คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ความหวังกับความผิดหวัง 2
และแล้ววันที่นวินารออย็มาถึ...
หนัสือรรมสิทธิ์ห้ออนโที่เพิ่ไ้ืนมาาธนาารถูอเอาไว้แนบอ ใบหน้าสวยเปื้อนไป้วยรอยยิ้มแห่วามโล่ใและีใ ในที่สุ เธอ็ไ้สมบัิิ้นสุท้ายที่พ่อและแม่ทิ้ไว้ให้ลับืนมา
ิ้!
นวินาหยิบมือถือึ้นมาเปิหน้าอ รอยยิ้มที่ยัพร่าพรายีออว้าเมื่อเห็น้อวามาายนรั สิ่ี ๆ อีอย่าอวันนี้ ิิวัน์ใ้ทุนรบสอปีแล้วและเาำลัะอเธอแ่าน
เอ : เย็นนี้ผมะรีบลับนะ มีเรื่อสำัะบอ
เทียน : เทียนะทำอาหารอร่อย ๆ รอนะะ
แม้หน้าอโทรศัพท์ะำมืไปแล้วเพราะารสนทนาที่บล แ่วหน้าสวยอนวินา็ยัเปื้อนไป้วยรอยยิ้มแห่วามสุ วามสุที่เธอเฝ้ารอมาแรมปี วามฝันอันแสนหวานที่ะไม่เป็นเพียแ่ินนาารอี่อไป แ่มันำลัะเิึ้นในโลอวามเป็นริ
นวินารีบรลับอนโทันทีเมื่อเลิาน อสมามายที่ื้อิมือมาถูนำมาล้าและหั่นเรียมสำหรับทำอาหารมื้อพิเศษ ใ้เวลาเพียสอั่วโม อาหารน่าทาน็เรียมพร้อมบนโ๊ะที่ประ้วยเทียนถ้วยส่อแสสว่าไสวนวลา นวินาเินไปุเทียนที่วาไว้รมุม่า ๆ อห้อ ปิสวิ์ไฟนีออนนเหลือแ่แสสว่าาเทียนอันเล็ บรรยาาศสุแสนโรแมนิใน่ำืนสุพิเศษ ถูเนรมิึ้น้วยมืออเธอและเพื่อวามสุอัวเธอเอ
ทุอย่าถูเรียมพร้อมไ้ไม่ถึรึ่ั่วโม ประูห้อ็ถูเปิพร้อมับร่าสูอผู้ายที่เธอรัที่สุเินเ้ามา
“อบไหมะเอ” นวินายืนยิ้ม้อนรับหน้าประู เอ่ยถามเมื่อิิวัน์เินเ้ามาในห้อและะลึับบรรยาาศโรแมนิที่เธอสรรสร้า์
“เทียนทำเอหมเลยเหรอ” นวินาพยัหน้า สอมือล้อแนอายหนุ่ม แล้วพาันเินเ้าไปในห้อ
“ใ่่ะ เทียนทำเอหมเลย เพื่อืนพิเศษอเราสอนไะ เออบไหม”
“อบรับ สวยมา อบุนะเทียน” หิสาวเย่ปลายเท้าึ้นหอมแ้ม แล้วบอพร้อมรอยยิ้ม
“อบุที่อบนะะ เอหิวหรือยัะ ะทาน้าวเลยไหม”
“ผมยัไม่หิวเท่าไหร่ เี๋ยวผมเอาระเป๋าไปเ็บและล้าไม้ล้ามือ่อน แล้วะออมาุยับเทียนนะ” นวินาพยัหน้า ละมือออา้นแนและยืนมอนระทั่ิิวัน์เินหายเ้าไปในห้อนอน
หิสาวถอยเท้ามาทิ้ัวลนั่บนโฟา ยมือ้าวาึ้นทาบรำแหน่หัวใ วินาทีที่เธอรออยำลัะมาถึแล้ว
ิิวัรำลัะอเธอแ่าน เาำลัะทำามสัาที่ให้ไว้
“เทียน” นวินาหันวับไปมอนเรีย ร่าบาลุึ้นยืนและหันไปเผิหน้า เสียอหัวใสั่นระทึ รอยยิ้มบา ๆ ผุึ้นบนริมฝีปา้วยวามีใที่มาล้นนเ็บไม่อยู่
“ะ”
“ผมมีอะไรให้เทียนู” อเอสารสีน้ำาลยื่นมารหน้าอหิสาว แม้ะแปลใเล็น้อยที่ำพูประโยนั้นไม่ใ่ำอแ่าน แ่นวินา็ยื่นมือรับมา้วยวามเ็มใ พร้อมับเหุผลปลอบใัวเอใะที่่อย ๆ เปิู้าในอ
บาที้าในนั้นอาะเป็นอวัิ้นพิเศษที่ิิวัน์ะให้เธอในวันแ่าน
‘สัาารรับทุน’
ิ้วบามวมุ่นเ้าเล็น้อย เมื่ออ่านประโยบนสุบนเอสารบับนี้ นวินา่อย ๆ ไล่สายาอ่านลมาทุัวอัษรทีละบรรทั นระทั่ถึประโยที่ระบุว่า
‘ยินยอมรับทุนเพื่อารเรียน่อเพาะทา’
“เรียน่อเพาะทาืออะไรเหรอะ” เธอไมุ่้นหูับำนี้ และเธอ็ไม่เ้าใวามหมายอมัน้วยเ่นัน
“เรียน่อเพาะทาือแพทย์ที่้อเรียน่อเพื่อให้มีวามเี่ยวาในสาาวิานั้น ๆ โยเพาะ อย่าผมที่อยาเป็นศัลยแพทย์็้อเรียนเพื่อให้เี่ยวาในารศัลยรรม”
“แ่เอ็เป็นหมอ้านนี้อยู่แล้วนี่ะ”
“แ่ผมอยาเ่ว่านี้ ผมอยาเป็นหมอที่ฝีมือีว่านี้”
“เอำลัะบอเทียนว่า เอะไปเรียน่อั้นเหรอะ” ิิวัน์รับหนัสือสัามาถือแล้วอธิบาย
“ทาโรพยาบาลที่อัวผม ยื่น้อเสนอะให้ทุนผมไปเรียน่อ เอสารบับนี้เป็นหนัสือสัาว่าผมะยอมรับทุนาโรพยาบาลเพื่อไปเรียน่อเพาะทา วามฝันอผมใล้ะเป็นริแล้วเทียน” เาบอเธอพร้อมับรอยยิ้มแห่วามีใ วามฝันอเาใล้ะเป็นวามริ แ่วามหวัอเธอลับ้อพัทลาย
น้ำาไหลพราสสารเทียน ใ ส่ำลัใให้เทียนหน่อย่าา
อีบุ๊ัโปรอยู่นะะ
ความคิดเห็น