ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เที่ยวกลางคืน
“แต่ถึงยังงั้นก็เถอะค่ะ” ป้าแกเริ่มบรรยาย “คุณหนูไม่เคยดูข่าวเหรอค่ะ พวกแท็กซี่ที่ปล้นจี้ ฆ่า ข่มขืน ลูกค้าที่มานั่งรถนะค่ะ โดยเฉพาะกับ
สาวสวยอย่างคุณพิมนะค่ะ”
“เอาละค่ะ ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆ” พิมพูด “เดี๋ยวพรุ่งนี้พิมจะขับรถไปทำงานเอง”
“ยิ่งไม่ได้ใหญ่เลยค่ะ คุณหนูยังไม่ถอดเฝือกออก กระดูกข่อมือยังไม่เข้าที่ดี ถ้าเกิดไปทำงานหนักๆเข้าละก็ เดี๋ยวกระดูกงอกออกมาไม่สวย
นะค่ะ” ป้าแกพูดภาษาคนแก่
“อีกไม่กี่วันก็ถอดเฝือกออกแล้วค่ะ”
“ยังงั้นก็เถอะค่ะ ไม่ได้” ป้าพูดและกอดพิมไว้แน่น
“ก็ได้ค่ะ แต่ให้พิมเข้าบ้านได้หรือยังค่ะ”
“ค่ะๆ”
พิมมาถึงห้องนอนเธอวางของและกองงานทั้งหมดไว้บนโต๊ะทำงานของเธอ เธอกระโดดขึ้นที่นอนของเธอ และเผลอหลับไปสักครู่หนึ่ง จากนั้นโทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้น
“ฮัลโหล” พิมทักทายคู่สาย
“ทายซิ ว่าใคร” วินพูด
“วิน” พิมพูด “คุณได้เบอร์ฉันมาจากไหนค่ะ”
“ขอพี่อมรินทร์มา”
“แล้วมีธุระอะไรค่ะ” พิมถามน้ำเสียงง่วงนอนเต็มที่ พร้อมกับหาวใส่โทรศัพท์ด้วย
“ต้องมีธุระด้วยเหรอครับ ถึงจะโทรมาได้”
“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ”
“เหรอครับ”
“คือตอนนี้ดิฉันง่วงมากเลย ถ้าเป็นธุระก็รีบๆพูดมาเลย แต่ถ้าไม่มีก็วางสายเถอะค่ะ”
“ผมจะโทรชวนคุณออกมาเที่ยวข้างนอกด้วยกันหน่อย”
“ไม่ไปหรอกค่ะ”
“เหตุผลละครับ”
“ฉันง่วง”
“เดี๋ยวออกมาข้างนอกก็หายง่วงเองนั่นแหล่ะ”
“แล้วก็เหนื่อยมากด้วย”
“ใจร้ายจังเลย”
“ไม่มีอะไรแล้วใช่มั้ยค่ะ”
“เดี๋ยวก่อน”
“อะไรค่ะ”
“นอนหลับฝันดีรักษาสุขภาพด้วยนะครับ”
“ฉันรู้ว่าต้องรักษาสุขภาพค่ะ” พิมวางสายลง
ไม่ทันถึงเสี้ยววินาทีมีคนมาเคาะประตูห้องของเธอ เธอจำใจต้องลุกจากที่นอนอันแสนสุขสบายของเธอ ไปเปิดประตู เมื่อเห็นคนที่มาเคาะประตูแล้ว เธอโกรธไม่ลงจริงๆ
“มีอะไรค่ะพี่” พิมถามพี่ชาย
“คืนนี้ว่างไหม”
“ว่างค่ะ”
“คืนนี้ไปเที่ยวกับพี่หน่อยได้ไหม”
“ทำไมละค่ะ”
“ไปเถอะ”
“โดนผู้หญิงหักอกมาแน่เลย”
“ไปไม่ไป”
“ไปค่ะ”
“พี่รออยู่ที่ห้องรับแขกด้านล่างนะ”
“แล้วจะไปเที่ยวที่ไหนค่ะ”
“เสื้อยืดกางเกงยีนธรรมดาก็พอ ไม่ต้องแต่งอะไรมาก เดี๋ยวจะพาไปShopแล้วก็ไปพับด้วย”
“รอสักครูนะค่ะ แล้วจะลงไป”
พิมปิดประตู อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอใส่เสื้อยืดสีชมพู ค่อนข้างจะรัดรูปน่ารักน่ารักตัวหนึ่ง กระโปรงยีนสั้นเหนือหัวเข่ามาหนึ่งฝ่ามือ รองเท้าส้นสูงสีน้ำตาลเข้ม กระเป๋าสะพายใบหนึ่ง เธอเดินลงมาหาพี่ชาย พี่ชายใส่เสื้อยืดกางเกงยีน แต่งตัวแบบนี้ทำให้ทั้งสองคนดูเหมือนเด็กวัยรุ่นอายุ17ปี พี่ชายขับรถออกไปกับเธอสองคน พี่พาเธอไปเข้าพับแห่งหนึ่ง ในย่านดัง
“พี่พาพิมมาทำไมค่ะ”
“พามาเปิดหูเปิดตาไง”
“แปลกจังเลยพี่เนี่ย”
“ก็ไม่ได้มานานแล้วไม่ใช่เหรอไงละ”
“มันก็จริงอยู่ แต่ไม่นึกว่าพี่จะพาพิมมา”
“เอาเถอะ สนุกให้เต็มที่”
พี่น็อตพูดเสร็จ เขาจัดการกระดกแก้วเหล้าที่วางอยู่ตรงหน้าเขาจนหมด จากนั้นเขาเดินไปเข้าร่วมวงที่สาวๆหนุ่มๆกำลังเต้นกันอยู่
อย่างออกลีลา เพลงเริ่มมันส์ขึ้น พิมเองก็เหมือนกัน เธอออกไปเต้นข้างๆพี่ชายของเธอ ในคืนนี้ทั้งสองเหมือนเป็นแฟนกันมากกว่าเป็นพี่น้อง
กันซะอีกพิมดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์เข้าไปมาก มากจนเธอเริ่มรู้สึกเวียนหัว ท่าทางพี่ชายของเธอจะเจ็บใจอะไรสักเรื่อง ไม่งั้นคงไม่พา
เธอมาเที่ยวที่แบบนี้หรอก แต่ก็ดีเหมือนกัน นานๆทีจะได้มา
เที่ยวแบบสนุกสุดเหวี่ยงแบบนี้ แถมยังได้มากับพี่น็อต ชายในฝันที่พิมแอบหลงรักตั้งแต่เล็กจนโต
“พี่ ขอตัวก่อนนะ” พิมพูดพร้อมกับวิ่งเข้าห้องน้ำ
ในห้องน้ำค่อนข้างจะโล่งหน่อย เพราะไม่ค่อยมีคนเข้าสักเท่าไหร่ แสงไฟสว่างจ้าทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น เธออวกใส่โถส้วมแบบไม่ยั้ง หลังจากนั้น
กดน้ำที่ชักโครก และเดินออกมาล้างหน้าที่อ่างล้างมือ เธอมองตัวเองในกระจกและเริ่มคิดเรื่องของพี่ชายเธอ การที่เธอรักเขามันเป็นเรื่องที่
เป็นไปไม่ได้ แต่ถึงยังงั้นเธอก็ยังรักอยู่ และคิดว่าจะไม่เปลี่ยนใจไปจากพี่ชายของเธอด้วย ไม่วาจะยังไง จะเกิดอะไรขึ้นเธอก็ยังคิดที่จะรัก
ของเธอแบบนี้ แต่สักวัน สักวันหนึ่งที่พี่ชายมีผู้หญิงของเขาเป็นตัวเป็นตน แต่งงานเข้าบ้านอย่างถูกต้องตามกฎหมาย หัวใจของเขาเป็นของ
ผู้หญิงคนอื่น เธอจะรับได้ไหมเกี่ยวกับเรื่องนี้ แล้วถ้าเธอไม่คิดจะแต่งงานละ พ่อแม่จะเสียใจมากไหม ถ้าเธอเผลอพูดเรื่องนี้กับพี่น็อต พี่น็อต
จะรับได้ไหม ความหวาดระแวงต่างๆเริ่มคลืบคลานเข้ามาในใจของเธอทีละน้อย
พิมตัดสินใจเดินออกจากห้องน้ำด้วยความมึนงง เดินไม่เป็นท่า สะบัดไปสะบัดมา บิดไปบิดมา เธอโซเซเต็มที่แล้วในตอนนี้ เธอทำท่าจะล้ม
ลงกับพื้นโชคดีที่มีมือของใครไม่รู้มาดึงแขนของเธอไว้ไม่ให้ล้มลงกับพื้น เขาพยุงตัวเธอขึ้นมาแล้วโอบเธอไว้ในอกของเขา พิมเริ่มมึนงงมาก
ขึ้นเป็นทวีคูณ เมื่อเธอหันมามองหน้าของผู้มีพระคุณเธอถึงกับสะดุ้งสุดขีด
“คุณวิน” พิมพูดพร้อมกับสะอึกทำท่าจะอวกออกให้ได้
“มาทำอะไรที่นี่ละครับ” วินถาม
“มาเที่ยวค่ะ” พิมตอบและลุกขึ้นยืนเอง
“เหรอครับ” วินพูดท่าทีเหมือนพวกตัวร้าย “ไหนบอกว่าเหนื่อยมาไม่ได้”
“จู่ๆก็อยากมา ก็เลยตัดสินใจมาค่ะ”
“แล้วทำไมไม่โทรบอกผมละ จะได้มาเป็นเพื่อน”
“ไม่ทันได้คิดนะค่ะ”
“ไปนั่งตรงโต๊ะผมก่อนละกัน”
“ไม่เป็นไรค่ะ” พิมตอบพร้อมกับส่ายหน้า “มีโต๊ะแล้วค่ะ”
“ไปเถอะไม่ต้องเกรงใจ” วินพูดเสร็จเขาก็ดึงตัวพิมไปนั่งที่โต๊ะของเขา มีสาวๆมานั่งข้างๆเขาเต็มไปหมด ตอนแรกพิมนึกว่าจะมีแต่เพื่อนๆของเขาที่เป็นผู้ชาย แต่ที่ไหนได้กลับมีแต่สาวๆมานั่งกับเขาเต็มไปหมด แต่ละคนแต่งตัวเซ็กซี่กันทั้งนั้นเลย
“วินมาที่นี่บ่อยเหรอ” พิมถาม
“ก็บ่อยพอสมควร” วินตอบ “แล้วพิมละ”
“ถ้าหมายถึงที่นี่ละก็ ครั้งแรก” พิมตอบ
“ถ้าชอบก็มาบ่อยๆ วินเป็นเจ้าของธุระกิจที่นี่ ถ้าพิมชอบเดี๋ยววินจะให้ส่วนลดด้วย”
“ไม่ดีกว่า เกรงใจ”
เสียงโทรศัพท์ของพิมดังขึ้นแต่เธอแทบจะไม่ได้ยินเลย โชคดีที่มีระบบสั่นไว้ด้วย ทั้งสั่นทั้งเสียง เธอเลยรู้ว่ามีคนโทรเข้า เธอรับสาย คนที่โทรมาคือพี่ชาย
“ว่าไงคะพี่” พิมถาม
“พิมอยู่ไหน” ฝ่ายน็อตถาม
“เผอิญว่า พิมเจอกับเพื่อนที่ทำงานค่ะ เลยแวะมานั่งคุยกับเขาแป็บหนึ่ง”
“พิมอยากกลับยังละ”
“อยากกลับแล้วเหมือนกันค่ะ”
“งั้นก็กลับกันดีกว่านะ”
“ค่ะ”
“ไปเจอกันที่รถละกันนะ”
“OKค่ะ”
พิมวางสายและหันมาหาวิน “พิมขอตัวกลับก่อนละกันนะ”
“ครับ”
“เจอกันพรุ่งนี้นะ” พิมโบกมือลา และเดินจากไป
พิมเดินลงไปที่จอดรถ เธอพบพี่ชายนั่งลงอยู่ข้างๆรถ เธอจึงทักด้วยความเป็นห่วง “ทำไมไม่รอด้านในรถละค่ะพี่ นั่งรอข้างนอกมันอันตรายจะตายไป”
“ไม่เป็นไร” พี่ชายพูดและลุกขึ้นเปิดรถ
“ให้พิมขับดีกว่าไหม”
“ไม่เป็นไรพี่ขับเองได้”
“ขับดีๆละกัน อย่าให้เหมือนคราวที่แล้ว” พิมพูดใจสั่นไม่อยู่กับที่
“ไว้ใจเถอะน่า”
ทั้งสองกลับบ้านโดยสวัสดิ์ภาพ กลับมาถึงบ้านพิมรีบอาบน้ำและเข้านอนเพราะพรุ่งนี้ต้องไปทำงานต่อ ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะไปทำงานไหวหรือเปล่า
แต่เธอก็ข่มตาหลับจนได้
เช้าวันรุ่งขึ้นพิมลุกขึ้นตื่นแทบไม่ไหว เธอมึนหัวอย่างแรง อาจจะเป็นเพราะเครื่องดื่มที่ดื่มเข้าไป แต่ยังไงก็ตามวันนี้ทำงานไม่ไหวแน่ พี่ชาย
บอกให้เธอพักผ่อนอยู่บ้าน แต่เธอรั้นจะไปทำงานให้ได้ และในที่สุดเธอก็เถียงพี่ชายของเธอจนชนะ เธอได้ไปทำงาน แต่คนขับรถของที่บ้าน
ขับรถไปส่งเธอที่ทำงาน และรอรับกลับบ้านด้วย พี่ชายคอยโทรหาเธอตลอดเวลา
สาวสวยอย่างคุณพิมนะค่ะ”
“เอาละค่ะ ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆ” พิมพูด “เดี๋ยวพรุ่งนี้พิมจะขับรถไปทำงานเอง”
“ยิ่งไม่ได้ใหญ่เลยค่ะ คุณหนูยังไม่ถอดเฝือกออก กระดูกข่อมือยังไม่เข้าที่ดี ถ้าเกิดไปทำงานหนักๆเข้าละก็ เดี๋ยวกระดูกงอกออกมาไม่สวย
นะค่ะ” ป้าแกพูดภาษาคนแก่
“อีกไม่กี่วันก็ถอดเฝือกออกแล้วค่ะ”
“ยังงั้นก็เถอะค่ะ ไม่ได้” ป้าพูดและกอดพิมไว้แน่น
“ก็ได้ค่ะ แต่ให้พิมเข้าบ้านได้หรือยังค่ะ”
“ค่ะๆ”
พิมมาถึงห้องนอนเธอวางของและกองงานทั้งหมดไว้บนโต๊ะทำงานของเธอ เธอกระโดดขึ้นที่นอนของเธอ และเผลอหลับไปสักครู่หนึ่ง จากนั้นโทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้น
“ฮัลโหล” พิมทักทายคู่สาย
“ทายซิ ว่าใคร” วินพูด
“วิน” พิมพูด “คุณได้เบอร์ฉันมาจากไหนค่ะ”
“ขอพี่อมรินทร์มา”
“แล้วมีธุระอะไรค่ะ” พิมถามน้ำเสียงง่วงนอนเต็มที่ พร้อมกับหาวใส่โทรศัพท์ด้วย
“ต้องมีธุระด้วยเหรอครับ ถึงจะโทรมาได้”
“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ”
“เหรอครับ”
“คือตอนนี้ดิฉันง่วงมากเลย ถ้าเป็นธุระก็รีบๆพูดมาเลย แต่ถ้าไม่มีก็วางสายเถอะค่ะ”
“ผมจะโทรชวนคุณออกมาเที่ยวข้างนอกด้วยกันหน่อย”
“ไม่ไปหรอกค่ะ”
“เหตุผลละครับ”
“ฉันง่วง”
“เดี๋ยวออกมาข้างนอกก็หายง่วงเองนั่นแหล่ะ”
“แล้วก็เหนื่อยมากด้วย”
“ใจร้ายจังเลย”
“ไม่มีอะไรแล้วใช่มั้ยค่ะ”
“เดี๋ยวก่อน”
“อะไรค่ะ”
“นอนหลับฝันดีรักษาสุขภาพด้วยนะครับ”
“ฉันรู้ว่าต้องรักษาสุขภาพค่ะ” พิมวางสายลง
ไม่ทันถึงเสี้ยววินาทีมีคนมาเคาะประตูห้องของเธอ เธอจำใจต้องลุกจากที่นอนอันแสนสุขสบายของเธอ ไปเปิดประตู เมื่อเห็นคนที่มาเคาะประตูแล้ว เธอโกรธไม่ลงจริงๆ
“มีอะไรค่ะพี่” พิมถามพี่ชาย
“คืนนี้ว่างไหม”
“ว่างค่ะ”
“คืนนี้ไปเที่ยวกับพี่หน่อยได้ไหม”
“ทำไมละค่ะ”
“ไปเถอะ”
“โดนผู้หญิงหักอกมาแน่เลย”
“ไปไม่ไป”
“ไปค่ะ”
“พี่รออยู่ที่ห้องรับแขกด้านล่างนะ”
“แล้วจะไปเที่ยวที่ไหนค่ะ”
“เสื้อยืดกางเกงยีนธรรมดาก็พอ ไม่ต้องแต่งอะไรมาก เดี๋ยวจะพาไปShopแล้วก็ไปพับด้วย”
“รอสักครูนะค่ะ แล้วจะลงไป”
พิมปิดประตู อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอใส่เสื้อยืดสีชมพู ค่อนข้างจะรัดรูปน่ารักน่ารักตัวหนึ่ง กระโปรงยีนสั้นเหนือหัวเข่ามาหนึ่งฝ่ามือ รองเท้าส้นสูงสีน้ำตาลเข้ม กระเป๋าสะพายใบหนึ่ง เธอเดินลงมาหาพี่ชาย พี่ชายใส่เสื้อยืดกางเกงยีน แต่งตัวแบบนี้ทำให้ทั้งสองคนดูเหมือนเด็กวัยรุ่นอายุ17ปี พี่ชายขับรถออกไปกับเธอสองคน พี่พาเธอไปเข้าพับแห่งหนึ่ง ในย่านดัง
“พี่พาพิมมาทำไมค่ะ”
“พามาเปิดหูเปิดตาไง”
“แปลกจังเลยพี่เนี่ย”
“ก็ไม่ได้มานานแล้วไม่ใช่เหรอไงละ”
“มันก็จริงอยู่ แต่ไม่นึกว่าพี่จะพาพิมมา”
“เอาเถอะ สนุกให้เต็มที่”
พี่น็อตพูดเสร็จ เขาจัดการกระดกแก้วเหล้าที่วางอยู่ตรงหน้าเขาจนหมด จากนั้นเขาเดินไปเข้าร่วมวงที่สาวๆหนุ่มๆกำลังเต้นกันอยู่
อย่างออกลีลา เพลงเริ่มมันส์ขึ้น พิมเองก็เหมือนกัน เธอออกไปเต้นข้างๆพี่ชายของเธอ ในคืนนี้ทั้งสองเหมือนเป็นแฟนกันมากกว่าเป็นพี่น้อง
กันซะอีกพิมดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์เข้าไปมาก มากจนเธอเริ่มรู้สึกเวียนหัว ท่าทางพี่ชายของเธอจะเจ็บใจอะไรสักเรื่อง ไม่งั้นคงไม่พา
เธอมาเที่ยวที่แบบนี้หรอก แต่ก็ดีเหมือนกัน นานๆทีจะได้มา
เที่ยวแบบสนุกสุดเหวี่ยงแบบนี้ แถมยังได้มากับพี่น็อต ชายในฝันที่พิมแอบหลงรักตั้งแต่เล็กจนโต
“พี่ ขอตัวก่อนนะ” พิมพูดพร้อมกับวิ่งเข้าห้องน้ำ
ในห้องน้ำค่อนข้างจะโล่งหน่อย เพราะไม่ค่อยมีคนเข้าสักเท่าไหร่ แสงไฟสว่างจ้าทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น เธออวกใส่โถส้วมแบบไม่ยั้ง หลังจากนั้น
กดน้ำที่ชักโครก และเดินออกมาล้างหน้าที่อ่างล้างมือ เธอมองตัวเองในกระจกและเริ่มคิดเรื่องของพี่ชายเธอ การที่เธอรักเขามันเป็นเรื่องที่
เป็นไปไม่ได้ แต่ถึงยังงั้นเธอก็ยังรักอยู่ และคิดว่าจะไม่เปลี่ยนใจไปจากพี่ชายของเธอด้วย ไม่วาจะยังไง จะเกิดอะไรขึ้นเธอก็ยังคิดที่จะรัก
ของเธอแบบนี้ แต่สักวัน สักวันหนึ่งที่พี่ชายมีผู้หญิงของเขาเป็นตัวเป็นตน แต่งงานเข้าบ้านอย่างถูกต้องตามกฎหมาย หัวใจของเขาเป็นของ
ผู้หญิงคนอื่น เธอจะรับได้ไหมเกี่ยวกับเรื่องนี้ แล้วถ้าเธอไม่คิดจะแต่งงานละ พ่อแม่จะเสียใจมากไหม ถ้าเธอเผลอพูดเรื่องนี้กับพี่น็อต พี่น็อต
จะรับได้ไหม ความหวาดระแวงต่างๆเริ่มคลืบคลานเข้ามาในใจของเธอทีละน้อย
พิมตัดสินใจเดินออกจากห้องน้ำด้วยความมึนงง เดินไม่เป็นท่า สะบัดไปสะบัดมา บิดไปบิดมา เธอโซเซเต็มที่แล้วในตอนนี้ เธอทำท่าจะล้ม
ลงกับพื้นโชคดีที่มีมือของใครไม่รู้มาดึงแขนของเธอไว้ไม่ให้ล้มลงกับพื้น เขาพยุงตัวเธอขึ้นมาแล้วโอบเธอไว้ในอกของเขา พิมเริ่มมึนงงมาก
ขึ้นเป็นทวีคูณ เมื่อเธอหันมามองหน้าของผู้มีพระคุณเธอถึงกับสะดุ้งสุดขีด
“คุณวิน” พิมพูดพร้อมกับสะอึกทำท่าจะอวกออกให้ได้
“มาทำอะไรที่นี่ละครับ” วินถาม
“มาเที่ยวค่ะ” พิมตอบและลุกขึ้นยืนเอง
“เหรอครับ” วินพูดท่าทีเหมือนพวกตัวร้าย “ไหนบอกว่าเหนื่อยมาไม่ได้”
“จู่ๆก็อยากมา ก็เลยตัดสินใจมาค่ะ”
“แล้วทำไมไม่โทรบอกผมละ จะได้มาเป็นเพื่อน”
“ไม่ทันได้คิดนะค่ะ”
“ไปนั่งตรงโต๊ะผมก่อนละกัน”
“ไม่เป็นไรค่ะ” พิมตอบพร้อมกับส่ายหน้า “มีโต๊ะแล้วค่ะ”
“ไปเถอะไม่ต้องเกรงใจ” วินพูดเสร็จเขาก็ดึงตัวพิมไปนั่งที่โต๊ะของเขา มีสาวๆมานั่งข้างๆเขาเต็มไปหมด ตอนแรกพิมนึกว่าจะมีแต่เพื่อนๆของเขาที่เป็นผู้ชาย แต่ที่ไหนได้กลับมีแต่สาวๆมานั่งกับเขาเต็มไปหมด แต่ละคนแต่งตัวเซ็กซี่กันทั้งนั้นเลย
“วินมาที่นี่บ่อยเหรอ” พิมถาม
“ก็บ่อยพอสมควร” วินตอบ “แล้วพิมละ”
“ถ้าหมายถึงที่นี่ละก็ ครั้งแรก” พิมตอบ
“ถ้าชอบก็มาบ่อยๆ วินเป็นเจ้าของธุระกิจที่นี่ ถ้าพิมชอบเดี๋ยววินจะให้ส่วนลดด้วย”
“ไม่ดีกว่า เกรงใจ”
เสียงโทรศัพท์ของพิมดังขึ้นแต่เธอแทบจะไม่ได้ยินเลย โชคดีที่มีระบบสั่นไว้ด้วย ทั้งสั่นทั้งเสียง เธอเลยรู้ว่ามีคนโทรเข้า เธอรับสาย คนที่โทรมาคือพี่ชาย
“ว่าไงคะพี่” พิมถาม
“พิมอยู่ไหน” ฝ่ายน็อตถาม
“เผอิญว่า พิมเจอกับเพื่อนที่ทำงานค่ะ เลยแวะมานั่งคุยกับเขาแป็บหนึ่ง”
“พิมอยากกลับยังละ”
“อยากกลับแล้วเหมือนกันค่ะ”
“งั้นก็กลับกันดีกว่านะ”
“ค่ะ”
“ไปเจอกันที่รถละกันนะ”
“OKค่ะ”
พิมวางสายและหันมาหาวิน “พิมขอตัวกลับก่อนละกันนะ”
“ครับ”
“เจอกันพรุ่งนี้นะ” พิมโบกมือลา และเดินจากไป
พิมเดินลงไปที่จอดรถ เธอพบพี่ชายนั่งลงอยู่ข้างๆรถ เธอจึงทักด้วยความเป็นห่วง “ทำไมไม่รอด้านในรถละค่ะพี่ นั่งรอข้างนอกมันอันตรายจะตายไป”
“ไม่เป็นไร” พี่ชายพูดและลุกขึ้นเปิดรถ
“ให้พิมขับดีกว่าไหม”
“ไม่เป็นไรพี่ขับเองได้”
“ขับดีๆละกัน อย่าให้เหมือนคราวที่แล้ว” พิมพูดใจสั่นไม่อยู่กับที่
“ไว้ใจเถอะน่า”
ทั้งสองกลับบ้านโดยสวัสดิ์ภาพ กลับมาถึงบ้านพิมรีบอาบน้ำและเข้านอนเพราะพรุ่งนี้ต้องไปทำงานต่อ ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะไปทำงานไหวหรือเปล่า
แต่เธอก็ข่มตาหลับจนได้
เช้าวันรุ่งขึ้นพิมลุกขึ้นตื่นแทบไม่ไหว เธอมึนหัวอย่างแรง อาจจะเป็นเพราะเครื่องดื่มที่ดื่มเข้าไป แต่ยังไงก็ตามวันนี้ทำงานไม่ไหวแน่ พี่ชาย
บอกให้เธอพักผ่อนอยู่บ้าน แต่เธอรั้นจะไปทำงานให้ได้ และในที่สุดเธอก็เถียงพี่ชายของเธอจนชนะ เธอได้ไปทำงาน แต่คนขับรถของที่บ้าน
ขับรถไปส่งเธอที่ทำงาน และรอรับกลับบ้านด้วย พี่ชายคอยโทรหาเธอตลอดเวลา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น