ซาหวักลีค่ะ หนูชื่อ แป๋วแว๋ว เอ๋ หรือจะเป็นพี่ เซกิดี เอาเถอะไม่ว่าจะเป็นพี่หรือน้องเอาเป็นว่าเรียกแป๋วแว๋วหรือเซกิก็ได้ค่ะ (หลายชื่อเหลือเกิ้น!!!) เซกิ ( อะนะตามนี้ละกัน) เข้ามาอ่านนิยายของพี่มู่ (เรียกพี่ดีกว่าซิ้มเนอะว่ามั้ย ) ได้สามวันค่ะ อ่านรวดเดียวจบเลยทั้งเรื่องบัญชาหัวใจมาเฟีย ของหนุ่ม แอนเดรียน (ชื่อถูกมั้ยว้า) และเรื่องทรอย, แวน เมโอ ในเรื่อง นักล่าหมาป่า(ตั้งเองกลัวจำไม่ได้ )และล่าสุด เรื่องเรื่อง ROMANCES SCENT รวมคนหล่อแต่นิสัยกวนซ่งติงสุด ๆ ไม่ว่าจะเป็น ซิฟ วิน ดีแลน วิลล์ แพ็ค ออกัส ฯ หลายคนเหลือเกิน จำไม่หวาดไม่ไหวแต่ละนายหล่อบาดใจท้างน้านนนน โดนกระดองใจสุด ๆ อ่านไปแล้วยิ้มไป วันแรกที่อ่านนิยายมู่ แป๋ว (อีกชื่อเดี๋ยวลืม)เริ่มอ่านสี่ทุ่ม เรื่องบัญชาหัวใจมาเฟีย จบโน่น ตีสามได้ยิ้มไปด้วยก่อนนอนตื่นมาหกโมงเช้าทำงานต่อ ไม่ง่วงซักนิด เพราะคิดถึงแอนเดรียน เหมือนว่าเลิกงานเขามารอเราที่ห้องนอน (อ๊ากชักหื่น 555) เรื่องที่สองอ่าน นักล่าหมาป่า อันนี้ก็อ่านไปลุ้นไปว่าใครจะเป็นพระเอก แต่ละฉากนึกถึง หนัง แฮรี่ฯ + แวมไพร์ทไวไลท์ + กัปตันแจ๊กสแปรโร ไม่รู้ว่าเอามาเกี่ยวกันยังไง แต่อ่านไป แป๋วจิ้นตามหนังสามเรื่องนี้อะ แบบว่ามันส์สุด ๆ เลย ที่น่าตกใจไปกว่านั้น เจ้านายงงมากแป๋วนั่งยิ่มทั้งวันตั้งแต่เริ่มอ่านนิยายของมู่ อนาคตอีกไม่นานคงถูกปลด (พนักงานไม่สมประกอบ) เพราะอ่านเรื่อง ROMANCES SCENTและนางเอกแต่ละคนใน ไม่สมประกอบทั้งนั้น พระเอกแม้อิมเมจจะเป็นภาพเบลอเหมือนชายในฝัน แต่เชื่อเถอะแป๋วมองออกหมดว่าแต่ละคนเป็นไง (ก็มันบ้าไปแล้วไงถึงจิ้นออกมาได้) มันเป็นอะไรที่นานมาแล้วเราไม่ได้รู้สึกแบบนี้ค่ะ (ยังภูมิใจกับความบ้าตัวเอง) บอกตรงๆ แป๋วชอบอ่านนิยายทุกแนวรวมทั้งของมู่ด้วยมันแปลกดี นานทีจะเจอเรื่องที่เราต้องการ จะได้ซื้อไปเก็บสะสมไว้ที่บ้าน คราวนี้ในชั้นหนังสือที่บ้านนอกจากจะมีนิยายของกิ่งฉัตร ณารา ฬีฬา แป๋วมี มิรา มาเพิ่มอีกคนแล้ว สามคนนี้เป็นนักเขียนในดวงใจเลย แต่ตอนนี้มีสี่แล้วก็ (มิรา) มู่ด้วยไงคะ ชอบบบบไม่รู้จะบอกว่าไงดี รู้แต่ว่าชอบ คงเหมือนความรู้สึกคน ๆ หนึ่งที่รักหรือชื่นชอบใครมาก ๆ แล้วบอกไม่ถูกมั้งค่ะ ตอนนี้แป๋วเป็นแบบนั้นแหละ แม้จะบอกว่าชอบนิยายมู่แค่ไหน แต่มันก็ได้ฟังคำเดียวว่าชอบ แต่อยากให้มู่รู้ไว้ว่ามันเป็นการชื่นชอบที่ชอบบบบบบบมากกกกกกกกกก จากใจเซกิเลย (กลัวจะลืมชื่อแต่ละชื่อเหลือเกิน) มันมีความสุขมากๆๆๆ อีกเรื่องคือ เพลงของมู่ที่ลงในบัญชาหังใจมาเฟีย เซกิชอบมาก เพราะเป็นเพลงสบาย อย่าถามความหมายนะไม่รู้ มันเพราะดีก็เลยฟัง แต่มาได้ยินในนิยายอารมณ์มันแตกต่างไปเลยเคยฟังทั้งเนื้อแต่มาฟังแต่ดนตรีรู้สึกเหมือนอยู่ทามกลางต้นไผ่หลิวและดงซากุระอย่างนั้นเลย อารมณ์หนึ่งก็ทำให้นึกถึงตอนไปต่างประเทศครั้งแรก แม้จะเป็นประเทศจอมยุธ มากกว่าแดนซามุไรก็ตาม แต่ได้ยินแล้วนึกถึงกลิ่นไอความโรแมนติกบนเส้นทางอันตรายยังไงไม่รู้ เพลงก็มีส่วนในการบิ้วอารมณ์คนอ่านได้เหมือนกันค่ะ ช่วยได้มากเลยทีเดียว โม้ แอนด์ เม้นยวมากไม่รู้จะอ่านไหวมั้ย 5555+ จบแล้วค่ะ
ปล.ที่ 1 เซกิชอบผลงานมู่นะ จะหาเวลาอ่านให้หมดจะได้ยิ้มนานขึ้นชีวิตเศร้ามานานละ 55555+ อ่านเม้นเค้าให้หมดนะ ชอบผลงานมิราค่ะ
ปล.ที่ 2 ผลงานของมู่ออกเป็นหนังสือมากี่เล่มแล้วไม่รู้ (ไม่รู้จิงนะไม่ได้โกหกหรือกวน) ถ้าจะเมตากรุณาคนอ่านน้อย ๆ คนนี้ ขอรายชื่อหนังสือที่ได้ตีพิมพ์ด้วนะคะ ปีใหม่นี้ได้ของขวัญให้ตัวเองแล้วก๊าบบบบ จะเอามาครองให้หายเพ้อเล้ยยยย
ปล.ที่ 3 ขอบคุณที่อ่านเม้นอันยาวเหยียดและ เอารายชื่อหนังสือมาให้ (เขาให้แล้วหรอ) ขอบคุณล่วงหน้าคะ (เซกิกั๊บป๋ม) เค้าเป็นผู้หญิงนะไม่ใช่ทอมกับเจอรี่ โปรดอย่างง จบข่าว..... :)

เข้ามาอยู่ในวังวนความหวานที่ไม่หวือหวาได้ว่าได้อารมรณ์ตั้งแต่เรื่อง แรมรักแล้วค่ะ และเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่สองที่ได้อ่าน ชอบนิยายของเรซินมากค่ะ ยิ่งเรื่องนี้ขอบอกว่า เป็นแนวที่ชื่นชอบที่สุด และ ตัว 'ท่าน' ก็น่าดึงดูดเช่นกัน เรซินแต่งได้น่าติดตามมากค่ะ ตัวละครมีนิสัยเป็นเอกลักษณ์ แม้จะพึ่งอ่านบทแรก แต่ก็หลงอย่างที่บอกไว้จริงๆ ไม่อยากคิดเลยว่านี้แค่เริ่มก็ทำท่าจะหลงจนโงหัวไม่ขึ้นขนาดนี้ มีหวังตอนต่อ ๆ ไปคงงมงายจนถึงขั้นเพ้อมากถึงมากที่สุด ยิ่งภาษาและการบรรยายบอกได้คำเดียวอ่านแล้วรู้สึกตามนั้นเลยจริงๆ บอกว่าหนาวเราก็หนาว บอกเห็นควันไฟลอยมาเราก็แทบจะสำลักแสบหูแสบตาตาม น้อยมากค่ะที่จะอ่านนิยายแล้วรู้สึกตามที่คนแต่งบอก แต่ขอบอกว่านิยายเรซินทำให้รู้สึกตามนั้นค่ะ มีไม่กี่เรื่องหรอกค่ะที่อ่านแล้วจะรู้สึกตาม นอกจากเพชรพระอุมาแล้ว ก็มีเรื่องนี่อีกเรื่องล่ะค่ะ ที่อ่านแล้วหลง "รัก" เหลือเกิน



ปล. "ท่าน" ที่ว่าจะยอมบอกชื่อตอนไหนนะ

สวัสดีค่ะ พี่นุ้ย แป๋วขอเรียกพี่แล้วกันคิดว่าตัวเองหน้าจะเด็กและอีกอย่างแป๋วยังไม่อยากแก่ อิอิอิ แป๋วเข้ามาอ่านนิยายของพี่เรื่องนี้เรื่องแรกก็ติดเลยค่ะ ชอบการบรรยายแล้วก็เนื้อเรื่องสนุกค่ะ เพลงก็เข้ากับเรื่องด้วยอ่านไปก็นึกไปว่าตัวเองเป็นแม่หญิงเวียงภูคราม ไม่รู้จะบอกความรู้สึกยังไงเพราะแป๋วชอบนิยายแนวนี้นะคะ แต่มีให้อ่านน้อยมากเพราะเรื่องสนุกแล้วก็การบรรยายลื่นไหลแบบนี้ไม่ค่อยมีจริง ๆ พี่นุ้ยบรรยายจนเห็นภาพแม้สถานนั้นจะไม่มีอยู่จริงแล้วแต่ก็นึกออกเลยค่ะ บอกตามตรงแป๋วเป็นพวกบ้าเรื่องแบบนี่อยู่ด้วยยิ่งได้มาอ่านก็เลยติดงอมแงม ยิ่งภาษาที่พูดกันในเรื่องอ่านแล้วนึกถึงสมัยเรียนเลยค่ะ อู้คำเมื่อกัน อิอิอิ อยากกลับไปอยู่เชียงใหม่อีกครั้งจริง ๆ โอ้ยพี่ค่ะ แป๋วไม่รู้จะบอกยังไงดี คือชอบค่ะชอบมาก ออกเป็นเล่มจะไม่พลาดอุดหนุนเลยค่ะ รีบ ๆ แต่งนะคะ รอซื้อเจ้าแก้วกับท่านสิงห์มากอดก่อนนอนแล้วค่ะ เห็นหลายๆ เม้นบอกว่าพี่แต่งนานมากกว่าจะจบแต่ละเรื่อง แต่เรื่องนี้ขอสักครั้งได้ไหมคะ แต่งให้จบเร็วกว่าเรื่องอื่น ๆ ที เพราะแป๋วไม่ได้อ่านแล้วนอนไม่หลับจริง ๆ เข้ามาอ่านทุกชัวโมง หุหุหุ ไม่ได้อ่านตอนไหมเข้ามาฟังเพลงก็ดี เอาเป็นว่าอย่างทิ้งคนอ่านไปไหนนาน ๆ นะคะ ขอร้องพี่นุ้ยจากใจจริง ๆ เลย แป๋วแว๋ว

สวัสดีค่ะ ชื่อแป๋วแว๋วค่ะ ดีใจมากที่จะได้อ่านนิยาย เรื่องต่อไปของไรเตอร์ เพราะอ่านจากเรื่องที่แล้ว แค้นฝัง รังเสน่หา ขอบอกว่าสนุกค่ะ เรื่องนี้ ขอติดตามไม่พลาดอีกเหมือนกัน ตอนนี้ยังบอกความในใจไม่ได้มาก แต่ถ้าไรเตอร์มาอัพให้อ่านเมื่อไหร่ จะระบายความสุขเป็นตัวหนังสือให้รู้นะคะ รีบอัพไว ๆ นะคะ รออ่านอยู่ค่ะ









ปล. อย่าทำให้คนอ่านรอนานนะคะ เดี๋ยวจะเป็นคนบาปทำร้ายจิตใจคนอ่านโดยไม่รู้ตัว อิอิอิ

ก่อนอื่นต้องขอชมไรเตอร์ก่อนนะคะว่าหาพระเอกของเรื่องได้ตรงใจถูกใจตรงสเป็ค ตรงหมดทุกอย่างเลย อิอิอิ แบบว่าชอบอ่ะคะ ชอบมากๆๆๆ ส่วนเรื่องที่สองคือ ขอบอกว่าชอบนิยายแนวนี้มากค่ะ แบบอาหรับ เป็นตะวันออกกลางอะไรพวกนี้ ชอบค่ะชอบ เนื้อเรื่องดำเนินได้น่าติดตามน่าสนใจค่ะ ไม่ยืดเยื้อ เข้าใจง่าย แต่มีปมให้ลุ้นระทึกต่อไปเรื่อย ๆ แต่ก็มีบางประโยคนะคะที่ต้องปรับบ้างเพื่อความสละสลวยของภาษา แต่โดนรวมก็ถือว่าดีค่ะ สู้ ๆ นะคะ รออ่านอยู่ อ้อ ลืมแนะนำตัวค่ะ อิอิอิ แป๋วแว๋วนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักและอ่านนิยายสนุก ๆ ค่ะ สู้ ๆ นะคะ แฟนพันธ์แท้รออ่านและเป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ ๆ ฉึก ๆ