ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : เหมือนฝันแต่จริง
ใบเฟิร์นรู้สึเสียหน้าที่โนน้ำิพูมาแบบนั้น เธอทั้โรธและอยาเอานะ ึลมือทำบาอย่าึ้นมา.
"พี่อัวสัรู่ิรอพี่ในานน่ะรับอย่าไปไหน" แม๊ยิ้มให้และเินออไปยัห้อัเลี้ย ิไม่ไ้ิใสสัยอะไรเพราะไว้ใเามาลอ และแม๊ไม่เย ทำให้นเสียใเลยสัรั้.
ใบเฟิร์นเอนหลัามแรระแทแ่แม๊้อนหลัเธอเอาไว้ ทัู้่ึลายเป็นเหมือนอันในสายาผู้นที่พบเห็น.
"เป็นอะไรหรือเปล่ารับ ผม้ออโทษ้วยไม่ทันระวั" แม๊รีบพละออาร่าบาและมอสำรวนรหน้า.ใบเฟริ์นยิ้มอ่อนหวานยั่วยวนให้แม๊ เธอื่มไปหลายแ้ว.อนนี้ึำลัรู้สึสนุ. และอนนี้ายรหน้ายัเป็นนที่เธอหมายปออี้วย
"หืม...ุแม๊เอเหร่ะ ใบเฟิร์นนึว่าัวเอะแหลไปะแล้ว....อ่ะ..เฟิร์นเ็บที่ไหล่และหน้าผา
"อืมมมมม อย่าเพิ่บ่นไรมาเลย่ะ ุอา เฟิร์นอยาะอ้วแล้วเนี้ย" ใบเฟิร์นทำท่าะย่อนออมาแ่็ไม่ เอภพส่ายหัวให้ับเธอและรีบับบ้านทันที “นี้เธอิว่าเาเป็นพ่อิน่ะ”
ใบเฟิร์นรู้สึอุ่นและหนาวเธอยแนล้ออและอเอภพแน่นึ้น แ้มเนียนยิ้มและหลับอย่าฟันี.ร่าบาถูวาลเียนุ่มและห่มผ้าให้
ใบเฟิร์น่อยๆเปิาสวย เห็นว่าเป็นใรึร้อแว๊ออไป "นายเ้ามาบนห้อันไ้ยัไ.ใรอนุาิย่ะ" น้ำเสียอ้อแอ้ที่วาออมา ทำให้ร่าสูส่ายหัว ท้าวสะเอวมอหน้าเธอ ุเาะอที่อนนี้แถบะไม่เาะอะไรเลยลมารุ่เ้า อววามอลัและะนุ่มไม่น้อยมือไ้สัมผัส
"ผม็ไม่อยาะเ้ามาหรอนะ.แู่เหมือนะมีนำไ้ว่าวันนี้ใรเป็นนับรถให้" มือหนาัสินใปิภาพอรหน้า เาว้าผ้าห่มโยนลุมร่าบา.
ิ้วหนามวเ้าันเมื่อไ้ยินื่ออนที่ไม่เยรู้ั "แม๊...แม๊ไหน" เาสสัย มอแผ่นหลัาวเนียนรหน้า ยอมรับว่าหุหิทุรั้ที่ปาสวยๆเอ่ยถึผู้ายอื่น. เาแอบอบและพึพอใใบเฟริ์นมานานแ่เา็ไ้แ่เฝ้ามอหล่อนอยู่ไลๆ แม้บารั้ะมีโอาศเห็นเธอเ้าไปที่บริษัทพร้อมท่านประทานบ้าแ่็นานๆรั้. เพราะนเอยัมีหน้าที่และสัาที่ให้ไว้ประประทานบริษัท.
เาเินอ้อมไปึผ้าห่มและโยนลลุมร่าเนียนนั้นอย่าไม่สบอารม์. ่อนะเินออาห้อไปเา็ัสินใทำบาอย่า.
ภาพผู้หิผมยาวเป็นลอนยุ่เหยิ ผิวเนียนละเอียสีน้ำผึ้หวานไปทั้ัว ลับมีสภาพและรอยแปาบวมเบ่รหน้าระ ใบเฟิร์นมอนเออยู่สัพัและนึถึเรื่อเมื่อืน.
"ุแม๊.....รถ.....อุ้ม ล้ออ..และ็......" มือเรียวยึ้นึผมและใบหน้าที่ะร้อออมาอีนั้ น้ำาลอเบ้าอย่านนึอะไรไม่ออ และปล่อยโหออมาอีรั้.
เสียร้อที่ัมาถึห้ออาหารในอนเ้า ทำให้ ประิหยุะัเพียเล็น้อย..เารู้ว่าบุรสาวอนเอเป็นอะไรและใรเป็นสาเหุที่ทำให้เิเสียนั้น....
" หึหึหึ....ะทำอะไร็อย่าให้มันเินเลยมาไปนะ..ันยลูสาวให้นายูแล็ริ แ่เ้าัว็ยัไม่รู้และอีอย่า...อย่าให้มันมาเินไป อย่าน้อยัน็เป็นเ้านายอแและนั้นลูสาวอเ้านายแ" ประิพูไปหั่นอาหารรหน้าไป เ้ายปลายมีี้หน้าเอภพที่นั่้านเอ อย่ายิ้มๆ.
เอภพือผู้ายที่เาเลือใหู้แลบุรสาวนเียวอบ้าน เพราะเารู้ัรอบรัวนี้มานานและพ่ออายหนุ่มยัเป็นนสนิทที่อย่วยเหลือ้าายมาลอ. ึไว้ในรหน้าที่ไม่่าอะไรับลูายอีน.
"รับุท่าน..." เอภพรับำยิ้มๆ ่อนะยาแฟึ้นื่มอย่าสบายอารม์ พลานึถึเหุาร์เมื่อืน.
่อนที่เาะเินออาห้อหิสาว เาัสินใน่อยๆรูิบุเรสราาแพนั้นล เผยให้เห็นผิวเนียนน้ำผึ้นั้น นิมฝีปาที่ร้อนูบลลาแผ่นหลันั้นอย่าแผ่วเบา และ่อยๆเลื่อนึ้นไปนถึลำอหอมนั้น ใบเฟิร์นรู้สึถึสัมผัสนั้น "อืมมมมม อย่ามายุ่...เฟริ์นะนอน" ร่าบาพลิหันลับมานอนหายให้เา เอภพมอนรหน้านิ่และยิ้มออมาอย่ารัใร่. "ะนอน..แ่ันพูถึายนอื่น่อหน้าผม...ั้นอผมทำโทษุ่อนหละัน" พูบเา็้มลสูวามหอมที่อเ้าเ็มปอ มือหน้า่อยๆโอบอุ่มวามนุ่มหยุ่นที่ล้นทะลัมืออเา ่อยเปลี่ยนมาบเบียริมฝีปาอวบนั้นอย่าหิวระหาย่อนะ่อยๆละเลียริมรสาิอแมเปที่ยัรุ่นในปาบา "อืมมมมม" ร่าบาเผลอราออมา ่อนยมือเรียวล้ออเาไว้
"อ้า .... ใบเฟิร์น ุนี้มันนามารร้ายัๆ” เอภพแถบรั้ เาเพิ่มวามูึริมฝีปาบานั้น และออแรบีบอนุ่มอย่าใ้อาย. ใบเฟิร์นยำเส้นผมแน่นเธอพยายามลืมาื่นับสัมผัสนั้น แ่็เพียแ่เลือนร่า..เธอเห็นภาพอแม๊ายในฝันรหน้า เลยยิ้มหวานยั่วยวนออไป.
ายหนุ่มเห็นยิ้มที่อ่อนหวานยั่วยวนสิาพึทันที ฝ่ามือหนาเลื่อนลามุที่เ้ารูปเอวอและเรียวาสวย ผ่านไปที่สะโพแน่นอเธอ ่อนะวลับมาที่แอ่ใลา่อนะส่ปลายนิ้วผ่าน่อแบที่เามั่นใวายัไม่เยผ่านมือใรมา่อน. นิ้วเรียวแหวลีบอไม้ทีุ่่มไป้วยวามพร้อมอเธอ ่อนะแทรปลายนิ้วเาไปที่ละน้อย
"อ้า ...อย่า... เฟิร์นเ็บ" ใบเฟิร์นยาทั้สอ้าึ้นและหนีบมือหนานั้นทันที สายายัปรือมอนรหน้า เธอสะอื้นเล็น้อย แ่นมอนั้นลับเห็นวามอออ้อน เา้มลูบเธออย่าูื่มเอาใ และ่อยใ้ปลายนิ้วถูไถ่หยอเอินเล่นที่ปลายรีบอไม้นั้นอย่าเบามือ เาปรนเปรอเธอทั้มือและปา ไม่นานร่าบา็ระุและราออมา. เอภพมอภาพหินรัอย่าพอใ เธอหลับไปอีแล้ว. เายิ้มและ้มลสูมวามหอมที่อและฝารอยูบเอาไว้ ัารห่มผ้าให้เธอ ่อนะ้มลูบลาที่หน้าผาและปิประู.
"พี่อัวสัรู่ิรอพี่ในานน่ะรับอย่าไปไหน" แม๊ยิ้มให้และเินออไปยัห้อัเลี้ย ิไม่ไ้ิใสสัยอะไรเพราะไว้ใเามาลอ และแม๊ไม่เย ทำให้นเสียใเลยสัรั้.
ใบเฟิร์นเอนหลัามแรระแทแ่แม๊้อนหลัเธอเอาไว้ ทัู้่ึลายเป็นเหมือนอันในสายาผู้นที่พบเห็น.
"เป็นอะไรหรือเปล่ารับ ผม้ออโทษ้วยไม่ทันระวั" แม๊รีบพละออาร่าบาและมอสำรวนรหน้า.ใบเฟริ์นยิ้มอ่อนหวานยั่วยวนให้แม๊ เธอื่มไปหลายแ้ว.อนนี้ึำลัรู้สึสนุ. และอนนี้ายรหน้ายัเป็นนที่เธอหมายปออี้วย
"หืม...ุแม๊เอเหร่ะ ใบเฟิร์นนึว่าัวเอะแหลไปะแล้ว....อ่ะ..เฟิร์นเ็บที่ไหล่และหน้าผา
ุแมู๊ให้หน่อยิ่ะ"
ใบเฟิร์นพูพร้อมยแนเรียวล้ออละยื่นหน้าเ้าใ้ลส่ยิ้มอออ้อน. าที่ปรือ่ำ มอแม๊อย่ายั่วยวน. แม๊รู้สึหายใิั เาลืนน้ำลายลอและพยายามแะมือที่ล้ออนเอออ
"อะ..เออ..ุใบเฟริเมามาเลยนะรับ นี้ื่มไปหลายแ้ว ผมว่าุลับไป่อนีไหม ผมะามรถมาให้" แม๊พยายามเป็นสุภาพบุรุษแม้ในใะสั่นไหวอยุ่บ้า็าม.เายอมนับว่าใบเฟริ์นสวย ม และเ็ี่แ่็ไม่ลืมว่านเอมีู่หมั่นสาวอยู่่อนแล้ว. ภาพายหนุ่มที่ประอสาวยืนรอรถหน้าโรแรมเป็นที่ับามออหลายๆน.แม๊ส่ใบเฟริ์นึ้นรถและเารีบเินเ้าานเลี้ยทันที.
"อืมมมมม อย่าเพิ่บ่นไรมาเลย่ะ ุอา เฟิร์นอยาะอ้วแล้วเนี้ย" ใบเฟิร์นทำท่าะย่อนออมาแ่็ไม่ เอภพส่ายหัวให้ับเธอและรีบับบ้านทันที “นี้เธอิว่าเาเป็นพ่อิน่ะ”
ใบเฟิร์นรู้สึอุ่นและหนาวเธอยแนล้ออและอเอภพแน่นึ้น แ้มเนียนยิ้มและหลับอย่าฟันี.ร่าบาถูวาลเียนุ่มและห่มผ้าให้
ใบเฟิร์น่อยๆเปิาสวย เห็นว่าเป็นใรึร้อแว๊ออไป "นายเ้ามาบนห้อันไ้ยัไ.ใรอนุาิย่ะ" น้ำเสียอ้อแอ้ที่วาออมา ทำให้ร่าสูส่ายหัว ท้าวสะเอวมอหน้าเธอ ุเาะอที่อนนี้แถบะไม่เาะอะไรเลยลมารุ่เ้า อววามอลัและะนุ่มไม่น้อยมือไ้สัมผัส
"ผม็ไม่อยาะเ้ามาหรอนะ.แู่เหมือนะมีนำไ้ว่าวันนี้ใรเป็นนับรถให้" มือหนาัสินใปิภาพอรหน้า เาว้าผ้าห่มโยนลุมร่าบา.
ิ้วหนามวเ้าันเมื่อไ้ยินื่ออนที่ไม่เยรู้ั "แม๊...แม๊ไหน" เาสสัย มอแผ่นหลัาวเนียนรหน้า ยอมรับว่าหุหิทุรั้ที่ปาสวยๆเอ่ยถึผู้ายอื่น. เาแอบอบและพึพอใใบเฟริ์นมานานแ่เา็ไ้แ่เฝ้ามอหล่อนอยู่ไลๆ แม้บารั้ะมีโอาศเห็นเธอเ้าไปที่บริษัทพร้อมท่านประทานบ้าแ่็นานๆรั้. เพราะนเอยัมีหน้าที่และสัาที่ให้ไว้ประประทานบริษัท.
เาเินอ้อมไปึผ้าห่มและโยนลลุมร่าเนียนนั้นอย่าไม่สบอารม์. ่อนะเินออาห้อไปเา็ัสินใทำบาอย่า.
ภาพผู้หิผมยาวเป็นลอนยุ่เหยิ ผิวเนียนละเอียสีน้ำผึ้หวานไปทั้ัว ลับมีสภาพและรอยแปาบวมเบ่รหน้าระ ใบเฟิร์นมอนเออยู่สัพัและนึถึเรื่อเมื่อืน.
"ุแม๊.....รถ.....อุ้ม ล้ออ..และ็......" มือเรียวยึ้นึผมและใบหน้าที่ะร้อออมาอีนั้ น้ำาลอเบ้าอย่านนึอะไรไม่ออ และปล่อยโหออมาอีรั้.
เสียร้อที่ัมาถึห้ออาหารในอนเ้า ทำให้ ประิหยุะัเพียเล็น้อย..เารู้ว่าบุรสาวอนเอเป็นอะไรและใรเป็นสาเหุที่ทำให้เิเสียนั้น....
" หึหึหึ....ะทำอะไร็อย่าให้มันเินเลยมาไปนะ..ันยลูสาวให้นายูแล็ริ แ่เ้าัว็ยัไม่รู้และอีอย่า...อย่าให้มันมาเินไป อย่าน้อยัน็เป็นเ้านายอแและนั้นลูสาวอเ้านายแ" ประิพูไปหั่นอาหารรหน้าไป เ้ายปลายมีี้หน้าเอภพที่นั่้านเอ อย่ายิ้มๆ.
เอภพือผู้ายที่เาเลือใหู้แลบุรสาวนเียวอบ้าน เพราะเารู้ัรอบรัวนี้มานานและพ่ออายหนุ่มยัเป็นนสนิทที่อย่วยเหลือ้าายมาลอ. ึไว้ในรหน้าที่ไม่่าอะไรับลูายอีน.
"รับุท่าน..." เอภพรับำยิ้มๆ ่อนะยาแฟึ้นื่มอย่าสบายอารม์ พลานึถึเหุาร์เมื่อืน.
่อนที่เาะเินออาห้อหิสาว เาัสินใน่อยๆรูิบุเรสราาแพนั้นล เผยให้เห็นผิวเนียนน้ำผึ้นั้น นิมฝีปาที่ร้อนูบลลาแผ่นหลันั้นอย่าแผ่วเบา และ่อยๆเลื่อนึ้นไปนถึลำอหอมนั้น ใบเฟิร์นรู้สึถึสัมผัสนั้น "อืมมมมม อย่ามายุ่...เฟริ์นะนอน" ร่าบาพลิหันลับมานอนหายให้เา เอภพมอนรหน้านิ่และยิ้มออมาอย่ารัใร่. "ะนอน..แ่ันพูถึายนอื่น่อหน้าผม...ั้นอผมทำโทษุ่อนหละัน" พูบเา็้มลสูวามหอมที่อเ้าเ็มปอ มือหน้า่อยๆโอบอุ่มวามนุ่มหยุ่นที่ล้นทะลัมืออเา ่อยเปลี่ยนมาบเบียริมฝีปาอวบนั้นอย่าหิวระหาย่อนะ่อยๆละเลียริมรสาิอแมเปที่ยัรุ่นในปาบา "อืมมมมม" ร่าบาเผลอราออมา ่อนยมือเรียวล้ออเาไว้
"อ้า .... ใบเฟิร์น ุนี้มันนามารร้ายัๆ” เอภพแถบรั้ เาเพิ่มวามูึริมฝีปาบานั้น และออแรบีบอนุ่มอย่าใ้อาย. ใบเฟิร์นยำเส้นผมแน่นเธอพยายามลืมาื่นับสัมผัสนั้น แ่็เพียแ่เลือนร่า..เธอเห็นภาพอแม๊ายในฝันรหน้า เลยยิ้มหวานยั่วยวนออไป.
ายหนุ่มเห็นยิ้มที่อ่อนหวานยั่วยวนสิาพึทันที ฝ่ามือหนาเลื่อนลามุที่เ้ารูปเอวอและเรียวาสวย ผ่านไปที่สะโพแน่นอเธอ ่อนะวลับมาที่แอ่ใลา่อนะส่ปลายนิ้วผ่าน่อแบที่เามั่นใวายัไม่เยผ่านมือใรมา่อน. นิ้วเรียวแหวลีบอไม้ทีุ่่มไป้วยวามพร้อมอเธอ ่อนะแทรปลายนิ้วเาไปที่ละน้อย
"อ้า ...อย่า... เฟิร์นเ็บ" ใบเฟิร์นยาทั้สอ้าึ้นและหนีบมือหนานั้นทันที สายายัปรือมอนรหน้า เธอสะอื้นเล็น้อย แ่นมอนั้นลับเห็นวามอออ้อน เา้มลูบเธออย่าูื่มเอาใ และ่อยใ้ปลายนิ้วถูไถ่หยอเอินเล่นที่ปลายรีบอไม้นั้นอย่าเบามือ เาปรนเปรอเธอทั้มือและปา ไม่นานร่าบา็ระุและราออมา. เอภพมอภาพหินรัอย่าพอใ เธอหลับไปอีแล้ว. เายิ้มและ้มลสูมวามหอมที่อและฝารอยูบเอาไว้ ัารห่มผ้าให้เธอ ่อนะ้มลูบลาที่หน้าผาและปิประู.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น