คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 :: First Kiss
First Kiss
“นี่คอนโดฉัน”
ไอ้โรคจิตนั่นเดินนำผมเข้าไปในห้องของเขาแต่เมื่อผมย่างก้าวเข้าไปในห้องของนายนั่นผมแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองจริงๆนี่ผมตาฝาดไปรึป่าวเนี่ย
”หนินาย...เอ่อ....”
”เด็กใหม่ฉันรู้นะว่านายคิดอะไรอยู่...ฉันแค่เป็นผู้ชายที่ชอบสีชมพูเท่านั้นเอง ห้ามคิดไปมากกว่านั้น”
จะไม่ให้ผมคิดได้ไงในเมื่อห้องนี้มันเป็นสีชมพูหวานแหววขนาดนี้ ขัดกับบุคลิกของไอ้โรคจิตนี่โดยสิ้นเชิง
“เอ่อฉันจะพยายามนะ...นี่นายจะทำอะไรอ่ะ”
ผมต้องรีบหันหลังหนีเมื่อหันไปเจอไอ้โรคจิตนั่นกำลังถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้นๆ จนเหลือแค่กางเกงตัวเดียว ผมจะเป็นตากุ้งยิงมั้ยเนี่ยโอ้ม่ายยย
“ก็จะไปอาบน้ำไง ป่ะๆไปอาบน้ำกัน”
“ไอ้บ้าเอ้ย! ฉันไม่ไป ปล่อยนะเว่ยยย!!”
ผมส่งเสียงร้องทันทีเมื่อไอ้โรคจิตนั่นมันจะลากผมเข้าห้องน้ำไปกับมัน โอ้ยคนบ้าอะไรแรงเยอะเป็นบ้า อย่างกับว่าเอาช้างมาฉุด ไอ้ทึกเอ้ย!
“อ้าว!นึกว่าอยากอาบด้วย ฮ่าๆ”
เขาเริ่มคลายมือที่จับกุมตัวผมออกผมรู้สึกโร่งใจชะมัด นึกว่าจะโดนไอ้โรคจิตนั่นจะฆ่าหมกโถส้วมตายซะแล้ว นึกสภาพสิ ศพสวยน่าดู- -“ ผมรีบดันตัวไอ้โรคจิตนั่นเข้าไปในห้องน้ำก่อนที่มันคิดจะทำอะไรผมขึ้นมาอีก เมื่อเขาก้าวเท้าออกมาจากห้องน้ำผมก็รีบเล็งประตูและพุ่งเข้าใส่อย่างรวดเร็ว แต่พอผมอาบน้ำเสร็จไอ้โรคจิตนั่นดันหลับไปซะแล้วสิ แล้วผมจะนอนตรงไหนเนี่ย เตียงก็มีเตียงเดียวผมจึงต้องจำใจนั่งลงบนเตียงข้างๆร่างหนาของเขา
“นี่นายๆ...ตื่นก่อน”
ผมเขย่าตัวไอ้โรคเพื่อให้เขารู้สึกตัวแต่ก็ไร้การตอบรับใดๆทั้งสิ้น
“นี่นายจะให้ฉันนอนตรงไหน...อ๊ะ”
ผมตกใจมากจึงส่งเสียงร้องออกมา เมื่ออยู่ดีๆร่างที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงนั้นก็ดึงตัวผมลงไปนอนอยู่ข้างเขาแล้วยื่นแขนแกร่งของเขามาโอบกอดร่างของผมไว้ ผมกับเขานอนอยู่ใกล้กันจนแทบจะรวมเป็นร่างเดียวกันอยู่แล้ว ใบหน้าของผมและเขาเรียกได้ว่าห่างกันไม่ถึงคืบ ยิ่งผมมองใบหน้าของเขาใกล้ๆอย่างนี้ก็ยิ่งปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาหล่อมาก ใบหน้าที่ขาวตัดกับปากหนาๆอมชมพูนั่นมันช่างเป็นใบหน้าที่ลงตัวอะไรขนาดนี้นะ
“ฉันหล่อใช่มั้ยล่ะ”
เขาพูดพร้อมกับค่อยๆลืมตาคู่นั้นขึ้นมาสบสายตาผม ผมไม่กล้าสบสายตาของเขาเลยยิ่งผมมองตาเขามากเท่าไรมันยิ่งทำให้ผมรู้สึกหน้าแดงมากขึ้นเท่านั้น
“บ้า...หน้าตาอย่างนายเนี่ยนะแหวะ มั่นหน้าไปนะ”
“แน่นอนก็ฉันหล่อ”
ผมล่ะเกลียดความมั่นหน้าของเขาจริงๆเลย และก็ไอ้อาการถูกเนื้อต้องตัวคนอื่นเขาตลอดเวลานี่ก็ด้วยเมื่อไรเขาถึงจะปล่อยผมเนี่ย
“นี่ปล่อยฉันได้แล้ว...นายจะให้ฉันนอนตรงไหนเนี่ย!”
ไอ้โรคจิตนั่นค่อยๆเลื่อนใบหน้าของเขามาใกล้ๆผม ทุกการกระทำของเขาทำให้หัวใจของผมมันเต้นเร็วขึ้นจนแทบจะกระโดดออกมาอยู่แล้ว
“ก็ตามกฎข้อแรก คือนายต้องอยู่ใกล้ๆฉัน เพราะฉะนั้นนอนตรงนี้ ข้างๆฉัน”
เมื่อเขาพูดจบก็หลับตาลงนอนกอดผมไว้เช่นเดิม แต่นี่มันไม่ถูกนะ
“ไอ้โรคจิต!ปล่อยฉันจะไปนอนพื้น”
“เงียบๆหน่อยสิฉันจะนอน ถ้านายยังพูดมากอีกนายเจอดีแน่”
เขาพูดขึ้นทั้งๆที่ดวงตาคู่นั้นยังปิดสนิทอยู่
“ไอ้...”
ทันใดนั้นนั่นเองปากของผมก็ถูกประกบเข้ากับปากของไอ้โรคจิตนั่น และเขาก็ล้มตัวลงนอนข้างผมเช่นเดิมทำเหมือนไม่เคยเกิดอะไรขึ้น นี่มันอะไรของเขากันเนี่ย
“ไอ้โรคจิ...”
ตอนนี้เขาได้ลืมตาขึ้นมาและเลื่อนใบหน้าเข้ามาหาผมเรื่อยๆจนตอนนี้จมูกของเราชนกัน เราอยู่ใกล้กันจนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน ผมเริ่มกลัวกับการกระทำของนายนี่แล้วสิ มือของผมได้แต่ดันแผงอกของเขาไว้ แต่มันก็ไม่เป็นผล เขาเลื่อนใบหน้าของเขาเข้ามาหาผมเรื่อยๆ
“ฉันบอกแล้วไงให้นายนอนเงียบๆไม่งั้นนายเจอดีแน่”
ไอ้โรคจิตนั่นกระซิบข้างหูผมอย่างแผ่วเบา มันยิ่งทำให้ใจผมมันสั่นเข้าไปใหญ่ใครก็ได้ช่วยผมออกไปจากตรงนี้ที
“ได้ฉันจะนอนเงียบๆนายไปนอนเถอะ”
ผมตอบเขาก่อนจะค่อยๆดันเขาออกไปไปจากร่างของผม
“ฉันเริ่มนอนไม่หลับแล้วหละ...ขอมัดจำไว้ก่อนแล้วกัน”
หลังจากที่เขาพูดจบริมฝีปากหนาของเขาก็ประกบเข้ากับริมฝีปากของผมอีกครั้งแต่ต่างจากครั้งแรกที่ตอนนี้เขาเริ่มลุกล้ำเข้ามาในโพรงปากของผม เขาใช้ลิ้นเกี่ยวกวัดเข้ากับลิ้นของผม จากที่ตอนแรกเป็นจูบที่อ่อนโยน แต่เมื่อเวลาผ่านไปเนิ่นนานมันก็ยิ่งร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ผมได้แต่ทุบหน้าอกแกร่งของเขาให้เขาปล่อยผมเพราะตอนนี้ผมเริ่มขาดอากาศหายใจแล้ว
“อ๊ะ...อื้อออ” ผมร้องประท้วงเขาอยู่นานและแล้วเขาก็เริ่มถอนจูบออกจากปากของผม ตอนนี้หน้าผมเริ่มขึ้นสีเพราะไอ้โรคจิตนั่นกำลังจ้องหน้าผมอยู่
“นี่นายขโมยจูบแรกของฉันนะ!!”
“เดี๋ยวฉันก็จะกลายเป็นทั้งจูบแรกแล้วก็จูบสุดท้ายของนายเองแหละ”
“นายหมายความว่าไงอ่า”
“นอนได้แล้วฉันง่วง หรืออยากจะต่อ”
เขายื่นใบหน้ามาใกล้ผมอีกครั้ง ผมก็รีบเลื่อนร่างของผมให้ห่างเขาทันที แต่เขาใช้แขนของเขาโอบกอดร่างผมไม่ให้ไปไหน
“นายก็นอนไปสิจะมากอดฉันทำไม!”
“นายจะให้ฉันกอดนาย หรืออยากให้ฉันทำกิจกรรมอย่างอื่นกับนายล่ะ”
“ไอ้โรคจิตเอ้ย!...ฉันนอนก็ได้...”
.......................................................................................
ตอนหน้าก็จะได้รู้แล้วนะคะว่า ตกลงซอกจินมีแผนอะไรกันแน่?
อย่าลืมติดตามเรื่องแรกของไรท์กันนะคะ
ส่วนรีดเดอร์ที่อยากให้เรื่องต่อไปเป็นคู่ไหนก็อย่าลืมคอมเม้นไว้นะจ๊ะ^^"
ไรท์จะพยามแต่งคู่ที่ทุกคนขอมานะคะ เอาใจช่วยด้วยล่ะ
ความคิดเห็น