ความรักที่ผ่านมา

ลำดับตอนที่ #1 : บทเรียนบทแรก \" การเอาใจใส่ \"

        

         ผมเป็นเพียงแค่เด็กผู้ชายคนนึง ที่แสนจะสุขสบาย เกิดมาในครอบครัวที่เรียกได้ว่าดีพร้อม ได้ทุกอย่างที่ใจผมต้องการ แต่มันมีอยู่สิ่งนึงที่ผมต้องการมากที่สุด และผมต้องการจะเป็นเจ้าของครอบครองมัน แต่ทุกครั้งที่ผมคิดว่าผมครอบครองมันได้ ผมก็ต้องสูญเสียมันไป นั่นก็คือ \" ความรัก \" ....

    

        เรื่องมันเกิดขึ้นครั้งแรกในร้านเกม.....

  

        ตอนนั้นเกม counter strike กำลังดัง และ hit มากๆ ผมเลยบอกปะป๋าและหม่าม้าของผมให้เปิดร้านเกม เพื่อที่ว่าผมจะได้ไม่ต้องเอาเงินค่าขนมอันแสนน้อยนิดของผมไปจ่ายตังค่าเล่นเกม ผมจำคำพูดของปะป๋าได้อย่างดีว่า \" การลงทุนมักจะต้องการผลตอบแทน \" เพื่อที่จะเปิดร้านเกมผมจำเป็นต้องแลกกับการเรียนพิเศษตอนเย็นทุกวัน แต่นั่นมันก็เทียบไม่ได้กับความสนุกที่ได้จากเกม เลยทำให้ผมตกลง แต่ผมไม่เคยคิดเลยว่า การเรียนในเวลาเย็นๆของทุกวัน โดยมีเกมรออยู่นั้นมักจะยาก เพียงนี้



         เวลาผ่านไปเพียงไม่กี่วัน ผมก็เริ่มที่จะรู้สึกเบื่อกับการที่ต้องเรียนพิเศษก่อนเล่นเกมเลยตัดสินใจที่จะ ยืนข้อเสนอใหม่ให้กับปะป๋า คราวนี้ เอาเป็นเกรด 3 หรือ เกรด 4 แทน ซึ่งนั่นมันเป็นเรื่องที่ยากมากๆ ยากยิ่งกว่า การปีนยอดเขา เอเวอร์เรส ซะอีก ถึงแม้ผมรู้ว่าผมทำไม่ได้ แต่ผมก็ยังตัดสินใจยื่นข้อเสนอนี้อยู่ดี ปะป๋า ไม่ขัดข้อง ทำให้ ผมรีบกลับบ้านทุกวันเพื่อที่จะเล่นเกม และไม่เคยคิดจะเหลือเวลาเอาไว้ดูหนังสือเลย และแล้ววันนั้นก็มาถึง วันที่ผมได้รู้จักกับคำว่า รัก เป็นครั้งแรก เธอคือเด็กผู้หญิงคนแรกที่เดินเข้าร้าน ในวันเสาร์ที่เท่าไหร่ไม่รู้ แต่พอจะจำได้ว่าก่อน ธันวาไม่กี่เดือน ผมทำอะไรไม่ถูกเลยจริงๆ



          เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้อยู่ใกล้ เพศตรงข้าม มากกว่า 5 เมตร(ถ้าไม่นับหม่าม้า กับ อาม่าแล้วก็ พี่สาว นะ) ผมพยายามทำตัวไม่สนใจเธอ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะว่าเธอมักจะต้องการอะไรๆเสมอ ตอนแรกก็ขอยืมดินสอ ไปๆมาๆ ก็กระดาษ พอผ่านไปซักพัก ก็ขอเข้าห้องน้ำ มันทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดมาก รำคาญมากๆด้วย แต่จะทำไงได้ เค้าเป็นลูกค้านะ เลยจำใจอดทน เธอเข้าร้านผมทุกวัน และ ขอ ดินสอ กับ กระดาษเสมอ นั่นมันเป็นโอกาสที่ทำให้ผมได้คุยกับเธอด้วย ถึงแม้ว่า บทสนทนาของเราจะมีแค่คำว่า \" ขอยืม...หน่อยค่ะ \" กับ \" นี่ครับ \" ก็ตาม เวลาผ่านไปนานเข้าผมก็เริ่มที่จะสนิทกับเธอเริ่มรู้ว่า บ้านเธออยู่ตรงไหน เธอเรียนที่ไหน ยิ่งผมสนิทกับเธอมากเท่าไหร่มันยิ่งทำให้ผมขาดรายได้ มากเท่านั้น จะไม่ให้ขาดได้ไงหละ ถ้าขึ้นชื่อว่าเพื่อนกันแล้วคิดตังกัน มันใช่เรื่องมั้ย ผมไม่ได้คิดตังเธอตั้งแต่เริ่มรู้สึกตัวว่าเป็นเพื่อนกับเธอ มันก็ยังมีอะไรบางอย่างพ่วงมาด้วยนอกจากการขาดรายได้ มันเป็นความรู้สึกดีๆ ที่มักจะเกิดขึ้นเวลาที่ผมอยู่ใกล้เธอ มันเป็นความรู้สึกที่อบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก และนั่นทำให้ผมเริ่มจะเปลี่ยนจากการรีบกลับบ้านเพื่อเล่นเกมกลายเป็นรีบกลับมาคุยกับเธอ



           มีอยู่วันนึงไม่รู้ว่าอะไรมันเข้ามาสิงผม อยู่ดีๆก็รู้สึกอยากจะคุยกับเธอทั้งวันขึ้นมา แล้วแบบว่าวันนั้นฝนมันตกด้วยอ่ะคับ ....





ผมโดนคนลบเรื่องทิ้งอ่ะครับ ... เหลืออยู่แค่นี้เองอ่ะ เอาไว้ผมมีเวลาแล้วจามาแต่งซ่อมให้นะครับ