คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 10 สยบยอมไม่คิดต่อต้าน
ิะีบผม...มันไม่่ายหรอ อนที่ 10 สยบยอมไม่ิ่อ้าน
ปลายเท้าเหยียบแน่นึ้นไม่ให้ยับไปไหน
“ำลัวามสามารถอ่อน้อยเินว่าะไปหาเรื่อนอื่นเา หาผมเป็นุ ผมะใ้สายาู่นี้ประเมินฝ่ายร้ามว่าู่วรับารเป็นศัรูรึเปล่า ไม่เ้าไปประิัวัสัมพันธ์ทันที น่าเสียายุสอบในประเ็นนี้”
“ุหยิ่ยโสเินไป ประมาทเินไป และที่สำัที่สุเลยือ ุมันอ่อนแอเินไป แ่ะไป่อว่าแบบนั้น็ไม่ไ้เพราะเทียบันระหว่าุและผม ระยะห่ามันมานไม่อาเอามาเทียบเียันไ้ ้อโทษฟ้าินที่ทำใหุ้โผล่เ้ามาหาผมใน่วเลวร้ายแบบนี้”
ทราเวียร์ยิ้มหัวเราะสุใะ้มหน้า้อมอศร ายหนุ่มร่าโสับนใบหน้าที่ำลัหอบหายใล้ายนำลัหมลม
แววาแทบแปรเปลี่ยนลายเป็นปลาาย
…เมื่อไหร่ะบ
“...” ศรอ้าปาหาแ่ไม่มีเสียอบลับออมา
ารทรมานรั้นี้ไม่ใ่เพียเพราะวาม้อารส่วนัวอย่าเียว มันมีปััยอื่นเ้ามาเี่ยว้อ้วย ึ่ะมีผลระทบ่อภาพให่อบริษัทในภายหลั อาบอไ้ว่าั้แ่ศร้าว้ามเส้นที่ทราเวียร์ำหนเอาไว้
ัวเาถูลิิให้ลายเป็น้าทาสรับใ้ายหนุ่ม ถูบรรุเอาไว้เป็นหนึ่ในัวแปรสำั มีีวิเพื่ออบสนอ่อวาม้อารออีฝ่าย ไม่ว่าอีฝ่ายะ้อารอะไร็าม
เพื่อารนั้นำ้อฝัราลึวามลัวเอาไว้ให้ไ้มาที่สุ ำัอิสรภาพและารระทำให้อยู่ภายใ้อบเแห่วามเป็นไปไ้
...เือบไ้แล้ว เหลืออีนิหน่อยเท่านั้น
“...” หน้าาประูสู่ิใ เผยให้เห็นแววาเือปนไป้วยวามรู้สึมามายีันไปหม เรียไ้ว่าอนนี้ศรำลัอยู่ใน่วหัวเลี้ยวหัว่อ
เหมาะสำหรับเ้าวบุมและยึรอ
“พี่ศร พี่เป็นนเพียไม่ี่นเลยนะรับ ที่ผมื่นมในวามพยายาม ไม่ว่าะพยายามมีีวิ่อ หรือพยายามหาวิธีารเอาืนผม แน่นอนว่าผมอนุาทั้หมไม่ว่าพี่ะทำอะไรหลัานี้”
“แ่มีสิ่หนึ่ที่พี่้อำเอาไว้ให้ี ำเอาไว้สลัเ้าไปในิใ ว่าน่ะพี่้อเ็บวามลับนี้เอาไว้ห้ามไม่ให้ใรนอื่นรับรู้ เพราะถ้าเิพี่เอาวามลับอผมไปพูับนอื่นเมื่อไหร่ นอาะทำให้พี่เ็บปวมามายมหาศาล”
“มันอาทำให้พี่้อายเร็วมาึ้นนะรับ”
“าย? นะ นาย้อล้อเล่น?”
“หาเป็นเวลาอื่น ุอาิว่ามันเป็นเพียารหยอล้อามประสาปิอเพื่อนร่วมาน หาแ่ไม่ใ่รั้นี้ ไม่ใ่เวลานี้ ยิ่ไม่ใ่ับผมในอนนี้้วย”
“ผมไม่แร์หรอนะรับ หา้อลบใรนหนึ่ออไปาโลนี้”
“...” ศรไม่เ้าใเหมือนันว่าำลัะเิอะไรึ้นับีวิัวเอหลัานี้ เาหวัเพียมีีวิรอลับไป หารอลับไปไ้ที่เหลือะเป็นยัไ็่า
อนนี้อเพียรอีวิลับไปไ้เป็นพอ
“เพื่อใหุ้ไ้เ้าใ ผมอา้อแสหลัานบาอย่าให้ไ้เห็น” ปลายนิ้วปราลวลายสีาวเปล่ประายามนยาละสายา
เายื่นี้ไปยัฝ่ามือศร ฝ่ามือ้าเียวับที่โนแท้วยปาาหัวเหล็
..ี!!!
“...อึ!!!” เนื้อหนัร้อนผ่าวนไ้ลิ่นเหม็นไหม้ ศรัฟันอทนไม่ร้อออมา ้อยอมรับสภาพิใและร่าายที่สามารถอทนอลั้นไ้
สำหรับศรแล้วหลัานเอไ้รับวามเ็บปวรั้นั้นมาวามเ็บปวอื่นใ็ไม่ใ่เรื่อให่ให้เ็บมาใส่ใ เา้อารรับรู้มาว่าว่าทราเวียร์ำลัทำอะไรับน
ทันในั้นเอที่ลวลายบนปลายนิ้วทราเวียร์ไหลย้อนลับมาบนฝ่ามือเา ไม่ใ่เป็นารประทับีราแสวามเป็นเ้าอแ่เป็นารเผยออแสให้เห็นถึสิ่ที่อยู่ภายใน
มันือราประทับสีแสโบราถูสลั้วยเลืออนเอ
“...มัน ืออะไร”
“...” เา้อมอมันนานพอัว มปรัไปับมันหลใหลไปับวามลี้ลับในลวลายโบรา วบนระทั่มันส่ผลระทบ่อิใโยรวม
ศรเ็บสายาเอลับมา หายัมีอาารอื่นเ้ามาแทรแ
“ยิุ่มอมันมาเท่าไหร่ มันะยิ่ระุ้นเือนใหุ้ถอยออห่า” ทราเวียร์ไม่ไ้ห้ามไม่ให้ศร้อมอ เาเพียยืนนิ่เฝ้าูศรำลัเผิหน้าเ้าับอาารผิแปลประหลา
ายหนุ่มร่าโสับนใบหน้า
“หัว ัน” ุมหัวัวเอัฟันัปาัวเอ ่มไม่ให้อาารปวหัวเหมือนับมีนเอาเ็มิ้ม้อนสมอโยรแสออมา
วาเาอนนี้แทบมออะไรไม่ไ้เลยมันมัวไปหม
...ราประทับเ้าับร่า้นไ้สมบูร์แบบ
“อาารไม่น่าเป็นห่วรับ ้วยราประทับอนนี้มันยัไม่ส่ผลระทบอะไรมามาย่อุหรอ อย่ามา็แ่นอนหมเรี่ยวแรไปหลายวัน” พลัอัระเริ่ม่อัวึ้นอีรั้ ทำให้วาอทราเวียร์แปรเปลี่ยนลายเป็นสีาวใสบริสุทธิ์
ารลมือรั้นี้เป็นั้นอนสุท้ายเพื่อีราายหนุ่มเปลี่ยนให้ลายเป็น้าทาส
“<ปลปล่อย>” ลื่นพลัถูปล่อยออมาาร่าทราเวียร์พุ่เ้าไปในร่าายอีฝ่ายเสมือนับน้ำำลัเ้าแทนที่วามว่าเปล่าในวใส
เส้นเลือปูึ้นามัวนมันแทบปริระเบิ
“...อ้ว!!!” ่อนเ้าัวะอ้วเอาอเหลวในระเพาะออมาไม่มีหยุ ทำเอาพื้นสวยเปื้อนเ็มไปหม ทั้ลิ่นมันยัเ้าั้นเลวร้ายอี่าหา
ทราเวียร์เ็บเอาพลัานทั้หมลับมา
...าวลม ใส มอเห็นประายแสไ้ในระยะหนึ่่วหัว ัว่าใ้ไ้
“ุภาพไม่เลว” ในมือเาอนนี้มีลูแ้ว ลูหนึ่ ้านในเ็มเปี่ยมไป้วยวามพิสารยามอออ ลุ่มแสวนเวียนไปมาล้ายำลัหา้อารอิสรภาพูล้ายับปลาัวเล็ำลัแหวว่าย
เายิ้มออมาเล็น้อย่อน้มถามศร
“เป็นยัไบ้ารับ”
“รู้สึแย่เป็นบ้า” ศรพยายามรีบสิัวเอลับมาอีรั้ หลัาโนวามรู้สึแปลประหลาเ้าู่โมนเวียนหัวมึนไปหม
“นอาอาาร้าเล็น้อยที่เิึ้น ทุอย่าปิพร้อม” ทราเวียร์พยัหน้าให้เรียบร้อย
ส่วนเ้านที่โนถามเิรู้สึล้ายมีบาสิ่อย่าเิึ้นร่วแน
...มีอะไรำลัไ่บนัวันอี
“...ัวอะไรวะ!?” ศรมอไปที่มือัวเอ มอไปยัราลวลายโบราที่ถูทราเวียร์เปิเผยออมาให้เห็นผ่านพลัแสสีาว เาพบว่า้นอทั้หมมันมาาราบ้านี้
“มันให่ึ้น ไม่สิมันแยาย” มันมีบาสิ่แปรเปลี่ยนไปาเิม นอเหนือาศรพบเห็นในอนแรือ เส้นสายฝอยสีแล้ายเส้นเลือำนวนมามาย
ำลัืบลายเ้าหาามแนเา ไร้วามเ็บปว ไร้วามรู้สึ เสมือนับรอยสัธรรมาามท้อลอ แ่เป็นรอยสัที่ว่าะไ้มา้อแลับวามเ็บปวมหาศาล
เาหันไปหาทราเวียร์หวัไ้รับำอบลับมา
“มันือ...ราประทับลืนิน”
“...” ไม่เยไ้ยินมา่อนเี่ยวับราประทับลืนิน แ่ไม่ว่าะเยไ้ยินมาหรือไม่เยไ้ยินมา แ่ื่อมัน็วนสยอนลุแล้ว ยิ่มันมาปราบนฝ่ามือเา
้วยน้ำมือทราเวียร์ มันยิ่เพิ่มพูนวามน่าลัวไปหลาย่อหลายเท่าัวเลยทีเียว
หมับ!!!
รวเร็วและรุนแรนยาะหลบทัน ทราเวียร์เ้าว้ามืออีฝ่ายึ้นมาสัเในระยะใล้ิ ่อนเริ่มอธิบายถึระบวนารทำานอันสุแสนะบ่บอไ้ถึลาร้าย
“ราประทับเิมาเป็นอแถมพร้อมับพันธสัาเลือที่พวเราไ้ทำไป มันมีึ้นเพื่ออยวบุมไม่ใหู้่พันธสัาเิทำผิ้อลมาเินไป”
“อย่าเ่นพวหัวหนา าย้าน แม้ว่า้อเ็บปว็้อพยายามบอสารออมาให้รบถ้วน แม้้อแลับวามเ็บปว็ามแ่” อเ็เล่นเอาไว้ใ้ับพวปลอแหโยเพาะ หาเป็นนทรหอทนวามเ็บปวเป็นเพีย้านไม้ั้นน้ำป่า
เพื่อไม่ให้เิ้อผิพลาเรว่าะส่ผลระทบภาพให่ใวามสำัในอนา เาเลย้อหยิบเอาราประทับลืนินเ้ามาร่วม้วย
“ราประทับลืนถูสร้าึ้นมาเพื่ออุ่อว่าอพันธสัาทั้หม มันะเ้าไปในิใอุ รวสอบเบื้อลึ้นิใ และฝัราเอาไว้แน่น ผสานเป็นหนึ่เียวับีวิุ หาุิพูมันะเริ่มระุ้นให้พันธสัาทำาน ไม่ว่าุะทำอะไร ิอะไร มันะถูส่ให้ับร่า้นทั้หม อาบอไ้ว่า ทุารระทำอุอยู่ในสายาผมลอเวลา” เ้าั้นเลวร้ายมาสำหรับนที่โนราประทับลืนินเ้าไป
ยิ่เป็นผู้หิ้วยยิ่เลวร้ายหนัหน่วเ้าไปให่ ยัีที่ทราเวียร์ไม่เยมีวามิใ้มันับเหล่าหิสาว้วย้อำัมามาย แ่หนัสุเลยือัวอเาเอไม่อารับรอับมันไ้
เลยำ้อปล่อยไป
“ประทับลืนินะทำาน็่อเมื่อ ุเอาเรื่ออผมไปพูุยับนอื่น เมื่อมันลามเ้าสู่หัวใพี่เมื่อไหร่ ็เรียมัวายอย่าทุ์ทรมานไ้เลย” นอานี้ทุรั้ที่ายหนุ่มเปิปาบอให้ทุนไ้รับรู้มันะลามหนัหน่วมาึ้นไปอีหลายเท่า
อีทั้นอเหนือาวามายที่เป็นุหมายปลายทา ระหว่าามเส้นทายิ่เ้าใล้เส้นัยมาเท่าไหร่วามเ็บปวะยิ่เพิ่มึ้นเป็นเท่าทวีู ยัไม่รวมระยะเวลาวามเ็บปวที่พบเอยัแสผลยิ่ยาวนานมาึ้น
มานศรไม่อาินนาารไ้เลย
“ทำไม” แ่ลั่นแล้ธรรมา
ทำไมมัน้อมาเออะไรแบบนี้้วย
“โลนี้มันไม่เยอ่อนโยนับผู้อ่อนแอรับ เหุผลอะไรมันไม่ำเป็น้อมีหรอ ผมทำเพราะผมอยาทำ และพี่เอ็อยาทำในสิ่ที่อยาทำไม่ใ่เหรอ ็ทำมาลอ” ใ่มันทำมาลอยืน้อนอ่อนแอ้วยแววาสมเพเวทนา
ทำสิ่ที่น้อารไม่แร์ว่าอะไระเิึ้น อเพียัวเอมีวามสุเป็นพอ
“...” และอนนี้วามเลวร้ายที่มัน่อึ้นในอีำลัย้อนลับเ้ามาหานเอ อีทั้ผู้มอบวามเลวร้ายให้ับนยัเป็นปีศาร้าย
ที่มอบพันธนาารโหร้ายที่สุในโลประทับบนร่าายเาอี
“รู้สึยัไบ้ารับ หลัาไ้ลออเล่นที่ผมมอบให้” สำหรับทราเวียร์ ราประทับเลือมันืออเล่นเอาไว้สำหรับลั่นแล้นอ่อนแอ
เป็นอเล่นที่อันรายสุีในสายานปิธรรมา
“...” ศร้มหน้า้มาลไม่ิอบลับไป
หาแววายัเ็มเปี่ยมไป้วยวามแ้นฝัลึ แม้ว่าะโนทรมานมาหนัหน่ว แ่ภาพทราเวียร์อนอ่อนแอมันฝัราลึนวามลัวยัไม่อาเ้าไปแ้ไไ้
บาทีอา้อลมืออีหน่อยศรอาะยินยอมเ้าใว่าสถานภาพัวเออนนี้มันเป็นยัไ
“ยัมีแรมาอบโ้ผมอี ็ถือว่าไ้แ็แรว่ามนุษย์ปิธรรมาทั่วไป”
“น่าื่นมมา” หาเป็นนปิธรรมา
หวาลัวนหมสิ นับว่ามันยัมี้อีอยู่
“ัน ันอโทษ ะไม่ทำอีแล้ว อร้อละ ปล่อยให้ันลายเป็นอิสระ ันอร้อ” แววาเปล่ประายอทราเวียร์ทำเอาายหนุ่มรู้สึไม่สบายใเอามา
มันลัวว่าายหนุ่มร่าเี้ยะเริ่มึ้นอี
...ันยัไม่อยาโนทรมาน
“...อยาเป็นอิสระ”
“ันสัา ว่าะไม่---” มันพยายามพูให้มาที่สุ หวัให้ทราเวียร์ไ้เ้าใ
น่าเสียายที่ในหัวใออีฝ่าย ไม่ไ้หลเหลือวามปราีให้เลยแม้แ่น้อย มีเพียวามรู้สึโรธเรี้ยวำลัปะทุึ้นในใ
เป็นวามโรธเรี้ยวที่เหนือว่านปิธรรมาะเ้าใ
“เหรอ” ทราเวียร์มอเหยียหยาม
* 2 อนรับวันนี้ (บส่วนอศรพอี) อีอน มา อน 19.00
L
ความคิดเห็น