ศิษย์พี่ยอดอัจฉริยะตกอับ ขอออกสำนักไปเผชิญโลกกว้าง ว่าแต่ศิษย์น้องเจ้าช่วยเลิกตามข้ามาสักทีจะได้ไหม

ชื่อเรื่อง  :  ศิษย์พี่ยอดอัจฉริยะตกอับ...ขอสร้างสำนักยอดอันดับหนึ่ง
...

รายละเอียดเรื่องย่อ

….

[ แจ้งเตือน : ยอดอัจฉริยะไม่อาจถูกเหยียดหยามได้ ]

ชายหนุ่ม ‘ทราเวียร์’ ในวัยเพียง 17 ปี 

เลือกนิ่งเงียบท่ามกลางเสียงนินทาต่อว่ามากมายนับไม่ถ้วนที่กำลังถาโถมเข้ามาไม่มีหยุดหย่อน 

ก่อนกล่องข้อความจะปรากฏให้เห็น ปรากฎเส้นทางให้เขาเลือกเดิน

ระหว่างหยุดรั้งอยู่ต่อหรือเลือกละทิ้งจากลา

…

ย้อนเวลากลับไปเมื่อหลายต่อหลายปีก่อน

ตัวเขาครั้งหนึ่งเคยถูกเรียกกล่าวขานว่าเป็นยอดอัจฉริยะ เป็นเด็กน้อยมหัศจรรย์ที่สรรค์สร้างปาฏิหาริย์ สร้างตำนานจนกลายเป็นสุดยอดรุ่นเยาว์ ผู้ยืนอยู่เหนืออัจฉริยะนับหมื่นพัน

มันคือช่วงเวลาอันแสนสุดของสำนักดาบประกายฟ้า ด้วยการมีอยู่ของทราเวียร์ทำให้สำนักดาบประกายฟ้าที่เคยเกือบจะล่มสลายหวนคืนกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง มันเป็นช่วงเวลาที่ศิษย์น้อยใหญ่ต่างหลงใหลหลงระเริงไปกับมัน

จนกระทั่งเหตุการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิดคาดฝันก็เกิดขึ้น เพียงช่วงเวลาเดียวเท่านั้น แค่ช่วงเวลาเดียวทุกสิ่งอย่างก็แปรเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ทราเวียร์ในวัย 15 ปี ก็ประสบพบเจอเข้ากับการลอบสังหาร เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้เขาต้องกลายเป็นคนพิการ

พลังลมปราณทั้งหมดถูกทำลายล้างไม่มีหลงเหลือ จากยอดอัจฉริยะกลายเป็นมนุษย์ปรกติธรรมดา กลายเป็นเพียงเศษขยะไปในชั่วข้ามคืน สำนักดาบประกายฟ้าที่รู้เรื่องพลันระเบิดความโกรธเกรี้ยวพลิกแผ่นดินหาผู้บงการ หากแต่ก็เปล่าประโยชน์

เพื่อดึงเอายอดอัจฉริยะกลับมา พวกเขาต่างทุ่มเททั้งทรัพยากรและเวลาให้กับทราเวียร์ หวังรักษาให้หวนคืนกลับมาเป็นเหมือนเดิม น่าเสียดายที่ความปรารถนาของพวกเขาเป็นอันต้องล้มเหลว แม้ว่าทราเวียร์จะสามารถกลับมาฝึกใหม่ได้อีกครั้ง

แต่ระดับความเร็วกับน้อยนิด มันน้อยมากจนแม้แต่มนุษย์ปรกติธรรมดาที่เริ่มฝึกใหม่พร้อมกับเขายังสามารถก้าวข้ามเขาไปได้อย่างง่ายดายโดยไม่ต้องใช้ความพยายาม จากความคาดหวัง กลายเป็นผิดหวัง จากผิดหวังกลายเป็นเฉยชา จากเฉยชาก็กลายเป็นเกลียดชัง

สำนักดาบประกายกลายเป็นขี้ปากถูกนินทาไม่มีหยุดหย่อนเกี่ยวกับยอดอัจฉริยะที่แปรเปลี่ยนกลายเป็นยอดอัจฉริยะตกอับ และด้วยการถูกนินทามากมายติดต่อกันถึงสองปี มันก็ได้บ่มเพาะความเกลียดชังให้กับเหล่าศิษย์น้อยใหญ่ในสำนักที่ต่างพากันผิดหวังในตัวบุคคลผู้หนึ่งที่พวกเขาต่างเคยเคารพนักถือ

และทราเวียร์ก็คือผู้ที่ต้องแบกรับมัน

…

.

.

.