About time [YoonKrys]
คริสตัลกลับมาโซลหลังจากผ่านไป8ปีเพื่อมาพบกับเจ้าของหัวใจอีกครั้ง
ผู้เข้าชมรวม
256
ผู้เข้าชมเดือนนี้
2
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
About
time
บทนำ
โซล 10.00น.
2018
คริสตัลเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่ดูจะอึมครึมมากเป็นพิเศษเหมือนกับใจของเธอในตอนนี้ที่กำลังหมองเศร้าไม่ต่างอะไรไปจากท้องฟ้านั้นเลย
หล่อนยืนนิ่งอยู่หน้ารั้วบ้านโบราณขนาดปานกลางหลังหนึ่งที่ห่างหายจากมันไปนาน
ไม่มีโอกาสได้กลับมาดูแลปัดกวาดเช็ดถูมันเลยตั้งแต่ที่เจ้าของบ้านจากไปด้วยโรคประจำตัว
ทุกตารางเมตรของบ้านยังคงอบอวลไปด้วยความทรงจำในวัยเยาว์ที่ทั้งสุขและเศร้า
ยังคงมีร่องรอยจางๆของความคิดถึงของหล่อนอยู่ทั่วทุกอณู
คริสตัลมองไปที่เฉลียงหน้าบ้านที่หล่อนชอบมานั่งเล่นนอนเล่นระหว่างรอพี่เขาปั่นต้นฉบับหรือไม่ก็นั่งจิบชากินลมชมวิวอยู่ตรงนั้นในช่วงที่งานของพี่เขาไม่เร่งรีบ
มันจึงถูกบัญญัติไว้เป็นมุมโปรดของหล่อน
คริสตัลชอบมาขลุกอยู่ที่บ้านหลังนี้ทั้งวันจนมันกลายเป็นบ้างหลังที่สองไปแล้ว(หล่อนไม่นับโรงเรียนเป็นบ้านหลังที่สองหรอกนะเพราะไม่เคยมีความทรงจำดีๆเกี่ยวกับมันเลย)บางทีก็อยู่จนดึกดื่นค่ำมืดเลยมักถูกคุณพ่อดุบ่อยๆที่มารบกวนคนอื่นโดยไม่รู้จักเวลาล่ำเวลาแต่ก็จะมีเจ้าของบ้านใจดีมาขออนุญาตให้หล่อนบ่อยๆจนนานเข้าคุณพ่อกำทำได้แค่ถอนหายใจและไม่ห้ามปรามอะไรหล่อนอีกเลยนอกจากฝากฝังให้พี่เขาช่วยดูแลแทน
คริสตัลล้วงเอากุญแจที่ถูกเก็บซ่อนอยู่ในซอกกระเป๋าขึ้นมาก่อนจะไขมันเข้าไป
อาจเป็นเพราะไม่มีคนอยู่มานานทำให้ประตูขึ้นสนิมเลยออกจะไขยากไปสักหน่อยแต่ก็ไม่เกินความสามารถของหล่อนไปได้
เสียงกริ๊กเบาๆดังขึ้นเมื่อหล่อนใช้ความพยายามในการไขอยู่นานและเมื่อสลักถูกเปิดออกหล่อนก็ค่อยๆผลักประตูรั้วที่เริ่มส่งเสียงดังเอี๊ยดอ๊าดแสดงความร้างมานานให้เปิดออกอย่างเชื่องช้า
คริสตัลสูดลมหายใจเข้าลึกเมื่อต้องกลับมาอยู่ในสภาพแวดล้อมที่คิดถึงอีกครั้ง
หล่อนยืนนิ่งมองประตูหน้าบ้านที่ถูกคล้องด้วยแม่กุญแจขนาดใหญ่อย่างหดหู่ก่อนจะก้าวเท้าเข้าไปในบ้านด้วยความคิดถึง
แวบแรกที่ประตูเปิดออกหล่อนคิดว่ามันคงจะเต็มไปด้วยฝุ่นหนาจากไม่มีใครดูแลแต่แล้วก็ต้องเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจเมื่อมันไม่ได้เป็นอย่างที่คิด
ทุกอย่างภายในบ้านยังคงเหมือนเดิม...
...เหมือนสมัยที่เจ้าของบ้านยังคงอยู่
ของทุกชิ้น
หนังสือทุกเล่มหรือแม้แต่เฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างยังคงครบถ้วนสมบูรณ์ราวกับบ้านหลังนี้มีคนอยู่
คริสตัลลากปลายนิ้วไปตามโต๊ะและเครื่องเรือนทุกอย่างด้วยความฉงนเมื่อทุกอย่างปราศจากฝุ่นผิดกับด้านนอกลิบลับ
คริสตัลเดินไล่ไปตามห้องต่างๆอย่างสำรวจด้วยใจระทึกแอบหวังว่าคนที่หล่อนคิดถึงจะยังคงอยู่
จนมาหยุดอยู่หน้าห้องหนังสือที่หล่อนมักจะพุ่งมาเป็นที่แรกเสมอเพราะรู้ว่าอย่างไรพี่เขาจะต้องอยู่ที่นี่เป็นแน่
คริสตัลมองไปรอบๆห้องอย่างแสนคิดถึง
ไม่มีหนังสือเล่มไหนในห้องนี้ที่หล่อนยังไม่เคยอ่าน
คริสตัลจดจำมันได้เกือบทุกเล่มเพราะหล่อนมักจะเป็นคนเก็บมันเข้าชั้นเสมอหลังจากที่พี่เขาชอบหยิบมันออกมาอ้างอิงในการเขียนนิยายและหลังจากนั้นมันก็จะถูกกองเอาไว้ที่พื้นจนแทบจะไม่มีทางเดินจนหล่อนต้องคอยบ่นบ่อยๆและพี่เขาก็มักจะหัวเราะกลบเกลื่อนความผิดนั้นทุกครั้ง
คริสตัลนั่งลงบนโซฟาบุนวมที่อยู่กลางห้อง
หล่อนมักจะนั่งมองพี่เขาที่ขะมักเขม้นอยู่กับโลกจินตนาการของตัวเองและมักจะพึมพำเป็นตัวละครนั้นๆเสมอจนบางทีหล่อนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะยามที่เขาบีบเสียงเป็นนางเอกหรือทำเสียงเข้มแบบพระเอกขี้เก๊กอะไรทำนองนั้นและถูกพี่เขาส่งค้อนมาให้บ่อยโทษทีที่บังอาจล้อเลียนแต่หล่อนก็ไม่ได้สะทกสะท้านหรอกนะเพราะพี่เขานะไม่กล้าทำให้หล่อนเจ็บแม้แต่ปลายก้อยหรอกและเป็นพี่เขาอีกนั่นแหละที่ทำให้หล่อนรักการอ่านขึ้นมาติดหมัดจนกลายเป็นแรงบันดาลใจให้หล่อนหลงรักในตัวหนังสือ(หรือหลงรักคนเขียนหนังสือก็ไม่รู้)จนอยากจะสานฝันแทนเขาที่ไม่อาจทำมันได้อีกต่อไปแล้ว
คริสตัลยิ้มเมื่อนึกถึงวันวานที่หล่อนได้เคยทำร่วมกับเขา
เกือบจะแปดปีแล้วที่คริสตัลไม่ได้มาเยือนบ้านหลังนี้และครั้งสุดท้ายที่มาก็เป็นวันที่หล่อนถูกพบหมดสติอยู่ในห้องนี้ก่อนที่พ่อของหล่อนจะตัดสินใจย้ายถิ่นฐานไปตั้งรกรากอยู่ที่เมืองนอกและไม่ยอมกลับมาที่เกาหลีอีกเลยเพื่อให้หล่อนเลิกจมอยู่กับความเศร้า
คริสตัลรู้ว่าท่านหวังดีแต่ความหวังดีนั้นกลับฆ่าหล่อนทั้งเป็นด้วยความคิดถึงหล่อนจึงหนีมาที่นี่
คริสตัลหยิบกรอบรูปที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาดู
มันเป็นรูปที่หล่อนถ่ายให้เขาในวันเกิดและจู่ๆน้ำตาที่ไม่คิดว่าจะไหลก็ร่วงเผาะลงมากระทบรูปถ่ายที่ยิ้มร่าเริงของพี่เขา
จากหนึ่งหยดแปรเปลี่ยนเป็นสองหยดจนไม่อาจอดกลั้นมันได้อีกต่อไป
คริสตัลกอดรูปถ่ายขึ้นแนบอกแล้วร้องไห้ปานจะขาดใจ
ไม่มีอีกแล้ว...ไม่มีรอยยิ้มที่คนในรูปส่งมาให้อีกแล้ว...ไม่มีคนที่คอยสร้างรอยยิ้มให้อีกต่อไปแล้ว.....
“พี่คะ...ฉันกลับมาแล้วนะ...”
.
.
.
ผลงานอื่นๆ ของ ramiht005 ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ramiht005
ความคิดเห็น