[Fic D18] Cinderella!? ความสำคัญคือรักของเรา!?

ลำดับตอนที่ #3 : CHAPETER I : สัญญาของคุณ(?):20%

`★APPLEPIE.

CHAPETER I สัญญาของคุณ(?)

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

“เคียวยะ! ลงมาเดี๋ยวนี้” เสียงตะโกนของผู้เป็นพ่อพูดกับลูก

“ไม่! ผมไม่ลงไปเด็ดขาด!!” เสียงที่เปี่ยมไปด้วยความเศร้าได้โพร่งออกมาอย่างไร้ขีดจำกัด

“ถ้าแกไม่ลงมา ฉันจะไปตามแก” ผู้เป็นพ่อเดินขึ้นไปที่บันไดเพื่อจะทำโทษลูกตน (อย่าคิดลึกนะ =,.=)

.

.

.

.

“ไอลูกคนนี้ ดื้อด้านจริงๆ” ผู้เป็นพ่อพูดบ่น

“ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลยนิ อเลาดิ” เสียงคุ้นหูที่ไม่ว่าใครได้ยินก็ย่อมรับรู้ว่าเลศนัยพันล้านซ่อนอยู่

“.......เดม่อน.......เธอมาที่นี่ทำไม....” เสียงของอเลาดิเริ่มขาดหายเมื่อหันไปมองเดท่อน

“แหม....พูดกับคนที่จะเป็นแฟนใหม่อย่างนี้น่ะเหรอ อเลาดิ” เดม่อนพูดเหน็บแนมพร้อมเชยคางอเลาดิ

“ฉันยังไม่ได้ตกลง” อเลาดิพูดอย่างตัดพ้อ

“ทำไมพูดอย่างนี้! ทั้งๆที่ฟงก็จากนายไปแล้ว นายยังจะอาลัยอาวรณ์มันอีกเหรอ!” เดม่อนพูดถาม

“เธอไม่มีสิทธิ์มากำหนดชีวิตฉัน” อเลาดิพูดพร้อมเงยหน้าขึ้นทางบันได

ก็พบว่าเคียวยะกำลังยืนมองอยู่ซึ่งตอนนี้สีหน้าของเคียวยะเริ่มซีดผาก เหมือนคนที่ไม่มีเรี่ยวแรง

“เอาเป็นว่าเราค่อยคุยเรื่องนี้ทีหลัง” อเลาดิบอกเดม่อนพร้อมเดินขึ้นบันไดไป.......แต่

“นายจะไปไหน อเลาดิ” เดม่อนยื่นมือไปจับมืออเลาดิเพื่อให้เขาหยุด

“ไม่ใช่เรื่องของเธอ” อเลาดิพูดพร้อมสะบัดมือ

“ถ้าจะไปตามเด็กนั่น ให้ฉันไปดีกว่า” เดม่อนพูดเสนอ

“เธอยังไม่เลิกเรื่องนั้นอีกเหรอ” อเลาดิพูดถาม

“ไม่เลิก จนกว่านายจะเป็นของฉัน” เดม่อนยิ้มแสยะ พร้อมเดินขึ้นบันได้ไปหาเคียวยะ

.

.

.

.

ก๊อกๆ! ก๊อกๆ!

เสียงเคาะประตูที่หน้าห้องของหนุ่มน้อยเรือนผมสีดำนิลนาม ‘เคียวยะ’ ดังขึ้น

“ไม่ต้องมายุ่งกับผม” เด็กหนุ่มพูดอย่างตัดเยื่อใย

เมื่อได้ยินดังนั้นผู้ที่อยู่หน้าห้องที่โดนคับไล่กลับยิ้มแสยะ เมื่อรู้ว่าห้องไม่ได้ล็อคก็จึงถือวิสาสะเปิด

“แกจะลงไปดีๆไหม เคียวยะ” เสียงของเดม่อนที่ดูน่ากลัวกว่าทุกทีพูดขึ้น

“......เดม่อน......” เมื่อเคียวยะเงยหน้าขึ้นมามองก็ถึงกับอึ้ง

“ใช่ ฉันเอง” เดม่อนตอบกลับอย่างกวนๆ

“แก...แกฆ่าแม่ผม!!” เมื่อเพลิงพิโรธในจิตใจได้ลุกโชติช่วงเคียวยะจึงชักทอนฟาขึ้นมา

“คิดว่าแค่เศษเหล็กนั่นจะทำอะไรฉันได้เหรอ” เดม่อนพูดอย่างเหยียดหยาม

“ถ้ามันเป็นแค่เศษเหล็กก็ลองดูสิ”เคียวยะพูดท้า

“ฮึ! คนอย่างแกไม่คนามือฉันหรอก ถ้าไม่ติดว่าแกเป็นลูกของอเลาดิ ฉันจะฆ่าแกตอนนี้ก็ยังได้”

เดม่อนพูดพร้อมยิ้มแสยะและบีบคางของเคียวยะไม่ให้พูด

“แต่ก็......ต่อจากนี้แกก็เหมือนลูกฉันคนนึง ฉันอาจจะเอ็นดูแกซะหน่อยก็ไม่เลว.....”

“คนอย่างแกน่ะเหรอ ฮึ! ผมไม่ต้องการให้สัตว์กินพืชอ่อนแอที่คิดแต่แย่งชิงอย่างแกมาดูแลผมหรอก”

“แหม เจ็บนะเนี่ย นุฟุฟุ.........”

“เจ็บแล้วจำก็คงจะดี แกจะได้ไม่เป็นสัตว์กินพืชไร้สมอง”