คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [OS] [Suga x Jimin] How to be cute like you ?
[Jimin’s part]
“ยุนิฮยอ”
ผมเอ่ยเรียรุ่นพี่นสนิทอัวเอ
“หืม..?”
นถูเรียละวามสนใาาร์ูนในมือแล้วหันมามอผมๆ อ่า..ถึแม้ะหน้ามึนๆแบบนี้ แ่ยุนิฮยอ็ยัน่ารัริๆ.. ผมอิาเาั ._.
“ฮยอใ้รีมอะไรเหรอ”
ผมถามพลาเอามือไปับหน้าเาเบาๆ นถูับไม่ไ้ปัมือผมทิ้หรืออบำถามผมแ่ลับยิ้มน่ารัแล้วถามผมลับมาแทน
“ะอยารู้ไปทำไมล่ะ ..หืม..?”
“็ผมอยาน่ารัแบบฮยอบ้า ถ้าผมน่ารัไ้สัรึ่นึอฮยอ็ีแ่ไหนแล้ว”
ผมว่าพลาเบ้ปา ยุนิฮยอหัวเราะร่วน่อนะเอื้อมมือมายี้หัวอผมเล่น
“ฮ่ะๆ.. ถ้านายอยาน่ารั..ั้นฮยอะเป็นเทรนเนอร์ให้นายเอ..โอเไหม?”
ยุนิฮยอยิ้มหวานให้ผม ผมรีบพยัหน้ารับทันที.. ใระไม่เอาล่ะ นี่มันโอาสีนาไหน
สายลมอ่อนๆพัเ้ามาานอหน้า่า ยุนิฮยอในุนัเรียนำลันั่อ่านหนัสือาร์ูนเรื่อโปรหลัเลิเรียน ลุ่มผมนุ่มนิ่มสีน้ำาลอ่อนรับับใบหน้าาวับให้เาูีและน่ารัมาะนผมอที่ะอิาไม่ไ้
ถ้าผมน่ารัไ้สัรึ่หนึ่อเา็ีสิ
“ีมิน..”
นิ้วเรียวยาวลาไล้ผ่านใบหน้าอผมอย่าวาบหวาม ไบหน้าหวานน่ารัอยุนิฮยออยู่ห่าาผมไม่ถึ1ฟุ ผมทำอะไม่ถู มือไม้สั่นไปหม นี่มันเิอะไรึ้น..ยุนิฮยอำลัะทำอะไร..
“ฮะ..ฮยอ..”
ผมเอ่ยเรียเาแผ่วเบา ยุนิฮยอใ้แนรั้เอวอผมให้เ้าไปใล้เามาึ้นแล้วโน้มหน้าเ้ามาใล้เรื่อยๆ ..เรื่อยๆ
“ฮยออบนายนะ”
เาว่า่อนะโน้มลมา ริมฝีปาอผมับเาห่าันไม่ถึ10เนิเมร ่อว่าระหว่าเราสอน่อยๆลลเรื่อย นระทั่...
“ีมิน!!!”
ผมใน้อรีบลืมาื่น.. หือ..? ห้อนอน ..ทำไมผมมาอยู่ในห้อนอน เมื่อี๊ผมับยุนิฮยอำลัะ..เอ่อ..ูบ..
๊อ ๊อ ๊อ
“ีมิน!!.. ื่นรึยัเนี่ย!!”
เสียแม่ยััออมาาหน้าห้อนผม้อลุไปเปิประูแบบึ่หลับึ่ื่น แม่ที่ยืนท้าวเอวอยู่หน้าประูพูเสียแว้ๆับผมว่า
“ื่นแล้วไปอาบน้ำไ้แล้ว ยุนิเามารอลูั้แ่เ้าแล้ว”
“หืออ..? ยุนิฮยอ ? มาทำไมอ่ะ”
ผมถามๆ ผู้เป็นแม่ถอนหายใออมา่อนะอบลับผมมา
“เาบอะพาแไปวิ่อนเ้า”
ผมวิ่ลมาหายุนิฮยอในสภาพื่นไม่เ็มที่แม้ะผ่านารล้าหน้าแปรฟันและวิ่ผ่านน้ำมาแล้ว ยุนิฮยอที่นั่ื่มโโ้รออยู่ในบ้านหันมามอผมแล้วยิ้มให้ผมบาๆ.. อ่า.. เาใส่แุ่วอร์ม็ยัูีไ้มานานี้..
ยุนิฮยออาศัยอยู่บ้าน้าๆผม เรารู้ัันั้แ่อนที่ผมย้ายมาอยู่ที่นี่เมื่อประมาปีที่แล้ว เาเป็นนน่ารั เป็นมิร ถึะวนๆบ้า็เถอะ
ยุนิฮยอเินนำผมออไป้านนอ อนนี้เป็นเวลา6โมเ้าทำให้อาาศเย็นสบายเหมาะแ่ารออำลัาย เพราะเป็นวันหยุแถมยัเ้ารู่ทำให้แทบไม่มีนออมานอบ้านเลย
ยุนิฮยอเริ่มออวิ่เหยาะๆทำให้ผม้อวิ่ามเาไป เมื่อวิ่ไปสัพั ็เริ่มมีเหื่อไหลโมายอเรา.. ที่ริผมไม่อบออำลัายเท่าไหร่ มันเหนื่อย แถมยัยัร้อนอี่าหา
“ทำไม้อออมาวิ่้วยล่ะฮยอ”
ผมถามยุนิฮยอหลัาที่ผมวิ่มาีเสมออยู่้าเา นถูถามหันมามอผม็ะอบำถามยิ้มๆ
“ออำลัายอนเ้าะทำให้หน้าใสน่ะ”
“ริเหรอ”
“อืม”
ผมยิ้มว้าทันที.. แ่ออมาวิ่็ทำให้หน้าใสแบบยุนิฮยอั้นหรอ ถ้าเป็นอย่านั้นริๆ็สุยอไปเลย ผมอยาหน้าใสแบบเาบ้า *0*
“เอ้อ..แ่รั้หน้าถ้ามาวิ่อย่าใสเสื้อสีาวบาๆมานะ”
ยุนิฮยอพูึ้นพร้อมหันไปมอทาอื่น
“เอ๋..?”
“็เวลามันเปียเหื่อ มันเห็นไปถึไหน่อไหนน่ะสิ เ็บ้า”
ผมรีบ้มลมอัวเอทันที.. ริ้วย เสื้ออผมมันเปียเหื่อนเห็นเนื้อ้าใ้.. ทำไมผมไม่ิ่อนนะว่าออำลัาย้อมีเหื่อ ..ฮรืออ ีมินอยาะรายย T_T
เราสอนวิ่ไปเรื่อยๆนลับมาถึที่บ้านอีรั้ ใ้เวลาไปทั้หม1ั่วโมับอี15นาที
หลัานั้นผม็้อมาวิ่ับยุนิฮยอทุวัน ถ้าเป็นวันที่ไปโรเรียน็ะวิ่ไปโรเรียนพร้อมันทัุ้นัเรียนนั่นแหละ
“ีมิน อรุสวัสิ์”
ยุนิฮยอเอ่ยทัทายผมในอนที่ผมเปิประูออมา.. อ่า เาื่นี่โมันนะ ถึไ้มารอผมไ้ทุวันแบบนี้ไ้
“อรุสวัสิ์ฮะ”
ผมเอ่ยทัทายเา ยุนิฮยออายุห่าับผม2ปี เาอยู่ม.ปลายปี3 ส่วนผมอยู่ม.ปลายปี1 แ่ว่าหน้าอยุนิฮยอยัูเ็ยิ่ว่าเพื่อนผมบานะอี =^=
หลัาที่เราสอนึ่วิ่ึ่เินมานถึโรเรียน เรา็มาทิ้ัวลนั่ที่โ๊ะหินอ่อนที่ประำอเราสอน ผมนั่ลพร้อมลูบท้ออัวเอเบาๆ..อ่า..หิวั
“หืมม..? ปวท้อเหรอ”
ยุนิฮยอหันมามอผม้วยวามสสัย ผมส่ายหน้าแล้วบอเาไปว่า
“เปล่าๆ ผมหิวนิหน่อย เมื่อเ้าไม่ไ้ิน้าวมาอ่า”
“แล้วทำไมไม่ิน?”
ยุนิฮยอถามผมพร้อมับมอมา้วยสายาที่เป็นห่ว.. ทำไม้อุ้วยเนี่ย -3-
“็น้ำหนัึ้นนี่นา..ผมไม่อยาอ้วนอ่ะ ผมอยาผอมหุ่นีแบบฮยอ”
ผมว่าพลามอที่ยุนิฮยอ.. เาหุ่นีมาริๆ มันไม่ผอมไปหรืออ้วนไป า็เรียวเล็ ไม่รู้ว่าภายใ้เสื้อผ้าอเาะมีล้ามเนื้อบ้ารึเปล่า
“ะอยาผอมทำไม ฮยอยัอยาะมีล้ามเยอะๆเลย..”
ยุนิฮยอเว้นว่าำพูเอไว้่อนะพูออมาเบาๆ
“..ะไ้ปป้อนายไ้ไ”
เหมือนหัวใำลัเ้นเพลDangerอBTS มันเ้นโรมรามเสียันน่าลัวว่าะหลุออมาาออผม.. ผมมอยุนิฮยอทึ่ๆ..
...ฮยอะมาปป้อผมทำไมเล่า ?
“ิน้าวเถอะ เี๋ยวฮยอไปื้อมาให้ ้าวเ้าสำัมานะ รู้มั๊ย เ็โ่”
ยุนิฮยอว่าพลาลุออไปาโ๊ะ ..่า ทำไม้อุ้วย -3-
ไม่นานนั โ๊ถ้วยหนึ่ที่ถูื้อมาาเเว่น็ถูยุนิฮยอวาลรหน้าผม
ผมำลัะว้า้อนึ้นมาแ่ยุนิฮยอลับว้าไป่อนะัึ้นมาำหนึ่
อ้าว..ไหนบอะให้ผมินไ
ำถามนั้นไ้แ่อยู่ในใอผม ยุนิฮยอเป่ามันเบาๆสอสามที่อนะยื่นมันมารหน้าผมพร้อมเอ่ยสั้นๆ
“ินสิ ฮยอะป้อนนายเอ”
หลัานั้นเป็น้นมา ยุนิฮยอ็เป็นนทำอาหารเ้ามาป้อนให้ผมินทุวัน
ยุนิฮยอพาผมมาที่ห้าสรรพสิน้าเพื่อื้อโฟมล้าหน้าแบบเียวับเาหลัาที่ผมพยายาม้อเาให้พามาื้อบ้าเพราะผมอยาหน้าใสแบบเา
เราสอนมาหยุอยู่ที่ร้าน Watson ยุนิฮยอ็เลือๆรีมอเาไป ผมเอ็สนใบ้าไม่สนใบ้า แอบมอนนู้นนนี้ไปเรื่อย..อ่า ทุนูีันัเลยน้า.. โยเพาะนผมสีน้ำาลแรนั้น อ่า..เาหล่อริๆเลย ถ้าผมไม่น่ารั็น่าะหล่อไ้แบบเาบ้านะ..
“มออะไรอยู่เหรอีมิน”
ยุนิฮยอเอ่ยถามผมเมื่อเห็นว่าผมเหม่อ ผมรีบหันไปหาเาทันทีแล้วหัวเราะร่วน
“อ่า..ไม่มีอะไรหรอฮยอ แ่ำลัิว่านนั้นน่ะ.. เาหล่อีเนอะ”
ยุนิฮยอมอามไปทาที่ผมี้ เาพึมพำนเียวแผ่วเบา
“อืม..นายอบแบบนั้นเหรอ..”
“อะไรนะฮยอ?”
“เปล่าๆ ไม่มีไร”
“แ่ผมว่า..”
“ไปเถอะนะ เี๋ยวฮยอะเลี้ยไอิมนายละัน”
“็ไ้ฮะ”
นี่ไม่ไ้เห็นแ่ินนะ ริๆ
หลัานั้นเป็น้นมา ภายในหนึ่อาทิย์ะ้อมีอย่าน้อยหนึ่วันที่เราสอนออมาเที่ยวันื้ออ้วยัน
[Yoongi’s part]
ผมมอัวเอในระเป็นรอบที่ล้านแป
เส้นผมที่เยเป็นสีน้ำาลอ่อน อนนี้มันเปลี่ยนเป็นสีน้ำาลแ แถมยัเปลี่ยนทรใหม่อี้วย่าหา
ถ้าถามว่าผมเปลี่ยนทรผมเพราะอะไร ..หนึ่เพราะผมอยาเปลี่ยนลุ ..สอเพราะผมอยาให้ีมินมอว่าผมหล่อบ้า
ผมเินออาบ้านแล้วไปรอีมินที่หน้าบ้านเหมือนทุๆวัน ไม่นานนันัวเล็็เินออมาที่หน้าประูแล้วยิ้มร่าเริให้ับผม
“อรุสะ..ผมอพี่..”
“อ่า..อรุสวัสิ์.. เหมาะมั๊ย ?”
ผมยิ้มบาๆเป็นารทัทาย..อ่า.. ีมินอผม่าน่ารัริๆ..
“อื้อ..เปลี่ยนลุไปเลยล่ะฮะ แ่็ยัูีเหมือนเิมเลยริๆ”
ผมยิ้มรับ.. อ่า.. ไม่ผิหวัริๆที่ลทุนเปลี่ยนทรผม
“ฮยอ..ผมว่าผมะเลิละนะ”
ระหว่าที่เราำลัเินไปโรเรียนไม่ไ้วิ่อย่าทุวัน ู่ๆีมิน็เอ่ยึ้นมา
“หือ..? เลิอะไร”
“ผมะเลิพยายามทำัวน่ารัแล้ว มันไม่เห็นไ้ผลสันิเลย”
ีมินว่าพลาเบะปาน้อยๆ ..มันน่ารันะ อย่าทำแบบนั้นสิ
“นายะเลิให้ฮยอเป็นเทรนเนอร์เหรอ”
“ใ่ฮะ”
“นายไม่อยาวิ่ับฮยอทุวันอนเ้าแล้วเหรอ”
“...”
“นายไม่อยาให้ฮยอทำ้าวเ้ามาให้แล้วเหรอ”
“...”
“นายไม่อยาเินเที่ยวื้ออับฮยอแล้วเหรอ”
“...”
“อีอย่านะ ...ทำไมะไม่ไ้ผลล่ะ..นายไม่รู้ัวเหรอ ว่านายน่ารัแบบที่นายเป็นอยู่แล้ว”
ผมพูโยไม่ไ้หันไปมอีมิน.. ผมลัวว่าถ้าผมมอเามาๆผมะอใไม่ึเามาอไม่ไ้น่ะสิ..
“เอ๋..?”
“นายไม่้อพยายามทำัวน่ารั ็มีนรันายอยู่แล้วล่ะน่า”
“ใรล่ะฮะ”
“ฮยอนี่ไ”
“เอ๋..?”
“ถ้าฮยอไม่รั ฮยอไม่วนนายไปวิ่ทุเ้าเพราะอยาุยับนายทุวันหรอน่า”
“...”
“ถ้าฮยอไม่รั ฮยอไม่ทำ้าวเ้ามาให้ินทุวันเพราะเป็นห่วว่านายะหิวนเป็นลมหรือไ้สารอาหารไม่รบหรอน่า”
“...”
“ถ้าฮยอไม่รันาย ฮยอไม่วนนายไปเที่ยวทุอาทิย์หรอ..”
“...”
“..ถึนายะเรียว่าื้ออใ้..แ่สำหรับฮยอมันือเทที่ทำให้ฮยอมีวามสุที่สุนะรู้มั๊ย..?”
“...”
“ฮยอเปลี่ยนทรผมเพราะอยาให้นายมว่าฮยอหล่อ”
“...”
“ฮยอไม่อยาให้นายน่ารัในสายาใรหรอนะ..เพราะนายน่ะ น่ารัที่สุในสายาฮยอแล้ว”
“แล้วทำไมไม่บอผมล่ะฮะ..”
“ฮยอลัวนายปิเสธนี่”
“นบ้า..ทำไมผม้อปิเสธฮยอ้วยเล่า..ี่เ่าที่สุเลย”
ผมหันไปมอีมินที่หน้าแเป็นลูเอร์รี่..น่ารัะมั..อยาับฟัะรนี้เลย -////-
“ั้นเป็นแฟนับฮยอนะ”
“อื้อ..็ไ้..เห็นว่าฮยอเลี้ยไอิมผมบ่อยนะเลยยอม -/////-”
แล้วมันเี่ยวอะไรับเลี้ยไอิมเล่า.. ่าเถอะ ผมหันไปหาีมิน่อนะโน้มไปุ๊บเบาๆที่แ้มอเา
ุ๊บ
“ย๊า!!”
ีมินโวยวาย ้วยส่วนสูที่ไม่่าันมาอเราสอนทำให้ีมินเย่มาหอมผมืนบ้าไ้
ุ๊บ
“อบเอาเปรียบแบบนี้..ผมะเอาืนฮยอนะฮะ -////-”
“ั้นฮยอูบนะ”
“ไม่เอาฮะ”
“่า..ทำไมล่ะ”
“็..”
“...?”
“ไว้ไป่อที่บ้านนะฮะ ที่นี่นเยอะ -///-”
ีมินว่า่อนะมอไปรอบๆ อย่าที่เาว่าริๆ รอบๆมีแ่นมุูเราสอน
“มออะไรรับ ไม่เยเห็นนเป็นแฟนันรึไ ฮู้ววว”
ผมว่าพลารั้เอวอีมินเ้ามาิัวมาึ้น นถูรั้ไ้แ่้มหน้าุๆ้วยวามเินอาย
เห็นปะรับ..บอแล้วว่าแฟนผมน่ารัที่สุนั่นแหละ -////-
สวัสีรีเอร์ทุนอไรท์ ฮรือออ มาุ๊บที นี่อุส่าห์เามาอ่านฟิเลา น่ารัที่สุ T////T
ประเิมOSแร้วย้ามิน่า เอามาแ้ราม่าาReliveอวีโฮปไป่อน แ้ไ้มั๊ยเนี่ย? 5555
ยอมรับว่าสั้น เพราะไรท์เป็นนที่บรรยายยาวๆไม่ไ้ ทำไม่เป็น ฮรือออ เ้าอโทษ ่อไปเ้าะ(พยายาม)ให้มันยาวว่านี้น่า ิิ
ความคิดเห็น