คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1
“นุชจรี...”
‘คนบ้าอะไรน่ารักชะมัด...’
“น้องนุชจรีคะ”
“เฮ้อ...”
“นุชจรี!ไอ้เจน!!!”
เสียงของพี่สตาฟตวาดขึ้นเสียงดัง ร่างเล็กสะดุ้งโหยงอย่างตกใจ
“ค่ะๆ?!”
เจนทำหน้าเหลอหลาก่อนจะพูดตอบ
“จะเช็คไหมชื่อน่ะ?พี่เรียกตั้งนานแล้ว!=_=”
พี่สตาฟว่าเสียงดัง เจนยิ้มแหยๆเป็นเชิงขอโทษ
‘เฮ้อ...บ้าชะมัดมัวแต่คิดถึงกิ่งอยู่ได้=///=’
เธอบ่นอุบในใจ จะหาว่าเธอบ้าก็ได้นะเพราะตั้งแต่ที่เธอแยกทางกับกิ่งมาเจนก็เอาแต่นึกถึงใบหน้าหลังกรอบแว่นนั่น
‘น่ารัก...คนบ้าอะไรก็ไม่รู้...’
“เอาล่ะ!สรุปมีคนมาซ้อมแค่นี้นะ”
พี่สตาฟพูดเสียงดังทำให้แจมหลุดจากภวังค์ตัวเอง
“คนไหนที่เพื่อนไม่มาซ้อมช่วยตามมาให้หน่อยสิมันจะใกล้วันจริงแล้วอ่ะT_T”
พี่สตาฟอ้อน
“เอ่อ...พี่คะ...”
เจนพูดขึ้นก่อนจะยกมือขึ้นมา
“คะ?”
“วิไลเลษ...เค้าปวดหัวน่ะค่ะเลยขอกลับบ้านก่อน”
เจนโกหก ถ้าจะให้เธอบอกว่ากิ่งกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อเพราะเธอวิ่งชนทำน้ำหกใส่ก็ยังไงอยู่
“อ้าวกรรมอยู่ห้องไหนล่ะ?3เหรอ?”
พี่สตาฟถาม
“ไม่ทราบค่ะ แหะๆ:p”
เจนว่าเสียงแห้งก่อนจะยิ้มเจื่อนๆแก้เขิน
“อ้าว?แล้วเค้าฝากบอกมาได้ไงล่ะ?”
“ก็...เดินผ่านกันน่ะค่ะ”
เจนพูดแล้วยิ้มเจื่อนๆอีก
“พี่ว่าไม่ใช่แค่เดินผ่านแล้วล่ะ;)”
พี่สตาฟแซวเสียงทะเล้น
“ฮิ้ววว~”
“เอ้อ ไม่ใช่นะคะ-///-”
เจนว่าแก้มร้อนผ่าวอย่างห้ามไม่อยู่ใบหน้าของเธอเริ่มแดงขึ้นทีละนิด
“ไม่ใช่แล้วหน้าแดงทำไม?”
พี่สตาฟยังไม่เลิกแซว
“ก็พี่เล่นแซวงี้เป็นใคร ใครก็เขินอ่ะ-///-”
เจนเถียง
“จ้าๆสรุปว่าวิไลเลษขอลานะโอเค!ทุกคนหยิบพู่!!!”
<3
มาต่อแล้ววว ดีใจจังมีคนอ่านด้วย^^ช้าไปหน่อยพอดีไรท์มัวแต่ไปเมาตอนไปเที่ยวอยู่-*-กลับมาก็รีบแต่งต่อเลย
ฝากติดตามด้วยนะคะ><
ความคิดเห็น