชายตัวน้อยจึงลงมานั่งแทนที่ ก่อนจะตักข้าวเพียงครึ่งจานและลงมือรับประทานอาหารที่เหลือทันที ด้วยครอบครัวมีกันอยู่เพียงสองคนส่งผลให้อาหารที่ทำไว้ไม่ได้มีเยอะมากนัก สิ่งที่เหลือไว้ก็มีเพียงเศษผักและน้ำจากถ้วยต่าง ๆ อย่างละเล็กละน้อยเท่านั้น เพราะแบบนี้จึงทำให้เด็กชายตัวเล็กกว่าเด็กวัยเดียวกันอยู่พอสมควร

ใช้เวลากินข้าวเพียงไม่นาน เด็กชายตัวน้อยก็เก็บถ้วยชามทั้งหมดไปล้าง โดยใช้เก้าอี้ตัวเล็กเป็นฐานเพื่อที่จะยืนล้างจานได้สะดวก เด็กน้อยถูกฝึกให้ทำงานบ้านตั้งแต่อายุเพียง 5 ขวบ แรก ๆ โดนดุด่าเรื่องทำไม่สะอาดอยู่บ่อยครั้ง จนกระทั่งชำนาญเช่นปัจจุบัน จริง ๆ แล้วงานในบ้านควรจะเป็นงานของป้าแม่บ้านทั้งหมด แต่เด็กชายถูกสอนว่าถ้าอยากได้อะไรก็ต้องทำบางสิ่งแลกอยู่เสมอ ทำงานบ้านแลกกับที่นอนในทุก ๆ วัน การทำอาหารถูกแลกกับการได้กินอาหาร เป็นเช่นนี้ตั้งแต่รู้ความ แรก ๆ เด็กชายต่อต้านอย่างสุดกำลังแต่เมื่อถูกทำโทษ งดอาหาร ไม่มีที่นอนซ้ำไปซ้ำมาเด็กชายหัวรั้นคนนั้นได้หายไป เหลือเพียงเด็กชายตัวน้อยที่รอคอยรับทุกคำสั่งเช่นในปัจจุบัน

เมื่อเด็กชายล้างจานเสร็จเรียบร้อยจึงตรงเข้าไปรอคุณครูในห้องเรียนที่ถูกสร้างไว้ในบ้าน บรรยากาศไม่ต่างจากนรกบนดินของเด็กชายวัยเพียง 7 ขวบ เขาต้องเรียนกับคุณครูที่คุณนายของบ้านจ้างมาเพื่อสอนเขาโดยเฉพาะ ไม่มีวันหยุด ไม่มีเวลาให้พัก ปัจจุบันเขานับเลขได้และกำลังเริ่มฝึกคูณเลขหลักเดียว เด็กชายนั่งทบทวนบทเรียนของเมื่อวานได้ไม่นานคุณครูก็เดินเข้ามาพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่

“วันนี้คุณหญิงบอกว่าแกต้องทำคะแนนให้ได้เต็ม นี่คือข้อสอบที่แกต้องทำ” คุณครูหนุ่มซึ่งมีข้อหาพรากผู้เยาว์ติดตัวทำให้โดนไล่ออกจากราชการ ติดคดี และโดนยึดใบประกอบวิชาชีพทำให้ไม่สามารถเข้ารับราชการได้อีกจึงต้องหางานสอนเถื่อน คุณนายของบ้านพอมีเส้นสายอยู่บ้างจึงติดต่อให้คุณครูหนุ่มผู้นี้เข้ามาสอนเด็กชายอยู่ที่บ้านและห้ามแพร่งพรายเรื่องที่ครอบครัวมีเด็กอยู่ในการดูแล คุณครูหนุ่มเซ็นสัญญาและเริ่มสอนเด็กชายได้ราว ๆ หนึ่งปีเศษแล้ว

“ครับ” เด็กชายรับคำก่อนจะเริ่มลงมือทำโดยมีคุณครูยืนคุมอยู่ไม่ห่าง

“คุณหญิงบอกว่าถ้าแกทำไม่ได้เต็ม ฉันก็จะโดนไล่ออกเพราะฉะนั้นวันนี้ฉันจะช่วยแกเอง” หลังจากพูดจบคุณครูหนุ่มก็เอาไม้บรรทัดเหล็กขนาด 24 นิ้วออกมาจากกระเป๋า เด็กชายเริ่มตัวสั่นอย่างควบคุมไม่อยู่ เขาจำได้ดีว่าถ้าโดนสิ่งนั้นตีจะเจ็บมากเพียงใด และเด็กชายไม่เคยห้ามน้ำตาได้เลยสักครั้ง

“ทำสิ ฉันจะคอยดู” คุณครูหนุ่มสั่ง เด็กชายพยายามลงมือทำทั้งที่ตัวยังสั่นอยู่อย่างนั้น

แต่แล้วด้วยความประหม่า เป็นเหตุให้เด็กชายทำผิด ๆ ถูก ๆ อยู่หลายข้อ คุณครูหนุ่มกวาดตามมองเร็ว ๆ ก็หาจุดผิดได้ทันที และด้วยความใจร้อน ไม้บรรทัดเหล็กในมือถูกง้างขึ้นและหวดลงมาบนตัวเด็กชายเต็มแรง เสียงกรีดร้องดังแผดไปทั่วบ้าน เพียงไม่กี่อึดใจเด็กชายตัวเล็ก ๆ ก็โดนคุณชายของบ้านจับโยนไว้ที่ห้องใต้บันได ทั้ง ๆ ที่ตัวยังขึ้นรอยแดงไม่จางหาย เสียงสะอื้นไห้ดังออกมาไม่ขาดสาย

ตั้งแต่รู้ความเด็กชายไม่เคยมีชีวิตเป็นของตัวเองเลยสักครั้ง ไม่รู้แม้กระทั่งวันเกิด ไม่เคยขอพรให้ตัวเอง แต่ถ้าหากขอพรได้เด็กชายคงจะขอให้ตัวเองไม่ต้องรู้สึกเจ็บ เวลาโดนตีจะได้ไม่ต้องร้องไห้ให้คุณท่านไม่สบายใจ เด็กชายพยายามข่มตาหลับเหมือนอย่างที่ผ่านมา เดี๋ยวพอตื่นคุณท่านก็จะมาเปิดประตูให้เด็กชายออกไปทำอาหารเย็น

ในขณะที่กำลังกึ่งหลับกึ่งตื่น ประตูห้องถูกเปิดออกด้วยพละกำลังของชายที่ไม่เคยเห็นมาก่อน เด็กชายพยายามมองว่าเป็นใครแต่ก็ฝืนร่างกายไม่ได้ สติสุดท้ายได้ยินเพียงเสียงของชายคนนั้นเอ่ยแผ่วเบาก่อนสติจะดับวูบไป

“น้องไอ”

•❅──────✧❅✦❅✧──────❅•

ชี้แจง : มีการติดเหรียญล่วงหน้าตั้งแต่ตอนที่ 7 เป็นต้นไป และจะทำการปลดให้อ่านฟรีหลังจากครบ 48 ชั่วโมง เพราะฉะนั้นสายฟรีไม่ต้องกังวลไปค่ะ อดใจรอนิดเดียวเท่านั้นและนิยายเป็นแนว Slice of life ดราม่านิ๊ดเดียว มีปมนิดหน่อยพอคลุกคลิก ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเลี้ยงน้องยังไงให้น้องรักมากที่สุดในบ้าน ลูกเขยคนไหนจะมาจีบยัยตัวเล็กของบ้านก็อาจจะต้องผจญด่านเคราะห์กรรมประหนึ่งเซียนในหนังจีนแฟนตาซี

ฝากคนฉวยลูกคนเล็กของบ้านไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ