คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Chapter 10
[Jimin’s part]
ผมลืมาื่นาห้วนิทรา
ที่นี่ือบ้าน ทำไมผมลับมาอยู่บ้านไ้ล่ะ
ผมำไ้ว่าเมื่อืนผมไปผับับไอ่นัมุน แล้วผม็ื่มว็อ้าอะไรนั่นไปนินึ(ริๆไม่นิ)
อนนี้ผมรู้สึปวหัวุ๊บๆ เหมือนับว่าสมอมันะหลุออมาาหัวยัไ็ไม่รู้
ผมเปิประูห้อออมา และผม็ไ้ยินเสียัาทีวี
‘่ะ ่าวนี้นะะำลัมาแรมาบนโลโเียล นัร้อหนุ่มอนาไลอนอุ เ้าผับับบุลปริศนาทั้ๆที่อายุยัไม่ถึ นแร์ันสนั่น ทั้ทวิเอร์ เฟบุ๊…’
อุเ้าผับ...? หมอนั่นเ้าไปทำไรในผับ..? หรือว่า...
“รับ อุรับ”
ผมไ้ยินเสียอุรับโทรศัพท์ใรบาน
“รับ”
้าๆอุมีโฮปฮยอนั่อยู่ และวี็ยืนอยู่้าหลัโฟาที่พวเานั่
“รับ ทราบแล้วรับ”
อุัสายแล้วถอนหายใอย่าเหนื่อยๆ
“ใรโทรมา”
โฮปฮยอถามอุึ้นทันที
“่ายโทรมารับ เาบอว่า่าวเสียหายนี้ทำให้ผม้อเลื่อนัมแบ็ไป่อน”
...อุ้อเลื่อนัมแบ็เพราะผม...
…ผม... ผมทำให้อุเือร้อน...
[J-hope’s part]
“แ่ๆ”
ผมไอเบาๆ วันนี้รู้สึเ็บอะมั
“ฮยอเป็นอะไรรึเปล่า”
วีหันมาถามผม่อนที่ะเอาหน้าผาอเามาทาบับหน้าผาอผม ไม่ไ้นะ นี่มันใล้เินไป -////-
“วัแบบนั้นมันะไปรู้อะไรล่ะ”
ผมับมืออเาให้มาแะที่หน้าผาอัวเอ
“ฮยอัวร้อนี๋เลย”
วีพูพลายับหน้าเ้ามาใล้เรื่อยๆ ... ะเยิบมาทำไม -//-
“ริเหรอ”
“ทำไมฮยอหน้าแแ๋เลย”
เายิ้มว้า่อนะถาม แ่หน้าอเา็ยัอยู่ใล้ผมเหมือนเิม มันห่าันไม่ถึืบ้วย้ำ
“พ..เพราะฮยอไม่สบายไ”
ผมะุะั ีมิน อุ ใร็ไ้่วยฮยอหน่อย ผู้ายนนี้ไม่ปลอภัย -///-
“ฮยอ เี๋ยวผมไปที่บริษัท่อนนะ”
ทันทีที่อุเปิประูออมาาห้อแล้วพูึ้นผม็ใและผลัวีออ
“อืม.. ลับมาให้ทัน้าวเย็นนะ”
ผมบออุ เายิ้มแ่ไม่อบ่อนะเินออาบ้านไป
“วีอ่า เี๋ยวันมานะ ออไป้านอ่อน”
อุออไปไ้แปปเียวีมิน็ามออมา เมื่อืนเาับอุอยู่้วยันทั้ืน(นั่นทำให้วีเ็บ้ามานอนับผมแทน แล้วเา็อผมทั้ืน้วย T T) ผมเห็นสายาที่อุมอีมินอย่าเป็นห่ว นั่นทำให้ผมรู้ไ้เลยว่าวามสัมพันธ์อสอนนี้ไม่ธรรมาแน่นอน ิิ
“ะลับมาิน้าวเย็นพร้อมันไหม”
วีถามีมิน เาส่ายหน้าแล้วเินออาบ้านไป
เท่าับว่าเหลือผมับเ็บ้าสอน
อันราย นี่มันอันรายย >////<
“ฮยอัวร้อนี๋เลย ไปนอนพัผ่อนในห้อเถอะ”
วีพูึ้น่อนะ้อนัวผมึ้นอุ้มท่าเ้าสาว
“เฮ้ยย ฮยอเินเอไ้”
“ไม่เอา”
“ไม่เอาอะไรอนาย”
“ผมอุส่าห์มี้ออ้าไ้อุ้มฮยออ่ะ”
ผมหุบปาแล้วปล่อยให้เาอุ้ม เาวาผมบนที่นอนอย่าเบามือ
... วีเ็บ้า ... นายทำให้ฮยอื่นเ้นนะรู้มั๊ย ?
[Suga’s part]
ผมเินเ้ามาในโรพยาบาลLอีรั้
ผมผลัประูเ้าไป ภาพที่เห็นยัเป็นภาพเิม ผู้ายัวเล็สวมุโรพยาบาล ใบหน้าสวยเ็มไป้วยวามสสัย
“ุือนที่มาับุโฮอใ่ไหมรับ”
เาเอียอถาม
“ใ่ ามันมา”
ผมถามหมอแล้ว ผมอ้าัวับหมอว่าผมเป็นเพื่อนอแอล หมอบอว่าแอลสามารถออาโรพยาบาลอนนี้เลย็ไ้
“ไปไหนเหรอรับ”
“เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วามมา็พอ”
ผมยืนอยู่ที่หน้าหลุมศพอผู้ายวัยลานนหนึ่ เมื่อหลายวัน่อนผมไปเอเรื่อน่าสนใมา
“ผู้ายนนี้ือพ่ออนาย”
ผมบอเานิ่ๆ เายืนมอหลุมศพนั้น ่อนะปัหิมะที่เาะป้ายออ
“ุเป็นใรเหรอ”
เาหันมาถามผม
“นายเยเป็นู้อัน อนที่ันำลับโฮออยู่”
เาหน้าีลอย่าเห็นไ้ั
“เอ่อ.. ุล้อเล่นใ่ไหม”
“มันือเรื่อริ แล้วัน็รู้เหุผลแล้วว่าเพราะอะไรนายถึ้อทำลายวามสุอโฮอ”
“...?”
“ผู้ายนนี้เป็นพ่ออนาย... และเา็เป็นพ่ออโฮอ้วย”
“...!”
“พ่ออนายอารม์ร้าย เารัแม่อโฮอมา แ่เธอไม่ไ้รัเา เา่มืนเธอนมีโฮอออมา แน่นอนว่าแม่อโฮอ็้อหนีเาไปอยู่แล้ว”
ประวัิอย่าละเอียที่ผมไป้านับสืบให้มาสืบในราาแพ ผลที่ไ้มันุ้ม่า
“...!!”
เานิ่เียบแบบนเถียอะไรไม่ออ
“พ่ออนายไ้เอับแม่อนาย แม่อนายลอนายออมาแบบไร้วามรั พวเาทัุ้่า ทั้ทำร้ายนาย พอนายอยู่ใน่วมัธยม นายึหนีออมาแล้วใ้ีวิเพียลำพั”
“..ไม่..”
“นายอิาเา...” ผมแสยะยิ้ม “อิาที่เามีีวิที่ีว่านาย อิาที่พ่ออนายรัแม่อโฮอมาว่า นายแ้นที่โฮอไ้รับวามรัาพ่ออนาย นายถึไ้ามหาโฮอ แล้วทำลายวามสุอเา”
“มะ...ไม่ริ!”
แอลุมหัวอเา่อนะรีร้อออมาเสียั
“ร่วมมือับันเถอะแอล หานาย้อารที่ะทำลายวามสุอโฮอ”
ผมยื่นมือให้แอลับ น้ำาอเาไหลอาบน้ำ วาอาาแ้น เาัริมฝีปาัวเอนมีเลือไหลึมออมา
...ิมแทฮยอ…
...ถ้าันยัอยู่ แะไม่มีวันไ้รอบรอโฮอ...
[J-hope’s part]
ผมนอนิ่บนเีย อนนี้วีออไปทำ้าว้มให้ผมินอยู่
“มาแล้วรับ”
วีเินลับเ้ามาพร้อม้าว้มถ้วยหนึ่ เาัมันึ้นมา่อนะเป่าให้ผมพร้อมับทำท่าป้อน
“ฮยอินเอไ้น่า”
ผมพยายามแย่้อนมาาเา
“ไม่เอาอ่ะ ผมอยาป้อน”
เายืนยันที่ะป้อนให้ไ้.. ็ไม่อยาให้เาป้อนเท่าไหร่หรอนะ ริๆ -//-
ผมนั่ินที่เาป้อนนหม ถามถึเรื่อรสาิเหรอรับ .. อย่าพูถึมันีว่า มันเป็น้าว้มที่มีรสาิแปลๆ ทั้ลิ่นเ็มแปลๆ รสาิหวานที่ไม่วรมีใน้าว้ม แ่ผมไม่สนใหรอ เพราะนที่ป้อนให้่าหาที่ทำให้มันอร่อยน่ะ -//////-
“ทำไมฮยอหน้าแว่าเิมอ่ะ”
“อาาศมันร้อน”
“แ่้านอหิมะนะ”
“เออ แ่ฮยอร้อน”
ผมอ้าไปั้นแหละ อนนี้ผมหนาวะาย -3-
เราสอนลับมาอยู่ในสภาวะเียบอีรั้ ผมไม่ไ้เอนัวลนอนแ่เพียแ่เอนหลัพิลบนที่นอนเท่านั้น ให้เ็นี่มา้อหน้าผมแบบนี้ใระไปนอนหลับล่ะ
“ฮยอ”
“ห๊ะ”
ผมใทีู่่ๆเา็เรีย
“ูบไ้ไหม”
เาถามอะไรอเาเนี่ย =//[]//=
“มะ..ไม่ไ้! ฮยอไม่สบาย เี๋ยวนายะิหวั”
“ผมไม่สนหรอว่าผมะเป็นหวั เผื่อว่าฮยอะหายเร็วึ้นไ เพราะผมแบ่เอาหวัมา”
ทฤษีไหนอนายเนี่ย >///<
วียับหน้าอเามาใล้ผมเรื่อยๆ าอนแรที่ผมเบิาว้า พอสัมผัสนุ่มนวลแะลที่ริมฝีปาอผม รสาิหอมหวานอมันวนให้ผมเลิบเลิ้มไปับมัน ผมหลับาลและำิ่ไปับูบอันลึึ้
แอ๊
“โฮออ่า! แม่มาเยี่ยม!”
เป็นรั้ที่สออวันที่ผมผลัวีออ แม่มาาไหน แล้วทำไมมาไ้ัหวะนานี้ -//////-
ผมับวีไม่ล้าสบานรหน้าเลย แม่นั่อยู่ร้ามพวเรา และเธอ็ออมอมาที่พวเราทั้สอ
“โฮอ”
แม่เรียผม ผมึเยหน้ามอเธอ
“รับ”
“ลูับแทฮยอบันเหรอ”
“เอ่อ.. เปล่ารับ”
เายัไม่ไ้อผมเป็นแฟนนี่นา
“แล้วลููบับนที่ไม่ไ้เป็นแฟนันไ้ยัไ!”
แม่เบ้ปา เี๋ยวนะแม่ นั่นใ่ประเ็นเหรอ -0-*
“แม่ไม่ว่าหรอนะถ้าลูะบับผู้าย”
อนที่ผมบับู้าแม่ไม่รู้เรื่อเพราะผมไม่เยบอเธอ แล้วเา็ไม่เยมาที่บ้าน้วย มีแ่ผมที่ไปหาเา
“...”
ผมับวีมอหน้าันนิ่ๆ
“ริๆแล้วถ้าไ้แทแทมาเป็นลูเย็ีนะ แม่อบ > <”
ผมรู้มาลอว่าแม่เป็นผู้หิที่ไม่่อยเหมือนผู้หินอื่น
แ่ผมไม่รู้ว่าเธอแ่านานี้ -_-*
[Jungkook’s part]
10.50 PM.
วันนี้่อน้าพิเศษเพราะมีแม่มานั่ิน้าวเย็น้วย วีฮยอบอว่าโฮปฮยอไม่สบาย แม่เลยเป็นนทำอาหารเอ ผมไม่ไ้ินฝีมือแม่มานานแล้ว -..-
แม่ออไปไ้หลายั่วโมแล้ว หลัารอีมินนานแ่เา็ไม่มาสัที
ีมินยัไม่ลับบ้านเลย ถึแม้ว่าว่านี่็ะ5ทุ่มแล้ว ไม่มีเรื่ออันรายอะไรเิึ้นับเาใ่ไหม
วีฮยอำลัูแลโฮปฮยออยู่ในห้อ ผมไม่อยาัพวเาสอนู๋ี๋ันหรอนะ -3-
ผมเินเ้าไปในห้ออีมิน แล้วผม็พบว่ามีระาษที่เียนอะไรบาอย่าวาอยู่บนเีย
‘อุ ันอโทษที่ทำให้นาย้อเอับวามวุ่นวาย ันะเป็นนเินไปานายเอ ไม่้อามหาัน’
…!
…ไม่ใ่แบบที่ผมิใ่ไหม...
แอลับเโฮปมีพ่อนเียวัน!! พี่้าิะทำอะไรับนุ้วี!! อีหมูหนีออาบ้าน!!
อีไม่นานนัเรื่อ็ะบแล้วนะะ T T อให้ทุน่วยิามนบัน้วยเน้อ ุ๊บๆ ♥
ความคิดเห็น