สัญญาใต้เงาจันทร์... หัวใจฉันมีเพียงเธอ

ลำดับตอนที่ #1 : เจ้าหญิงรมินตา+อนาคิน

          ความงดงามของบ่อน้ำขนาดใหญ่ตรงหน้า ไม่ได้ทำให้สาวสวยที่นั่งนิ่งอยู่บนโขดหินใหญ่ริมบ่อน้ำรู้สึกสดชื่นและมีความสุขได้เหมือนทุกครั้งที่ได้มาที่โอเอซิสที่ได้ชื่อว่าสวยงามที่สุดในแคว้นซัลซาลา แห่งนี้
          ดวงตาที่เคยสดใส อ่อนโยน กลับหม่นเศร้าและดูอ้างว้างนั้น มองทอดไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย สองเท้าจุ่มแช่อยู่ในน้ำที่เย็นเฉียบ แต่ไม่อาจทำให้หัวใจที่ร้อนลุ่มของเธอเย็นลงตามอุณหภูมิของน้ำได้เลย ความคิดของเธอกำลังย้อนกลับไปสู่เหตุการณ์ที่ผ่านมา และทำให้มาถึงที่นี่ในวันนี้โดยไม่รู้ตัว
          \"ลูกมีคนรักแล้วเพคะ....เสด็จพ่อ\"
          เจ้าหญิงรมินตา ตรัสตอบชีคมินจาร์ ผู้เป็นพระราชบิดาและพระมเหสีเรเซียน่า พระราชมารดา ซึ่งมองพระธิดาของพระองค์อย่างเห็นใจ
          อีก 7 วัน เจ้าหญิงรมินตาต้องถวายตัวกับชีคดารีฟ มกุฎราชกุมารแห่งแคว้นอัลนาลลา ที่มั่งคั่ง ร่ำรวย จากบ่อน้ำมัน และสถาปัตยกรรมที่งดงามแปลกตา ซึ่งทำให้เป็นที่สนใจแก่นักท่องเที่ยวทั่วทุกสารทิศ ที่หลั่งไหลเข้ามาเยี่ยมชม รวมทั้งการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศ ให้เจริญก้าวหน้าที่เป็นไปอย่างรวดเร็ว หลังจากได้รับอิสรภาพคืนจากประเทศอังกฤษเมื่อกว่า 30 ปี ที่ผ่านมา
          ทำไมพระนางจะไม่รู้ ว่าการที่ต้องฝืนตัวฝืนใจกับชายที่ไม่ได้รักนั้นเจ็บปวดเพียงใด พระนางเองก็เคยมีความรู้สึกเช่นที่พระธิดากำลังรู้สึก พระนางได้ถวายตัวกับชีคมินจาร์ ผู้เป็นสามี ด้วยพระนางเป็นลูกสาวของนายพลเบญญา ผู้กุมอำนาจทางทหารทั้งหมดของแคว้นซัลซาลา และจงรักภักดีต่อราชวงศ์ซัลบินยา ยิ่งชีวิต
          ชีคมินจาร์ ซึ่งขณะนั้นเป็นเพียงเด็กหนุ่มที่เพิ่งสูญเสียทั้งพระราชบิดา และพระราชมารดา จากอุบัติเหตุทางรถยนต์  ไม่ใช่สิ ไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่มันเป็นการลอบปลงพระชนม์จากกลุ่มโจรที่เสียผลประโยชน์จากการค้ายาเสพติดข้ามชาติ เหตุการณ์ครั้งนั้น ได้ทำความสูญเสียให้แก่แคว้นซัลซาลา และผู้เป็นสามีอย่างใหญ่หลวง
          แต่เพียง 4 เดือน หลังจากเสร็จสิ้นงานพระราชทานเพลิงพระศพของสองพระองค์ ชีคมินจาร์ ก็สามารถจับกุมกลุ่มโจรที่กระทำการลอบปลงพระชนม์ รวมทั้งจังได้ขจัดสิ้นซึ่งยาเสิพติดที่กุล่มโจรได้ลักลอบขนส่งข้ามประเทศไปสู่ประเทศที่สามได้เป็นผลสำเร็จ และพระองค์ทรงข้นครองราชย์ เป็นกษัตริย์ ปกครองแคว้นซัลซาลาในอีก 1 ปี ต่อมา
          พระนางเรเซียน่านึกถึงวันที่เข้าถวายตัวต่อชีคมินจาร์เป็นครั้งแรกได้ติดพระเนตร มิเคยลืม วันนั้นมีผู้หญิงมารอเข้าเฝ้าเพื่อถวายตัวกับพระองค์อยู่ไม่น้อย แต่ละนางล้วนงดงามยิ่งนั้นในสายตาของพระนาง ทุกนางล้วนต้องการเป็นชายาแห่งชีคมินจาร์ เพราะคิดว่าการได้เป็นนางในของพระองค์คงจะสุขสบายไม่ใช่น้อย ดีไม่ดีหากปรนนิบัติได้เป็นที่ถูกพระทัย หรือมีพระโอรส พระธิดาให้พระองค์ได้ ก็อาจจะได้เป็นพระสนม และถ้าโชคดีก็อาจจะได้เป็นพระมเหสีแห่งแคว้นซัลซาลาเลยก็เป็นได้ คงมีแต่พระนางเรเซียน่าเพียงพระองค์เดียวที่อยากเป็นชายาของชีคมินจาร์ ด้วยเหตุผลที่พระนางมีคู่รักแล้วนั่งเอง
          หากแต่ก็เป็นพระนาง ที่เป็นผู้ได้ครอบครองหัวใจของชีคมินจาร์
          สองปีนับจากที่พระนางได้ถวายตัว พระนางได้ให้กำเนิดรัชทายาทพระองค์แรกแก่ชีคมินจาร์ พร้อมได้รับการแต่งตั้งเป็นพระสนม และได้รับการแต่งตั้งเป็นพระมเหสีแห่งแคว้นซัลซาลาอย่างเป็นทางการในอีก 5 ปี ต่อมา
          ชีคมินจาร์ชายพระเนตรมาทางพระมเหสีแวบหนึ่ง ก่อนจะหันมาตรัสกับเจ้าหญิงรมินตาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เห็นใจ แต่ก็เหมือนเป็นคำสั่งอยู่ในประโยคเดียวกัน
          \"พ่อรู้ว่าลูกรู้สึกเช่นไร แต่มันเป็นหน้าที่ที่ลูกจะต้องทำ\"
          \"ให้ลูกทำอย่างอื่นไม่ได้หรือเพคะ อย่าให้ลูกถวายตัวกับชีคดารีฟเลย ลูกไม่อยากไปจากซัลซาลา\"
          และพระองค์อยากจะบอกเหลือเกินว่า พระองค์ไม่อยากไปเสียจากอนาคิน ชายผู้เป็นที่รักยิ่งของพระองค์
          พระมเหสีเรเซียน่าลุกจากที่ประทับลงมาสวมกอดพระธิดาที่นั่งคุกพระชงค์อยู่เบื้องพระพักต์ด้วยความรู้สึกอยากจะช่วย แต่ช่วยอะไรไม่ได้ มือของพระนางลูบผมดำสลวย เงางามของพระธิดาอย่างอ่อนโยน ปลอบประโลม
          \" รมินตา ลูกรักของแม่ เจ้าเป็นเจ้าหญิงแห่งแคว้นซัลซาลา มีหน้าที่ต้องทำเพื่อแผ่นดิน และเพื่อประชาชนของเรา แม่รู้ว่าหน้าที่นี้มันหนักนัก และอาจจะทำให้ลูกต้องเสียใจที่จะต้องไปเสียจากคนที่ลูกรัก แต่ลูกเลือกไม่ได้ เลือกที่จะทำตามที่หัวใจเรียกร้องไม่ได้ ด้วยลูกมีศักดิ์ศรีแห่งความเป็นเจ้าหญิง จะนึกถึงความสูขของตัวเองเป็นที่ตั้งไม่ได้\"
          \"แต่ลูก......\"
          \"ไม่มีแต่อะไรแล้วรมินตา ภายใน 7 วัน เจ้าต้องเตรียมตัวให้พร้อม\"
          ชีคมินจาร์เม้มพระโอษฐ์นิดหนึ่งด้วยสงสารพระธิดา แต่ก็รับสั่งด้วยเสียงก้องกังวาน ที่ทำให้หัวใจของผู้ฟังเหมือนถูกกระชากออกจากร่าง
          \"เตรียมเดินทางสู่แคว้นอัลนาลลา\"


          อนาคินมองร่างสาวงามตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง เขาไม่ได้ตังใจจะมาที่นี่ ยังไม่ถึงวันนัดหมายระหว่างเขากับมินตา สาวคนรัก แต่ด้วยความคิดถึ หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจที่ได้รับมอบหมายจากองค์ดารีฟ เร็วกว่าที่กำหนดไว้ และใกล้กับสถานที่แห่งนี้ ทำให้เขารีบบึ่งรถมาภายในเวลาไม่ถึงยี่สิบนาที และคิดว่าจะใช้เวลาอยู่ ณ สถานที่นี้ไม่นาน เพื่อที่จะได้กลับไปยังแคว้นอัลนาลลาได้ทันก่อนค่ำ
          หรือมินตาจะมีความคิดเช่นเดียวกับเขา คิดถึงจนเราให้ถึงวันนัดหมายไม่ได้ อย่างนั้นไม่ได้เห็นหน้า และได้เห็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยความรักระหว่างเขากับเธอ แม้เพียงแค่สักนาทีก็ยังดี
          แต่อาการเหม่อลายของเธอกับทำให้เขาต้องขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ก็ดูเอาเถอะ แม้เขาจะเข้ามายืนอยู่ใกล้กับเธอถึงเพียงนี้ มินตาก็ยังไม่รู้ตัว
          ความรู้สึกเหมือนมีคนนั่งลงข้างตัว ทำให้เจ้าหญิงรมินตาหันกลับมามองด้วยความตกใจ เตรียมอ้าปากร้องก็พอดีริมฝีปากอุ่นก็ทาบทับลงมา
          จูบนี้!
          ช่างอบอุ่นยิ่งนัก และไม่เคยลบเลือนไปจากใจของเจ้าหญิงได้เลย
          อนาคินถอนริมฝีปากออกอย่างยากเย็น อ้อยอิ่ง หลังจากที่แสดงความรักความคิดถึงที่มีให้หญิงสาวคนรักจนหมดหัวใจ
          \"มาทำอะไรที่นี่คะ อนาคิน\" เป็นนานในความรู้สึก กว่าที่เจ้าหญิงรมินตาจะหาเสียงของพระองค์เองเจอ
          \"สบายใจขึ้นบ้างไหม\" เขาไม่ตอบ แต่กลับถามพระองค์เบา ๆ
          แล้วเจ้าหญิงรมินตาก็ยิ้มหวาน หวานเสียจนอนาคินมองตาค้าง
          \"อย่ายิ้มแบบนี้ให้ใครนะครับ นอกจากผม\"
          เจ้าหญิงรมินตา หลบสายตาที่แสดงถึงความรักอยากเปิดเผยของชายหนุม แนบหน้าลงกับอกกว้างอย่างคุ้นเคย
          \"คุณยังไม่ตอบมินตาเลยคะ คุณมาทำอะไรที่นี่คะ\"
          \"งานราชการนะครับ ใกล้กับที่นี่เลยแวะมา ไม่คิดว่าจะเจอคุณ\" ตอบพร้อมกับสูดกลิ่นหอมจากผมสลวย
          \"กำลังคิดอะไรอยู่หรือมินตา ผมมายืนอยู่ตั้งนานแล้ว เห็นคุณนั่งเฉย เฉยจนผมเป็นห่วง\"
          เงียบ! ไม่มีเสียตอบจากหญิงสาว แต่อนาคินรับรู้ได้ถึงวงแขนที่กอดตอบเขาไว้หลวม ๆ ในตอนแรกนั้น สั่นน้อย ๆ และแน่นขึ้น
          จะตอบเขาได้อย่างไร ว่าที่มาที่นี่ก็เพื่อจะเก็บความทรงจำระหว่างพระองค์กับเขา ผู้เป็นที่รักไว้ในหัวใจ เพราะพระองค์อาจจะไม่มีโอกาสได้กลับมาที่นี่อีก
          \"อนาคิน คุณรักฉันมากมั้นคะ\"
          \"ทำไมถามอย่างนั้นละ\" อะไรบางอย่างในน้ำเสียงนั้น ทำให้หัวใจอนาคินกระตุกวูบ
          \"ถ้าเราต้องจากกัน ไม่....ไม่ได้เจอกันอีก คุณจะยังรักฉันอยู่ไหม\"
          อนาคินเชยคางน้อย ๆ ให้หันมาสบตากับเขา แววตาที่สับสน ไม่แน่ใจ ฉายชัดอยู่ในดวงตาคู่สวยคู่นั้น
          \"คุณคิดว่าจะมีอะไรที่จะมาทำให้เราต้องพรากจากกันอย่างนั้นหรือ\"
          เจ้าหญิงรมินตาสั่งพระพักต์ เอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ
          \"ฉันก็ไม่อยากให้มี อนาคิน.... เพราะฉันรักคุณเหลือเกิน\"
          \"เกิดอะไรขึ้น มินตา\" เสียงของชายหนุ่มเครียดขึ้น ไม่มีแววหวานเหมือนอย่างเคย เพราะเริ่มส่งสัยในน้ำเสียงและอาการของหญิงคนรัก
          แต่เจ้าหญิงรมินตาก็ไม่กล้าพอ พระองค์ไม่ได้เตรียมใจกับการเจอเขาในวันนี้ และไม่คิดว่าจะได้เจอเขาอีกชั่วชีวิต อีก 2 วัน พระองค์จะต้องไปแคว้นอัลนาลลา ทุกอย่างได้จัดเตรียมไว้เรียบร้อย และพร้อมสำหรับการเดินทาง มีเพียงแต่ตัวพระองค์เองเท่านั้นที่ยังไม่พร้อม ความร้อนลุ่มในใจ บวกกับความอัดอั้น ทำให้พระองค์มาที่นี่โดยไม่ได้บอกใคร นอกจาก ซาเดียร์ พระพี่เลี้ยงของพระองค์
          หน้าที่กับความรัก ถ้าต้องเลือก ในความเป็นเจ้าหญิงรมินตา พระธิดาของชีคมินจาร์ แห่งแคว้นซัลซาลา พระองค์ต้องเลือกหน้าที่ และต้องทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุด
          \"ไม่มีอะไรคะ แค่อยากบอกว่ารักคุณ ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น ฉันก็จะรักคุณ คนเดียว\"
          \"ผมก็รักคุณ มินตา\" กระซิบที่ข้างหู แล้วริมฝีปากร้อนก็แนบลงที่พวงแก้มหอมทั้งสองข้าง หน้าผาก และหยุดลงที่เรียวปากอิ่มสวย เนิ่นนาน
          เจ้าหญิงรมินตา ตอบรับรสจูบแสนหวานไว้เต็มหัวใจ ให้สมกับที่จะไม่ได้รับมันอีกชั่วชีวิต