คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
‘ตึ้กๆๆ!’
เสียงวิ่งด้วยความเร็ว180กิโลเมตรต่อชั่วโมง(-*-)ดังสนั่นไปทั่วโรงเรียน ‘เจน’เด็กสาวม.3ร่างเล็กหน้าตาจิ้มลิ้มกำลังวิ่งอย่างเร็วสุดขีดในมือของเธอถือแก้วโอวันติลที่เธอวิ่งไปกินไปด้วยความรีบ
‘สายแล้วๆ!โดนดุแน่ๆเลย’
เจนคิดเพราะเธอมัวแต่นั่งคุยกับเพื่อนเพลินจนลืมเวลาที่ต้องไปซ้อมกีฬาสี เธอสายมาเกือบ30นาทีแล้ว เธอจึงรีบวิ่งสุดขีดเท่าที่ขาสั้นๆ(-*-)ของเธอจะทำได้
‘จะถึงแล้ว^^’
เจนมองไปยังสถานที่ซ้อมที่อยู่ตรงหน้าก่อนจะยิ้มออกมาอย่างดีใจ
‘ใกล้แล้ว....อีกนิด...’
‘โครม!ซ่า!!!’
เจนวิ่งชนใครหรืออะไรบางอย่างจนร่างเล็กของเธอล้มลงไปกับพื้นปูนดัง ‘ตุ้บ!’
“โอ๊ย!”
เจนร้องออกมาพลางเงยหน้าขึ้นไปมองร่างที่เธอพึ่งวิ่งชนเมื่อกี้
‘o_O!?!กิ่ง!?!’
เจนคิดพลางยิ้มบางๆออกมา คนที่เธอเพิ่งชนนั้นคือ 'กิ่ง' เด็กสาวม.3ร่างสูงใหญ่กำยำผิวสีแทนดวงตากลมโตสีดำและแว่นตากรอบเหลี่ยมสีดำที่เข้ากับรูปหน้ากลมของเธอ...และแน่นอนนี่คือคนที่เจน 'ชอบ'
“เป็นอะไรไหม?”
เสียงนุ่มเอ่ยขึ้นมาเบาๆ
‘น่ารัก...’
เจนยังคงยิ้มอยู่ดวงตาเลื่อนลอยมองคนตรงหน้า
“เป็นอะไรไหมคะ?”
ร่างสูงเรียกอีกครั้งคราวนี้เธอสะกิดไปที่หัวไหล่ของเจนด้วย
“เปล่า!เปล่าไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ”
เจนสะดุ้งขึ้นมาก่อนจะว่าอย่างเสียงใสแล้วยิ้มกว้างให้ร่างสูง
‘น่าร๊ากกกก><’
ร่างสูงจับต้นแขนของเจนแน่นก่อนจะดึงขึ้น เจนเหวอเล็กน้อยกับแรงของอีกคน
‘แรงเยอะจังTVT’
เจนคิดในใจ
“วิ่งอย่างกับจะหนีตายรีบไปไหนเหรอ?”
ร่างสูงถามติดตลกมุมปากยกยิ้มอย่างขบขัน
‘หน้าตลกจังแหะ...’
“อ่ะ...อ๋อเรารีบไปซ้อมกีฬาสีน่ะพอดีมันสายแล้ว”
เจนตอบด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร
“อื้ม...งั้นฝากบอกพี่สตาฟด้วยนะว่า ‘วิไลเลษ’ กลับบ้านไปแล้วนะ”
ร่างสูงพูดก่อนจะยิ้มบางๆออกมา
“ห๊ะ!?!วิไลเลษ?”
เจนว่าอย่างงุนงง
“เธอคงจะไม่คิดให้เราซ้อมกีฬาสีทั้งที่ตัวเปียกอย่างนี้ใช่ไหม?”
เธอพูดอย่างขบขัน เจนเลื่อนสายตามองที่เสื้อนักเรียนของอีกคนที่มันไม่ขาวอย่างที่คิดกลับเปื้อนคราบโอวันติลเป็นดวงใหญ่สีน้ำตาล เจนยิ้มเจื่อนๆอย่างรู้สึกผิด
“ขะ...ขอโทษเรารีบจริงๆ...”
เจนก้มหน้าลงพลางเอานิ้วชี้ถูกันไปมาอย่างกึ่งเขินกึ่งผิด
“ช่างมันเถอะฝากบอกพี่เค้าด้วยนะ ‘เจน’ ^^”
ว่าจบร่างสูงก็เดินจากไปทิ้งให้อีกคนยืนอ้าปากมองตามอย่างงงๆ
“เฮ้!เดี๋ยวสิ!รู้ชื่อเราได้ไง!?”
เจนตะโกนไล่หลังแต่อีกคนกลับไม่สนใจสักนิด แจมยืนมองจนแผ่นหลังของอีกคนหายไป รอยยิ้มหวานๆเผยขึ้นมาช้าๆ
“ย๋าบ้าชะมัดใจเต้นแรงหมดT///T”
<3
ป.ล.เม้นกันด้วยนะค๊าาา
ความคิดเห็น