My mam is young [ fic: hanhyuk]

ลำดับตอนที่ #3 : My mam is young 3 (รีไรท์)

 …..My mam is young…..

ที่ฮยอกแจได้ให้ฮันกยองดูผลไปวันนั้น เค้าก็ไม่ค่อยได้คุยกับร่างสูงซักเท่าไหร่ว่าตกลงฮันกยองจะแก้ปัญหาอย่างไรกับสิ่งที่เกิดขึ้น ร่างสูงเอาแต่หลบหน้าเค้า เจอกันในห้องนั่งข้างกันแท้ๆ ก็ไม่ยอมคุยด้วยพอเค้าทักก็ทำเป็นไม่สนใจ พอพูดถึงเรื่องนั้นทีไรก็เอาแต่เดินหนี ฮันกยองกำลังจะทิ้งเค้าใช่มั้ย เค้าจะทำยังไงดี

“ฮันไปกินข้าวกันนะ” เสียงอ๊อดบงบอกเวลาพักเที่ยงได้ไม่นาน อาจารย์ก็ปล่อยนักเรียนไปทานข้าว

“ไม่เป็นไรผมยังไม่ค่อยหิว”  เอ่ยไปโดยไม่มองหน้าร่างบางแม้แต่น้อย

“ทำไมฮันถึงต้องทำเย็นชาด้วย การที่ฮยอกท้องลูกของฮันมันผิดใช่มั้ย ได้ต่อไปนี้ฮยอกจะไม่ทำให้ฮันต้องรำคาญอีก!!!” พูดจบร่างบางก็เดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว

ถ้าการที่เค้าท้องมันผิดมากนักก็ไม่เห็นจำเป็นต้องแคร์เลย ในเมื่อเค้าเองก็รู้ว่าตัวเองท้องได้แต่เค้าก็ยังทำ มันก็คงแก้ไขอะไรไม่ได้อยู่แล้ว ลูกคนเดียวเค้าเลี้ยงได้ถึงลูกเค้าจะไม่มีพ่อ เค้าก็จะเป็นทั้งพ่อและแม่ให้ลูกเอง ส่วนเรื่องแม่ของเค้าอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดยังไงแม่ก็ต้องรู้ความจริงอยู่แล้วเพราะนับวันท้องของเค้าก็ยิ่งโตขึ้นๆ คนที่เคยเป็นแม่คนมาอย่างแม่เค้าคงจะเข้าใจเค้ามากที่สุด

“ฮันขอโทษครับฮยอก แต่ขอเวลาฮันหน่อยนะ” ใช่ว่าเค้าอยากทำแบบนี้ซะเมื่อไหร่ล่ะ เค้ารักฮยอกแจมากกว่าชีวิตของเค้าซะอีก เพียงแต่ตอนนี้เค้ารู้สึกสับสน เค้าอยากขอเวลาซักพักเพื่อทำความเข้าใจกับมันและคิดวิธีที่จะแก้ปัญหามัน 

….. My mam is young …..

 หลังจากวิ่งมาไกลแล้วร่างบางก็เหนื่อยเต็มทีทั้งร่างกายทั้งจิตใจ ต่อไปนี้เค้าคงต้องต่อสู้กับปัญหาตามลำพังแล้วซินะ ต่อไปนี้คงไม่มีคนที่ชื่อฮันกยองแล้วซินะ คนที่บอกว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป จะอยู่ข้างกายเมื่อมีเรื่องทุกข์สุขก็จะผ่านมันไปด้วยกัน คนที่บอกรักเราทุกวันและจะไม่มีวันทิ้งเราไปไหนต่อให้เกิดอะไรขึ้น ต่อไปนี้คงไม่มีอีกแล้วสินะ คำพูดของนายมันคงเป็นแค่คำโกหกที่เอาไว้หลอกฉันซินะ นายได้ฉันแล้วแต่นายทำแบบนี้ตอบแทนฉันใช่มั้ย ผู้ชายมันก็เป็นแบบนี้ทุกคนอย่างที่แม่บอกไว้ ถ้าเค้าเชื่อแม่ตั้งแต่แรก เค้าคงไม่ต้องมาเจ็บแบบนี้หรอก ฉันคิดว่านายคงจะแตกต่างจากคนอื่น แต่เปล่าเลยนายทำกับฉันยิ่งกว่าบางคนที่โดนซะอีก ฉันไปทำอะไรให้นาย นายถึงมาฆ่าฉันแบบนี้ได้ลงคอนะฮันกยอง

“ลี ฮยอกแจ ต่อไปนี้นายจะต้องคิดถึงแต่ตัวเองและลูกเท่านั้นนะ นายต้องดูแลลูกให้เค้าเป็นคนดีอย่าให้เค้าเป็นแบบพ่อได้ นายต้องเข้มแข็งเพื่อลูกให้ได้” ปากบางพร่ำบอกกับตัวเอง ต่อไปนี้จะไม่มีคนที่ชื่อฮันกยองในชีวิตเค้าอีกต่อไป

ตอนกลางวันหลังจากพักเที่ยงเสร็จฮันกยองพยามหาทางคุยเพื่อจะเครียกับฮยอกแจ แต่ร่างบางก็ทำเป็นเมินบาง คุยกับเพื่อนบาง แทบจะไม่มองหน้าเค้าเลยด้วยซ้ำ เค้าจะทำยังไงดีนะ ร่างบางคงคิดว่าเค้าจะทิ้งตัวเองแน่ๆเลย เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว เค้าไม่น่าเย็นชาแบบนั้นกับฮยอกแจเลย เวลาฮยอกแจทำหน้าจะร้องไห้เวลาชวนเค้าแต่เค้ากลับหันหน้าหนี มันรู้สึกเจ็บเหลือเกิน คงเป็นเพราะเค้ารักฮยอกแจมากเลยซินะ

“ฮยอกครับวันนี้ฮันไปส่งที่บ้านนะครับ” ตอนนี้ในห้องเรียนคงมีแต่เค้ากับฮยอกแจเท่านั้นเพราะตอนนี้ก็เลิกเรียนแล้วแต่ร่างบางเก็บของช้าจึงทำให้ในห้องมีแค่เราสองคน

“ไม่ต้องฉันมีขากลับเองได้” จะมาตบหัวแล้วลูบหลังงั้นหรอ ง่ายไปมั้ยฮันกยอง

“ฮยอกแจอย่าทำแบบนี้เลยนะครับ” เค้าไม่อยากให้ร่างบางทำแบบนี้เลย เค้ารู้แล้วล่ะว่าการที่ถูกคนรักเมินใส่ มันเจ็บปวดอย่างไร

“ มันเรื่องของฉัน” พูดจบก็รีบเดินออกไปจากห้องทันที ถ้าขืนเค้าอยู่ต่อฟังคำพูดที่เหมือนจะให้ความหวังของฮันกยองอีก เค้าจะต้องร้องไห้อีกแน่ๆ อีกอย่างเค้าไม่อยากให้ฮันกยองต้องมาเห็นความอ่อนแอของเค้าอีก

“กลับมาแล้วฮะแม่” อย่างน้อยถึงคนอื่นไม่รักเค้าแต่เค้าก็ยังมีแม่นี่นา แม่รักเค้าคอยสอนเค้า อยู่เคียงข้างเค้ามาโดยตลอด ครอบครัวนี่ซิที่จะเป็นสิ่งที่อยู่กับเราไปตลอดชีวิตตั้งแต่เกิดจนตาย

“จ้าเป็นอะไรลูกแม่ ดูทำหน้าเข้าซิ” เป็นอะไรของเค้านะลูกคนนี้ เห็นธรรมดาออกจะร่างเริงซนเป็นลิง ทำไมพักหลังๆเอาแต่ซึมๆทำหน้าเครียดๆ

“เปล่าฮะ ไม่ได้เป็นอะไร”  ตอบด้วยรอยยิ้มที่ฝืนเต็มที

“จ่ะ แม่ว่าพักนี้แม่ไม่เห็นฮันกยองเลย เค้าไปไหนล่ะลูก” พ่อลูกเขยไปไหนน้า หรือว่าจะทะเลาะกันนะ

“ไม่รู้ฮะแล้วก็ไม่อยากรู้ด้วย” จะไปตายทีไหนก็ไปเลย ไอ้ผู้ชายบ้า

“เป็นอะไรลูกทะเลาะกันรึเปล่า” อะไรกันเห็นออกจะรัก ห่างกันไม่ได้เลย

“เปล่าฮะ ฮยอกขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะฮะ” พูดจบก็เดินขึ้นห้องไปทันที

“จ่ะๆ ไม่บอกก็ไม่บอก ไปอาบน้ำซะจะได้มากินข้าวลูก” คงทะเลาะกันแรงนะ ฮยอกแจถึงเป็นขนาดนี้ ทะเลาะอะไรกันนะ แต่ชั่งเถอะถ้าฮยอกแจไม่บอกเข้าจะไปบังคับลูก ฮยอกแจคงอยากจะใช้เวลาทำความเข้าใจกับมันเอง แต่ถ้าเมื่อไหร่ฮยอกแจต้องการที่ปรึกษาเค้าจะช่วยให้ถึงที่สุดเอง

….. My mam is young …..