คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : My mam is young 1(รีไรท์)
…..My mam is young…..
พักกลางวันแบบนี้นักเรียนส่วนใหญ่มักจะใช้ไปกับการทานอาหาร นั่งเล่น นั่งคุย และอื่นๆ เว้นแต่ 2 ร่างนี้ที่กำลังทำกิจกรรมอย่างเร้าร้อนไม่มีใครยอมใคร ณ ห้องแต่งตัวนักกีฬาที่แสน จะเงียบสงบในเวลานี้และที่ๆไม่มีคนที่จะสามารถมาขัดกิจกรรมที่พวกเค้ากำลังทำอยู่ได้ “อ่ะ...อืม.....ฮะ....ฮัน...แรงอีก...อะ” แก่นกายที่กำลังขยับเข้าออกอย่างเป็นจังหวะทำให้ร่างบางครางหนักกว่าเก่า แม้จะเหนื่อยแต่กามอารมณ์ที่มีนั้นย่อมมากกว่า “ได้ซิครับคนสวย” ร่างสูงกระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงแหบพร่าก่อนจะจูบลงบนปากที่เจ่อขึ้นมาก และเร่งจังหวะทั้งความลึกและความแรงตามคำสั่งของร่างบางข้างใต้เค้า ลงไปยังช่องทางอ่อนนุ่มด้านหลังที่แดงขึ้นมากเนื่องจากได้ทำกิจกรรมนี้มาเกือบชั่วโมงแล้ว “ฮะ....ฮัน....ไม่ไหว....ละ....แล้ว” ไม่นานหลังจากเอ่ยจบร่างบางก็ปลดปล่อยของเหลวสีใสออกมาตามหน้าท้องแกร่งอย่างกันไม่อยู่ ส่วนร่างสูงก็ปลดปล่อยในตัวของร่างบาง ก่อนจะถอนแก่นกายออกและจัดการใส่เสื้อผ้าทั้งของร่างบางและของตัวเอง “ขอบคุณนะฮัน” ฮยอกแจเอ่ยขึ้นอย่างอายๆ หลังจากที่ฮันกยองใส่เสื้อผ้าให้เค้าเสร็จ “ไม่เป็นไรครับมากกว่านี้ผมก็ทำให้ฮยอกได้นะ ฟอด!!” ร่างสูงเอ่ยก่อนจะยิ้มและหอมแก้มแดงๆของร่างบางไปอีกรอบ ก่อนจะเอามือไปกอดที่เอวบาง อ๊อดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด “ฮันไปเรียนกันเถอะ โอ๊ย!!” ร่างบางหันไปจับมือปลาหมึกของฮันกยองที่เกาะอยู่ที่เอวบางอยู่ให้ออกก่อนจะเตรียมลุกขึ้นเพื่อจะเข้าเรียนแต่แล้วก็ต้องล้มลงมาอยู่บนตักของฮันกยองอีกครั้งเพราะความจับที่สะโพกเนื่องจากกิจกรรมเมื่อสักครู่ “เป็นอะไรรึเปล่าครับ เจ็บหรอเดี๋ยวผมช่วยประคองนะ” พูดจบร่างสูงก็ลุกขึ้นก่อจะประคองร่างบางเดินไปยังห้องที่ทั้งคู่เรียนอยู่ จริงๆแล้วเค้าอยากอุ้มร่างบางนี้มากกว่าแต่ก็นะนี่มันโรงเรียนดูมันจะไม่เหมาะ ก็ฮยอกอยากเกิดมาน่ารักทำไมอะผมเลยรุนแรงไป(ไม่)หน่อยเลย แหะๆ หลังจากเลิกเรียนฮันกยองก็จะรับอาสามาส่งฮยอกที่บ้านเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้ว “กลับมาแล้วฮะ แม่” ร่างบางเอ่ยขึ้นหลังจากที่เดินเข้ามาในตัวบ้านพร้อมฮันกยอง “อ้าวกลับมาแล้วหรอเรา หิวเข้ารึยังไม่ทำข้าวผัดกิมจิไว้นะ ฮันจะกินข้าวบ้านน้ามั้ยลูก” ลีทึกว่ากับฮันกยองอย่างยิ้มแย้มเค้าก็รักฮันกยองเหมือนลูกคนนึงเพราะฮันกยองก็เป็นคนที่รักของลูกเค้านิ “ไม่เป็นไรครับคุณน้า พอดีวันนี้คุณพ่อผมท่านกลับไวเลยจะไปทานกับท่านหน่ะครับ ขอตัวเลยนะครับคุณน้า” กล่าวจบก่อนจะโค้งให้ลีทึกและเดินไปหาฮยอกแจที่เล่นกับลูกหมาอยู่ “ฮยอกฮันกลับแล้วนะครับ อย่านอนดึกนะ” พูดจบก็กอดร่างบางไปอีกรอบข้างวัน “อืม แล้วทำไมรีบกลับจังอะ” ร่างาบงกล่าวก่อนจะละสายตาจากลูกหมาและช้อนต่อมองร่างสูงพร้อมเอียงคนสงสัยน้อยๆอย่างน่ารัก “ทำหน้าแบบนี้เดี๋ยวฮันก็ไม่กลับซะเลย จะพาไปทำอย่างอื่นแทน 555+” ว่าพรางก้มลงหมายจูบปากบางนั้นแต่ว่าร่างบางหันหน้าหนีไปซะก่อน “ไม่เอาหรอกวันนี้แค่ที่โรงเรียนพอแล้ว เหนื่อย -///- “ ร่างบางว่า อีกทั้งหน้าที่แดงขึ้นเพราะความอาย “ แต่พรุ่งนี้ได้อีกใช่มั้ยครับที่รัก” ฮันกยองก้มลงกระซิบประโยคนี้กับร่างบางทำฮยอกแจหน้าแดงมากกว่าเก่าเข้าไปใหญ่ ก่อนที่จะวิ่งเข้าบ้านไปเพื่อกลบเกลื่อน ร่างสูงมองคนตัวเล็กวิ่งเข้าบ้านไปจนลับตา ก่อนจะมาที่รถและขับกลับบ้าน เค้ารักฮยอกแจมาตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้หน้า หลังจากมาอยู่เกาหลีจึงย้ายมาเรียนที่เกาหลีด้วย และวันแรกของการมาโรงเรียนนี้ทำให้เค้าพบกับใครบางคน คนที่กุมหัวใจของเค้า ร่างบางหน้าตาน่ารักดั่งหญิงสาวไว้แรกแย้ม ผมซอยประบ่าสีน้ำตาลอมส้ม ปากแดงอวบอิ่มน่าจุมพิต ทำให้เค้าหลงรักอย่างจังจากนั้นไม่นานเราก็ได้เป็นแฟนกัน เค้าและฮยอกแจมีอะไรกันมาบ่อยนักตั้งแต่ที่เริ่มคบกัน และตัวเค้าเองเพิ่งมารู้จากลีทึกว่าตระกูลของลีทึกเองเป็นตระกลูที่พันธุกรรมแปลกจากคนทั่วไปจึงทำให้ลูกผู้ชายสามารถท้องได้ แต่ถึงอย่างนั้นเค้าก็ไม่สามารถห้ามใจได้ก็ฮยอกแจน่ารักเกินไปจึงต้องปล่อยไปตามอารมณ์ที่มีอยู่ทุกครั้งไป ถ้าฮยอกแจท้องขึ้นมาจะทำอย่างไร แต่ชั่งเถอะโอกาศที่ผู้ชายจะท้องมันก็ยากอยู่แล้วถึงแม้ว่าฮยอกแจจะมีพันธุกรรมแปลกไปจากคนทั่วไปก็เถอะ ก็คนมันรักนิ จะให้ทำอย่างไรได้ เฮ้อออออออออออออออออออออออ.......................... …..My mam is young….. |
ความคิดเห็น