คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Love Me friend(2) 30%
ผมมองเพื่อนสนิทของตัวเองที่นอนอยู่ข้างๆตัวเอง ขาสองขาของผมค่อยๆหย่อนลงบนพื้น ผมเดินเปลือยท่อนบนเข้าห้องไปโดยไม่ลืมหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปด้วย
เมื่อวานนี้โต๊ะมาเล่นเกมที่บ้านผม แต่เพราะเล่นเพลินจนดึกมันก็เลยค้างกับผมซะเลย ช่วงที่นอนอยู่ผมรู้สึกได้ว่ามีอะไรมาแตะๆแถวๆตัวผม แต่ผมก็หลับต่อไป จนตื่นมาถึงรู้ตัวว่าตัวเองโดนถอดเสื้อท่อนบนไปซะแล้ว
หรือผมอาจนอนละเมอถอดไปเองก็ได้?
ผมเดินออกมาด้วยสภาพที่มีผ้าเช็ดตัวคลุมส่วนล่างเอาไว้ ด้วยความมาดแมนเกินชายแท้(?)ผมจึงไม่จำเป็นต้องอายอะไรเลย พลันสายตาของผมก็เหลือบไปเห็นเพื่อนสนิทของตนนอนอยู่บนเตียง ผมเลยเดินเข้าไปใกล้ๆ ดวงหน้าคมหลับตาพริ้ม พร้อมเสียงลมหายใจที่ดังขึ้นอย่างเป็นจังหวะ ผมยื่นหน้าไปใกล้ๆมันเพื่อมองหน้าให้ชัดๆ แต่อีกคนดันตื่นขึ้นมาก่อน โต๊ะรีบลุกขึ้นจนหัวโขกกับผมอย่างแรง
“โอ้ยยย เจ็บนะ ทำอะไรเนี่ย??”ผมถามมัน โต๊ะทำท่าเหมือนเห็นผี พลางขยับออกห่างจากผมก่อนจะหายใจเข้าออกสองสามทีแล้วพูดขึ้นมา
“ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้า?”
“เพิ่งออกมากห้องน้ำ”ผมตอบกลับ ก่อนจะยื่นผ้าเช็ดตัวให้มัน“รีบไปอาบน้ำเลยไป เดี๋ยวสาย”ผมพูด มันรับผ้าเช็ดตัวแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป ผมมองมันสักพัก แอบงงเล็กๆที่เพื่อนสนิทของตัวเองทำตัวแปลกๆ
มันเขินที่ผมเปลือยท่อนบนเรอะ?
จนกระทั่งมันออกมาจากห้องน้ำ ผมก็ใส่ชุดเสร็จแล้ว จะว่าไปตอนนี้มันก็ออกมาในสภาพที่ไม่ต่างจากผมในตอนแรกหรอกนะ เปลือยท่อนบน ข้างล่างมีผ้าเช็ดตัวปิดไว้เท่านั้นเอง จะต่างกันก็ที่ส่วนสูงกับหุ่น โต๊ะแม้จะดูผอมๆแต่ก็มีกล้าม เทียบกับตัวผมที่บอบบางแบบสุดๆแล้วก็นึกอิจฉาไม่ได้
ออกกำลังกายก็บ่อยนะ แต่ทำไมไม่มีกล้ามสักที!
“ชุดกูอ่ะ”
ไอ้โต๊ะเอ่ยขึ้น ผมเลยชี้ไปแถวๆกองเสื้อของมัน ที่จริงแล้วมีหลายครั้งที่มันมาค้างบ้านผม มันเลยเอาชุดของมันมาไว้ที่บ้านผม ด้วยเหตุผลที่ว่า ‘ชุดผมเล็ก มันใส่ไม่ได้’ ผมกับมันเดินลงไปข้างล่างหลังจากแต่งตัวเสร็จ แม่ของผมยิ้มให้ทันทีที่เห็นพวกเราสองคน
“วันนี้แอบตื่นช้านะนี่”แม่ผมพูด โต๊ะเดินไปนั่งฝั่งซ้าย ผมเองก็นั่งฝั่งซ้าย โดยที่มีแม่กับพ่อนั่งอยู่ฝั่งขวาตรงหน้าเราสองคน แม่หยิบจานที่มีไข่ดาวสองฟองกับแฮมอีกสามชิ้นให้เราสองคน อย่างที่เคยบอกไป ไอ้โต๊ะมันมาบ้านผมบ่อย แม่ผมเลยเริ่มชินกับการที่มันมาข้างบ้านด้วย
“อร่อยเหมือนเดิมเลยนะครับ คุณแม่”โต๊ะพูดหลังจากที่ยัดแฮมใส่ปากตัวเอง
“ปากหวานเหมือนเดิมเลยนะ”
แม่ผมพูด เราก็กินกันไปเรื่อยๆ ที่จริงบางครั้งผมก็แอบน้อยใจ เพราะเหมือนว่าแม่จะรักไอ้โต๊ะมากกว่าลูกตัวเอง...ผมยังอยู่ตรงนี้นะ!!
“ไม่กินเหรอ?”โต๊ะพูดก่อนจะใช้ส้อมจิ้มแฮมในจานผม แล้วยัดเข้าปากตัวเอง พร้อมทำหน้าฟินประมาณว่า ‘อร่อยยย’
ตอนแรกก็ว่าจะกินนะ...แต่พอโต๊ะกินปุ๊บ...อืม...หมดกัน แฮมชิ้นสุดท้ายของผม...
ผมกับโต๊ะไหว้แม่ก่อนจะเดินออกมาจากบ้านแล้วขึ้นรถโดยสารประจำทาง แม้บ้านผมจะมีฐานะพอตัว แต่แม่ผมก็เลือกที่จะให้ผมขึ้นรถโดยสารประจำทางไปโรงเรียนมากกว่า เหตุเพราะขับรถเองมันอันตราย ซึ่งการขึ้นรถโดยสารประจำทางไปโรงเรียนอยู่ทุกวันมันก็ไม่ได้แย่อะไรมากนักหรอกครับ...
“โบ งอนเราอ่ออออ”โต๊ะพูดหลังจากที่ผมเงียบมานาน แน่นอนว่าผมงอนมัน...แฮมนั้นเป็นแฮมชั้นดีราคาแพงที่นานๆทีจะได้กิน...ซึ่งผมได้กินไปแค่สองชิ้น แต่เพื่อนตัวดีสุดแสนประเสริฐที่ไม่ได้มีสายเลือดเดียวกัน...เสือกได้กินสี่ชิ้น
มันอาจดูเล็กน้อยที่จะงอน ไม่สิ ผมไม่ได้งอนหรอก..แค่โกรธ เอาเป็นว่าการที่แฮมถูกขโมยกินไปต่อหน้าต่อตามันสมควรจะโกรธล่ะกัน...
“เปล่า ไม่ได้งอน”
“ไม่เชื่อ...”มันพูด
ผมรู้สึกว่าตอนนี้ชักเบียดๆกันซะแล้วสิ? บนรถโดยสารประจำทาง ส่วนใหญ่จะมีแต่พวกนักเรียนมาขึ้นกันทั้งนั้น และสภาพตอนนี้ผมคือ..เหมือนปลาโดนอัดในกระป๋อง หน้าผมแนบไปกับอกของไอ้โต๊ะอย่างช่วยไม่ได้ บางทีอาจต้องทนสภาพนี้ไปจนกว่าจะถึงโรงเรียน แต่อยู่ๆมือของไอ้โต๊ะก็มาอยู่บนหัวผมซะงั้น
“อะไร?”
“อย่างอนเรานะ คนดี”โต๊ะพูดพลางลูบหัวผม นี่เห็นผมเป็นหมารึไงกัน?
จะว่าไปพอมันพูดแบบนี้แล้วก็อดไม่ได้ที่จะสยองแหะ....ลูบหัวไปพอ มันเอามือจับหัวผมให้ชะโงกหน้าไปมองมันที่สูงกว่า เราสองคนจ้องตากัน ไม่มีใครกระพริบตาก่อนเลยสักคน ทั้งๆที่ในรถมันแออัดแต่ผมกลับรู้สึกเหมือนมีแค่เราสองคน...?
“เออๆ ไม่งอนก็ได้”ผมพูดหลังจากเงียบมานาน บอกตรงๆว่าสถานการณ์เมื่อกี้มันเหมือนฉากในการ์ตูนผู้หญิงที่พวกผู้หญิงในห้องชอบอ่านเลย...แอบสยองเบาๆกับบรรยากาศเมื่อกี้...
แต่บอกตามตรงไม่ได้รู้สึกรังเกียจหรอก...
แค่รู้สึกร้อนๆที่หน้าเท่านั้นเอง?
หลังจากที่ผมกับโต๊ะเดินทางมาถึงโรงเรียน ทั้งๆที่ยืนอยู่บนรถแค่สิบกว่านาที แต่ทำไมผมถึงรู้สึกเหนื่อยแปลกๆนะ?
ไม่ใช่ที่กายหรอก..แต่เหนื่อยใจมากกว่า
................
เดี๋ยวมาต่อล่ะ...แบบตันเหลือเกิน(?) เอิ๊กๆ...
ความคิดเห็น