รัตติกาลนี้ นิรันดร

ลำดับตอนที่ #6 : ลาออก

หลังจากผ่านวันนั้นไป พิมกลับมาที่โรงแรมเพชรมณี โรงแรมที่เธอทำงานอยู่ เธอเขียนใบลาออก และฝากให้เพื่อนสนิทของเธอไปยื่นกับฝ่ายบุคคล เธอนั่งเก็บข้าวของของเธออยู่ในห้องทำงาน หลายคนที่เป็นลูกน้องของเธอ ต่างพากันเสียดายแทนเธอ เพราะตำแหน่งที่เธอทำอยู่ สบายไปเจ็ดชาติ เงินเดือนเป็นหมื่นๆ แถมมีห้องทำงานส่วนตัว งานสบาย ไม่ลำบาก ไม่ปวดหัว แต่ไปทำงานกับพี่ชายของเธอน่าจะสบายกว่า พิมไปทำงานตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายบริหารการเงิน

    

“ขอให้โชคดีนะโว้ย”  นกพูดขณะที่เปิดประตูเข้ามาหาพิมในห้องทำงาน ส่วนพิมกำลังเก็บของของเธอ  “แกกับข้าก็เป็นเพื่อนกันมาหลายปี ตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ จู่ๆก็มาแยกกัน บอกไม่ถูกวะ”

    

“แกก็ไปหาข้าที่บ้านหรือนัดข้าออกมาเที่ยวด้วยกันก็ได้”  พิมพูด และเก็บของชิ้นสุดท้ายใส่รังกระดาษที่เธอหามาได้  “เก็บเสร็จสักที มาทำงานได้ไม่นาน ไม่นึกว่าจะมีของมากมายขนาดนี้”

    

“ข้าคงคิดถึงแกแย่เลย”  นกโผเข้ากอดพิม  “วันไหนว่างข้าจะชวนแกเที่ยวนะ”



    “รู้แล้ว”  พิมพูดแล้วกระซิบข้างๆหูเธอ  “แกไปทำงานกับข้าไหมละ”



    “มันจะดีเหรอวะ”  นกตาโตทันที



    “จะไปไหมละ เหลือตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายอาหารนะ”  พิมกระซิบ



    “ขอคิดก่อน ถ้าทนที่นี่ไม่ไหวจริงๆแล้วจะไปหาแกวะ”  นกตอบ



    “ถ้าช้าอาจได้ตำแหน่งอื่นนะโว้ย”  พิมพูด



    “ไปเป็นเลขาพี่ชายแกได้ไหมละ”



    “เรื่องนี้คิดหนักวะ”  พิมตอบ



    และแล้วพิมก็ยกของออกจากห้อง นกก็มาช่วยเธอยกเหมือนกัน ยกไปใส่หลังรถของเธอ วันนี้อากาศอึมครึมอย่างบอกไม่ถูก เหมือนฝนกำลังจะตก  





ตอนนี้อาจจะสั้นไปนิดหนึ่ง แต่ช่วยเม้นหน่อยเถอะ ช่วยเม้นหน่อยนะจ๊ะ