ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตามภาษาสองพี่น้อง
หลายวันผ่านไปพิมทำงานร่วมกับวินได้เป็นอย่างดี ทั้งสองสนิทกันมากขึ้น วันนี้เป็นวันเสาร์พิมหยุดงาน พี่ชายของเธอก็เช่นกัน ทั้งสองจึงตัดสินใจไปเที่ยวที่บ้านของพี่ชาย บ้านที่พิมกับพี่เคยไปพักร้อนด้วยกันบ่อยๆ แถวๆชาญเมือง (ตอนเริ่มเรื่อง)
“พิมเอาของไปครบหรือยัง” พี่น็อตถามพิม ส่วนพิมกำลังเช็คของ
“พิมคิดว่าเอาไปครบแล้วนะค่ะ” พิมตอบ
“แน่ใจนะ”
“แน่ใจค่ะ”
“ไม่เหมือนคราวก่อนอีกนะ”
“เอาไปครบแล้วค่ะ ไม่ลืม ไม่เหมือนคราวก่อนแล้วค่ะ”
“งั้นออกเดินทาง”
พี่ชายน้องสาวเดินขึ้นรถ พี่ชายขับรถส่วนน้องสาวนั่งข้างๆ ช่างเป็นเวลาที่มีความสุขอะไรเช่นนี้ นั่งรถชมวิวทิวทัศน์ไปเรื่อยๆ ขับแบบไม่ต้องรีบร้อน ค่อยๆไปเรื่อยๆ ระหว่างทางก็แวะปั๊มน้ำมันเพราะกองทัพต้องเดินด้วยท้อง หลังรับประทานอาหารเสร็จก็ออกเดินทางต่อ ออกเดินทางตั้งแต่เช้าตรู่ มาถึงบ้านของพี่น็อตตอนบ่ายๆ อากาศกำลังร้อนได้ที่เลย
พอมาถึงบ้านพิมกับพี่ชายช่วยกันทำอาหารรับประทาน เพราะเวลาทั้งสองคนมาบ้านหลังนี้ จะไม่พาคนอื่นมาด้วย อาหารของครอบ
ครัวพิมจะเป็นอาหารที่มีรสชาติพิเศษ เพราะอาหารทุกชนิดจะต้องใส่ Sage เป็นไม้จำพวกผกากรอง ใบใช้ยัดไส้สัตว์ก่อนอบ ที่บ้านของพิมปลูกไว้เป็นดงเลยเพราะเป็นสูตรโบราณที่คุณแม่ของพิมชอบใช้ ใส่ในอาหาร โดยนำไปอบไมโครเวฟให้แห้งจากนั้นก็บดให้
ละเอียด ให้กลายเป็นผงๆ บ้านของพิมใช้ใส่ลงไปในอาหารที่ทำ ใส่ไม่ต้องมาก ใส่เพียงเล็กน้อยให้กลิ่นและรสชาติออก เพราะฉะนั้นอาหารบ้านของพิมจึงมีรสชาติพิเศษที่ไม่ซ้ำแบบใคร นี่เป็นสูตรโบราณที่คิดค้นตั้งแต่บรรพบุรุษของตระกูลเธอ
อาหารที่เธอกับพี่ชายช่วยกันทำคือ สปาเกตตีหมู ไก่อบ มักกะโรนีผัดใส่กุ้ง ส่วนเมนูอาหารในช่วงเย็นเป็น สเต็กปลา และสลัดผัก ทั้งสองหลังจากช่วยกันล้างจานจากนั้นก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ พิมกับน็อตออกมานั่งตรงสระน้ำของบ้าน
“คิดอะไรอยู่” น็อตถามพิม
“เรื่องวินค่ะ”
“รักเขาเหรอ”
“ไม่รู้ซิค่ะ” พิมตอบและแหงนหน้ามองดูดาว “พิมไม่รู้ว่ารัก หรือเป็นเพราะความสนิท หรือจะเป็นความรักแบบพี่ชายน้องสาว พิมเดาไม่ถูกค่ะ” ในโลกนี้เธอมีพี่ชายเพียงคนเดียวนั่นคือน็อต แต่เธอไม่เคยคิดกับน็อตแบบพี่ชายเลย เธอจึงไม่ทราบว่าความรักแบบพี่ชายน้องสาวเป็นอย่างไง และตั้งแต่เล็กจนโต เธอเรียนในโรงเรียนสตรีล้วนมาตลอด ไม่เคยเรียนโรงเรียนสหเลย
“แล้ว เขาเป็นยังไง” พี่ชายถาม “พี่หมายถึง เขานิสัยเป็นอย่างไง”
“นิสัยดีค่ะ ออกจะเพลบอยเล็กน้อย แล้วก็ดื้อเป็นบางครั้ง เอาแต่ใจบ้าง เขาเหมือนเด็กค่ะ แต่เขาก็นิสัยดีนะค่ะ เขาชอบอะไรที่คล้ายๆพิม พิมคิดว่าเราสองคนเข้ากันได้ดีด้วยค่ะ”
“ลองพามาพบพี่หน่อยได้ไหมละ” พี่ชายพูด “ถ้าวินเขายอมมาพบ แสดงว่าเขาก็มีความสนใจพิมบ้างแล้วละ”
“แต่ถ้าวินเขาปฏิเสธละค่ะ”
“ปฏิเสธก็ไม่เป็นไร พิมก็แค่รีบหาคนใหม่เลย”
“โธ่ พี่ คนดีๆที่พิมชอบหาได้ง่ายๆที่ไหนกันละค่ะ”
“แล้วจะเอายังไงต่อไปละ”
“พิมจะลองคบๆไปก่อนค่ะ ถ้าคิดว่าใช่ พิมจะบอกรักเขาค่ะ”
“แต่ถ้าไม่ใช่ละ” พี่ชายแย้ง
“ไม่ใช่เราก็เป็นเพื่อนกันต่อไป แล้วพิมก็หาคนใหม่ค่ะ”
“ตามสบายเถอะ”
“แล้วพี่ละค่ะ”
“พี่ทำไม”
“เมื่อไหร่พี่จะพาผู้หญิงมาบ้านักทีละค่ะ” พิมถามถึงแม้จะรู้สึกเจ็บในใจนิดๆ
“ยังไม่รู้เหมือนกันเลย”
“ค่ะ” พิมตอบ ในใจรู้สึกสบายยังไงบอกไม่ถูก
เธอหาโอกาสที่จะคุยกับพี่สองต่อสองแบบนี้มานานแล้ว เธอจึงยกเอาเรื่องวินมาอ้าง อันที่จริงยังไงเธอก็คิดกับวินแค่เพื่อนเท่านั้นแหล่ะ พิมยอมรับจริงๆ ว่าตอนนี้เธอยังคงรักพี่ชายของเธออยู่ รักและรัก ไม่มีวันเปลี่ยน ทุกสิ่งยังคงเหมือนเมื่อครั้งแรกที่พบกัน
พิมกับพี่ชายมองดูดาวบนท้องฟ้าด้วยกันอย่างมีความสุข เธอนอนหนุนตักพี่ชายของเธอด้วย พี่ชายยังสอนเรื่องการดูดาวให้เธอด้วย ถึงแม้จะรู้ว่านิยายบางเรื่องที่พี่ชายเธอเล่าให้ฟังเกี่ยวกับดวงดาวมันเป็นเรื่องโกหกทั้งเพก็ตามที เธอยังอยากฟังที่พี่เธอเล่า และยังอยากจะอยู่แบบนี้ต่อไป
“พิม พี่รู้สึกว่าโทรศัพท์บ้านดังนะ”
“วิ่งไปรับซิค่ะ” ทั้งสองรีบลุกขึ้นและวิ่งเข้าไปในบ้าน
พี่ชายคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาแล้ว “ฮัลโหล”
“ใครค่ะ” พิมกระซิบ
“ไม่รู้” พี่ชายกระซิบตอบ
“ครับๆ” พี่ชายพูดใส่ลงไปในโทรศัพท์
“ทราบแล้วคร้าบ” พี่ชายพูดและวางโทรศัพท์ลง
“ใครค่ะพี่” พิมถาม
“ป้าแม่บ้าน” พี่ชายตอบ “ก็แค่โทรมาเช็คว่าพวกเราสุขสบายดี”
“เหรอค่ะ” พิมพูด
“ดึกแล้วขึ้นนอนเถอะ” พี่ชายพูดและเดินขึ้นชั้นบนปิดประตูห้องเงียบ พิมเองก็เช่นกัน
วันที่สองของการมาพักผ่อนเป็นไปด้วยดี เขาสองคนไปปิกนิกด้วยกัน เป็นแม่น้ำแถวๆบ้านนั่นแหล่ะ พูดให้ถูกต้องเรียกว่าท่าน้ำมากกว่าแม่น้ำ บรรยากาศกำลังดี แถวได้เล่นน้ำที่ไหลมาจากต้นน้ำจริงๆ รู้สึกดีกว่าเล่นในสระ ได้บรรยากาศธรรมชาติดีมาก
หลังจากกลับจากปิกนิกทั้งสอง กลับมาช่วยกันทำอาหารมื้อค่ำ ค่ำนี้เป็นเมนู ไก่อบราดช็อกโกแลต เป็นสูตรของคุณแม่พี่น็อต วิธีทำก็ไม่ยาก อบไก่ธรรมดา ที่พิเศษคือมีช็อกโกแลต รสเข้มข้น ที่ถูกเคี่ยวจนกลายเป็นเหลวๆราดเนื้อไก่ที่รับประทาน อร่อยไปอีกแบบหนึ่ง
พิมมีความผูกพันกับพี่ชายของตัวเองมากจนเกินไปหรือเปล่านั้น เธอไม่รู้ แต่จากที่ผ่านมาทั้งสองคน เวลาจะไปไหน ทำอะไร จะต้องไปด้วยกันตลอดเวลา เป็นเรื่องที่ทำให้พิมตัดสินใจยากมากที่สุด โดยเฉพาะเรื่องความรักที่ไม่มีทางเป็นไปได้ นับวันยิ่งจะถลาลงไปลึก
เช้าวันนี้เป็นวันจันทร์ พิมตัดสินใจลางานอีกหนึ่งวัน วันนี้เธอนอนเล่นอยู่ที่บ้านกับพี่ชายสองคน ใช้วันหยุดพักผ่อนให้คุ้มค่ากับที่ลางาน ส่วนพี่ชายของเธอไม่มีใครกล้าว่าอยู่แล้ว เพราะเขาเป็นเจ้าของธุระกิจโรงแรม แต่พิมเนี่ย ไปทำงานกับโรงแรมที่ไม่ใช่ของตัวเอง แต่เธอไม่สนใจว่าอะไรจะเกิดขึ้น เพราะเธอใกล้จะลาออกจากที่นั่นเต็มแก่แล้ว วันนี้เขาสองคนดูทีวีด้วยกัน ทำอาหารด้วยกัน ชีวิตของสองพี่น้องค่อนข้างจะมีความสุขดี โดยเฉพาะเวลาแบบนี้ เวลาที่ได้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง
“พี่ค่ะ เรื่องที่โรงแรมเป็นไงบ้างค่ะ” พิมถาม
“ก็ดี” น็อตตอบเพียงสั้นๆ
“โธ่พี่” พิมอุทาน “พิมถามพี่นะ”
“แล้วไงละ”
“พี่ก็ตอบมาซิ”
“ก็ตอบไปแล้วไง”
“ตอบให้มันยาวๆกว่านี้ได้ไหมค่ะ”
“ก็ได้” แต่ยังขะมักเขม้นอยู่กับคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊ก
“ตอบมาซิค่ะพี่” พิมกระตุ้น
“OK” พี่ชายพูดพร้อมกับปิดคอมพิวเตอร์ “ทุกอย่างก็ไปด้วยดี เพียงแต่โรงแรมเพิ่งเปิดได้ไม่กี่ปี งานมันเลยยังไม่ลงตัวดีสักเท่าไหร่ พวกเด็กที่เข้ามาทำงานก็ยังไม่รู้ว่าใครไว้ใจได้ ใครไว้ใจไม่ได้ แต่เรื่องเงินไม่มีปัญหา ส่วนมากจะมีปัญหาด้านการบริหารงานมากกว่า เพราะเด็กเพิ่งจะมาทำงาน ไม่มีประสบการณ์ ไม่รู้ว่าเวลาของหมดต้องไปติดต่อที่ไหน เวลาจะทำเอกสารโอนย้ายต้องไปทำที่ไหน มันเลยดูวุ้นวายไปหมด อย่างอื่นก็ไม่มีปัญหาแล้ว”
“เดี๋ยวก็ลงตัวกันเองละค่ะ” พิมพูด “อีกไม่กี่เดือน พิมก็จะไปทำงานกับพี่แล้วนะค่ะ”
“ก็มาซิ จะเลี้ยงดูปูเสื่อให้เป็นอย่างดีเลย” พี่ชายพูด “ตอนเช้าจะให้ทานอาหารเช้าก่อนไปทำงาน ตอนกลางวันจะรับไปรับประทานอาหารข้างนอก ตอนเย็นจะพาไปดินเนอ”
“เดี๋ยวพิมก็อ้วนกันพอดี”
“พี่ไม่สนใจ”
“พี่รักพิมหรือเปล่าค่ะ” พิมถามสายตาจ้องตรงไปยังพี่ชายเธอ
น็อตมองหน้าพิมอย่างพิจารณาครู่หนึ่งแล้วตอบ “รักซิ” เกิดความเงียบชั่วขณะ “ทำไมถึงถามแบบนั้นละ พี่ชายก็ต้องรักน้องสาวทุกคนอยู่แล้วละ”
“เหรอค่ะ” พิมพูดหน้าตาเศร้าๆ
แล้วทั้งสองคนก็แยกย้ายกัน พี่ชายเปิดคอมพิวเตอร์ทำงานต่อ ส่วนพิมขึ้นไปบนห้องเปลี่ยนเสื้อ เป็นชุดว่ายน้ำ แบบ Two piece สุดเซ็กซี่ของเธอ เธอวิ่งลงมาข้างล่างผ่านหน้าพี่ชายเธอไป วิ่งด้วยความรวดเร็ว พอไปถึงสระน้ำก็กระโดดลงสระทันที เธอลงไปและไม่โผล่หัวขึ้นมา เธอร้องไห้อยู่ใต้น้ำ สักพักพี่ชายเธอกระโดดลงมาตามเธอและดึงเธอขึ้นสระ
“พี่ทำอะไร” พิมถาม
“ก็ช่วยไง” พี่ชายตอบ “โดดลงน้ำจุกไม่ใช่เหรอ”
“พิมไม่ได้จุก หรืออะไรทั้งนั้น”
“แล้วทำไมถึงไม่โผล่หัวขึ้นมาละ”
“พิมจะลองดำน้ำค่ะ” เธอโกหก ที่จริงเธอร้องไห้อยู่ในน้ำ
“อ้าว” พี่ชายอุทาน
พิมหัวเราะยกใหญ่ เธอหัวเราะจนหน้าดำหน้าแดงไปหมด ส่วนพี่ชายจ้องเธอตาเขม็ง
“พี่เปียกแบบนี้พิมชอบนักใช่มั้ย” พี่น็อตถาม
“ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ” พิมตอบยังคงหัวเราะอยู่ สักพักหนึ่งเธอมองหน้าพี่ชายเธอ เธอก็หยุดหัวเราะ แล้วพูดว่า “พี่จะปล่อยพิมได้หรือยังค่ะ”
ทั้งสองคนอยู่ในน้ำ พี่ชายโอบกอดน้องสาวไว้แน่น ส่วนน้องสาวโดนโอบกอดไว้แน่นมากจนขยับตัวไม่ได้ “ไม่ปล่อย” พี่ชายตอบ
“โธ่พี่ค่ะ” พิมพูดพร้อมกับหันหน้าไปหาพี่ชาย หน้าของทั้งสองเกือบจะชนกันเล็กน้อยตอนพิมหันไป แต่ที่ไม่ชนก็เพราะพี่ชายเอนหน้าไปด้านหลังเล็กน้อย “จะเอาอะไรจากพิมอีกละค่ะ”
“พี่ต่างหากที่ต้องถาม”
“พี่จะถามไปทำไมละค่ะ ถ้าพี่ปล่อยพิมก็จบเรื่องแล้ว”
“แล้วเมื่อไหร่จะมาทำงานกับพี่ละเนี่ย”
“ขึ้นไปคุยข้างบนดีกว่า” พิมพูด “คุยในน้ำมันน่าเกลียดนะค่ะพี่”
“ไม่เห็นน่าเกลียดเลย”
“แต่พี่เป็นผู้ชาย แล้วพิมก็ใส่ชุดว่ายน้ำแบบนี้ด้วย”
“ช่างมันเถอะ”
“น่าเกลียดจะตาย พี่ปล่อยพิมเถอะ”
และแล้วพี่ชายก็ยอมปล่อยเธอ เธอรีบขึ้นจากน้ำ ส่วนพี่ชายยังคงแหวกว่ายเล่นอยู่ในน้ำต่อ เธอขึ้นมาพร้อมกับหยิบผ้าขนหนูมาคลุมตัว เธอไปนั่งแกว่งขาข้างๆขอบสระ พี่ชายว่ายน้ำมาหาใกล้ๆตัวเธอ และจับขาของเธอไว้ ด้วยความที่สาวเจ้ากำลังเหม่อลอยไปกับสายลม ทำให้สะดุ้งสุดตัว
“เมื่อไหร่จะมาทำงานกับพี่” น็อตถามขณะที่จับขาพิมไว้
“พิมเคยบอกพี่ไปแล้วไม่ใช่เหรอค่ะ”
“ก็เคยบอก” น็อตพูด “แต่อยากตกลงกันใหม่”
“ตกลงอะไรอีกละค่ะ” พิมถามหน้าตาเบื่อสุดขีด “อย่าบอกนะค่ะ ว่าจะให้พิมออกก่อนสิ้นปีนี้ พิมไม่เอาด้วยเด็ดขาด”
“นั่นแหล่ะ เดาถูกเลย” น็อตพูดพร้อมกับปล่อยขาพิม และดีดนิ้วเหมือนปิ๊งไปเดีย
“ไม่มีทางเด็ดขาด”
“ทำไมละ มาทำงานกับพี่เถอะนะ”
“โรงแรมพี่ขาดคนหรือไงค่ะ ถึงมาง้อให้พิมไปช่วยทำงาน”
“ก็ไม่ได้ขาดอะไรหรอก”
“แล้วทำไมต้องมาง้อพิมแบบนี้ด้วยละค่ะ”
“พี่ไม่ไว้ใจ”
“ไม่ไว้ใจอะไรค่ะพี่” พิมถามหน้าตานึกสงสัย
“ก็กลัวพิมจะไม่ยอมกลับมาทำงานกับพี่นะซิ”
“โธ่พี่ค่ะ พิมกลับมาอยู่แล้ว ยังไงก็ต้องกลับ ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ”
“พี่ไม่สน สิ้นเดือนนี้พิมลาออกเลย” พี่ชายพูดเชิงบังคับ และว่ายน้ำออกไป ประมาณกลางๆสระ พิมตะโกนเท่าไหร่ เจ้าตัวก็ไม่
ยอมหันมาฟัง
“โธ่ สิ้นเดือนก็สิ้นเดือน” พิมพูดกับตัวเอง และถอนหายใจยาวๆ
“พิมเอาของไปครบหรือยัง” พี่น็อตถามพิม ส่วนพิมกำลังเช็คของ
“พิมคิดว่าเอาไปครบแล้วนะค่ะ” พิมตอบ
“แน่ใจนะ”
“แน่ใจค่ะ”
“ไม่เหมือนคราวก่อนอีกนะ”
“เอาไปครบแล้วค่ะ ไม่ลืม ไม่เหมือนคราวก่อนแล้วค่ะ”
“งั้นออกเดินทาง”
พี่ชายน้องสาวเดินขึ้นรถ พี่ชายขับรถส่วนน้องสาวนั่งข้างๆ ช่างเป็นเวลาที่มีความสุขอะไรเช่นนี้ นั่งรถชมวิวทิวทัศน์ไปเรื่อยๆ ขับแบบไม่ต้องรีบร้อน ค่อยๆไปเรื่อยๆ ระหว่างทางก็แวะปั๊มน้ำมันเพราะกองทัพต้องเดินด้วยท้อง หลังรับประทานอาหารเสร็จก็ออกเดินทางต่อ ออกเดินทางตั้งแต่เช้าตรู่ มาถึงบ้านของพี่น็อตตอนบ่ายๆ อากาศกำลังร้อนได้ที่เลย
พอมาถึงบ้านพิมกับพี่ชายช่วยกันทำอาหารรับประทาน เพราะเวลาทั้งสองคนมาบ้านหลังนี้ จะไม่พาคนอื่นมาด้วย อาหารของครอบ
ครัวพิมจะเป็นอาหารที่มีรสชาติพิเศษ เพราะอาหารทุกชนิดจะต้องใส่ Sage เป็นไม้จำพวกผกากรอง ใบใช้ยัดไส้สัตว์ก่อนอบ ที่บ้านของพิมปลูกไว้เป็นดงเลยเพราะเป็นสูตรโบราณที่คุณแม่ของพิมชอบใช้ ใส่ในอาหาร โดยนำไปอบไมโครเวฟให้แห้งจากนั้นก็บดให้
ละเอียด ให้กลายเป็นผงๆ บ้านของพิมใช้ใส่ลงไปในอาหารที่ทำ ใส่ไม่ต้องมาก ใส่เพียงเล็กน้อยให้กลิ่นและรสชาติออก เพราะฉะนั้นอาหารบ้านของพิมจึงมีรสชาติพิเศษที่ไม่ซ้ำแบบใคร นี่เป็นสูตรโบราณที่คิดค้นตั้งแต่บรรพบุรุษของตระกูลเธอ
อาหารที่เธอกับพี่ชายช่วยกันทำคือ สปาเกตตีหมู ไก่อบ มักกะโรนีผัดใส่กุ้ง ส่วนเมนูอาหารในช่วงเย็นเป็น สเต็กปลา และสลัดผัก ทั้งสองหลังจากช่วยกันล้างจานจากนั้นก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ พิมกับน็อตออกมานั่งตรงสระน้ำของบ้าน
“คิดอะไรอยู่” น็อตถามพิม
“เรื่องวินค่ะ”
“รักเขาเหรอ”
“ไม่รู้ซิค่ะ” พิมตอบและแหงนหน้ามองดูดาว “พิมไม่รู้ว่ารัก หรือเป็นเพราะความสนิท หรือจะเป็นความรักแบบพี่ชายน้องสาว พิมเดาไม่ถูกค่ะ” ในโลกนี้เธอมีพี่ชายเพียงคนเดียวนั่นคือน็อต แต่เธอไม่เคยคิดกับน็อตแบบพี่ชายเลย เธอจึงไม่ทราบว่าความรักแบบพี่ชายน้องสาวเป็นอย่างไง และตั้งแต่เล็กจนโต เธอเรียนในโรงเรียนสตรีล้วนมาตลอด ไม่เคยเรียนโรงเรียนสหเลย
“แล้ว เขาเป็นยังไง” พี่ชายถาม “พี่หมายถึง เขานิสัยเป็นอย่างไง”
“นิสัยดีค่ะ ออกจะเพลบอยเล็กน้อย แล้วก็ดื้อเป็นบางครั้ง เอาแต่ใจบ้าง เขาเหมือนเด็กค่ะ แต่เขาก็นิสัยดีนะค่ะ เขาชอบอะไรที่คล้ายๆพิม พิมคิดว่าเราสองคนเข้ากันได้ดีด้วยค่ะ”
“ลองพามาพบพี่หน่อยได้ไหมละ” พี่ชายพูด “ถ้าวินเขายอมมาพบ แสดงว่าเขาก็มีความสนใจพิมบ้างแล้วละ”
“แต่ถ้าวินเขาปฏิเสธละค่ะ”
“ปฏิเสธก็ไม่เป็นไร พิมก็แค่รีบหาคนใหม่เลย”
“โธ่ พี่ คนดีๆที่พิมชอบหาได้ง่ายๆที่ไหนกันละค่ะ”
“แล้วจะเอายังไงต่อไปละ”
“พิมจะลองคบๆไปก่อนค่ะ ถ้าคิดว่าใช่ พิมจะบอกรักเขาค่ะ”
“แต่ถ้าไม่ใช่ละ” พี่ชายแย้ง
“ไม่ใช่เราก็เป็นเพื่อนกันต่อไป แล้วพิมก็หาคนใหม่ค่ะ”
“ตามสบายเถอะ”
“แล้วพี่ละค่ะ”
“พี่ทำไม”
“เมื่อไหร่พี่จะพาผู้หญิงมาบ้านักทีละค่ะ” พิมถามถึงแม้จะรู้สึกเจ็บในใจนิดๆ
“ยังไม่รู้เหมือนกันเลย”
“ค่ะ” พิมตอบ ในใจรู้สึกสบายยังไงบอกไม่ถูก
เธอหาโอกาสที่จะคุยกับพี่สองต่อสองแบบนี้มานานแล้ว เธอจึงยกเอาเรื่องวินมาอ้าง อันที่จริงยังไงเธอก็คิดกับวินแค่เพื่อนเท่านั้นแหล่ะ พิมยอมรับจริงๆ ว่าตอนนี้เธอยังคงรักพี่ชายของเธออยู่ รักและรัก ไม่มีวันเปลี่ยน ทุกสิ่งยังคงเหมือนเมื่อครั้งแรกที่พบกัน
พิมกับพี่ชายมองดูดาวบนท้องฟ้าด้วยกันอย่างมีความสุข เธอนอนหนุนตักพี่ชายของเธอด้วย พี่ชายยังสอนเรื่องการดูดาวให้เธอด้วย ถึงแม้จะรู้ว่านิยายบางเรื่องที่พี่ชายเธอเล่าให้ฟังเกี่ยวกับดวงดาวมันเป็นเรื่องโกหกทั้งเพก็ตามที เธอยังอยากฟังที่พี่เธอเล่า และยังอยากจะอยู่แบบนี้ต่อไป
“พิม พี่รู้สึกว่าโทรศัพท์บ้านดังนะ”
“วิ่งไปรับซิค่ะ” ทั้งสองรีบลุกขึ้นและวิ่งเข้าไปในบ้าน
พี่ชายคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาแล้ว “ฮัลโหล”
“ใครค่ะ” พิมกระซิบ
“ไม่รู้” พี่ชายกระซิบตอบ
“ครับๆ” พี่ชายพูดใส่ลงไปในโทรศัพท์
“ทราบแล้วคร้าบ” พี่ชายพูดและวางโทรศัพท์ลง
“ใครค่ะพี่” พิมถาม
“ป้าแม่บ้าน” พี่ชายตอบ “ก็แค่โทรมาเช็คว่าพวกเราสุขสบายดี”
“เหรอค่ะ” พิมพูด
“ดึกแล้วขึ้นนอนเถอะ” พี่ชายพูดและเดินขึ้นชั้นบนปิดประตูห้องเงียบ พิมเองก็เช่นกัน
วันที่สองของการมาพักผ่อนเป็นไปด้วยดี เขาสองคนไปปิกนิกด้วยกัน เป็นแม่น้ำแถวๆบ้านนั่นแหล่ะ พูดให้ถูกต้องเรียกว่าท่าน้ำมากกว่าแม่น้ำ บรรยากาศกำลังดี แถวได้เล่นน้ำที่ไหลมาจากต้นน้ำจริงๆ รู้สึกดีกว่าเล่นในสระ ได้บรรยากาศธรรมชาติดีมาก
หลังจากกลับจากปิกนิกทั้งสอง กลับมาช่วยกันทำอาหารมื้อค่ำ ค่ำนี้เป็นเมนู ไก่อบราดช็อกโกแลต เป็นสูตรของคุณแม่พี่น็อต วิธีทำก็ไม่ยาก อบไก่ธรรมดา ที่พิเศษคือมีช็อกโกแลต รสเข้มข้น ที่ถูกเคี่ยวจนกลายเป็นเหลวๆราดเนื้อไก่ที่รับประทาน อร่อยไปอีกแบบหนึ่ง
พิมมีความผูกพันกับพี่ชายของตัวเองมากจนเกินไปหรือเปล่านั้น เธอไม่รู้ แต่จากที่ผ่านมาทั้งสองคน เวลาจะไปไหน ทำอะไร จะต้องไปด้วยกันตลอดเวลา เป็นเรื่องที่ทำให้พิมตัดสินใจยากมากที่สุด โดยเฉพาะเรื่องความรักที่ไม่มีทางเป็นไปได้ นับวันยิ่งจะถลาลงไปลึก
เช้าวันนี้เป็นวันจันทร์ พิมตัดสินใจลางานอีกหนึ่งวัน วันนี้เธอนอนเล่นอยู่ที่บ้านกับพี่ชายสองคน ใช้วันหยุดพักผ่อนให้คุ้มค่ากับที่ลางาน ส่วนพี่ชายของเธอไม่มีใครกล้าว่าอยู่แล้ว เพราะเขาเป็นเจ้าของธุระกิจโรงแรม แต่พิมเนี่ย ไปทำงานกับโรงแรมที่ไม่ใช่ของตัวเอง แต่เธอไม่สนใจว่าอะไรจะเกิดขึ้น เพราะเธอใกล้จะลาออกจากที่นั่นเต็มแก่แล้ว วันนี้เขาสองคนดูทีวีด้วยกัน ทำอาหารด้วยกัน ชีวิตของสองพี่น้องค่อนข้างจะมีความสุขดี โดยเฉพาะเวลาแบบนี้ เวลาที่ได้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง
“พี่ค่ะ เรื่องที่โรงแรมเป็นไงบ้างค่ะ” พิมถาม
“ก็ดี” น็อตตอบเพียงสั้นๆ
“โธ่พี่” พิมอุทาน “พิมถามพี่นะ”
“แล้วไงละ”
“พี่ก็ตอบมาซิ”
“ก็ตอบไปแล้วไง”
“ตอบให้มันยาวๆกว่านี้ได้ไหมค่ะ”
“ก็ได้” แต่ยังขะมักเขม้นอยู่กับคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊ก
“ตอบมาซิค่ะพี่” พิมกระตุ้น
“OK” พี่ชายพูดพร้อมกับปิดคอมพิวเตอร์ “ทุกอย่างก็ไปด้วยดี เพียงแต่โรงแรมเพิ่งเปิดได้ไม่กี่ปี งานมันเลยยังไม่ลงตัวดีสักเท่าไหร่ พวกเด็กที่เข้ามาทำงานก็ยังไม่รู้ว่าใครไว้ใจได้ ใครไว้ใจไม่ได้ แต่เรื่องเงินไม่มีปัญหา ส่วนมากจะมีปัญหาด้านการบริหารงานมากกว่า เพราะเด็กเพิ่งจะมาทำงาน ไม่มีประสบการณ์ ไม่รู้ว่าเวลาของหมดต้องไปติดต่อที่ไหน เวลาจะทำเอกสารโอนย้ายต้องไปทำที่ไหน มันเลยดูวุ้นวายไปหมด อย่างอื่นก็ไม่มีปัญหาแล้ว”
“เดี๋ยวก็ลงตัวกันเองละค่ะ” พิมพูด “อีกไม่กี่เดือน พิมก็จะไปทำงานกับพี่แล้วนะค่ะ”
“ก็มาซิ จะเลี้ยงดูปูเสื่อให้เป็นอย่างดีเลย” พี่ชายพูด “ตอนเช้าจะให้ทานอาหารเช้าก่อนไปทำงาน ตอนกลางวันจะรับไปรับประทานอาหารข้างนอก ตอนเย็นจะพาไปดินเนอ”
“เดี๋ยวพิมก็อ้วนกันพอดี”
“พี่ไม่สนใจ”
“พี่รักพิมหรือเปล่าค่ะ” พิมถามสายตาจ้องตรงไปยังพี่ชายเธอ
น็อตมองหน้าพิมอย่างพิจารณาครู่หนึ่งแล้วตอบ “รักซิ” เกิดความเงียบชั่วขณะ “ทำไมถึงถามแบบนั้นละ พี่ชายก็ต้องรักน้องสาวทุกคนอยู่แล้วละ”
“เหรอค่ะ” พิมพูดหน้าตาเศร้าๆ
แล้วทั้งสองคนก็แยกย้ายกัน พี่ชายเปิดคอมพิวเตอร์ทำงานต่อ ส่วนพิมขึ้นไปบนห้องเปลี่ยนเสื้อ เป็นชุดว่ายน้ำ แบบ Two piece สุดเซ็กซี่ของเธอ เธอวิ่งลงมาข้างล่างผ่านหน้าพี่ชายเธอไป วิ่งด้วยความรวดเร็ว พอไปถึงสระน้ำก็กระโดดลงสระทันที เธอลงไปและไม่โผล่หัวขึ้นมา เธอร้องไห้อยู่ใต้น้ำ สักพักพี่ชายเธอกระโดดลงมาตามเธอและดึงเธอขึ้นสระ
“พี่ทำอะไร” พิมถาม
“ก็ช่วยไง” พี่ชายตอบ “โดดลงน้ำจุกไม่ใช่เหรอ”
“พิมไม่ได้จุก หรืออะไรทั้งนั้น”
“แล้วทำไมถึงไม่โผล่หัวขึ้นมาละ”
“พิมจะลองดำน้ำค่ะ” เธอโกหก ที่จริงเธอร้องไห้อยู่ในน้ำ
“อ้าว” พี่ชายอุทาน
พิมหัวเราะยกใหญ่ เธอหัวเราะจนหน้าดำหน้าแดงไปหมด ส่วนพี่ชายจ้องเธอตาเขม็ง
“พี่เปียกแบบนี้พิมชอบนักใช่มั้ย” พี่น็อตถาม
“ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ” พิมตอบยังคงหัวเราะอยู่ สักพักหนึ่งเธอมองหน้าพี่ชายเธอ เธอก็หยุดหัวเราะ แล้วพูดว่า “พี่จะปล่อยพิมได้หรือยังค่ะ”
ทั้งสองคนอยู่ในน้ำ พี่ชายโอบกอดน้องสาวไว้แน่น ส่วนน้องสาวโดนโอบกอดไว้แน่นมากจนขยับตัวไม่ได้ “ไม่ปล่อย” พี่ชายตอบ
“โธ่พี่ค่ะ” พิมพูดพร้อมกับหันหน้าไปหาพี่ชาย หน้าของทั้งสองเกือบจะชนกันเล็กน้อยตอนพิมหันไป แต่ที่ไม่ชนก็เพราะพี่ชายเอนหน้าไปด้านหลังเล็กน้อย “จะเอาอะไรจากพิมอีกละค่ะ”
“พี่ต่างหากที่ต้องถาม”
“พี่จะถามไปทำไมละค่ะ ถ้าพี่ปล่อยพิมก็จบเรื่องแล้ว”
“แล้วเมื่อไหร่จะมาทำงานกับพี่ละเนี่ย”
“ขึ้นไปคุยข้างบนดีกว่า” พิมพูด “คุยในน้ำมันน่าเกลียดนะค่ะพี่”
“ไม่เห็นน่าเกลียดเลย”
“แต่พี่เป็นผู้ชาย แล้วพิมก็ใส่ชุดว่ายน้ำแบบนี้ด้วย”
“ช่างมันเถอะ”
“น่าเกลียดจะตาย พี่ปล่อยพิมเถอะ”
และแล้วพี่ชายก็ยอมปล่อยเธอ เธอรีบขึ้นจากน้ำ ส่วนพี่ชายยังคงแหวกว่ายเล่นอยู่ในน้ำต่อ เธอขึ้นมาพร้อมกับหยิบผ้าขนหนูมาคลุมตัว เธอไปนั่งแกว่งขาข้างๆขอบสระ พี่ชายว่ายน้ำมาหาใกล้ๆตัวเธอ และจับขาของเธอไว้ ด้วยความที่สาวเจ้ากำลังเหม่อลอยไปกับสายลม ทำให้สะดุ้งสุดตัว
“เมื่อไหร่จะมาทำงานกับพี่” น็อตถามขณะที่จับขาพิมไว้
“พิมเคยบอกพี่ไปแล้วไม่ใช่เหรอค่ะ”
“ก็เคยบอก” น็อตพูด “แต่อยากตกลงกันใหม่”
“ตกลงอะไรอีกละค่ะ” พิมถามหน้าตาเบื่อสุดขีด “อย่าบอกนะค่ะ ว่าจะให้พิมออกก่อนสิ้นปีนี้ พิมไม่เอาด้วยเด็ดขาด”
“นั่นแหล่ะ เดาถูกเลย” น็อตพูดพร้อมกับปล่อยขาพิม และดีดนิ้วเหมือนปิ๊งไปเดีย
“ไม่มีทางเด็ดขาด”
“ทำไมละ มาทำงานกับพี่เถอะนะ”
“โรงแรมพี่ขาดคนหรือไงค่ะ ถึงมาง้อให้พิมไปช่วยทำงาน”
“ก็ไม่ได้ขาดอะไรหรอก”
“แล้วทำไมต้องมาง้อพิมแบบนี้ด้วยละค่ะ”
“พี่ไม่ไว้ใจ”
“ไม่ไว้ใจอะไรค่ะพี่” พิมถามหน้าตานึกสงสัย
“ก็กลัวพิมจะไม่ยอมกลับมาทำงานกับพี่นะซิ”
“โธ่พี่ค่ะ พิมกลับมาอยู่แล้ว ยังไงก็ต้องกลับ ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ”
“พี่ไม่สน สิ้นเดือนนี้พิมลาออกเลย” พี่ชายพูดเชิงบังคับ และว่ายน้ำออกไป ประมาณกลางๆสระ พิมตะโกนเท่าไหร่ เจ้าตัวก็ไม่
ยอมหันมาฟัง
“โธ่ สิ้นเดือนก็สิ้นเดือน” พิมพูดกับตัวเอง และถอนหายใจยาวๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น