คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 11 ศึกบนท้องถนน
อนที่ 11 ศึบนท้อถนน
ะำลัับรถแล่นไปามท้อถนนหล่อนสัเเห็นอะไรบาสิ่อย่าเ้ามันือบวนรถหรูหราราาแพ
แน่นอนว่าหาเป็นเพียบวนรถปริธรรมาหล่อนปล่อยผ่านไม่ิเหลือบมอให้เป็นรั้ที่สอ
ิรบวนรถรหน้ามันันผิแปลไปาปริผิแปลไปาสิ่ที่วระเป็น
หามอ้วยสายาไม่รุ่นิอะไรให้มาวามเห็นพวมันับไปามทัอถนนเหมือนรถันอื่น
แ่สำหรับหล่อนผู้ึ่เ็มเปี่ยมไป้วยประสบาร์ร้านโลมามายย่อมมอออถึเส้นสนลในทั้หม
สายาแหลมมหรี่ลหลายระับ
...‘ทำไม้อเวลานี้้วย!’
“...” ไอรีนบฟันแน่น
และแล้วสิ่ที่หล่อนาาร์เอาไว้็เิึ้นเมื่อเหล่ารถหรูรหน้าเริ่มแสธาุแท้สันานแท้ริออมา
พวมันเริ่มยับทำัวเป็นอันธพาลุมท้อถนนไม่มีเรลัว่อหมายบ้านเมือเลือทำามใัวเอเป็นหลั
หาะให้อธิบายแบบ่ายายถึเหุผลที่ทำให้หล่อนเือาลนแทบอยา่าพวมันให้ายามือ
ย่อมสามารถอธิบายไ้ในประโยเียว
...‘พวมัน้อารให้ันอรถ!’
“...”
แน่นอนว่า้วยระบวนารปริธรรมาไม่ทำให้หล่อนเือาลนานี้ิรวิธีารที่พวมันใ้
่อน้าเป็นอะไรที่บ้าป่าเถื่อนยิ่นั
ว่าะัสินใเลือหนทาแ้ไปัหาเหล่าเศษเนับรถหรูทั้หลาย็เริ่มปิั้นเส้นทาหลบหนีเรียบร้อย
ปิ้ายวาหน้าหลั
ปิั้นทุเส้นทาที่หลบหนีไ้
“...” บรรยาาศหนัหน่วหนัแน่นเป็นที่สุหนัหน่วนายหนุ่มสวมแว่นนั่นิ่มาลอยัสัมผัสรู้สึไ้
หัวิ้วเามวแน่นเป็นปม
“ไอรีน?”
“...ระวััลิ้นัวเอ่ะ”
“หะ?”
่วพริบา่อมาหลัาที่ายหนุ่มสวมแว่นร้ออุทานเสียหลทั่วทั้ัวรถเิสั่นไหวอย่ารุนแร
แน่นอนว่า้นสายปลายเหุล้วนมาารถอีันยับับระแทเ้าหา้วยวามพาลั้นสุ
ึ!
“...”
“เห้ย!”
้วยแรระแทบุเ้ามาระทันหัน
ร่านั่นิ่มาลอถึับล้มลิ้นอนไม่เป็นท่าวามเ็บปวไหลลามอาบไปทั่วทั้ร่าาย
อีทั้้วยเพราะสวมถุำเอาไว้แนบแน่น
เาึไม่อายับร่าเนื้อไปามใ้อาร
“...” สุท้ายปลายทาทำไ้แ่นอนแน่นิ่ปล่อยัวปล่อยใปล่อยให้สถานาร์มันำเนินหน้า่อเท่านั้น
ไอรีนล่าวถามะสายายัับ้อมอถนน
“เป็นอะไรรึเปล่าะ?”
“...มันเิบ้าอะไรึ้นวะ”
“...”
“ถ้าอยารู้ว่าเิอะไรึ้น”
“ฟัเอาเอละัน่ะ” หน้า่าถูเปิออปล่อยให้เสีย่าทอมามายไหลเ้ามาในรถ
ึ่้นเสียทั้หลายล้วนเป็นเหล่าอันธพาลเรัานที่ำลัเมามันับารับรถไล่บี้อีฝ่าย
“น้อสาวอรถ”
“พี่ายนนี้อยาะพูุยสัหน่อย”
“...ลมาารถเถอะ”
“็บอให้ลมาารถพูไม่รู้เรื่อเหรอ?!”
“...”
ทราเวียร์มวิัวพลาถอนหายใเหนื่อยหน่ายเหมือนเาพอะเ้าใสถานาร์บ้าแล้ว
เ้าใว่ามันำลัเิบ้าอะไรึ้น
“นพวนี้มัน”
“หรือะเป็นพวเมื่อเ้า”
“...” ไอรีนนิ่เียบ
ไม่มีเสียอบรับลับมาแม้ะไม่อบลับ้วยำพูหรือ้วยเสียแ่มัน็เพียพอแล้วสำหรับเาในอนนี้
ทราเวียร์เลือเปิปาถามลับไปอีรั้
“อนเธอระทืบเล่นานเือบายพวมันไ้พูรึเปล่า?”
“พูอะไระ?”
“็ประมาว่าอย่ายุ่ับันนะ”
“ันเป็นลูเป็นพ่อเป็นเพื่อนับนโน้นนนี่น่ะ”
ลอพวมันล้าบุเ้ามาประิัวลมือันให้เห็นเ็มสอาย่อม้อไม่ใ่ารลมือแบบปริธรรมาสามั
อามีเบื้อลึเบื้อหลัอยับเลื่อนให้อี
“...” ไอรีนนิ่เียบไปรู่หนึ่
่อนอบลับมา้วยน้ำเสียราบเรียบ
“พู่ะ”
“แ่ันไม่ฟั”
“...”
“ั้นเธอ็ัารเอละัน”
“เรื่อนี้ันไม่เี่ยว” เอาเถอะในเมื่อมันบานปลายมาถึนานี้แล้วะมาัเือนว่าล่าว็เปล่าประโยน์
เพราะะนั้นปล่อยเลยามเลยเถอะ
“...รับทราบ่ะ”
แววาหล่อนเปล่ประายมาไป้วยอารม์เพียเท่านี้หลายสิ่อย่าที่ำเนินอยู่็ะแปรเปลี่ยนไป
แปรเปลี่ยนาหน้ามือเป็นหลัมือ
ึ!
“...” ไอรีนียิ้มว้า
พอไ้รับำแนะนำาายหนุ่มหล่อนไม่รอ้าเปิาเล่นานลับทันทีไม่ปล่อยให้าอน
รถหรูระแทสวนลับไปไม่มียั้
“พี่ให่ระวั!”
“สู้วะ”
“มันสู้ลับวะ”
“ัอแบบนี้สิถึะมัน”
“เล่นมันเลย!” อารม์นในรถเือาลพุ่ทะยานไม่มีที่สิ้นสุแววาพวมันบ้าลั่ยิ่ว่าอะไรทั้สิ้น
หวัเพียเอานะเหุผลารระทำไม่้อ
ึ!
“...” เป็นอีทั้ที่หล่อนระแทอีฝ่าย้วยรถหรู่าฝ่าย่าปะทะันท่ามลารถเยอะแยะมามาย
ทราเวียร์ถอนหายใเหนื่อยหน่าย
“แบบนี้ไม่มีบแน่นอน”
“...” และเป็นอย่าที่เารุ่นิเอาไว้ไม่มีผิในเมื่อ่าฝ่าย่ามีทิิเป็นอัวย่อมยาะหาทาล
ยิ่ไม่้อพูถึไอรีนในอนนี้
“เสียเวลา...” แววาเือาลมือไม้สั่นสะท้านไปหมหัวสมอหล่อนอนนี้ผุแนวิอันรายึ้นมา
หวัใ้วิธีารสุโ้บเรื่อราวทั้หม
...‘ล้ามาที่มายุ่เรื่ออัน!’
“...”
“ันยิ่มีเวลาน้อยอยู่้วย”
“บับ” ใบหน้าามปลุมไป้วยร่อรอยมืมนระทั่ทราเวียร์ที่มอไม่เห็นยัสัมผัสรู้สึไ้
รู้สึไ้ถึแรันอันรายหนัหน่วั้นสุที่หล่อนปลปล่อยออมา
ทราเวียร์เลิิ้วมวเป็นปม
“ไอรีน?”
“...” ไร้ึ่เสียอบรับลับมา่อนทุสิ่อย่ามันะระเบิปะทุ่อหน้า่อาายหนุ่มสวมแว่น
ไอรีนร้อะโนเสียแหลม
“พวยะไร้ทาเยี่ยวยา!”
“พวสารเลว!”
“สมวราย!”
รวเร็วเินว่าอบสนอไ้ทันมือหล่อนยื่นเ้าไป้านหลัวเบาะหวัหยิบับอบาสิ่อย่า
ึ่ทราเวียร์ับ้อมือเอาไว้ไ้ทัน
แม้ไม่รู้ว่าอะไรอยู่ในมือหล่อนแ่มันไม่ใ่ทาเลือที่ีแน่นอนหาปล่อยให้หล่อนทำามใัวเอ้อาร
“...” ทราเวียร์บีบ้อมือหิสาวเอาไว้แน่น
หวัไม่ปล่อยให้หลุรอไปไหน
“ะ ใเย็น่อน”
“ปล่อย่ะ”
“ปล่อยะผีสิ!”
“ถ้าปล่อยเธออนนี้ึ้นมาอะไระเิึ้น” ไม่เสียเวลารุ่นิทบทวนัวเลืออัวเอ
ไอรีนอบลับมาทันทีไม่ปล่อยให้เสียเวลาเปล่า
“...ันะส่มันลนร---”
“ไม่ไ้!”
“อย่า่อเรื่อให้มันมานั”
“...”
“แ่---”
“ไม่มีแ่”
“ห้าม่อเรื่อเ็า”
“...อย่าน้อยที่สุ็อนนี้” อแ่อนนี้เท่านั้นรอให้หล่อนใเย็นเรียสิัวเอลับมา่อน
หายืนยันว่า้อารลมือ่อ
มัน็ยัไม่สาย
“...” สายาหล่อนมร้าวั้นสุล้าย้อารเล่นานพวมันให้ถึายแ่้วยำพูอายหนุ่มรหน้า
ไม่อาฝ่าฝืนไ้สุท้ายปลายทา
“็ไ้่ะ” หล่อนำ้อยอมไปามระเบียบ
ความคิดเห็น