Fanfic Jujutsu Kaisen กระทั่งวายร้ายยังต้องหวาดกลัว

[ กระทั่งวายร้ายยังต้องหวาดกลัว ]

(ภาพปกเจนโดย AI จาก Pinterest)

“ถ้าคุยกันด้วยเหตุผลไม่รู้เรื่อง ถ้างั้นก็ต้องคุยกันด้วยหมัด เมื่อคุยกันด้วยหมัดเสร็จเรียบร้อยทีนี้เราก็จะคุยกันด้วยเหตุผลรู้เรื่องแล้ว” มาโคโตะคลี่ยิ้ม สำหรับคนอื่นเมื่อรอยยิ้มนี้ประดับอยู่บนใบหน้าของบุรุษหนุ่มผู้เปี่ยมด้วยบรรยากาศของนักวิชาการ ย่อมหล่อเหลาอย่างไร้ใครเทียบเทียม แต่กับในสายตาของคนที่มาโคโตะเพิ่งจะละเหตุผลเพื่อมา ‘พูดคุย’ กับพวกเขา รอยยิ้มนี้เปรียบเสมือนเงามัจจุราชอันน่าพรั่นพรึง

กล่าวกันว่า มาโคโตะยามปกติเป็นคนที่ใช้เหตุผลในการพูดคุยกับคนอื่น เขาเหมือนนักบัญชีที่ทุกขั้นทุกตอนต้องเป็นระบบ ไม่อาจเพิกเฉยได้เลยสักสิ่ง

เคร่งครัดอยู่ในกฎเกณฑ์ ทว่าไม่ใช่การเถรตรงยอมหักไม่ยอมงอ เพียงรักษากฎระเบียบขั้นพื้นฐานที่ควรมีอยู่เท่านั้น

แต่ก็มีบางครั้งที่มาโคโตะเลิกใช้เหตุผล เขาคิดว่ากับคนบางกลุ่มการประนีประนอมด้วยวาจามักไม่ช่วยอะไร

ในเมื่อมันไม่เข้าหูคนพวกนี้ ต่อให้พูดจนปากฉีกก็ไม่สำนึก ไม่สนใจที่จะใคร่ครวญคิดตาม

ดังนั้นจึงต้องใช้กำลังต่อยให้เลือดกกปากนอนสลบไปสักชั่วโมงสองชั่วโมง จากนั้นเดี๋ยวเหตุผลที่เมื่อครู่ไม่เข้าหู ก็จะเข้าหูพวกเขาเอง

—

แอแฮร่ เปิดเรื่องใหม่มาแก้ทางอิสุคุนะค่ะ หมั่นไส้มานานเอ็งโดนแน่! สำหรับเรื่องใหม่เราคิดว่าน่าจะโฟกัสกับการแก้เนื้อเรื่องไม่ให้ตัวละครหลัก (ในใจคนอ่าน) ต้องตาย ดังนั้นน่าจะไม่ค่อยมีอะไรมากนัก ส่วนตัวคิดว่าไม่กี่สิบตอนก็คงจะจบค่ะ ฝากมาโคโตะสุดหล่อไว้ในอ้อมอกอ้อมใจคุณนักอ่านด้วยนะคะ^^