The Code หน่วยล่าคนเหนือคน

                              
         
          ซูเปอร์ฮีโร่..ฉากต่อสู้ที่เหนือจริง..ดรามาเล็กน้อยพอประมาณ...การอ่านแต่ให้ความรู้สึกถึงจินตนาการแบบภาพการ์ตูน

สิ่งเหล่านี้เราเคยฝันมาตลอด..เพราะเราอ่านการ์ตูนทั้งของญี่ปุ่นและอเมริกา..ชอบเป็นพิเศษก็คือแนวแอ๊คชั่น...ญี่ปุ่นนี่ชอบมากตั้งแต่โจโจ้ ล่าข้ามศตวรรษ(เมื่อไหร่มันจะจบ) ...ดรากอนบอล...  ขุนพลประจัญบาน...เซนส์เซย่า...บากิ(ยูจิโร่จะเก่งไปไหน) ซามูไรพเนจร..ฯลฯ...

อ่านไล่จนไม่รู้จะอ่านอะไร..หลัง ๆ ไม่ค่อยประทับใจมังงะ..ล่าสุดอ่านผ่าพิภพไททัน..สนุกดีเหมือนกัน..แต่มันดราม่าเยอะจัดไปหน่อย ฮ่าฮ่าฮ่า

ก็มาอ่านคอมมิคส์..มาร์เวลนี่อ่านตั้งแต่ลายเส้นเห่ย ๆ ...อ่านดีซีคอมมิคส์...ไปเดินจตุจักร..ค้นหนังสือเก่า ๆ ฉีกปกหน้าครึ่งปกอ่าน..ภาษาไม่ได้เก่งอะไรหรอก..แต่เราก็พยายามอ่าน...

จนมีความฝันว่า..อยากจะสร้างจักรวาลของตัวเองเหมือนมาร์เวลหรือดีซีคอมมิคส์บ้าง...

ทีนี้พอแต่งเรื่องนี้..ก็เลยใส่ความเป็นคอมมิคส์มาเต็มที่เลยในภาคแรก..อาจจะต้องอดทนอ่านเพื่อแยกแยะตัวละครหน่อยนะ..

เราไปหัดวาดการ์ตูน..หัดอยู่พักนึง..ก็คิดว่า..ความสามารถคนเรามีจำกัดนะ..ลายมือยังไม่สวยเลย..ห่วยแตก..แต่พระเจ้าก็ให้สิ่งทดแทน..คือเราพิมพ์เร็วมาก..แต่จะทำไงได้ล่ะ..

จนกระทั่งวันดีคืนดี..อ่านนิยายกำลังภายใน..เอาวะ..อ่านสี่มือปราบพยายม...

ให้ตายเหอะ..อีตานักเขียนที่ชื่อ อุนเลี้ยงเง็กนี่มันเป็นใครวะ...ทำไมเขียนฉากสู้ได้มันขนาดนี้..บ้าบอมาก..ลองอ่านสีมือปราบพยายมตอน ฝ่าความตายดูสิ...นี่มันการ์ตูนชัด ๆ ภาพฉากแอ๊คชั่นแทบทะลุออกมาจากหนังสือ..จินตนาการได้ดีกว่าการ์ตูนเสียอีก...

แล้วเราก็ตามอ่านอุนเลี้ยงเง็กมาตลอด...พยากรณ์ประกาศิต..ชุดศาสตรวุธ...นักสู้คะนองศึก..กระบี่ท่องยุทธจักร..

นิยายกำลังภายในมันสนุกอย่างนี้นี่เอง

เราอ่านกิมย้ง..อ่านโกวเล้ง..อ่านหวงอี้...อ่านและอ่าน...แต่ไม่ประทับใจการบรรยายฉากต่อสู้เท่าอุนเลี้ยงเง็กเลยนะ...

แต่มันก็หาทางออกให้เรา..เพราะเราสามารถสร้างสิ่งที่เราฝันได้..เราวาดรูปไม่เก่ง..เขียนการ์ตูนไม่ได้..แต่เราเขียนนิยายแอ๊คชั่นที่ไม่ต้องใช้ภาพได้...

เราอ่านเพชรพระอุมา..โอว์..คุณปู่พนมเทียนท่านเขียนได้เหมือนเป็นภาพยนตร์เลย...เราจำวิธีเขียนไว้..

อ่านสามเกลอ คุณปู่ทวด ป.อินทรปาลิต..ท่านเขียนหนังสือหรือสร้างหนังกันแน่เนี่ย..ภาพมันโดดเด้งออกมาจากหนังสือ..ไม่น่าเชื่อ..เราจำวิธีการเขียน..วิธีบรรยายไว้...

เราฝันจะเขียนแบบนี้บ้าง...และในที่สุด..เราก็เขียนเดอะโค้ดขึ้นมา...อิทธิพลก็มาจากทุกอย่างที่เราอ่าน...

เราหวังว่า..เพื่อน ๆ จะสนุกกับเดอะโค้ดเหมือนกับที่เราได้สนุกเหมือนกัน...

นิยายที่บอกตรง ๆ ว่า..เหมาะกับคนชอบอ่านการ์ตูนผู้ชาย..ต่อสู้..ใช้ชั้นเชิง ..กลยุทธ...ดราม่าพอประมาณ...สิ่งเหล่านี้..เราถ่ายทอดออกมาในเดอะโค้ดทั้งสิ้น...

องค์กรลึกลับที่อยากให้เป็นจริงในโลกปัจจุบัน..ที่ไม่มีการแทรกแซงจากการเมือง..การพัฒนาศักยภาพมนุษย์ให้เหนือมนุษย์....โนวาพันช์ของอาร์เทมีสที่สุดจะจินตนาการ...เด็กสาวเลสเบี้ยนอัจฉริยะที่เก่งกลยุทธอย่างอธีน่า...ซุเปอร์ฮีโร่สาวอย่างจันทรคราสที่เร้นลับและมีความเป็นส่วนตัวที่น่าสนใจ...ปืนคลั่งของหงส์ที่น่ากลัว....

ศัตรูที่น่าทึ่งอย่างเหล่านักฆ่านรก..องค์กรซีต้า..กรีนบลัดที่เหนือมนุษย์...สิ่งเหล่านี้ ..มีแต่ในเดอะโค้ด..หน่วยล่าคนเหนือคน

ใช่..ทุกอย่างไม่ใช่ความจริง..เป็นจินตนาการที่เหนือจริง...เพราะมันคือการ์ตูนในรูปแบบนิยาย...

ภาคแรกใช้ลีลาแต่งแบบคอมมิคส์..หรือการ์ตูนฝรั่ง..

ภาคสอง..ใช้ลีลาแบบมังงะ..หรือการ์ตูนญี่ปุ่น..ซึ่งน่าจะคุ้นกับคนไทยมากกว่า..

ขอให้สนุกกับเรื่องราวของเดอะโค้ด..

นิยายของคนที่ชอบแนวแอ๊คชั่นของการ์ตูนเด็กผู้ชาย....

                                                                                                  สนุกด้วยกันนะเพื่อน..

                                                                                                                   Lunardawn

ปล.แต่งภาคแรกในลีลาของคอมมิคส์..ไม่ค่อยเวิร์คแฮะ.การเดินเรื่องแบบคอมมิคส์..อาจจะไม่ค่อยเหมาะกับรีดที่ได้รับอิทธิพลของมังงะมากกว่า

เราเลยแต่งภาคสองในลีลาแบบมังงะ...รู้สึกว่าสนุกและน่าจะถูกใจรีดมากกว่า

ถ้าขี้เกียจอ่านภาคแรก  ให้ไปอ่านสรุปที่ตอนที่ 42  แล้วต่อภาคสองได้เลย..หากอยากรู้รายละเอียดค่อยย้อนกลับมาอ่านภาคแรกก็ได้จ้า

ตามลิงค์นี้ไปเลย

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1272338&chapter=42