คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทเริ่มต้น
รถไฟวิ่งด้วยความเร็วสูงผ่านทุ่งหญ้าสีเขียวขจีและวิวทิวทัศน์ของทะเลสาปสีน้ำเงิน
ภาพของเหล่าฝูงแกและวัวที่กำลังเคี้ยวหญ้าสีเขียวกันอยู่ส่งเสียงร้อง ผ่านไปตัวแล้วตัวเล่าบ่งบอกว่าเป็นชนบทเข้ากับลมเย็นๆที่โถมปะทะ
หากแต่บรรยากาศ ต่อให้งดงามแค่ไหนก็ไม่ใช่สิ่งสำคัญสำหรับเขาอยู่ดี
ชายเจ้าของเส้นผมสีเงินคาบบุหรี่ที่อยู่ในปาก รอมฝีปากแสยะยิ้ม อ่านหนังสือผ่านกรอบแว่นกลมลมเย็นๆที่พัดมาแรงๆทำให้หน้าหน้ากระดาษเริ่มตีพับคล้ายกับจะขาดออกมาจากหนังสือเสียซะอย่างนั้นชายหนุ่มทำเสียงจิ๊จ๊ะ ด้วยความไม่พอใจเขาวางหนังสือลงบนเบาะรถไฟข้างๆหวังจะข่มตาหลับเพื่อที่จะเลี่ยงเวลาการอยู่บนรถไฟที่แสนจะน่าเบื่อเช่นนี้
สถานีต่อไปชานชาลา ริมเมืองซิมเบิ้ล รถไฟจะจอดลงตรงป้ายหน้าขอให้ผู้โดยสารเรียมตัวลงจากรถได้ชายหนุ่มผู้มีรอยเย็บกลางใบหน้าเป็นแนวเฉียง ลืมตาขึ้นพร้อมทั้งแสยะยิ้มกว้าง
“ไกลปืนเที่ยงดีจริงๆ คิดยังไงให้ฉันมาอยู่ในที่แบบนี้ ก็ดีเหมือนกัน
ชักอยากจะชำแหละแกะแล้วสิ”
ดร.สไตน์ แสยะยิ้มจะให้เขาตื่นเต้นด้วยการพักร้อนแต่ในที่ชนบทแบบนี้ ก็คงต้องส่งเขามา
ทำงานมากกว่าเสียอยู่แล้วถึงแม้ว่าจะพูดว่าพักร้อนก็ตามทีเหอะ
รถไฟเข้าหยุดอยู่กับที่ภาพของคนเพียงถึงสิบคนเดินลงไปจากรถไฟพร้อมสัมภาระเขาก็เช่นเดียวกัน ชายหนุ่มหยิบกระเป๋าคู่กายและหนังสือ ลงจากรถไฟ
อย่างที่เขาคิดเอาไว้ที่แห่งนี้มีคนไม่มากนัก และ ก็ไม่มีใครคิดจะมาที่แบบนี้ด้วย ถึงได้เกิดเรื่องลึกลับให้เขามาศึกษาและจัดการได้
“มีบุหรี่ขายไหมเนี่ย เอา ช่างมันเถอะ” สไตน์ถอดเสื้อกราว์ดออกพร้อมกับซองม้วนบุหรี่ยี่ห้อโปรดที่ร่วงออกมานับสิบกล่อง “มาพร้อมอยู่แล้ว” เขาพูดพร้อมเก็บกล่องบุหรี่ขึ้นใส่เสื้อกราว์ดก่อนจะหยิบขึ้นสูบอยู่หนึ่งม้วน
“เออ...ขอโทษนะครับ คะ คะ คือ วะ ว่า ทางสถานีห้านสูบบะ บุหรี่ครับ”
คำพูดติดอ่างออกมาจากร่างของชายหนุ่มวัยราวๆสิบแปดปีร่างเล็กที่ตัวสั่นเทิ่มทันทีที่
เขาตวัดสายตาผ่านกรอบแว่นมามองยังต้นเสียง
“สูบด้วยกันไหม”
อุ๊ก!
บุหรี่ถูกเสียบลงไปที่ปากของ ตำรวจ ขี้กลัวที่กำลังพยายามจะป่ายปัด
“อ๊ะ! ดร.สไตน์” มีใครบางคนกำลังเรียกชื่อเขา
เด็กสาวหน้าตาคล้ายคนญี่ปุ่น เส้นผมสีดำคลับถูกมัดยาวจรดหลังตัดกับผิวสีขาว ใบหน้ายิ้มแย้มรับแขกเข้ากับชุดชนบทที่ตนกำลังสวมอยู่ ทับด้วยผ้ากันเปื้อนลายดาวสีดำ
“ฉันซื่อ สึบากิ คือว่าคุณ เบล็กสตาร์ ที่คุณไปพักที่บ้านสั่งให้ฉันมาเป็นคนพาคุณไปยัง
พระราชวัง ของท่านเบล็กสตาร์ เอง ยินดีที่ได้รู้จักคะ”
“พระราชวังรึ” สไตน์อมยิ้มที่บ้านนอกแบบนี้จะมีพระราชวังตามที่สึบากิบอกแน่เหรอ
สไตน์เหลือบมองผ้ากันเปื้อรูปดาวดำ
ความคิดเห็น