คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1
Miracle love of bangtan
ปาฏิหาริย์รักเจ็ดหนุ่มสุดหล่อกับยัยเก้าหาง
BTS X YOU
Chapter 1
“ฉันคือจิ้งจอกเก้าหาง”
“ห๊ะ!!!”
ชายหนุ่มทั้งเจ็ดร้องอุทานออกมาเสียงดังลั่น
หญิงสาวลอยตัวลงมาสู่ราวระเบียงพร้อมกับหางทั้งเก้าหางของเธออย่างพลิ้วไหวไปตามสายลมที่พัดผ่าน
“พวกนายอย่ากลัวฉันไปเลย ฉันไม่ได้จะทำอะไรพวกนาย”
“ละ..แล้วเธอมาหาพวกเราทำไม”
จีมินถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอน
“ฉัน....”
หญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงราวระเบียงทำท่าจะเหมือนจะตกลงไปข้างล่าง ทำให้ชายหนุ่มทั้งเจ็ดวิ่งไปใกล้ตัวเธอ
มือหนาฉุดแขนเธอลงมาเพราะกลัวว่าเธอจะตกลงไปทำให้สองร่างล้มทับกันอย่างไม่ทันตั้งตัว หญิงสาวหมดสติลงทำให้ชายหนุ่มทั้งเจ็ดถึงกับต้องหยุดชะงักแล้วมองมาที่เธอเป็นตาเดียวกัน
“นี่เธอๆ”
จองกุกเรียกหญิงสาวร่างเล็กที่นอนทับร่างเขาอยู่
ทันใดนั้นก็มีร่างสูงอีกร่างมาอุ้มเธอในท่าเจ้าสาวแล้วเตรียมจะเดินออกจากตรงระเบียง
“อ้าวเฮ้ยพี่จินจะพาเธอไปไหนน่ะ”
จีมินตะโกนเสียงดังลั่นเมื่อเห็นพี่ชายตนเองอุ้มหญิงสาวแล้วพาเดินเข้าห้องตัวเองไป
“ปล่อยเหอะน่ะจีมิน ตอนนี้ที่เราต้องคิดคือจะเอายังไงกับผู้หญิงคนนี้ดี”
นัมจุนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
“ไล่ออกไปเลยพี่ยัยนั่นไม่ใช่คนนะ”
จองกุกดูท่าไม่พอใจกับเธออย่างมาก ต่างกับวี
“เธอเป็นนางฟ้าของช้านน^0^”
“ฉันว่าเธอต้องมีเหตุผลที่มาหาพวกเราแบบนี้”
เจโฮปพูดขึ้นอย่างครุ่นคิด
“เธอดูอ่อนแอ”
ชูก้าพูดเสริมเจโฮปทันที
“ไม่ว่าเธอจะเป็นอะไรก็ชั่ง รอให้เธอฟื้นก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที ตอนนี้ไปนอนกันได้แล้ว”
ด้วยความที่เป็นรีดเดอร์นัมจุนจึงพูดเตือนสติทุกคนทันที
“อ้าวพี่แล้วพี่จินกับ..”
“เออน่ะวี นางฟ้าของนายไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวฉันดูให้เอง”
“พี่ไม่ได้คิดอะไรกับนางฟ้าของผมใช่มะ ผมหวงนะเธอมาเพื่อเป็นของผม”
สายตาทั้งห้าคู่มองมาที่วีทันที
“พูดบ้าอะไรของแก ก็เห็นอยู่ว่าพี่นัมจุนเคยชอบใครซะที่ไหนฮ่าๆๆ”
จีมินพูดขัดความคิดของเพื่อนรัก
“เออจริงด้วย งั้นผมไปนอนรอให้เธอตื่นดีกว่า ไปนอนกันเถอะจีมิน”
วีพูดพร้อมกอดคอจีมินลากเข้าห้องไปทันที
“นางฟ้าบ้าอะไรก็เห็นกันอยู่ว่าเธอน่ะเป็นจิ้งจอกเก้าหาง”
“จองกุกฉันว่านายอคติกับเธอเกินไป”
“ไม่หรอกพี่เจโฮป ผมเคยอ่านเรื่องจิ้งจอกเก้าหาง”
จองกุกเดินไปนั่งลงบนโซฟาพร้อมกับร่างสูงของ เจโฮป นัมจุน และชูก้า
“ผมอ่านมาว่า จิ้งจอกเก้าหางน่ะเป็นจอมหลอกลวง เธอมักจะหลอกให้ผู้คนหลงใหลกับความงามของเธอแล้วควักตับของคนที่หลงเชื่อเธอออกมากิน ถ้าเธอกินครบร้อยชิ้นเมื่อไหร่เธอจะกลายเป็นคน”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
ทั้งสองคนหัวเราะดังลั่นแล้วลุกขึ้นเตรียมเดินเข้าห้องทันที
“อ้าวพี่!เฮ้ยฟังผมก่อนดิ!”
“ไปนอนได้แล้ว”
“แล้วพวกพี่ว่าเธอสวยมั้ยล่ะ”
“อื้อ”
ทั้งสามพยักหน้าอย่างจริงจัง
“แล้วพี่หลงมั้ยล่ะ”
“อื้อ”
ทั้งสามคนพยักหน้าอีกครั้ง
“เฮ้ย!ไม่หลง จะบ้าหรอวะจองกุก”
เจโฮปรีบปฏิเสธพร้อมทั้งนัมจุนกับชูก้าที่ยืนปัดมือไปมาแล้วส่ายหัวไปพรางๆเป็นเชิงว่าเขาทั้งสองไม่ได้หลงหญิงสาวคนนั้นสักหน่อย
“ผมบอกแล้วนะว่าให้ไล่เธออกไป วันนึงยัยนั่นอาจจะควักตับพวกพี่มากินเข้าสักวันเหอะ”
“เอาน่าลองเสี่ยงจะเป็นไร”
นัมจุนพูดขึ้นแล้วเดินเข้าห้องซอกจินไปทันที
“ไร้สาระน่ะ”
ชูก้าเดินมาพูดข้างๆจองกุก
“ฉันไปนอนก่อนนะ”
“พี่ผมไปนอนด้วยดิ ผมไม่อยากไปนอนกับยัยจิ้งจอกนั่น”
“มันเบียดอยากนอนก็ไปนอนห้องนัมจุนนู่น”
ชูก้าพูดแล้วเดินนำเจโฮปไปที่ห้องนอนของเขาทั้งสอง
แล้วคืนนี้เขาจะไปนอนที่ไหนเนี่ยในเมื่อจินก็เอาเธอไปไว้ในห้องของเขาสองคน
: : : Miracle love of bangtan : : :
นัมจุนยืนพิงหน้าประตูห้องของจินกับจองกุก
“เธอเป็นยังไงบ้าง”
“อย่างที่เห็น”
“ผมจะดูแลเธอเอง”
นัมจุนพูดแล้วเดินเข้าไปช้อนตัวเธอขึ้นจากที่นอน จินเห็นดังนั้นจึงรั้งแขนนัมจุนไว้
“พี่เรียกจองกุกมานอนเหอะ ไม่ต้องห่วง”
จินได้ยินดังนั้นก็ปล่อยมือนัมจุน แล้วลุกขึ้นยืนทันที
“ดูแลเธอดีๆ”
นัมจุนอุ้มร่างบางออกไป จินเฝ้ามองร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดของนัมจุนอย่างไม่วางตา เหมือนกำลังคิด
อะไรบางอย่างอยู่
.
.
.
“พี่นัมจุนคืนนี้เธอนอนห้องพี่ใช่มั้ย”
จองกุกเดินเข้ามาหานัมจุนที่อุ้มร่างบางออกมา
“อือนายไปนอนเหอะ”
“ขอบคุณครับพี่ที่กอบกู้ที่นอนผมกลับมาเฮ้!”
จองกุกรีบวิ่งหน้าระรื่นเข้าห้องไปทันที
: : : Miracle love of bangtan : : :
แขนแกร่งทั้งสองวางร่างบางลงบนที่นอนอย่างเบามือที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขานั่งลงข้างตัวเธอแล้วจ้องไปที่ใบหน้าของร่างบางอย่างสงสัย
“เธอ...เป็นใครกันแน่”
มือหนาปัดปอยผมที่ปกหน้าร่างบางออก เผยให้เห็นใบหน้าที่สวยงามของเธอได้อย่างชัดเจน
“ไม่นะอย่าเอาลูกแก้วของฉันไปฮืออ”
หญิงสาวสะอึกสะอื้นทั้งๆที่ยังไม่ได้สติ มือเรียวปัดป่ายไปทั่วทำให้คิมนัมจุนต้องจับมือทั้งสองไว้
“ไม่มีใครทำอะไรเธอหรอกนะ”
มือหนาลูบหัวเธอเบาๆทำให้ร่างบางที่นอนอยู่นิ่งลง เขาอดสงสัยไม่ได้ว่าเธอคนนี้มาจากไหน ทำไมต้องมาหาพวกเขาทั้งเจ็ดคนด้วย แล้วลูกแก้วที่เธอพูดถึงมันคืออะไรกัน
นัมจุนเสิร์ชหาข้อมูลของจิ้งจอกเก้าหางทันที มีเพียงเรื่องคร่าวๆที่จองกุกเล่าให้ฟังเท่านั้น เขาไม่เชื่อหรอก
หญิงสาวตัวเล็กบอบบางอย่างเธอคนนี้น่ะหรอจะทำอะไรใครได้
“นี่มัน...”
เมื่อจิ้งจอกเก้าหางแปลงร่างเป็นมนุษย์ ก็จะมีความรู้สึกหรือความต้องการคล้ายมนุษย์เช่นกัน จิ้งจอกเก้าหางชอบกินของอร่อยๆ ชอบการได้สัมผัสกาย รวมไปถึงเรื่องเซ็กส์ มีความสัมพันธุ์ลึกซึ้งกับมนุษย์
นัมจุนอ่านมาถึงตอนนี้ก็รู้สึกถึงความร้อนบนใบหน้า เขาเป็นคนที่เขินอายกับเรื่องพวกนี้มาก
“เอ่อ..และเราเป็นอะไรเนี่ยมันก็เรื่องปกติไม่ใช่หรอวะ”
นัมจุนเตือนสติตัวเองและกลับมาอ่านต่อ
การที่จิ้งจอกเก้าหางต้องแปลงกายมาปะปนกับมนุษย์ไม่มีเหตุผลที่แน่นอน บางครั้งเชื่อว่ามาเพื่อค้นหาความรัก มีเรื่องเล่าว่า มีจิ้งจอกเก้าหางที่แปลงกายเป็นสตรีที่งดงาม และแต่งงานอยู่กินกับมนุษย์ ทั้งยังสามารถสืบทายาทได้ด้วย ทายาทปีศาจจิ้งจอกจะมีความแข็งแกร่งผิดมนุษย์รวมไปถึงมีพลังเวทย์ติดตัวและมีเสน่ห์ที่ประหลาด
“ข้ามๆ ไม่มีอะไรที่บอกว่าลูกแก้วนั่นคืออะไรเลยรึไง มีแต่เรื่องอย่างว่า...”
นัมจุนพูดไปก็หน้าแดงไป เรื่องอย่างว่าหรือการสกินชิฟสำหรับเขานี่แหละคือจุดอ่อน
“เฮ้ย!”
เขาเจออะไรเข้าแล้ว
บางตำนานเล่าว่าจิ้งจอกเก้าหางจะมีลูกแก้วกลมๆ หรือลูกบอลดวงดาวติดตัว ความเชื่อว่าเจ้าลูกบอลนี่
เป็นแหล่งพลังเวทมนต์ของจิ้งจอกเก้าหางถือเป็นของรักของหวงและจุดอ่อนสำคัญ หากมนุษย์หรือปีศาจตนใดเอาลูกแก้วทั้งเจ็ดลูกของจิ้งจอกเก้าหางมาได้ ก็จะสามารถบังคับให้จิ้งจอกเก้าหางตัวนั้นทำสัญญาอะไรก็ได้เพื่อที่จิ้งจอกเก้าหางจะได้เอาลูกแก้วกลับคืนมาเป็นของตน เพราะลูกแก้วนั้นคือพลังของเธอ เธอต้องอยู่ใกล้ๆมันตลอดเวลา
“ไม่น่าเชื่อ”
: : : Miracle love of bangtan : : :
เช้าวันรุ่งขึ้น...
หญิงสาวร่างเล็กที่นอนอยู่ในอ้อมกอดของชายร่างสูง แสงแดดที่เล็ดรอดเข้ามาทางหน้าต่างทำให้ชายหนุ่มตื่นจากห้วงนิทรา เมื่อเห็นว่าเขาและเธอกำลังนอนกอดกันอยู่ก็ถึงกับกลิ้งตกเตียงกันเลยทีเดียว
“โอ้ย!”
นัมจุนร้องโอดโอยอยู่ข้างเตียงแล้วด้วยเสียงที่อึกกระทึกของเขานั้นทำให้หญิงสาวเริ่มรู้สึกตัว
“อือ”
เปลือกตาทั้งสองค่อยๆยกขึ้นปรับรับแสง เธอกระพริบตาถี่ๆแล้วค่อยๆยันตัวเองขึ้นจากที่นอน แต่น่าแปลกที่
ร่างกายของเธอตอนนี้ ไม่มีแม้แต่แรงจะลุกขึ้นทำให้เธอต้องลงไปนอนที่เดิมก่อน นัมจุนเห็นดังนั้นก็รีบลุกจากพื้นแล้วไปนั่งข้างเธอ
“เป็นอะไรรึป่าว”
“แรงของฉันมัน...”
แอ๊ดดด....
เสียงประตูถูกเปิดออก ทำให้เห็นร่างผู้มาเยือนใหม่
“นางฟ้าของฉันตื่นแล้วหรอ”
แทฮยองรีบวิ่งเข้ามานั่งข้างร่างบางทันที
“เป็นอะไรอ่ะ ไม่สบายหรอ”
มือหนายื่นไปแตะหน้าผากร่างบาง
“ก็ปกติหนิ พี่เมื่อคืนพี่ไม่ได้ทำอะไรเธอใช้มั้ย”
“พูดบ้าอะไรของแก”
“ฉันเป็นจิ้งจอกเก้าหางนะไม่ใช่นางฟ้า”
“งั้นก็จิ้งจอกเก้าหางของฉันเธอมีชื่อว่าอะไร”
“ฉัน...ฉันไม่มีชื่อ”
“ห๊ะ! ไม่มีชื่อเนี่ยนะ”
“แล้วทำไมฉันต้องมีชื่อด้วยล่ะ?”
“เอ่อ...”
วีอึ้งกับคำถามที่เหมือนจะไม่มีคำตอบ
“ก็ชื่อคือสรรพนามที่ใช้เรียกตัวบุคคลน่ะสิอย่างเช่น ฉันชื่อนัมจุนเธอจะได้เรียกฉันถูกไง”
“ใช่แล้ว พี่นัมจุนพูดถูก”
วียิ้มหน้าบานเมื่อมีคนตอบคำถามแทนเขา
“แล้วทำยังไงฉันถึงจะมีชื่อ?”
หญิงสาวถามด้วยความใสซื่อ
“ฉันจะตั้งให้เธอเอง”
แทฮยองพูดสวนขึ้นทันที
“อย่างเธอต้องชื่อ ชื่อ...ฮานึล ฮานึล ที่แปลว่าท้องฟ้าเธอมาจากท้องฟ้า ชอบมั้ย”
“ชอบสิ ฮ่าๆๆ ฉันมีชื่อแล้วจริงๆหรอแทฮยอง”
ร่างบางยันตัวขึ้นจากที่นอนด้วยความดีใจ แล้วจับมือของวีไว้แน่นร่างบางยิ้มหัวเราะร่า สายตาของคิมแทฮ
ยองที่มองเธอตอนนี้ก็เต็มไปด้วยความเอ็นดูไม่ต่างอะไรกับคิมนัมจุน เขามองภาพที่แทฮยองเล่นกับฮานึลแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปทันที แค่มีแทฮยองอยู่เป็นเพื่อนเธอก็คงไม่เหงาแล้ว นี่คือความคิดของนัมจุน
“งั้นฉันจะตั้งชื่อให้นายบ้างนะ”
“เธอจะตั้งชื่อให้ฉันเนี่ยนะ”
“อื้อ ชื่ออะไรดีน้า?”
ร่างบางคิดพลางจ้องไปที่ใบหน้าของวี จนวีรู้สึกเขินกับใบหน้าของหญิงสาวคนนี้
“แทแท”
“ชื่อแทแท ฮ่าๆๆ”
“ทำไมล่ะ ไม่ชอบหรอ”
“ชอบสิ ฉันให้เธอเรียกคนเดียวเพราะเธอคือคนพิเศษของฉันนะ^^”
“จริงหรอ ฉันรู้สึกดีจัง^^”
วีใช้มือลูบหัวเธอเบาๆ เธอยิ้มให้เขาไม่หยุดเลย
“แทแท”
“คร้าบ”
“แทแท”
“คร้าบ”
“แทแท”
“คร้าบ”
“แท...”
มือหนาเลื่อนขึ้นมาปิดปากของเธอแล้วยื่นใบหน้าเข้าไปประชิด ดวงตาทั้งสองคู่จดจ้องกันอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่
เธอจะหลุบตาลงต่ำไม่กล้ามองตาของวี
“เธอเรียกฉันบ่อยเกินไปแล้ว”
มือหนาเลื่อนออกจากปากของเธอ แล้วไปขยี้หัวเธอแทน
“^^”
“ออกไปเล่นข้างนอกกันมั้ยฮานึล”
“ฉันไม่มีแรง ตอนนี้พลังของฉันมันค่อยๆลดลงเรื่อยๆต้องรอให้พระจันทร์ขึ้นก่อน”
“พลังเธอจะมาตอนพระจันทร์ขึ้นน่ะหรอ”
“ใช่ฉันมีพลังมากในตอนกลางคืน”
“งั้นพักผ่อนเยอะๆนะจิ้งจอกเก้าหางของฉัน^^”
: : : Miracle love of bangtan : : :
ตกกลางคืน...
“ฮานึล! พระจันทร์ขึ้นแล้วออกไปเล่นกานนน”
แทฮยองได้จูงมือหญิงสาวร่างเล็กออกมาจากห้องของนัมจุน ทำให้ทั้งหกคนที่อยู่ด้านนอกมองมาที่เธอและแทฮยองเป็นตาเดียว
“ผมพามาแนะนำให้รู้จักนี่ ฮานึล”
“ชื่อน่ารักดีหนิ”
เจโฮปพูดขึ้นแล้วยิ้มให้เธอ
“ผมตั้งให้เธอเองแหละ^^”
“เธอไม่มีชื่อหรอ?”
“ฉันไม่มีชื่อหรอกแต่แทแทตั้งให้แล้วขอบคุณนะ^^”
ฮานึลยิ้มหวานให้วี รอยยิ้มนี้มันแทบทำให้ใจทุกคนกระตุกวูบไปอย่างน่าแปลก
“แทแท เธอหมายถึงวีน่ะหรอ?”
“ครับพี่โฮป เธอตั้งให้ผม ผมให้เธอเรียกคนเดียวนะ”
“อ้าวแทแท”
จีมินเรียกชื่อวีที่ฮานึลตั้งให้อย่างกวนประสาท
“แกไอ้จีมินฉันให้ฮานึลเรียกคนเดียวเว้ยไม่ใช่แก”
“แทแท^0^”
“แกนี่มัน”
ร่างบางยืนมองเพื่อนรักทั้งสองทะเลาะกันก็พลางอมยิ้มนิดๆ แต่ก็มีร่างสูงมองมาที่รอยยิ้มนั้นของเธออยู่
“ยัยตัวประหลาดเอ้ย”
จองกุกเดินมาหยุดตรงหน้าเธอ แล้วทำหน้าบูดบึ้งใส่
“จองกุกนายคงไม่ชอบเธอจริงๆสินะ”
จีมินท้วงขึ้นพร้อมทำหน้าเนือยๆ
แต่แล้วร่างบางที่ยืนอยู่ข้างวี ก็โพลเข้ากอดจองกกุกอย่างไปทันตั้งตัว เธอใช้ใบหน้าซบลงไปที่หน้าอกของ
จองกุก ตอนนี้ทุกคนต่างมองมาที่เธอและจองกุกโดยเฉพาะวี
จองกุกยืนอยู่เฉยๆให้เธอกอดเพราะเขารู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่าง เหมือนโลกทั้งใบกำลังหยุดหมุน สายลมพัดผ่านร่างเขาอย่างรวดเร็ว หัวใจที่ชินและชาเริ่มเต้นรัวอย่างไม่เป็นจังหวะ
“อ๊ารู้สึกดีจัง^^”
ร่างบางพูดทั้งๆที่กอดจองกุกอยู่
“ยัยตัวประหลาดเอ้ย”
จองกุกพลักเธอออกทันที
“พวกนายจำวันที่รถชนที่เชิงเขาไม่ได้หรอ”
ทุกคนนิ่งไปตามๆกัน เหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ เหตุการณ์ที่เขาทั้งเจ็ดคนขับรถออกไปเที่ยว
ต่างจังหวัดกันตอนกลางคืน อยู่ดีๆก็มีฝนตกลงมาอย่างหนักทำให้มองไม่เห็นทางรถของพวกเขาจึงชนเข้ากับเชิงเขาอย่างรุนแรง ทุกคนหมดสติอาการสาหัสเป็นตายเท่ากัน แต่ตื่นขึ้นมากลับไม่รู้สึกเจ็บมีแต่รอยฟกช้ำเท่านั้นเอง
“ตอนนี้ในตัวพวกนายทั้งเจ็ดคนมีลูกแก้ววิเศษของฉันอยู่ในตัวคนละลูก แต่จองกุกเจ็บหนักเลยให้ลูกแก้วที่พลังเยอะที่สุดไป ในตัวฉันตอนนี้ไม่มีมันอยู่เลยทำให้พลังฉันอ่อนลงฉันต้องอยู่ใกล้ๆลูกแก้ว”
“เธอพูดจริงหรอ”
เจโฮปถามขึ้นอย่างสงสัย
“เธอพูดจริงเพราะเมื่อคืนฉันค้นหาเรื่องของเธออยู่มันตรงทุกอย่างที่ว่าเธอมีลูกแก้ววิเศษนั่น”
นัมจุนพูดสิ่งที่ตัวเองนั่งค้นหาทั้งคืน
“วันนั้นรถของพวกเรามันชนแรงมากเลยนะ แต่กลับไม่มีใครเป็นอะไรที่เรารอดมาได้เรียกว่าปาฏิหาริย์ชัดๆ”
ชูก้าพูดอย่างครุ่นคิด
“นี่ยัยประหลาดเธอสร้างเรื่องเพื่อจะมากินตับพวกเราใช่มั้ย”
“ฉันพูดเรื่องจริง และพวกนายต้องให้ฉันอยู่กับลูกแก้วของฉัน ที่นี่ กับพวกนายทุกคน”
“ถ้ามันสำคัญอย่างนั้นทำไมเธอถึงให้มันกับเราล่ะ”
จินถามฮานึล
“เพราะพวกนายทำให้ฉันได้ออกมาข้างนอกอีกครั้ง”
“??”
“รถพวกนายไปชนเข้ากับแผ่นผนึกที่ปีศาจธาราขังฉันไว้จนฉันออกมาได้ ฉันจึงตอบแทนพวกนาย”
“งั้นก็เอาลูกแก้วบ้าๆนั่นออกไปเลยฉันไม่ต้องการ ถ้ามันมีจริงก็เอาออกไปเลย รวมทั้งตัวเธอด้วยออกไป
ไกลๆพวกเรา”
จองกุกพูดอย่างท้าทาย ตอนนี้ฮานึลก็โมโหแล้วด้วย
“ฉันเอาออกนายก็ต้องตาย...จองกุก”
หญิงสาวเดินเข้าไปตรงหน้าจองกุกสายตาของเธอที่เปี่ยมไปด้วยความเกรี้ยวโกรธ พร้อมกับหางก้าวหางที่เปล่งประกายเรืองแสงสีฟ้าแผ่ออกอย่างสวยงาม หญิงสาวจับใบหน้าของจองกุกให้หันมาทางเธอ ริมฝีปากบางประกบเข้ากับริมฝีปากหนาของจองกุก ทุกคนยิ่งตกใจไปใหญ่เมื่อมีลูกแก้วสีฟ้าที่ส่องแสงเป็นประกายออกมาจากปากจองกุกแล้วเข้าตัวไปในตัวเธอแทน จากนั้นจองกุกก็ล้มลงนอนกับพื้นเหมือนคนใกล้ตาย
“อา แฮะ แฮะ โอย ”
จองกุกร้องโอดครวญอยู่กับพื้น เมื่อพี่ๆเห็นเช่นนั้นก็เข้าไปดูจองกุกทันที
“เธอทำอะไรจองกุก”
ชูก้าถามด้วยสีหน้าที่ดูตกใจและจริงจัง
“ฉันทำในสิ่งที่เขาต้องการ”
“เธอช่วยเอาลูกแก้วให้เจ้าเด็กบ้านั่นที”
นัมจุนพูด
“ฉันจะทำอย่างนั้นทำไมในเมื่อเขาไม่ต้องการมัน”
“จองกุกมันปากเสียอย่างนี้แหละ ช่วยมันทีเถอะฮานึล”
จินขอร้องฮานึลให้ช่วยจองกุกอีกคน
“ฉันจะช่วยเขาเพราะพวกนายสองคนดีกับฉัน แต่พวกนายต้องให้ฉันอยู่ที่นี่กับพวกนายไม่มีข้อแม้อะไรทั้ง
นั้น”
“ได้!”
ทุกคนตอบประสานเสียง พวกเขารักน้องชายคนนี้มากไม่มีวันปล่อยให้เป็นอะไรไปแน่นอน
ว่าแล้วฮานึลก็เดินไปนั่งลงที่พื้นเหนือหัวจองกุกแล้วก้มหน้าลงไปใช้ปากประกบกับปากจองกุกอีกครั้งในท่าจูบที่กลับหัว ทำให้ลูกแก้วกลับไปอยู่ในตัวจองกุกเช่นเดิม ร่างสูงที่นอนราบกับพื้นค่อยๆลุกขึ้นนั่งมองหน้าฮานึลอย่างคนปกติ ด้วยความประหลาดใจ
“ฉันช่วยนายไว้ไงจองกุก นายต้องรักษาลูกแก้วของฉันไว้ดีๆนะ”
ร่างบางพูดพร้อมใช้มือเรียวลูบไปที่หน้าอกของจองกุกที่มีลูกแก้วอยู่ จองกุกไม่เข้าใจว่าทำไมฮานึลต้องทำให้เขาหัวใจเต้นแรงด้วย ยัยนี่ตัวประหลาดชัดๆ
จอนจองกุก...
ยัยตัวประหลาด ยัยจิ้งจอกเอ้ย ผมล่ะไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเราทั้งเจ็ดต้องมาเจอกับเรื่องเหลือเชื่ออย่างนี้ด้วย ปาฏิหาริย์หรอเหอะ ผมว่าเธอไม่ใช่ เธอคือความวุ่นวายที่ตามเข้ามาต่างหาก ผมไม่อยากจะเชื่อว่าเพราะลูกแก้วนั่นทำให้ผมมีชีวิตอยู่ แล้วต้องให้ยัยจิ้งจอกนั่นอยู่กับเราไปถึงเมื่อไหร่กัน ผมไม่อยากให้เธออยู่ที่นี่ ผมไม่ชอบเลยที่มีผู้หญิงหน้าตาจะเรียกว่าสวยมากก็ได้ เธอสวย แล้วก็ชอบทำให้ผมรู้สึกแปลกๆอีกด้วย ใครก็ได้มาเอาเธอออกไปที
............................................................................
#ฟิคยัยเก้าหาง
ตอนที่หนึ่งมาแล้วอิ้วววว^^ เหล่านางเอกเธอกำลังทำให้หนุ่มๆใจเต้นอยู่นะ
แต่ทำไงดีล่ะจองกุกไม่ค่อยปลื้มเธอเอาซะเลย
ยังไงก็ช่วยติดตามฟิคยัยเก้าหางกันด้วยนะคะรีดเดอร์ที่น่ารัก
ช่วยกัน เม้น โหวต แชร์ ติดแท็ก #ฟิคยัยเก้าหาง ให้ไรท์ชื่นใจกันด้วยน้าาา
ขอบคุณสองคอมเม้นแรกนะคะที่ทำให้ไรท์อยากอัพต่อชื่นใจสุดๆ>//<
ไรท์จะอัพเร็วอย่างนี้ตลอดไปถ้ารีดเดอร์เม้นให้กำลังใจแอดอย่างนี้นะคะ
***ชี้แจงเวลาอัพฟิคจ้า***
ไรท์จะมาอัพตอนดึกๆหน่อยนะ ประมาณสี่ห้าทุ่มหรือเที่ยงคืนได้
ถ้ารีดเดอร์ช่วยกันเม้นในแต่ละตอน แอดก็จะอัพเร็วขึ้น อย่างเช่น
3-7 วันแอดจะอัพที แต่ถ้าอ่านแล้วเม้นกันแอดจะมาอัพให้
หลังจากวันที่อัพตอนล่าสุดไปหนึ่งวันนะคะ ^^
ความคิดเห็น