คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 4+++++50%(กักขัง)
ตอน : กักขัง
ชูชัยหรือเฮียเซี๊ยะเจ้าพ่อในวงการธุรกิจมืดนั่งดื่มวิสกี้อย่างอารมณ์ดี เมื่อเห็นใบหน้าสวยหวานของลัลญ์ลลินแล้ว รู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก ยิ่งเห็นท่าทางอวดดีของเธอมากเท่าไหร่ยิ่งอยากครอบครองเป็นเจ้าของมากเท่านั้น คงถึงเวลาเสียทีที่เขาควรจะสละโสด เมื่อมีผู้หญิงที่ดีไม่มีตำหนิด่างพล้อยมาเป็นคู่ชีวิตและน่าจะดูแลเขาได้ดี น้องสาวของรติลพก็เหมาะสมกับเขาทุกประการ เธอสวยชนิดที่หาที่ติแทบไม่ได้ ที่ภูมิใจมากกว่านั้นเมื่อเธอเป็นสาวบริสุทธิ์ไม่เคยผ่านมือใครมาก่อนผู้หญิงแบบนี้เขาหามานานและในที่สุดเขาก็หาจนเจอ เห็นทีคืนนี้เขาต้องฉลองอำลาความโสดให้ตัวเองเสียที
เสี่ยใหญ่วาดวิมานแสนหวานและกำลังตกอยู่ในความฝันที่กำลังจะกลายเป็นความจริงเข้ามาทุกขณะ ก่อนที่วิมานนั้นจะเริ่มมลายหายไปเมื่อลูกน้องคนสนิทเดินเข้ามากระซิบอะไรบางอย่าง ทำให้สีหน้าของชูชัยเป็นสีเลือดขึ้นทันทีเมื่อรับรู้อะไรบางก่อนจะปาแก้ววิสกี้ด้วยอารมณ์ที่เดือดดาน ไม่คิดว่ารติลพจะกล้าแหกหน้าเขาขนาดนี้ คราวนี้เขาไม่เก็บไม่ไว้แน่ ใครก็ตามที่คิดอยากจะลองของมันต้องตายสถานเดียว
“ไอ้ลพ!”
ชูชัยเดินเข้ามาด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว ไม่พอใจเป็นอย่างมากเมื่อรติลพบังอาจโกหกทั้งที่ลัลญ์ลลินไม่ใช่สาวพรหมจารีย์อย่างที่บอกไว้ตั้งแต่แรก พลันทำให้เขาโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงมิหนำซ้ำสามีของน้องสาวมันยังตามมาจนถึงที่ แบบนี้มันเท่ากับหยามกันชัด ๆ
คิดจะย้อมแมวขายงั้นหรือ...ไม่มีวันที่เขาจะกินน้ำใต้ศอกใครเด็ดขาด!
“ไหนแกบอกฉันว่าน้องแกเป็นสาวบริสุทธิ์ ผัวของน้องสาวแกมาแหกหน้าฉันถึงที่นี่มันคืออะไรว่ะไอ้ลพ แกตอบฉันมาสิ แกคิดจะหักหน้าฉันหรือห๊า!” เสี่ยใหญ่ตวาดเสียงดังลั่น
น้ำเสียงเกรี้ยวกราดและสีหน้าของเสียใหญ่ทำให้เขากลัวขึ้นมาจับใจและไม่เชื่อว่าลัลญ์ลลินจะมีสามีแล้ว
ไม่เคยมีใครกล้าต่อกรกับเขาสักคนชูชัยรู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมากเมื่อมีคนมาหักหน้าถึงที่แม้จะไม่ใช่คนดิบดีอะไรแต่ก็ไม่คิดจะแย่งเมียชาวบ้าน พลันให้เขาโกรธจนเลือดขึ้นหน้า ก่อนจะซัดหมัดหนัก ๆ แสกหน้ารติลพทันที
“โอ๊ย!”
รติลพร้องลั่นเมื่อเจอหมัดหนัก ๆ ของเสี่ยใหญ่จนร่างเซถลาและสัมผัสได้ถึงน้ำเหนียว ๆ ที่ไหลออกมาจากมุมปาก เขาจะเอามือเช็ดออกเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้น “นี่เฮียทำไมจะต้องลงมือกันขนาดนี้ด้วย”
“แค่นี้มันยังน้อยไป แกคิดจะมาย้อมแมวขายงั้นหรือ ตบตาฉันไม่ได้หรอกไอ้ลพ ผัวน้องแกตามมาถึงที่นี่ แกอยากลองดีใช่ไหม คราวนี้แกตายแน่” ชูชัยพูดเสียงรอดไรฟันก่อนจะเอามือบีบปากของอีกฝ่ายอย่างแรง ผู้หญิงที่จะเป็นเมียของเขาได้ต้องไม่มีตำหนิและไม่เคยผ่านมือใครมาก่อน “แกรนหาที่ตายชัด ๆ ไอ้ลพ!”
วิมานที่แสนหวานของชูชัยที่วาดฝันเอาไว้กลับต้องมลายหายไปชั่วพริบตา
“ผมสาบานได้ น้องสาวผมยังบริสุทธ์ ผัวเผอมีที่ไหนกันเฮีย ผมรับรองว่าน้องผมไม่มีผัวแน่ ๆ เฮียกำลังเข้าใจผิด”
“แกจะเอาอะไรมาการันตีว่ะ ก็ผัวมันตามมาถึงที่นี่”
“ใจเย็น ๆ นะเฮีย” รติลพพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ “ผมขอคุยกับน้องผมก่อนได้ไหมเฮีย ผมมั่นใจว่าไม่ใช่ผัวมัน”
ชูชัยปรายตามองอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะเอ่ยขึ้น “แกรู้ใช่ไหมถ้าแกคิดจะตบตาฉันละก็ จะเกิดอะไรขึ้น”
เขาขบกรามแน่นจนเป็นสันนูนและยังจ้องอีกฝ่ายอย่างไม่ลดละ ก่อนจะหยิบปืนขึ้นมาจ่อที่ขมับของรติลพทันที ทำเอาอีกฝ่ายชาวาบทั้งตัวเมื่อชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย มือไม้เย็นเยียบด้วยความหวั่นกลัว
“ปะ…เป็นไปไม่ได้ น้องผมมันไม่มีผัวจริง ๆ ” ใครกันมาอ้างตัวว่าเป็นสามีของลัลญ์ลลิน คราวนี้เขาต้องตายแน่ ๆ เพราะรู้กิตติศัพท์ของชูชัยดีว่าเป็นเช่นไร เจ้าพ่อแห่งวงการธุรกิจมืดปลิดชีวิตของคนมานับไม่ถ้วนและหนึ่งในนั้นอาจจะเป็นเขาก็ได้เมื่อหาทางออกไม่ได้
“ฉันไม่สนใจนะไอ้ลพ ถ้าผัวของน้องแกมาอ้างตัวแบบนี้ แล้วแกยังไม่มีเงินมาชดใช้แล้วล่ะก็ ฉันจะส่งน้องแกไปฝั่งมาเลย์ทันที แกก็น่าจะรู้ว่าคนอย่างเฮียเซี๊ยะไม่เคยพูดเล่น” น้ำเสียงนั้นเฉียบขาดจนฟังถึงกับขาอ่อน
เสี่ยใหญ่หัวเราะลั่นเมื่อเห็นสีหน้าตื่นกลัวของรติลพ “มันก็คุ้มดีเหมือนกันโว้ย น้องแกทั้งขาวแล้วก็สวย หน่วยก้านดีแบบนี้ราคาคงจะงามทีเดียว แค่นี้มันก็น่าจะพอล้างหนี้ของแกได้”
“ไม่นะเฮีย อย่าทำแบบนั้นผมขอร้องล่ะ” เขาอ้อนวอนร้องขอและกลัวจนทำอะไรไม่ถูก
“แกยังมีหน้ามาต่อรองฉันอีกหรือไอ้ลูกหมา”
“แต่เฮียครับ น้องผมไม่ได้ผิดอะไร อย่าทำแบบนั้นเลยครับ” นอกจากจะไม่สนใจคำร้องขอแล้วยังยังปิดประตูดังโครมก่อนจะเดินออกไปพบคนที่อ้างตัวว่าเป็นสามีของลัลญ์ลลิน
หลังจากที่ศรัญวีย์เจรจากับชูชัยนานหลายชั่วโมงและกว่าจะตกลงกันได้ก็ปาเข้าไปจนค่ำมืดแต่ความห่วงใยที่มีต่อหญิงสาวทำให้ศรัญวีย์ลืมความหวาดกลัวในทันที กระทั่งเจรจาได้สำเร็จเมื่อชายหนุ่มยอมทำตามข้อแลกเปลี่ยนของชูชัยโดยจ่ายเช็คให้จำนวนหนึ่งจนอีกฝ่ายพอใจและเขาก็ถูกปล่อยตัวออกมา
ลัลญ์ลลินอดแปลกใจไม่ได้เมื่อถูกปล่อยตัวง่าย ๆ แต่พอเดินออกมาเห็นหน้าศรัญวีย์ทำให้เธอดีใจจนพูดไม่ออก และกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ได้เพราะยังตกใจกลัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไม่คิดว่าเขาจะมาช่วยเธอได้ทันเวลาหากเขามาช้ากว่านี้เธออาจจะตกเป็นสินค้าส่งออกไปฝั่งเมเลย์แล้วก็ได้พอถึงตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าชีวิตจะเป็นเช่นไร
“ขอโทษด้วยนะครับที่ผมเข้าใจผิด ผมรับรองนะครับ ว่าผมยังไม่ได้แตะต้องภรรยาของคุณ”
เสียงของเสี่ยใหญ่ดังขึ้นเมื่อได้เงินจำนวนไม่น้อยทำให้ลัลญ์ลลินไม่เข้าใจกับสิ่งที่มันพูด ทว่าศรัญวีย์ส่งสายตาแกมบังคับเพื่อให้เธอเออออไปด้วยจึงได้แต่นิ่งเงียบแต่ก็ปิดชูชัยไม่มิดและเริ่มไม่ไว้ใจ และหันมามองศรัญวีย์ด้วยความระแวงใจก่อนจะต่อรองกับชายหนุ่มอีกครั้ง
“แล้วผมจะมั่นใจได้ยังไงว่าเช็คของคุณจะไม่เด้ง”
“ถ้าเช็คเด้ง ให้คุณไปหาผมที่บริษัทฯ ผมยินดีจะจ่ายเงินสดให้คุณทันที เพราะผมไม่ตุกติกแน่นอน” ศรัญวีย์ไม่พูดเปล่าเขายังหยิบนามบัตรให้อีกฝ่ายอย่างมั่นใจ
“ถ้าเป็นแบบนั้นผมก็เบาใจ เมื่อผมยังไม่ได้เงินสดเพราะฉะนั้นผมก็ยังปล่อยไอ้ลพไม่ได้ จนกว่าเงินจะเข้าบัญชีของผมทั้งหมด”
“ไว้ใจผมได้ครับเพราะผมไม่คิดจะตุกติก แต่ถ้าคุณไม่ทำตามสัญญาล่ะก็ ผมไม่เอาคุณไว้แน่”
ศรัญวีย์ขู่กลับทันควันแม้ภายในใจจะรู้สึกกลัวก็ตามและพอจะรู้ว่าชูชัยเป็นคนชนิดไหน กิติศัพท์กระฉ่อนไม่น้อยเพราะอีกด้านของเสี่ยใหญ่ก็คือเจ้าพ่อธรุกิจมืด ซึ่งเขากับชูชัยเดินกันคนละทางซึ่งไม่อาจจะมาบรรจบกันได้แน่นอน เขาเคยได้ยินแต่ชื่อเสียงเรียงนามแต่ไม่คิดว่าวันนี้จะโคจรมาเจอกันจนได้
“เงินจำนวนนี้ผมใช้หนี้ให้กับพี่ชายภรรยาผมทั้งต้นทั้งดอกและหวังว่าคุณจะทำตามสัญญาที่คุยกันไว้”
“ผมทำตามสัญญาแน่นอนครับคุณศรัญวีย์ และหวังว่าเรื่องนี้คงจะไม่ถึงหูตำรวจ”
ชูชัยหัวเราะเบา ๆ และพูดหยั่งเชิงอีกฝ่ายเพราะไม่วางใจเช่นกัน กลัวว่าจะถูกหักหลังเพราะเงินจำนวนไม่น้อยที่จ่ายเพื่อผู้หญิงเพียงคนเดียว เงินมากมายขนาดนี้ไม่รับก็โง่เต็มที แม้ภายในใจยังรู้สึกเสียดายลัลญ์ลลินก็ตาม แต่ก็ต้องปล่อยไปก่อนส่วนรติลพค่อยมาคิดบัญชีทีหลังที่บังอาจมาแหกตาเจ้าพ่ออย่างเขา
“เราต่างก็ทำตามสัญญา คงจะไม่มีปัญหาอะไรนะครับ”
ศรัญวีย์เอ่ยขึ้นแม้จะยังไม่วางใจผู้ชายอย่างชูชัยก็ตาม และไม่มั่นใจในความปลอดภัยจนกว่าจะออกไปจากที่นี่
“ผมรับรองครับคุณศรัญวีย์ เพราะผมเป็นคนมีสัจจะ” ชูชัยยิ้มให้ศรัญวีย์อย่างเป็นมิตร
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมคงต้องขอตัวนะครับ” ชายหนุ่มรีบรีบตัดบทเพราะยังอยู่ในถ้ำเสืออยู่
“เชิญครับ”
ชูชัยยิ้มให้ชายหนุ่มแต่สายตาก็ยังจับจ้องไปยังหญิงสาวอย่างเสียดาย สำหรับชูชัยคำว่าสัจจะมันไม่มีในหมู่โจรอย่างแน่นอน เพราะศรัญวีย์ก็คงไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาทั่วไปมีเงินมาเปย์ให้ถึงที่ขนาดนี้เขาจำต้องปล่อยไป
หลังทุกอย่างจบสิ้นลงเขาก็รีบพาเธอออกไปอย่างเร็วที่สุด และไม่รู้เพราะอะไรเขาถึงต้องเสี่ยงชีวิตมาช่วยเธอทั้งที่ไม่ได้มีอาวุธติดตัวสักนิดและความห่วงใยที่มีต่อเธอทำให้เขาลืมความกลัวเสียสนิทใจ แต่นับว่าโชคดีที่เขามีสมุดเช็คติดตัวมาด้วยไม่งั้นก็คงไม่มีอะไรต่อรองกับผู้ชายหน้าเลือดคนนั้น
เมื่อทั้งสองหลุดออกมาจากโกดังร้างได้ ศรัญวีย์ก็รีบพาเธอขับรถออกจากโกดังอย่างรวดเร็ว
“คุณทำแบบนี้ทำไม รู้ไหมว่ามันเสี่ยงแค่ไหนที่บุกเข้าไปช่วยฉัน?”
“จะให้ผมปล่อยคุณไว้แบบนั้นทั้งที่คุณกำลังตกอยู่ในอันตรายงั้นหรือ?”
“ฉัน...” ลัลญ์ลลินถึงกับพูดไม่ออกเพราะตกใจกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาไม่หาย แต่เมื่อได้สติพลันให้เธอห่วงรติลพขึ้นมา ก่อนจะเอ่ยขึ้น “แล้วพี่ชายฉันล่ะ เขาจะปลอดภัยใช่ไหม?” เธอถามอย่างร้อนรนจิตใจเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“คุณลินมีสติหน่อยสิ!” เขาโพร่งขึ้นเสียงดังและพยายามเรียกสติของเธอ
เพราะเหตุการณ์เมื่อครู่ทำให้เธอหวดกลัวไม่หายทำให้น้ำตาของเธอซึมออกมาโดยไม่รู้ตัว จิตใจกระวนกระวายเมื่อพี่ชายยังตกอยู่ในอันตราย แม้จะยังมีเรื่องบางอย่างให้สงสัยก็ตามเพราะมีอะไรหลายอย่างที่ไม่ชอบมาพากล
“ผมบอกให้ตั้งสติ คุณอย่าเพิ่งคิดอะไรทั้งนั้น”
เขาเอ็ดเธอเสียงแข็งเมื่อเห็นว่าสติของเธอก็ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เขาไม่มีทางเลือกแต่เพื่อความปลอดภัยเขาจึงต้องทำแบบนี้แต่รติลพทำกับเธอราวกับไม่ใช่น้องสาวในไส้แต่เขาก็พูดแบบนั้นไม่ได้ จึงได้แต่พยายามพูดให้เธอสบายใจ
“คุณอย่าเพิ่งคิดถึงคนอื่นเลย คุณทำใจให้สบายก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง”
“แต่พี่ชายฉันกำลังตกอยู่ในอันตราย จะให้ฉันอยู่เฉย ๆ โดยไม่ทำอะไรได้ยังไง”
“ฟังผมนะคุณลิน ถ้าผมไปช่วยคุณไม่ทัน รู้ไหมจะเกิดอะไรกับคุณ” ลัลญ์ลลินถึงกับเงียบกริบ เขาจึงพูดต่อ “ถ้าคุณไม่ตกเป็นเมียของมัน คุณก็จะถูกส่งไปขายฝั่งมาเลย์ หัดห่วงตัวเองบ้างสิครับ”
“แต่ว่า…” หญิงสาวกำลังจะพูดขึ้นเพราะยังไม่มั่นใจ
“ไม่มีแต่ครับ” เขาสวนขึ้นทันควันก่อนจะโพล่งออกมาในที่สุด “ผมจ่ายเงินให้มันแล้วมันคงไม่ทำอะไรพี่ชายของคุณหรอก มันได้เงินแล้วก็คงปล่อยพี่ชายของคุณเองนั่นแหละ ทีนี้สบายใจหรือยัง”
ได้ฟังเขาพูดเธอจึงนิ่งเงียบและควรมีสติอย่างที่เขาบอกแต่แวบนั้นก็ทำให้เธอห่วงมารดาขึ้นมา กลัวว่าจะได้รับอันตรายไปอีกคน แต่ศรัญวีย์ก็รู้ทันความคิดของเธอ
“เรื่องคุณน้าคุณไม่ต้องห่วงหรอก มันไม่ทำอะไรแล้วล่ะ ขอให้ใจเชื่อผม” เขาพูดอย่างมั่นใจ “แต่ตอนนี้เราไม่มีเวลามานั่งทะเลาะกันและเราต้องออกไปจากพื้นที่ของพวกมันให้เร็วที่สุด เพราะผมยังไม่วางใจ”
เธอนิ่งไปพักใหญ่ ก่อนจะเอ่ยขึ้น “ขอบคุณนะคะ ที่ไปช่วยได้ทันเวลา ถ้าไม่ได้คุณฉันคงแย่”
เขาพยักหน้าและไม่อยากพูดอะไรมากกลัวอีกฝ่ายจะกังวลใจ ก่อนที่เขาจะขับรถด้วยความเร็วสูงโดยไม่มีจุดมุ่งหมาย คิดเพียงว่าต้องหลบไปอยู่ที่ในที่ปลอดภัยที่สุดและแวบนั้นก็คิดอะไรขึ้นได้ก่อนจะมุ่งหน้าไปที่ปากช่องทันที
ลัลญ์ลลินเห็นว่าเขาขับออกนอกเส้นทางจึงถามขึ้น “คุณจะไปไหนคะ?”
“ผมกลัวว่าพวกมันจะตามมาอีกเพื่อความปลอดภัยคืนนี้เราจะแวะไปค้างที่ปากช่อง รีสอร์ทของเพื่อนผมก่อน เพราะผมไม่ไว้ใจไม่รู้ว่ามันจะส่งคนมาเก็บเราสองคนหรือเปล่า”
ลัลญ์ลลินถึงกับขนลุกซู่! ไม่คิดว่าชูชัยจะโหดเหี้ยมได้ขนาดนั้น เห็นชีวิตของคนเป็นเพียงผักปลาคิดอยากจะฆ่าใครก็ได้งั้นหรือ แม้แต่นรกก็คงไม่มีที่ว่างสำหรับพวกมัน
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ เสียแล้ว ที่รอดมาได้ก็นับว่าโชคดีและสิ่งที่ต้องทำในตอนนี้ก็ควรหนีเอาตัวรอดตามที่เขาแนะนำ แม้เพิ่งจะรู้จักกับเขาไม่นานแต่เพราะอะไรไม่รู้ทำให้เธอไว้ใจและความอบอุ่นอย่างประหลาดใจ
+++ฝากผลงานดาราวลีไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ กด Favorite กันเข้ามาเยอะ ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้นักเขียนตัวเล็ก ๆ ด้วยค่ะ ขอบพระคุณสำหรับการติดตามค่ะ จุฟๆๆๆๆ+++++
ความคิดเห็น