คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : My mam is young 5(รีไรท์)
…..My mam is young…..
เช้านี้อากาศสดใส ท้องฟ้าปลอดโปร่งสดชื่นเหมาะกับการไปซื้อของมาง้อคนตัวเล็กของเค้าเป็นที่สุด วันนี้เป็นวันเค้าจะต้องออกปฏิบัติง้อร่างบาง แต่ก่อนที่จะง้อก็ต้องไปซื้ออุปกรณ์มาแต่งสถานที่ให้ดูดีซะก่อน
ฮันยองเดินเข้ามาในห้างสรรพสินค้าที่มีระดับมากที่สุดในเกาหลีและห้างนี่ก็เป็นที่ขึ้นชื่อซะเหลือเกินในเรื่องของราคาสินค้าที่มีจำหน่ายในห้าง ทำให้ผู้คนส่วนใหญ่ที่มาเดินจับจ่ายกันนั้นล้วนแต่มีทุนทรัพย์ที่มากอยู่
วันนี้เค้าต้องซื้อของหลายอย่าง ร้านแรกที่เดินเข้าไปเป็นร้านลูกโป่งสีสันสวยงามและหลายขนาดหลากหลายลวดลาย เค้าใช้เวลาไม่นานกับการซื้อลูกโป่งในร้าน ไม่นานก็ออกมาพร้อมกับถุง ใส่ลูกโป่งหลายถุงนัก
เค้าเดินต่อมาเรื่อยๆ จนมาหยุดที่ร้านขายดอกไม้ คนส่วนใหญ่มากชอบดอกกุหลาบสีแดงและสีอื่นๆ แต่มันไม่ใช้กับฮยอกแจเค้ารู้ดี ฮยอกแจไม่ชอบดอกกุหลาบเพราะเค้าคิดว่าการที่เราชอบอะไรเหมือนใครมันจะดูเหมือนไม่เป็นตัวเองเพราะเวลามีใครถามว่าคุณชอบดอกไม้อะไร คนส่วนใหญ่มักจะตอบว่าดอกกุหลาบเพราะมันคือสัญลักษณ์ของความรัก แต่สำหรับฮยอกแจมันคือเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นซะเลย
หลังจากใช้เวลาเลือกดอกไม้อยู่คู่ใหญ่ว่าจะซื้อสีอะไรเอาจำนวนเท่าไหร่มันก็ใช้เวลานานอยู่พอควร ก่อนจะเดินออกจากร้านดอกไม้ตรงไปยังร้านขายของเด็กทารก การที่เราจะเลี้ยงมันจำเป็นมากในการที่จะซื้อของพวกนี้และต้องพิถีพิถันในการเรียกด้วย
เค้าเดินเข้าไปล็อกแรกของร้าน ล็อกนี้เป็นชั้นของขวดนม แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่าเค้าควรจะซื้อสีอะไรนั้นเองเพราะเค้าเองก็ยังไม่รู้ว่าลูกของเค้าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงกันแน่ แต่ไม่เป็นไรเอามันไปหลายๆสีอะแหล่ะ ยังไงก็มีโอกาสใช้อยู่แล้วเพราะมาถึงขั้นนี้แล้วจะให้มีลูกคนเดียวได้ไงหล่ะ ^3^
ร่างสูงเดินไปเรื่อยๆในร้านเห็นอะไรก็น่ารักไปหมดจนต้องหยิบมันลงใส่รถเข็นไปซะทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าเด็ก ร้องเท้า ของเล่นและสารพัดของใช้ของเด็ก ก่อนจะเดินไปจ่ายต่างที่เค้าเตอร์เพื่อไปซื้อของชิ้นสุดท้ายและเป็นชิ้นที่สำคัญมากที่สุดในปฏิบัติครั้งนี้
ไม่นานก็เดินมาถึงร้านขายเครื่องประดับหลากชนิด เค้าเดินเข้าไปยังในร้านเพื่อเลือกแหวนที่จะให้กับร่างบาง ตาคมมองกราดไปในบรรดาแหวนเพชรที่วางเรียงกันยาว และก็ต้องสะดุดกับแหวนวงหนึ่งที่มีเพชรเล็กๆที่ล้อมรอบด้วยคริสตัสสีชมพู่ใส พร้อมด้วยสร้อยคอรูปหยดน้ำสีเดียวกับกับคริสตัสที่แหวน ไม่ต้องคิดอะไรมากเลย ฮันกยองเดินตรงเข้าไปซื้อมันทันทีโดยไม่ลังเล ก่อนจะออกจากร้านและขึ้นรถขับกลับบ้านเพื่อไปตกแต่งสถานที่
กว่าจะจัดสถานที่เสร็จก็ปาเข้าไปจะ 6 โมงแล้วนะเนี่ยยังเข้าต้องไปรับฮยอกมาให้ถึงที่นี่ไม่เกิน 1 ทุ่ม ว่าแล้วก็ขับรถไปหาบ้านฮยอกแจ
ภายในห้องของร่างบาง หลายวันมาแล้วที่เค้ารู้ว่าตัวเองท้องแต่ก็ยังไม่ได้บบอกความจริงกับแม่ซักที ตอนนี้เค้าเองก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกันคิดแล้วก็ปวดหัวซะจริงเลยเฮ้อ..................................
“ฮยอกแจกินข้าวลูก” ลีทึกตะโกนขึ้นไปจากชั้นล่าง
“ฮะแม่ เดี๋ยวฮยอกลงไปฮะ”
“เฮ้อ ไอ้ลูกคนนี้ตั้งแต่ทะเลาะกับเจ้าลูกเขยก็เอาแต่เศร้าเหมือนไหร่จะหายนะ”
อ๊อดดดดดดดดดดดดดดดด.....................
“ใครมานะ” ขาเล็กเดินออกจากห้องครัวไปยังประตูหน้าบ้านเพื่อเปิดประตูรับแขก
“อ้าวพ่อลูกเขยนี่เองเข้ามาก่อนซิจ๊ะ” มาก็ดีจะได้ถามซักหน่อยว่าทะเลาะอะไรกันถึงทำเอาลูกชายตัวดีของเค้าซึมได้ขนาดนี้
“ขอบคุณครับ เอ่อคุณแม่ครับคือคุณแม่คงจะทราบว่าผมกับฮยอกแจทะเลาะใช่มั้ยครับ”
“จ่ะแม่รู้ เห็นฮยอกเค้าซึมมากๆเลยช่วงนี้”
“คือผมจะมารับเค้าไปง้ออะครับ เค้าคงไม่ยอมไปกับผม ยังคุณแม่ช่วยผมหน่อยได้มั้ยครับ”
“แล้วพ่อรู้เขยจะให้แม่ช่วยอะไรหล่ะ”
“คือยังงี้ครับ !@#$%^&*(.........”
ร่างบางที่แต่งตัวเสร็จก็เดินลงมาจากบ้านก่อนเดินไปหาแม่ที่ห้องครัว ต้องไปช่วยแม่หาข้าวมาที่โต๊ะกินข้าว
“แม่ฮะ ให้ผมเอาไปวางที่โต๊ะเลยมั้ยฮะ” ฮยอกแจเอ่ยถามก็ทำถ้าจะเดินไปหยิบกับข้าวที่ทำเสร็จแล้วไปไว้ที่โต๊ะ
“ไม่ต้องลูก ลูกช่วยออกไปหยิบพริกที่หน้าบ้านให้แม่หน่อย พอดีแม่ลืมใส่หน่ะจ่ะเดี๋ยวไม่อร่อย” สวนใหญ่บ้านของฮยอกแจจะปลูกพวกผักไว้ในรอบๆตัวบ้านเพราะลีทึกบอกว่า การที่ไปซื้อผักข้างนอกบ้าน มันอาจมีสารพิษเลยปลูกกินเองสบายใจกว่า
“ฮะ แปบึงนะฮะแม่” พูดจบก็ออกไปยังหน้าบ้าน เดินตรงไปยังตัวพริกที่ตอนนี้มีผลดกอยู่เต็มต้น หลังจากที่เค้าและแม่ช่วยกันรดน้ำพรวณดินให้กับมัน
มือบางไล่เก็บพริกไปเรื่อย อยู่ดีๆก็เหมือนมีคนมาปิดตาและปากของเค้าเอาไว้ก่อนที่สติทั้งหมดจะดับวูบลงไปในทันที
“ขอโทษนะครับ แต่ถ้าผมไม่ทำแบบนี้ฮยอกคงไม่ยอมไปกับผมแน่ๆ” พูดจับก็ช้อนร่างบางขึ้นก่อนจะเดินไปที่รถ
“ขอให้ง้อเจ้าตัวดีให้สำเร็จนะพ่อลูกเขย” หลังจากที่ยืนดูสถานการณ์อยู่นานจนฮันกยองทำสำเร็จก็ตะโกนบอกก่อนที่ฮันกยองจะเดินขึ้นไป ดีกันเร็วๆนะลูกแม่ไม่อยากเห็นลูกต้องมานั่งเศร้าแบบนี้ ข้าวก็ไม่ค่อยจะกิน เอาแต่อยู่ในห้อง มีเรื่องอะไรก็ไม่บอก ต่อให้ฮยอกแจไปฆ่าใครไว้คนเป็นแม่อย่างเค้าก็คงโกรธไม่ลงจริงๆ ซ้ำคงจะช่วยลูกจนปลอดภัยอีก แต่มีอะไรแค่ขอให้ฮยอกแจบอกเค้าบางก็พอ
…..My mam is young…..
หลังจากขับรถได้ไม่นาน มันก็ใกล้จะถึงบ้านเค้าแล้ว ยาสลบที่ใช้กับร่างบางเป็นแค่ยาชั่วคราวพอถึงบ้านเค้าฮยอกแจก็คงจะฟื้นแล้วแหล่ะ
รถคันหรูขับเข้าไปยังคฤหาสน์ก่อนจะแล่นรถเข้าไปยังสวนของบ้าน เดินลงจากรถอ้อมไปยังฝั่งคนที่นั่งข้างๆ ช้อนคนตัวร่างบางขึ้นก่อนจะเดินไปยัง เตียงขนาดพอดีตัวของคนตัวเล็กที่วางอยู่ตรงกลางของสวน ก่อนจะเดินหายไปอีกทางรอให้ถึงเวลาที่ฮยอกแจฟื้นขึ้นมา
ใช้เวลาไม่นานหลังจากที่ฮักนกยองเดินจากไป ฮยอกแจก็ฟื้นขึ้นหลังจากที่โดนยาสลบเข้า ร่างบางลุกขึ้นช้า เพราะยังมีอาการมึนๆผสมงงที่อยู่ดีๆมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงก็เมื่อกี้เค้าเก็บพริกให้แม่อยู่ที่สวนหน้าบ้านนี่นา
“อย่าขยับนะ ไม่งั้นจะหาว่าไม่เตือน” น้ำเสียงที่ดูเข้มขู่ออกมาจากคนที่อยู่ด้านหลังพร้อมอไรซักอย่างที่แหลมๆมาจี้อยู่ที่คอ อีกทั้งยังมีมือมากอดรัดที่เอวของเข้าอีก เค้าโดนลักพาตัวมาอย่างไรรึ
จะทำยังไงดี ฮันกยองนายอยู่ไหนนะช่วยด้วย
“นายจับฉันมาทำไมปล่อยฉันไปเถอะนะ”
“ปล่อยได้ยังไงสวยๆแบบนี้ปล่อยไปก็โง่ซิ”
“นาย...อึก...อยากได้อะ....ระ..ไรฉันให้หมด ฮื่อๆๆๆๆ”ร้องบางเริ่มร้องไห้ ใช่เค้ายังไม่อยากตาย ยังไม่ได้เห็นหน้าลูกเลย จะทำไงดีนะ
“หยุดร้องซะ แล้วเดินไปตามทางที่ฉันบอก” พูดจบก็หยิบผ้ามาปิดตาก่อนจะพลักร่างบางให้เดินไปข้างหน้า
“ทำไมต้องปิดตาด้วย”
“อย่าถามมากรีบๆเดินไปเร็วเข้า”
เดินมาได้ไม่นานการเดินก็หยุดลงพร้อมด้วยสิ่งที่แหลมๆคอจากคอและมือที่ออกไปจากเอวบาง ร่างบางยืนอยู่กับที่ไม่ขยับเขยือน
“นี่นาย ต้องการอะไร” หลังจากที่ยืนอยู่นานความอดทนของเค้าก็สิ้นสุด มองบางพยามแกะพอผูกตาออก ก่อนจะค่อยลืมต่ออย่างช้าๆ
“นี่หายไปไหนของนะ.........” ทันทีที่เปิดต่อออกมาร่างบางก็ต้องอึ้ง เพราะตอนนี้สิ่งที่เค้าตรงหน้าคือสวนธรรมาชาติที่ตกแต่งไปด้วยดอก forget me not เต็มไปทั้งสวนพร้อมด้วยลูกโป่งหลากสีหลากรูปหลายลายที่ถูกตกแต่งตามต้นไม้ที่สูง พร้อมทั้งแสงสว่างที่ออกมาจากโคลมไฟกับไฟต่างๆที่ถูกติดตามกิ่งไม้เหมือนวันคริสมาสต์ยิ่งดูสวยขึ้นเป็นเท่าตัว
ร่างบางมองไปในความมืด ก่อนที่ร่างสูงของใครอีกคนจะเดินออกมาด้วยชุดสูททัคซีโด้สีขาวเค้ากับหน้าตาหล่อหลาคมคายของผู้ใช้ยิ่งนักพร้อมกับมือที่ถือดอกเยอบีร่าสีขาวทีถูกทำเป็นช่อดูสวยงาม
ขายาวก้าวเข้าไปหาร่างบางที่ยืนอยู่ตรงข้าง ตอนนี้ฮยอกแจกำลังจะร้องไห้ไม่รู้ว่าปลื้มที่เค้าทำให้หรือไม่ชอบกับแน่ ไม่รอช้าฮันกยองเดินเข้าไปสวมกอดร่างบางอย่างเต็มรัก เค้าไม่ได้กอดฮยอกแจมาอาทิตย์นึงแล้วคิดถึงใจแทบขาดแต่ก็เข้าไปกอดไม่ได้เพราะฮยอกแจยังโกรธเค้าอยู่
“ร้องไห้ทำไมครับคนดี ไม่ชอบหรอ” เอ่ยถามพร้อมดึงร่างบางมาประจันหน้ากัน
“อึก......ฮื่อๆ.......” ฮยอกแจก็ยังคงร้องต่อไป
“ร้องไห้ทำไม ไม่ชอบแบบนี้หรอครับคนดี” พูดจบก็จับหน้าฮยอกแจขึ้นมาให้มองมายังหน้าของเค้าพร้อมใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตาให้ฮยอกแจ แต่ฮยอกแจก็ยังคงไม่หยุดอยู่ดี
“ถ้าไม่ชอบฮันขอโทษนะครับ ต่อนี้ฮันจะไม่ทำให้ฮยอกไม่สบายใจอีก” พูดจบก็ปล่อยร่างบางก่อจะก้าวเท้าเดินจากไป ถ้าไม่ติดที่มีมือเล็กๆจับมือหนาของเค้าอยู่
“ใครบอกไม่ชอบ ชอบจะตายอยู่แล้วเนี่ย อึกๆ.......ฮื่อๆๆๆ” ไม่ต้องให้พูดไปกว่าร่างสูงหันหน้าจบมาหาร่างบาง ก่อนจะเจ็บหน้าฮยอกแจขึ้นแล้วทาบริมฝีปากหนาลงบนปากเล็ก จูบลงไปหนักๆก่อนปากบางจะเปิดออกให้ลิ้นหนาได้เข้าไปเก็บความหวานสองลิ้นเกี่ยวตวัดกันของไม่ลดละทั้งฮยอกแจและฮันกยองเองไม่ได้คุยกันมานานทำให้อารมณ์ถูกปลุกเพียงนิดเดียวก็ทำให้มันเตลดไปได้ เวลาผ่านไปหลายนาที ร่างสูงจำใจถอนจูบออกเพราะร่างบางเริ่มไม่มีอากาศหายเลยทุกที่อกเค้าเบาๆเป็นสัญญาณ
“ฮันขอโทษนะครับที่ทำแบบนั้นกับฮยอก แล้วก็เรื่องลูกใครบอกว่าฮันจะไม่รับผิดชอบหื้ม”
“ไม่มีใครบอก ก็ฮันทำแบบนั้นฮยอกก็เลย..........”
“เลยคิดว่าฮันจะไม่รับผิดชอบใช่มั้ย” ร่างบางพยักหน้าช้าๆ
“ใครว่าล่ะฮันจะรับผิดชอบทั้งแม่ทั้งลูกเลย”ว่าเสร็จก็จูบลงบนหน้าผากบาง
“ฮันมีอะไรจะให้ฮยอกด้วย” ร่างสูงดึงร่างบางที่กอดไว้ออกจากตัวเล็กน้อยก่อนจะเอาช่อดอกไม้ที่ไว้ยืนให้ร่างบางพร้อมนั่งถ้าคุกเข่าพร้อมดึงแหวนเพชรจากชุดสูทออกมา
“แต่งงานกับฮันนะครับ” ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมองปฏิกิริยาของร้องบาง ไม่ต้องคิดมากฮยอกแจร้องไห้รอบที่ 2 อีกแล้ว
“ร้องไห้เนี่ยแต่งหรือไม่แต่งครับ” ร่างบางพยักหน้าก่อนดึกฮันกยองเข้ามากอด
“วันนี้ใส่แหวนไว้ก่อนนะ เดี๋ยวพ่อกับแม่ฮันกลับมาจะให้ไปขอถึงบ้านเลย” พูดจบก็จับมือบางข้างซ้ายขึ้นมา บรรจงใส่แหวนลงไปที่นิ้วนางแล้วจูบลงไปบนมือขาวที่ตอนนี้ดูสวยขึ้นเพราะมีแหวนที่เค้าเลือกเองกับมือใส่อยู่นั้นเอง
“ยังเหลืออีกนะยังไม่หมด ฮยอกหันหลังหน่อยซิครับ” ร่างสูงล้วงหยิบสร้อยคู่ที่ซื้อมาพร้อมกับแหวนใส่ลงที่คอขาว มันช่างตัดอะไรกันเช่นนี้จะว่าไปเค้านี่ก็เลือกเก้งเหมือนกันนะ
“ฮันรักฮยอกนะครับ” ใส่เสร็จกับจับร่างบางหันหน้ามาก่อนจะก้มลงกระซิบประโยคหวานให้กับฮยอกแจ
“แล้วฮยอกรักฮันรึเปล่าครับ” ฮันกยองจองไปที่หน้าบางเพื่อรอคำตอบ
“ทำไมเงียบหล่ะ ฮันน้อยใจนะ”
“ถ้าไม่รักแล้วจะแต่งด้วยมั้ยหล่ะตาบ้า” ฮยอกแจก้มหน้างุดเพราะว่าเขินนั้นเอง ยอมให้ทำจนท้องเนี่ยนะไม่รักฮันบ้าเอ้ย
“ถ้ารักคืนนี้นอนบ้านฮันนะครับคนดี”
“อืม” พูดจบก็ถูกร่างสูงช้อนตัวอุ้มในท่าเจ้าสาววิ่งขึ้นไปยังห้องหอ?
…..My mam is young…..
ความคิดเห็น