คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : โมโมะกะยัยอ้วกเน่า
"ฮัดดดด......ชิ้ววววว......"ยูอิที่กำลังกินเกี๊ยวซ่าอย่างเมามันส์จามเสียงดังจนคนในร้านหันมามองกันเป็นแถว
">///<ขอโทษค่าาาาาา......."<ไอ้เวรที่ไหนมันนินทาอ่ะ>เธอหันไปขอโทษอย่างอายๆๆก่อนจะกลับไปสวาปามเกี๊ยวซ่าจานที่10ต่อ
<อายตรงไหนเนี่ย>
.......................
"โอ๊ยยย......ไม่น่ากินเยอะเลย" ยูอิบ่นพลางกุมท้องเพราะเธอรู้สึกว่าท้องมันกำลังบิดอย่างรุนแรงจนเธออยากจะร้องไห้และมีอะไรบางอย่างกำลังจะพุ่งออกจากปากของเธอ
>o<พระเจ้า.....ทนหน่อยนะอย่าเพิ่งออกตอนนี้ให้ฉันหาถังขยะก่อนว่าแล้วเธอก็หันซ้ายหันขวามองหาถังขยะ......O.O เจอแล้ว!
และด้วยความเร่งรีบเธอจึงไม่ทันสังเกตเห็นว่ามีผู้ชายคนหนึ่งกำลังเดินไปที่ถังขยะด้วยอีกคน !!!
โครมมม......
โอ๊ยยยย.....
พรวดดด.......
ยูอิชนกะชายปริศนาอย่างแรงจนลงไปนอนทับเขาและแน่นอนว่าเสียงสุดท้ายเป็นเสียงอ้วกของยูอิที่อ้วกใส่เสื้อชายคนนั้นซึ่งตอนนี้มันได้ส่งกลิ่น หึ่ง...หึ่ง ไปทั่วบริเวณนั้น
" -_-^เฮ้ยนี่มันอะไรกันนี่"โมโมะพูดพลางก้มลงดมเสื้อตัวเอง"แหวะ....เหม็นชะมัด"
"ขอโทษนะฉันไม่ได้ตั้งใจ"ยูอิพูดอย่างสำนึกผิดก่อนจะเงยหน้ามองโมโมะ
"O.O "โมโมะตกตะลึงกะความน่ารักของยูอิปากแดงดั่งเชอร์รี่ใบหน้าขาวเนียนอมพูที่ตัดกะดวงตาคู่โตสีดำของยูอิที่ส่อแววสำนึกผิดมาให้เขา
"เดี๋ยวฉันเช็ดเสื้อให้นะ"ว่าแล้วยูอิก็หยิบผ้าเดหน้าที่ยับยู่ยี่อยู่ในกระเป๋าออกมาเช็ดให้<แต่มันดูเละกว่าเดิม>
" /// "
"นาย"
" /// "
"นาย"
" /// "
"นายเป็นอะไรรึเปล่าาาา......"ยูอิตระโกนใส่โมโมะที่กำลังจ้องเธอตาไม่กระพริบ
"เอ่อออ...ชั้นไม่เป็นไร"
"ดีแล้วยังชั้นไปล่ะนะ"ยูอิพูดอย่างดีใจที่จะได้ออกจากกองอ้วกก่อนจะหันตัวเดินจากไป
"เธอจะไปไหนไม่ได้นะยัยอ้วกเน่า"โมโมะตระโกนเสียงดังจนคนทั้งถนนหันมามองเมื่อเห็นยูอิทำท่าจะเดินจากไป
" -_-^อะไรนะยัยอ้วกเน่าหรอ? "ยูอิหยุดเดินทันทีและเดินไปหาโมโมะ
"ใช่เธอนั้นแหละยัยอ้วกเน่าหยุดตรงนั้นเลย"
"นายมีสิทธิอะไรมาเรียกชั้นว่ายัยอ้วกเน่าฮะ"ยูอิถามอย่างเอาเรื่อง
"ก็ตรงที่เธออ้วกใส่เสื้อชั้นไง"
"แต่เมื่อกี้นายบอกเองว่าไม่เป็นไร"
"แต่ตอนนี้เป็นแล้ว"
"ผู้ชายอะไรกันทุเรศชะมัด"
"ขอโทษนะหน้าชั้นออกจะเหมือนยูโนวtvxq"
"นิสัยแย่แล้วยังหลงตัวเองอีก"
"ไม่ได้หลงแต่มันเป็นความจริง"
"ชิ..นายนี้มันหลงตัวเองสุดยอด"
"ใช่ชั้นมันหลงตัวเองแต่เธอมีปัญญาจ่ายค่าเสื้อชั้นมั้ยล่ะ"
"มันจะกี่บาทกันเชียวเสื้อเก่าๆตัวนั้น"ยูอิพูดอย่างดูถูกพลางมองดูเสื้อเปื้อนอ้วกของโมโมะ
"ไม่กี่บาทหรอแค่400,000เอง"โมโมะยิ้มอย่างมีเล่ห์
"โธ่...แค่400,000เอง ชั้นจ่ายได้อยุ่แล้ว...เอ๊ะ....รายนะO.O400,00หรอ"ยูอิพูดอย่างตกใจ
"400,000มีเงินจ่ายมะ"โมโมะพูดอย่างสบายอารมณ์
"ชั้นไม่เชื่อหรอกว่าเสื้อบ้านี้จะ400,000"ยูอิยังคงไม่ยอมเชื่อ
"เอ๋....หรือว่าชั้นต้องพาเธอไปหาตำรวจข้อหาทำลายของคนอื่น"โมโมมะพูดพลางทำท่าคิด
" ........"ทำไงดีอ่ะตอนนี้ชั้นไม่มีเงินเหลือสักเยนแล้วจะเอาที่ไหนไปจ่ายตานี้....ให้ตายเถอะชั้นยังไม่อยากกินข้าวแดงหรอกนะ
"ว่าไงล่ะไหนล่ะเงิน"โมโมะฉีกยิ้มให้ยูอิ
"เอ่ออ...นาย"
"ว่าไง"
"ชั้นไม่มีเงินเลยอ่ะ"
"^0^ยั้นเทอมาเป็นทาสชั้นปีนึงแล้วกัน ฮิ ฮิ"โมโมะพูดเอามือไปโอบไหล่ยูอิพลาง<ในที่สุดตูก้อหาทางอยู่ใกล้ๆๆเธอได้แย้ว.....ไชโยยิปปี้>O<
..........................................................................................................................................................................................................................
หนุกมายหนุกก้อเม้นด้วยอ่ะ ^0^..... บทต่อไปเฮียไคโดจะออกแย้ว
มาดูกันว่า2คนนี้ครายจะเอาหัวใจยัยอ้วกเน่าไป....................
ความคิดเห็น