คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [PN]--- บทนำ ---
--- บทนำ ---
ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งกำลังนั่งเคร่งเครียดอยู่ที่โต๊ะทำงานสีดำตัวใหญ่ เส้นผมสีน้ำตาลเข้มจนเกือบดำถูกเสยขึ้นไปอย่างรำคาญ ดวงตาสีเขียวมรกตเพ่งมองตัวหนังสือที่ยาวเยียดสุดลูกหูลูกตาแล้วบ่นออกมาด้วยเสียงอันดัง
“ ปั๊ดโธ่!! ทำไมรายชื่อวิญญาณที่ต้องได้รับการพิพากษาถึงเยอะขนาดนี้ฟะ!? ตาลายหมดแล้วโว้ยยย”
ปัง!!!
เสียงเปิดประตูดังขึ้นอย่างแรงพร้อมกับการปรากฎตัวของเด็กหนุ่มผมสีดำสนิทที่ใส่หมวกหมีสีขาวคลุมเอาไว้ ดวงตาสีเทาหม่นปรือลงเล็กน้อยเหมือนคนง่วงนอนกำลังมองคนตรงหน้าที่มีศักดิ์เป็น ‘พี่’ อย่างไม่ค่อยพอใจ
“ จี…เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีกล่ะครับ? รู้มั้ยว่าเสียงของคุณมันดังทะลุไปถึงห้องนอนของผมเลยนะ” คนถูกถามถึงกับเลือดขึ้นหน้า ก่อนที่จะปาเอกสารในมือที่ยาวเป็นกิโลใส่น้องชายสุดที่รักอย่างเต็มแรง อีกฝ่ายเอี้ยวตัวหลบอย่างง่ายดาย
“ แกนี่มัน…!! เว้ยย!! เป็นถึงเจ้าชายยมทูตลำดับสองทำไมไม่ช่วยฉันทำงานมั่งฟะ วันๆเอาแต่นอน ไอ้น้องเวร!” จีลุกขึ้นมาจากโต๊ะทำงานอย่างเหลืออดแล้วเดินดุ่มๆไปยังเด็กหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีดำ อีกฝ่ายหาได้เกรงกลัวไม่ แต่กลับมีท่าทีเมินเฉยอย่างเห็นได้ชัด
“ นี่ๆ คุณเป็นถึงเจ้าชายยมทูตลำดับหนึ่งไม่ใช่รึไงครับ? ในเมื่อยังมีคุณอยู่แล้วทำไมผมจะต้องทำงานด้วย นอกจากว่า…ผมต้องฆ่าคุณซะก่อนนั่นแหละ”
“ ไอ้เก็น!!.” มือเรียวเอื้อมไปข้างหน้าหวังจะคว้าปกคอเสื้อนอนของน้องรักแต่ดันไปคว้าหมวกหมีสีขาวที่อยู่บนหัวของเจ้าตัวแสบจนได้ จีถึงกับหน้าถอดสีเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในมือของเขา
“ เอาหมวกของผมคืนมา…ก่อนที่คุณจะได้ตายจริงๆ” เสียงทุ้มต่ำแต่แฝงไปด้วยความดุดันดังเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากของเก็น ปืนสั้นสีขาวที่เสกออกมาถูกจ่อไปที่หน้าอกข้างซ้ายของจี อีกฝ่ายกลืนน้ำลายดังเอื๊อกแล้วส่งหมวกหมีคืนให้น้องชายอย่างว่าง่าย เก็นเก็บปืนแล้วหันหลัง ทำท่าจะเดินกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง
“ เก็น! แกห้ามไปไหนทั้งนั้น ยังไงวันนี้แกก็ต้องช่วยฉันทำงาน!” คนถูกเรียกไม่ได้มีท่าทีจะหยุดเดินแต่อย่างใดแถมยังเดินเร็วขึ้นอีกต่างหาก จีเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งไปดักหน้าน้องชาย เก็นขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างขัดใจแต่ก็ยอมหยุดเดิน
“ ท่านพ่อติดธุระสำคัญ งานทั้งหมดของท่านพ่อฉันจึงต้องทำแล้วแกก็ต้องช่วยฉันด้วย!!” คนเป็นพี่พูดเสียงดังจนเจ้าชายตัวแสบต้องเอามือปิดหูทั้งสองข้างก่อนที่จะพูดตอบไป
“ น่าสงสารจังนะ…ถ้าคุณมีของตอบแทนมาให้ ผมอาจจะช่วยก็ได้” จีกัดฟันกรอดๆ เขารู้ว่า ‘ของตอบแทน’ ที่เด็กหนุ่มตรงหน้าพูดมันคืออะไร
ให้ตายสิ!! พนันได้เลยว่าถ้าฉันขโมย ชมพูเพชร ที่ท่านพ่อหวงเท่าชีวิตมาให้มันล่ะก็…เอื๊อก!
แต่เอ๊ะ…? พนันงั้นเหรอ!!?
“ โอ้ว ได้สิน้องเลิฟ!! แต่แกต้องมาพนันกับฉันก่อน ถ้าแกชนะฉันแกก็เอาไปเลย ชมพูเพชร ที่แกอยากได้นักได้หนา แต่ถ้าแกแพ้…แกก็ต้องขึ้นไปบนโลกมนุษย์ ไปเก็บวิญญาณหนึ่งร้อยตนที่ไม่ยอมมารับคำพิพากษาที่นี่ ตกลงหรือเปล่าล่ะ?” เก็นมีท่าทีคิดหนักอย่างเห็นได้ชัดเมื่อได้ฟังข้อต่อรองจากคนตรงหน้า ชมพูเพชรของท่านพ่อคือสิ่งที่เขาอยากได้มาตลอด มันเป็นอัญมณีล้ำค่าที่ไม่สามารถหาได้จากที่ไหนอีกแล้วในยมโลก
“ ชมพูเพชรเชียวนะ…อัญมณีที่แกอยากได้ที่สุดไง เก็น…หึหึหึ” เสียงของจีรุมเร้าเข้าไปในความคิดของเจ้าชายน้อย นิสัย บ้าอัญมณี กำลังทำงานอีกครั้ง!
ชมพูเพชรเชียวนะ…ชมพูเพชรเชียวนะ...ชมพูเพชรเชียวนะ…(เอคโค่)
“ ตกลงครับ…ว่าแต่จะให้ผมพนันอะไรล่ะ?” ในที่สุดเก็นก็ตอบตกลงจนได้ เข้าแผนของจีเป๊ะ!
หึหึ…เตรียมตัวขึ้นไปบนโลกมนุษย์ได้เลย ไอ้เก็น!! ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!
ความคิดเห็น